10 vreemde manieren Levensvormen veranderen de wereld

De effecten van de mensheid op de planeet zijn elke dag in het nieuws. Klimaatverandering, plastic afval in de oceaan en zure regen kunnen allemaal worden herleid tot menselijke activiteit.

Het is onmogelijk om in de wereld te leven zonder het op de een of andere manier te veranderen. Sommige van de natuurlijke wonderen van onze planeet zijn ongewild gemaakt door dieren, en sommige minder indrukwekkende veranderingen zijn veroorzaakt die gewoon raar zijn. Hier zijn tien verrassende manieren waarop organismen de wereld hebben veranderd.

10 witte kliffen van Dover

De White Cliffs of Dover zijn een iconisch beeld van Groot-Brittannië. Stijgende honderden meters van de zee, presenteren ze een harde, witte barrière voor de rest van de wereld. Constante erosie en valpartijen houden de voorkant van de kliffen glanzend wit. Ze waren de eerste aanblik van Groot-Brittannië die schepen die de haven binnenvaren bij Dover zouden zien en de laatste die die vertrekkende zouden glimp opvangen die over de horizon verdwijnen. Voor al hun grootte en cultureel belang, werden de kliffen gemaakt door de meest nederige organismen. Het krijt van de White Cliffs is samengesteld uit de kleine lichamen van eencellige algen genaamd coccolithophoren.

Coccolithophoren hebben een speciale vorm van verdediging. Om zichzelf te beschermen, maken ze een schaal van calciumcarbonaatplaten. Wanneer de algen afsterven, bezinken ze op de zeebodem en kan het calciumcarbonaat begraven raken. Over geologische leeftijden kunnen lagen van de platen (coccolithen genaamd) worden opgebouwd die honderden meters dik zijn, hoewel elk organisme microscopisch klein was. Door tijd en druk werden de schelpen aan elkaar gelast om de kalksteen te vormen, die, wanneer opgestuwd door geologische processen, de stralende White Cliffs of Dover werd.

9 Stranden van papegaaivissen

Op het strand kun je je hand door het zand laten glijden en je verwonderen over de flikkerende witte korrels. Hoeveel zandkorrels zijn er in de wereld? Een andere vraag, die waarschijnlijk niet bij de meeste mensen opkomt, is welk percentage van het zand van de wereld afkomstig is van viskak?

Papegaaivissen leven in tropische koraalriffen en zijn een belangrijke producent van het witte zand, waardoor vele tropische stranden zo populaire vakantiebestemmingen zijn. De vissen halen hun voedsel met behulp van een scherpe snavel en platte tanden om stukjes koraal uit het rif te happen en te verpulveren. Het organische materiaal wordt verteerd door de vis, maar de hardere anorganische delen vallen als zand uit de vis. Vanwege de trekjes van zand geproduceerd uit de achterkant van de papegaaivis, gaven de Hawaiianen de vrouwelijke redlip papegaaivis een naam die kan worden vertaald als "losse darmen".

Maar hoeveel zand kan een papegaaivis produceren? Onderzoekers hebben ontdekt dat een grote papegaaivis ongeveer 380 kilogram zand per jaar kan produceren. Met miljoenen papegaaivissen die allemaal hun weg door koraal snakken, komt dat neer op miljoenen tonnen viskak die witte zandstranden in bedrijf houdt.

8 avocado's

Veel planten vertrouwen op dieren om ofwel hun bloemen te bestuiven of hun zaden ver te dragen. De paranoten hebben zo'n harde schil dat ze de harde tanden van eekhoorns of agoutis nodig hebben om ze open te kraken. De knaagdieren dragen dan de zaden weg om ze voor veiligheid te begraven. Als ze vergeten waar ze de zaden hebben begraven, heeft een nieuwe paranotenboom de kans om te groeien. Andere bomen zijn geëvolueerd en hebben de hulp van meer indrukwekkende dieren nodig.

Een bes kan honderden kleine zaadjes bevatten die kunnen worden verspreid door bijna elk dier dat het eet. De avocado heeft echter een enkel groot zaad erin. Weinig dieren zouden in de verleiding komen om te proberen die noot te kraken. Dat komt omdat de meeste dieren tegenwoordig kleiner zijn dan de dieren waarop de avocado oorspronkelijk vertrouwde. De avocado is geëvolueerd in het tijdperk van megafauna in Amerika. Mammoet, paarden en gigantische luiaards zwierven door het continent. Toen ze een avocado vonden, zouden ze hem heel doorslikken en het zaad enkele kilometers overbrengen voordat hij het passeerde. In zijn nieuwe huis zou het zaad kunnen groeien zonder te concurreren met zijn moederplant.

Toen mensen aankwamen en de megafauna uitstierf, bevond de avocado zich zonder een methode om zijn zaad te vervoeren. Dat het vandaag overleeft kan zijn dankzij geluk en de genegenheid van mensen voor guacamole.

7 The Oxygen Catastrophe

Iedereen weet dat zuurstof goed voor ze is. We kunnen tenslotte niet zonder leven. Zuurstof is een zeer reactieve molecule, en te veel kan een slechte zaak zijn, zelfs voor organismen die het nodig hebben. Voor sommige soorten is zuurstof een toxine dat ten koste van alles moet worden vermeden. Het was de productie van zuurstof die de eerste grote uitsterving van de aarde veroorzaakte.

Het leven bestaat al miljarden jaren op aarde. Ongeveer 2,5 miljard jaar geleden begon iets dat het Great Oxygenation Event of de Oxygen Catastrophe werd genoemd. Het eenvoudige, meestal bacteriële, leven dat zich verdrong in de oceanen voerde al hun functies uit in de afwezigheid van moleculaire zuurstof. De komst van cyanobacteriën veranderde alles. Ze gebruikten het zonlicht van de zon om te fotosynthetiseren, een proces dat vrije zuurstof produceerde. Moleculaire zuurstof is reactief en in het begin waren er veel plaatsen waar het naartoe moest gaan, door te reageren met mineralen. Zodra die reactanten verzadigd waren met zuurstof, was de enige plaats waar het kon gaan in de lucht en de oceaan. Dit doodde alle soorten die alleen konden groeien in de afwezigheid van deze giftige verbinding.

De opeenhoping van zuurstof in de atmosfeer kan een "sneeuwbal aarde" hebben veroorzaakt. De zuurstof heeft veel methaan in de atmosfeer verwijderd. Methaan is een broeikasgas, en zonder dat daalt de temperatuur van de aarde, waardoor gletsjers zich over het hele oppervlak van de planeet vormen.

6 dierenfarts

Voor elke actie is er een gelijke en tegenovergestelde reactie. De Gaia-hypothese suggereert dat de aarde een enorm, onderling gerelateerd systeem is dat zichzelf reguleert. Als te veel zuurstof de wereld afkoelt, zal een systeem werken om een ​​verwarmingsmiddel te produceren. Mensen produceren zeker veel broeikasgassen, maar de dierenwereld speelt ook een rol.

In de Oostzee hebben Zweedse wetenschappers ontdekt dat winderigheid geproduceerd door schelpdieren bijdraagt ​​aan de klimaatverandering. In tweekleppige schelpdieren komen gassen vrij die methaan en stikstofoxide bevatten, krachtige stoffen voor het broeikaseffect. Een andere onwaarschijnlijke bron van methaan is de termiet. Hun spijsvertering produceert mogelijk 20 miljoen ton methaan per jaar.

Omdat scheten grappig zijn, gebruiken sommige wetenschappers ze als een manier om met het grote publiek in gesprek te gaan over belangrijke kwesties van klimaatverandering en biologisch onderzoek. Ze bouwen een database met dieren die scheet. Wie zich afvraagt ​​welke dieren deelnemen aan tooting kan de Twitter-hashtag #DoesItFart gebruiken.

5 Mammoet Landscaping

Mammoeten, zoals hun naam al doet vermoeden, waren mammoet wezens. Omdat ze zo groot zijn, valt te verwachten dat ze een groot effect op hun omgeving hebben. Nu heeft onderzoek aangetoond hoe groot dat effect was.

Door mammoetuitwerpselen te traceren, zijn onderzoekers in staat geweest de verdwijning van de dieren te timen en de veranderingen in het milieu die daarmee gepaard gingen te volgen. De wetenschappers zochten naar een soort schimmel die alleen kan leven door de darm van een dier te passeren. Waar ze de schimmel in grote hoeveelheden vonden, konden ze er zeker van zijn dat een groot dier het had gedeponeerd. Terwijl ze de achteruitgang van de schimmel volgden, volgden ze het verval van mammoet-aantallen. Meer dan 1000 jaar lang verdween de mammoetbevolking. Zonder mammoeten om het land te vertrappen, hadden bomen die ooit omgestoten waren een kans om te gedijen. De dood van de mammoeten creëerde de uitgestrekte noordelijke bossen van de wereld.

Sommigen hebben zich afgevraagd of het uitsterven van mammoeten de planeet misschien heeft opgewarmd. Omdat bomen donkerder zijn dan grassen, absorberen ze meer zonnestraling en vangen ze meer warmte op. Eén onderzoek suggereerde dat de nieuwe bossen die ontstonden zonder mammoeten, de aarde met 0,2 graden Celsius konden hebben opgewarmd.

4 luiaardtunnels

In Zuid-Amerika zijn sinds ten minste de jaren dertig grote tunnels ontdekt die geen geologische verklaring hadden. De zijkanten van de tunnels waren vreemd glad en zagen er relatief fris uit. Eén theorie was dat ze werden gegraven door vroege mensen, maar er was weinig bewijs voor. Weinig onderzoekers toonden veel interesse in de tunnels, dus ze bleven tot 2017 onverklaard.

Nu, deze tunnels staan ​​bekend als paleoburrows en ze onthullen veel informatie over de dieren die ze hebben gemaakt. De muren van veel van de holen tonen nog de tekens van de klauwen die hen groeven. Sommige van de holen kunnen maximaal 2 meter breed zijn, met onderzoekers die er gemakkelijk doorheen kunnen lopen. De tunnels kunnen honderden voet lang zijn, met meerdere takken diep onder de grond.

De gigantische paleoburrows zijn gemaakt door gigantische luiaards die ooit in het gebied leefden. Nu worden de holen actief onderzocht om ze nauwkeurig te dateren en te ontdekken hoe het leven was voor gigantische luiaards. Duizenden palaeoburrows zijn gedocumenteerd, met een onbekend aantal te wachten om gevonden te worden.

3 wolven veranderen rivieren

Wolven zijn sinds mensenheugenis roofdieren over het noordelijk halfrond, totdat mensen op hen begonnen te jagen omdat ze hun boerderijdieren bedreigden. Wolven hadden 70 jaar niet in Yellowstone National Park gewoond voordat ze in 1995 opnieuw werden geïntroduceerd. De grote eland die het park had gedomineerd, ontdekte plotseling dat ze een nieuw roofdier hadden. Onderzoekers hadden enkele veranderingen in het ecosysteem van het park verwacht, maar ze ontdekten dat de introductie van wolven de manier veranderde waarop rivieren zich gedroegen.

De eland had de jonge boompjes van bomen opeten. Hierdoor zijn de bomen uitgedund, vooral langs rivieroevers. Zonder de wortels van de bomen in de oevers, hadden de zijkanten van de rivieren de neiging om in te storten en de loop van de rivier te verleggen. Met wolven die de populatie elanden in toom hielden, begonnen de bomen terug te keren en de rivieroevers, nu bij elkaar gehouden door de bomen, begonnen te steiler en sterker te worden.

Hoewel er geen twijfel over bestaat dat wolven een effect hebben gehad op het ecosysteem van Yellowstone, zijn er mensen die twijfelen aan het populaire verhaal zoals gepresenteerd in de video hierboven. Het kan zijn dat kleine veranderingen en natuurlijke variaties, gezien na de introductie van de wolven, te veel werden geïnterpreteerd. Er is te veel veranderd in het ecosysteem waardoor de wolven het konden omkeren. Hoe dan ook, in hun aanwezigheid of afwezigheid kunnen wolven rivieren veranderen.

2 Midges veranderen van Antarctica

Horrorfilms kunnen dol zijn op het laten zien van verschrikkingen die uit de ijskoude braakliggende gebieden van de polen komen, maar dingen van buitenaf die de polen binnenvallen, kunnen veel gevaarlijker zijn. Krabben, die voorheen niet konden overleven in de koude wateren van Antarctica, zijn naar het zuiden getrokken terwijl de temperatuur van de oceaan omhoog gaat. Meer verontrustend is een insect dat zijn weg heeft gevonden naar het continent.

Eretmoptera murphyi is een mug afkomstig uit Zuid-Georgië, een eiland in de zuidelijke Atlantische Oceaan. Op het eiland leidt zijn levensstijl tot het snelle verval van organisch materiaal en de herintroductie van voedingsstoffen in het ecosysteem. Nu is het door toedoen van mensen naar Antarctica gebracht. Antarctica heeft een goed gedefinieerd en zeer langzaam ecosysteem dat voedingsstoffen voor lange tijd in de bodem laat vastzitten. Deze mug verandert de manier waarop de aarde in Antarctica zich gedraagt. De effecten op de lange termijn moeten nog worden gezien, maar andere wezens kunnen misbruik maken van deze plotse overvloed aan beschikbare voedingsstoffen, tenzij de invasie van E. Murphyi is verslagen.

1 Zalm Sex kan bergen verzetten

Wanneer zalm volwassen wordt in de oceaan, zwemmen ze rivieren op om te spawnen. Miljoenen vissen die tegelijkertijd bewegen, kunnen een belangrijke voedingsbodem zijn voor beren en andere dieren, maar sommige onderzoekers suggereren dat deze massakoppeling bergen en valleien kan vormen.

In een wetenschappelijk artikel met de ongewoon stimulerende titel: "Sex die bergen beweegt: de invloed van paaiende vissen op rivierprofielen over geologische tijdschalen," hebben wetenschappers voor het eerst de effecten van zalmpaaien op het landschap gemodelleerd. Hun modellen suggereren dat het paaien van zalm in een gebied over lange perioden kan leiden tot erosie en tot 30 procent minder grond in vergelijking met gebieden zonder zalm. Wanneer vrouwelijke zalm hun eieren legt, roeren ze het bezinksel van de rivier op, waardoor het door de stroming meegevoerd kan worden.

Verschillende zalmsoorten hebben verschillende effecten op rivieren. Sommigen leggen hun eieren het liefst in grof bezinksel, andere in fijner. Dit onderzoek heeft gesuggereerd dat waar meer soorten zalm samenkomen om te broeden, er meer erosie zal zijn. Dat de zalm aardschokkende seks heeft, zal waarschijnlijk even weinig troost bieden aan de vissen zelf. De meeste sterven direct na het paren.