Delen:
10 Indrukwekkend vreemde grensgeschillen
We hebben de neiging om grenzen als permanente lijnen over de aarde te beschouwen. Maar dat beeld is een leugen. Net zoals een meanderende rivier en het geleidelijke verschuiven van de aarde een landschap kunnen veranderen, kan het onzichtbare tij van geopolitiek een perfect goede grens verpesten. Soms kunnen deze veranderingen leiden tot oorlog. Andere keren leiden ze gewoon tot ongelooflijk vreemde geschillen.
10 september en de schattige grensoorlog van Canada
In het pantheon van grote grensgeschillen zou het conflict tussen Denemarken en Canada over het eiland Hans ergens aan de onderkant komen. Een 1,3-vierkante kilometer (0,5 mijl) klomp rots in het Kennedy-kanaal, het ligt bijna op gelijke afstand tussen Canada en Denemarken-beheerd Groenland. Sinds 1973 stond het in het centrum van een van de meest schattige geschillen in de geschiedenis.
Hans Island heeft weinig strategische of economische waarde. Dientengevolge zijn Denemarken en Canada niet overdreven bezorgd over het uitzetten van hun claims. De twee landen sturen routinematig soldaten om elkaars vlaggen te verwijderen, maar doen dit op de best mogelijke manier. Aan Canadese zijde is het gebruikelijk om een fles Canadese Club-whisky achter te laten voor de Denen. Aan de Deense kant is het gebruikelijk om een fles schnaps achter te laten en een bord met de tekst "Welcome to Denmark!"
Dat wil niet zeggen dat beide zijden ooit Hans Island zouden opgeven. De twee regeringen sturen elkaar formeel protestbrieven na invallen. Maar we concentreren ons liever op het beeld van koude, eenzame soldaten die sterke drank uitwisselen en vriendelijke aantekeningen maken over de wilde grens.
Geschilbescreet voor 9 griekenland en Macedonië
In 1991 verklaarde Macedonië zijn onafhankelijkheid van Joegoslavië. De aankondiging veroorzaakte een woedende reactie van de Grieken. Niet omdat ze zich verzetten tegen het uiteenvallen van Joegoslavië, maar vanwege iets veel gevoeliger. Ze beweerden dat Macedonië hun naam had gestolen.
Voordat het de naam van een land werd, was Macedonië de naam van een provincie in Noord-Griekenland. Voordien was het de naam van een oud koninkrijk dat beroemd was omdat het de biseksuele wereldveroveraar Alexander de Grote gaf. Dit is belangrijk omdat Alexander nogal een probleem is. Momenteel claimen zowel Macedonië als Macedonië de Griekse provincie hem op basis van hun naam.
Dit heeft tot ernstige gevolgen geleid. Meer dan een decennium werd Macedonië onderworpen aan een Grieks embargo omdat Athene vreesde dat het conflict over de benoeming een dodelijke grensoorlog zou kunnen veroorzaken. In 2015 zei de Macedonische premier Nikola Gruevski zelfs dat hij overwoog de naam van zijn land te veranderen om een mogelijk conflict te voorkomen. Waarschijnlijk zijn kandidaten voor een nieuwe naam Boven-Macedonië en Nieuw-Macedonië.
8België en de rechtsgebiedsnachtmerrie van Nederland
Het klinkt als de opzet voor een populair nieuw Scandi-drama. Een lichaam zonder hoofd bevindt zich op een kleine strook land die met Nederland is verbonden maar eigendom is van België. De Belgische politie kan daar niet gemakkelijk een boot landen om te onderzoeken, en de Nederlandse politie kan niet worden gezien als inbrenger op het territorium van hun buren. Cue de nieuwste knockoff van misdaaddrama De brug. Alleen dit overzicht was geen tv-toonhoogte. Een paar jaar geleden is het echt gebeurd.
De Belgisch-Nederlandse grens werd decennia geleden ingesteld, gedeeltelijk langs de Maas. Naarmate de tijd verstreek, dwaalde de rivier af en sloot België af van een klein stukje land dat het bezat, dat nog steeds aan Nederland was gehecht. Omdat de Belgische politie niet gemakkelijk toegang kon krijgen en de Nederlandse politie niet wilde ingrijpen, werd het schiereiland een toevluchtsoord voor drugshandel en ongeoorloofde seks. Toen, drie jaar geleden, verscheen een onthoofd lijk, en de hele zaak werd een nachtmerrie over de rechtspraak.
Als je een grof verhaal verwacht van concurrerende nationale belangen, alles verpakt in een misdaadthriller, bereid je dan voor op een teleurstelling. Net als de verstandige landen die ze zijn, hebben België en Nederland dit probleem op een uiterst praktische manier opgelost. In december 2015 verklaarde België dat ze het schiereiland eenvoudig aan Nederlanders zouden geven. Toen hem werd gevraagd waarom ze grondgebied weggaven, zei de Belgische burgemeester van grensplaats Vise eenvoudigweg: "Het is logisch."
7Finland en Vuurtorenmanoeuvres in Zweden
In 1809, de Russische beer verscheurde Zweden in de Finse oorlog. Als beloning voor het leveren van een brutale smackdown, nam Moskou bezit van de voormalige Zweedse kolonie Finland. Een nieuwe grens werd getrokken tussen de Aland-archipel en Zweden die net toevallig dwars door het midden van het kleine markteiland sneed. Op dat moment werd het ingewikkeld.
De helft van het eiland was technisch eigendom van Zweden, maar Rusland behandelde het hele eiland als zijn eigen eiland. In 1885 gooiden ze een vuurtoren op de Zweedse helft, alsof ze hun oude vijanden durfden om iets te proberen. Toen Finland in 1917 onafhankelijk werd, kreeg Rusland de helft van het markteiland en de illegaal geplaatste vuurtoren.
Omdat de vuurtoren echt nuttig was, wilde geen van beide partijen hem neerhalen. Maar Zweden wilde ook geen grondgebied afstaan. In 1981 hebben de twee landen het probleem opgelost door de meest verwrongen grens te trekken die we ooit hebben gezien.
In plaats van rechtdoor over Market Island te gaan, begint de nieuwe grens in het midden en zwaait dan wild naar de Zweedse kant, waardoor de vuurtoren op Fins grondgebied komt. Vervolgens zwaait hij scherp de andere kant op, waardoor Zweden aan de Finse zijde een gelijk stuk grond krijgt. Als extra hoofdpijn is de Zweedse kant verdeeld over twee verschillende provincies, wat betekent dat je één nationale en twee lokale grenzen op Market Island kunt oversteken met een enkele voetstap.
6Nicaragua en de op oorlogen gebaseerde oorlog in Honduras
Van alle dingen om oorlog te voeren, zou je waarschijnlijk niet denken dat een zegel hoog scoort.Maar in 1937 veroorzaakte een stempelontwerp bijna een apocalyptische oorlog tussen Nicaragua en Honduras. De volkomen gezonde reden? Het ontwerp van Nicaragua toonde een deel van Honduras als de verkeerde schaduw van groen.
Sinds hun oprichting waren de twee naties opgesloten in een langdurig geschil over waar hun grenzen liggen. Dankzij dichte jungle en een geschiedenis van mislukte nederzettingen, was het opmerkelijk moeilijk om te beslissen waar je de grens moest trekken. Een grenscommissie van 1894 kon het slechts eens worden over een derde ervan.
Het duurde tot 1906 voordat de kwestie geregeld was, toen de twee naties een beroep deden op Spanje, hun oude koloniale meester. Koning Alfonso XIII hoorde de argumenten en kende prompt een enorm stuk land toe aan Honduras. Dat leek lange tijd de zaak te regelen.
Toen in 1937 bracht Nicaragua een nieuwe postzegel uit. Met een kaart van Midden-Amerika werd het lichtgroen gebruikt voor Nicaragua en donkergroen voor overal elders. Het enige probleem was dat het een groot stuk Honduras in het lichtgroen schaduwde.
Toen het nieuws Tegucigalpa bereikte, braken er rellen uit. Een menigte gevormd en bijna torched de Nicaraguaanse ambassade. Beide landen stuurden troepen naar de grens en het duurde de haastige gezamenlijke inspanningen van Mexico, Costa Rica en de VS om een totale oorlog te voorkomen.
5Canada's Pointless Lighthouse Keepers
Denemarken is niet het enige land dat met Canada strijdt over grenzen. Machias Seal Island is een vernietigde klomp godverlaten rotsen die bijna op gelijke afstand van elkaar liggen tussen Maine en New Brunswick. Zowel het eiland als de naburige North Rock zijn nutteloos in zowat elke zin van het woord. Toch leggen zowel de VS als Canada aanspraak op hen. Om deze claims te verdedigen, moet je vaak tot belachelijke extremen overgaan.
Een van de meest belachelijke zijn misschien Canada's zinloze vuurtorenwachters. In 1832 bouwden de Britten een vuurtoren op Machias Seal Island. Canada ziet de voortdurende aanwezigheid van een vuurtorenwachter als een integraal onderdeel van zijn claim.
Dus elke 28 dagen laat een helikopter twee vuurtorenwachters vallen om het licht te bedienen. Hoewel het licht decennia geleden automatisch werd geautomatiseerd, verspilt Canada belastingbetaler-dollars en stuurt twee volledig overtollige jongens een maand lang op een door de wind gehesen stuk rots om de kans dat Obama het zou binnenvallen.
Een veelvoorkomende suggestie is dat de twee landen hun geschil voor het Internationale Gerechtshof moeten brengen. Maar Canada beweert dat zelfs om in te stemmen met arbitrage hun eigendom in twijfel zou trekken, zodat de zaak onopgelost blijft.
4 Op Vis gebaseerde krankzinnigheid van Island Island
Het Migingo-eiland in het Victoriameer is slechts 2.000 vierkante meter (22.000 voet), maar herbergt meer dan 500 mensen. Dat alleen zou u moeten vertellen hoe wenselijk het is. Maar het zijn niet alleen mensen die willen op zijn lucratieve viswateren. Tien jaar geleden stuurden concurrerende claims over dit kleine brok steen bijna Uganda en Kenia ten strijde.
Ironisch genoeg, een paar jaar eerder, kon je Migingo niet weggeven. Drie uur varen vanuit Kenia en twee keer zo ver van Oeganda, werd het als volkomen waardeloos beschouwd.
In 2002 was er maar een enkele excentrieke visser bekend. Toen kreeg de wereld lucht van zijn vangst. In een deel van de wereld waar de gemiddelde persoon slechts $ 100 per maand mee naar huis neemt, haalde de visser genoeg binnen om meer dan het dubbele te maken in één dag.
Het nieuws leidde tot een goudkoorts. Mensen stroomden naar Migingo en richtten een geïmproviseerde sloppenwijk op. Kort daarna trokken piraten in. De mensen deden een beroep op hulp en Uganda reageerde. Op dat moment werden de dingen lelijk.
De meeste mensen op Migingo zijn Keniaans en de eilanden werden altijd als Keniaans beschouwd. Dus toen de Ugandese politie een Oegandese vlag vloog, raakte Nairobi boos. Keniaanse politie ging naar binnen om de vlag te verwijderen, alleen om 60 Oegandese mariniers te ontmoeten die hunkeren naar ruzie. In een mum van tijd dreef een eens zo waardeloze brok steen de regio naar de rand van de oorlog.
Gelukkig is het geschil inmiddels opgelost. Migingo is nu Keniaan, terwijl Oeganda een claim heeft op de omliggende wateren.
3Australia's Wandering Island
Niet alle grensgeschillen hebben betrekking op twee landen die elkaar om de nek hebben. Soms kunnen ze plaatsvinden in een enkel land. Hoewel de uitkomsten misschien minder oorlogszuchtig zijn, kunnen de oorzaken die hen hebben aangespoord even bizar zijn. Dat was het geval met de North East Islet in Australië, onderdeel van de Hogan Group of Islands.
De 5 vierkante kilometer (2 mijl) liggen tussen Australië en Tasmanië. Het is ook monumentaal saai. Zo levenloos en saai zelfs, dat vroege cartografen precies vergaten waar het moest zijn. In 1801 werd het op officiële kaarten geplaatst iets ten noorden van zijn werkelijke positie.
Toen het tijd werd om de grens tussen Tasmanië en het vasteland van Victoria vast te leggen, verwezen functionarissen naar de oude kaarten. Dientengevolge werd de grens per ongeluk bevestigd in een positie die dwars door het hart van het eiland sneed.
Toen ontdekt werd dat het eiland per ongeluk misplaatst was, struikelden ambtenaren om hun gezicht te redden. Ze hernoemden North East als Boundary Islet, misschien in de hoop dat hun administratieve procedure opzettelijk leek.
2De zwervende staatsgrenzen van de VS.
Dit is iets waar u zich wellicht niet van bewust bent: het vastleggen van grenzen is een lastige zaak. In 2010 kende Google Maps per ongeluk een klein stukje Costa Rica toe aan Nicaragua, waardoor de laatstgenoemden hun buurman binnenvielen. Natuurlijke oriëntatiepunten en door de mens gemaakte monumenten zijn nodig om grenzen te markeren om verwarring te voorkomen. Maar kijk eens naar de grenzen van Amerikaanse staten, en het wordt duidelijk dat we vaak geen idee hebben waar de een begint en de andere eindigt.
Overweeg Georgia en South Carolina. In de 18e eeuw werd besloten dat de Savannarivier als officiële grens zou dienen. Alles goed en wel voor een eeuw of zo, maar rivieren blijven niet stil.Ze dwalen.
Tegen het jaar 2000 had de Savanne bijna een volle kilometer van het oorspronkelijke pad geklommen. Op dat moment begon iedereen te argumenteren over waar de grens echt lag. Was het waar de rivier nu liep of waar hij liep? Het oplossen van het geschil betrof een enquêteteam en kostte waarschijnlijk duizenden dollars.
Sommige geschillen zijn zelfs vreemder. Georgia en Tennessee hebben hun grenzen oorspronkelijk bepaald door het gebruik van een grote rots. Op een dag besloot iemand dat de rots was verplaatst en brak de hel los. Georgia zei dat het in het midden van de rivier moest zijn, waardoor ze toegang tot water kregen. Tennessee zei dat dit een "gruwelijke aanval op de soevereiniteit van Tennessee" was. Op het hoogtepunt van de gekte heeft iemand zelfs de rots gestolen.
Andere staatsgrenzen zijn ook in de loop van de tijd verschoven of volledig vervaagd. Je zou kunnen denken dat je je thuisstaat kent, maar de exacte grenzen kunnen voor iedereen een raadsel zijn.
1 Undable's betwistbare betwiste grenzen
In 2015 hebben India en Bangladesh eindelijk een van de gekste grensgeschillen aller tijden uitgezocht. Na de verdeling van India waren de kleine enclaves van elke natie vastgelopen in de andere, met ongeveer 50.000 mensen.
Dit waren niet alleen gewone enclaves; sommigen waren enclaves binnen enclaves. Dahala Khagrabari was een stukje India dat volledig werd omsloten door een dorp dat toebehoorde aan Bangladesh en dat werd omringd door een strook land van India, dat in het land Bangladesh lag.
Sommige waren zelfs nog gekker. Panisala No. 79 was een Indiase enclave in Bangladesh die nauwelijks 0,27 hectare groot was en volkomen nutteloos. Dankzij de spanningen tussen de twee landen waren de mensen in deze enclaves vaak niet in staat om weg te gaan en kregen ze geen toegang tot basisvoorzieningen.
Gelukkig is deze rotzooi eindelijk opgelost in 2015, waardoor alle 50.000 mensen het recht hebben om hun nieuwe land te kiezen. De meesten gingen voor India. Maar dit was slechts een van India's krankzinnige grensconflicten. Een ontelbaar aantal blijft nog steeds actief.
Een van de wildste is de Chinees-Indiase grens. Beide landen claimen enorme stukken grondgebied die in elkaar zitten. In sommige gevallen, zoals de claim van India op Aksai Chin in China of de claim van China op de Indiase deelstaat Arunachal Pradesh, is het onwaarschijnlijk dat deze claims ooit ergens zullen gaan. Maar anderen hebben te maken met een lappendeken van steden en dorpen onder gesplitste controle die op elk moment tot een kleine oorlog kunnen doordringen.
Dan is er de grens tussen India en Pakistan. Van moerassen tot gletsjers tot bergen tot bruggen en wegen (om nog maar te zwijgen van de hele provincie Kasjmir), lijken de twee staten het niet eens over alles wat met grenzen te maken heeft. En dat is nog voordat we zelfs de geschillen van India met Nepal en de Malediven overwegen. Hoewel het misschien zijn enclave-kwestie met Bangladesh heeft opgelost, heeft India nog steeds enkele van de moeilijkste grenzen in de bekende wereld.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.