10 brute Noord-Koreaanse geheimen

Als de familie Kim zijn zin had, zou de hele wereld denken dat Noord-Korea een prachtig paradijs was en dat elk van zijn leiders een zegen was die rechtstreeks vanuit de hemel werd gezonden. Vanzelfsprekend hebben de Noord-Koreaanse media een lichte neiging tot vooringenomenheid en dankzij hun strikt toeristisch beleid (iedereen kan bezoeken zolang ze al in het land zijn), is het moeilijk om een ​​goed begrip te krijgen van wat er feitelijk in gebeurt. de grenzen van deze gesloten, totalitaire staat. Maar dankzij een paar gedurfde undercover journalisten die naar binnen sloopten, samen met gruwelijke berichten van overgelopen Noord-Koreanen die naar buiten sloopten, krijgen we een beter beeld van hoe de tandwielen achter de sluier van deze geweldige propagandamachine draaien. En het is niet mooi.

10 werkkampen

Noord-Korea exploiteert momenteel ongeveer 16 werkkampen - enorme bouwwerken verspreid over het bergachtige terrein en omsloten door geëlektrificeerde prikkeldraadomheiningen. Er wordt geschat dat ergens in deze kampen op elk willekeurig moment ongeveer 200.000 gevangenen worden vastgehouden.

De gevangenisteden worden vaak vergeleken met de Goelag-kampen van door Sovjet Rusland geforceerde werkkampen waarin gevangenen worden vastgehouden in wrede werkomstandigheden en worden geëxecuteerd voor misdaden die net zo onbetrouwbaar zijn als het stelen van een paar korrels maïs. Gevangenen zijn meestal een mengeling van overlopers, verraders en ex-politici die in overtreding van de regering kwamen - wat vrij eenvoudig is om te doen.

9 Drie generaties van straf

https://www.youtube.com/watch?v=rw3NAzKGClg

De Noord-Koreaanse wet dicteert een beleid van drie generaties van straf: als je een misdaad begaat, zullen je kinderen en kleinkinderen de vlekken van je zonden dragen en dienovereenkomstig worden gestraft. Dat betekent dat als je grootvader een misdaad beging, je de volle last van zijn straf krijgt. Zoals hierboven vermeld, leidt dit meestal tot hele levens doorgebracht in gevangenkampen. Een van de ergste overtredingen die een Noord-Koreaan kan begaan, is proberen Noord-Korea te verlaten, wat een onmiddellijke executie of een langere straf rechtvaardigt in een van hun werkkampen.

Kritiek op de overheid, hoe licht ook, wordt ook als een verraderlijk misdrijf beschouwd. Gewoon leren over andere culturen rechtvaardigt een doodvonnis. Recente smokkel tussen de grens tussen Noord-Korea en China heeft het voor sommige mensen mogelijk gemaakt om dvd's van westerse films te krijgen - wat illegaal is. De Noord-Koreaanse nationale veiligheidsdienst is begonnen met het overvallen van dorpen in het noorden van het land door de elektriciteit naar een heel dorp af te sluiten en vervolgens huizen binnen te stormen en te controleren welke dvd's in de dvd-speler vastzitten.

8 Verzekeringsfraude

De Noord-Koreaanse economie is, in alle meetbare aspecten, volledig mislukt. Exporten zijn vrijwel onbestaande vanwege hun terughoudendheid om in contact te komen met buitenlandse markten, evenals het feit dat ze moeite hebben om iedereen die binnen hun eigen grenzen leeft, te voeden. De huidige bevolking van Noord-Korea is ongeveer 25 miljoen, en het gemiddelde BBP per persoon is ongeveer $ 500 (ter vergelijking, in de VS zweeft het rond de $ 50.000).

Om hun noodlijdende economie aan te vullen en meer geld binnen te halen, staat Noord-Korea erom bekend zich tot de internationale misdaad te wenden. Een van deze misdaden is wereldwijde verzekeringsfraude: ze hebben West-verzekeringsmaatschappijen van honderden miljoenen dollars bedrogen. Op de markt gebracht in 2009, bleek dat de Noord-Koreaanse regering enorme verzekeringspolissen op eigendommen en apparatuur had afgesloten en vervolgens beweerde dat deze was vernietigd.

In 2005 namen verschillende van 's werelds grootste verzekeringsmaatschappijen, waaronder Lloyd's of London, Noord-Korea voor de rechter wegens een vermeende helikopterongeluk met een verzekeringspolis van $ 58 miljoen. Toen de Noord-Koreaanse staatshoofden de zaak "herzagen", kondigden ze aan dat het een legitieme claim was. De verzekeringsmaatschappijen sloten af ​​omdat hun contract onderworpen was aan de Noord-Koreaanse wetgeving, wat een beetje lijkt op het spelen van "ik win" met een peuter.

7 Wapenhandel

Naast verzekeringsfraude heeft de Verenigde Naties Noord-Korea ook beschuldigd van de verkoop van illegale wapens en nucleaire technologie aan de hoogste bieder, wat meestal landen in Afrika en het Midden-Oosten betekent. In 2012 bijvoorbeeld, greep de VN een Noord-Koreaanse zending op weg naar Syrië, die bijna 450 grafietcilinders bevat die bedoeld zijn voor gebruik in ballistische raketten. In 2009 werden transporten naar zowel Iran als de Republiek Congo op doorreis gepakt - één had 35 ton raketcomponenten en de andere bevat tanks uit het Sovjettijdperk.

Volgens VN-sancties is Noord-Korea verbannen van het verhandelen of verkopen van rakettechnologie, maar Noord-Korea kwam meteen weer terug en zei dat het eigenlijk de sancties zijn die illegaal zijn, en ze kunnen doen wat ze willen. Het is dan ook geen verrassing dat Noord-Korea's wapenhandel helemaal niet vertraagt. Net als de verzekeringsfraude is het een broodnodige bron van inkomsten voor de overheid, hoewel volgens Blaine Harden bij de Washington Post het grootste deel van dat geld in de persoonlijke voorraad van Kim Jong Un gaat en niet voor voedsel voor zijn mensen.

6 Elektriciteit

De hoofdstad van Noord-Korea, Pyongyang, is iets van een zelfbenoemde utopie die is voorbehouden aan de elite van de bevolking. Gewapende bewakers patrouilleren over de grenzen om te voorkomen dat de lagere klassen binnenkomen en de meeste inwoners van Pyongyang leven in iets dat luxe nadert - met een bepaalde waarde van 'luxe' (misschien krijgen ze niet genoeg voedsel, maar krijgen ze tenminste meer dan alle anderen in het land). Maar zelfs de drie miljoen burgers van de hogere klasse krijgen geen elektriciteit voor meer dan een uur of twee per dag.

Soms, vooral in de winter, gaat de stroom helemaal uit, terwijl miljoenen mensen proberen de ijskoude temperaturen te bestrijden die onder de -17,8 C (0 F) kunnen komen.De meerderheid van de huizen buiten Pyongyang heeft zelfs geen elektriciteit om mee te beginnen. De nachtelijke satellietbeelden hierboven drijven echt het punt naar huis - naar het noorden en het zuiden zijn respectievelijk China en Zuid-Korea, en het geschetste donkere veld ertussen is Noord-Korea.

5 Three-Caste-systeem

In 1957, toen Kim Il Sung worstelde om de controle over Noord-Korea te behouden, lanceerde hij een groot onderzoek naar de bevolking van het land. Het eindresultaat van dat onderzoek was een volledig veranderd sociaal systeem dat iedereen scheidde in drie klassen: 'vijandelijkheden', 'weifelend' en 'kern'. De aanduidingen waren niet gebaseerd op de persoon, maar op hun familiegeschiedenis.

Degenen met een geschiedenis van loyaliteit aan de overheid werden in de 'kern'-klasse geplaatst en kregen de beste kansen. Dit zijn nu de politici en mensen die nauw verbonden zijn met de overheid. De mensen in het midden zijn de 'weifelende' of neutrale klasse. Er is niets dat echt voor of tegen gaat, en het is mogelijk, hoewel onwaarschijnlijk, dat ze naar de kernklasse kunnen gaan. Meestal lopen mensen echter door het systeem naar beneden in plaats van omhoog. De 'vijandigen' zijn mensen met een familiegeschiedenis van dergelijke misdaden tegen de staat als christendom en grondbezit. Ze zijn de subversieven en vormen volgens Kim Il Sung de grootste bedreiging voor de regering. Hierdoor wordt hun onderwijs ontzegd, mogen ze niet in of nabij Pyongyang wonen en worden ze gedwongen tot extreme armoede.

4 Menselijke uitwerpselen Kunstmest

De geografie van Noord-Korea is bergachtig en droog, met lange, ijzige winters en korte zomers met moesson. Ongeveer 80 procent van het land ligt aan de rand van een berg of op de top van een land, wat betekent dat het grootste deel van het land verschrikkelijk is voor de landbouw. Historisch gezien heeft Noord-Korea altijd vertrouwd op buitenlandse hulp om de meststoffen te krijgen die het nodig heeft: de Sovjet-Unie gaf hen mest voordat het instortte, en tot voor kort stuurde Zuid-Korea hen elk jaar 500.000 ton kunstmest om de voedselproductie te helpen stimuleren.

Maar in 2008 stopte Zuid-Korea met het verzenden van meststoffen en boeren moesten een nieuwe bron kiezen: menselijk afval. Het ging zo ver dat het een overheidsprogramma werd. Er waren fabrieken nodig om hun feces om te buigen om te voldoen aan een quotum van twee ton. Onlangs hebben illegale winkels gekapitaliseerd op de vraag naar menselijk afval, dat nu als een goed wordt beschouwd.

3 Zuid-Koreaans burgerschap

Simpel gezegd, er zijn zoveel mensen die Noord-Korea ontvluchten dat ze nergens heen kunnen. Het officiële beleid van China is om ze over de grens terug te sturen. Daar worden ze ofwel tientallen jaren lang hardhandig geëxecuteerd of naar een werkkamp gestuurd, dat meestal net zo effectief blijkt te zijn als een doodstraf. Alleen Zuid-Korea hanteert een beleid van bijna absolute clementie: alle Noord-Koreaanse overlopers (die geen criminelen zijn) worden onmiddellijk voorzien van burgerschap, jobtraining en voor degenen die het nodig hebben, psychologische counseling. Ze krijgen ook een plek om te wonen en $ 800 per maand. Als een stimulans voor bedrijven biedt de Zuid-Koreaanse regering een bonus van $ 1800 aan iedereen die een vluchteling in dienst neemt.

Hoewel Noord-Koreanen technisch gezien papierwerk moeten leveren om hun burgerschap te bewijzen, is het niet ongebruikelijk dat die vereiste wordt opgeheven. In het geval van vluchtelingen uit werkkampen hebben ze simpelweg geen papieren. Voor mensen die in de werkkampen werden geboren, was er aanvankelijk nooit papierwerk. Sinds 1953 zijn er meer dan 24.500 Noord-Koreaanse overlopers die in Zuid-Korea zijn beland. Vanaf 2002 nam Zuid-Korea meer dan 1.000 per jaar in beslag. En dat zijn alleen degenen die het gehaald hebben naar Zuid-Korea. De Chinese overheid schat dat er tot 200.000 Noord-Koreanen zich illegaal verstoppen in de heuvels en landelijke provincies van hun land. Veel mensen die via Noord-China uit Noord-Korea komen, sterven nog steeds tijdens hun lange tochten.

2 Kannibalisme

Een verlammende hongersnood bereikte Noord-Korea tussen 1994 en 1998. Door wijdverspreide overstromingen was het grootste deel van het landbouwareaal onbruikbaar. Toen dat werd gecombineerd met een steeds toenemende schuld aan de Sovjet-Unie die het importeren van voedsel onmogelijk maakte, daalden hele steden in een schemering van de dood. Er wordt geschat dat in die tijd bijna 3,5 miljoen mensen stierven van de honger - meer dan 10 procent van de bevolking.

Met welk weinig voedsel ze in beslag hadden genomen door het leger in overeenstemming met het Songun-beleid, draaiden Noord-Koreanen eerst naar hun huisdieren voor voedsel, vervolgens naar krekels en boomschors en ten slotte kinderen. Het werd een gezegde: "Koop geen vlees als je niet weet waar het vandaan kwam." Volgens overlopers uit de tijd van de hongersnood, zouden mensen op zoek gaan naar de zwerverkinderen die vaak smeekten om treinstations, drugs gebruiken, neem ze dan mee naar huis en - nou, je kunt de stukjes invullen.

Er is ten minste één officieel verslag van een man die wordt geëxecuteerd wegens kannibalisme, en hoewel men gelooft dat de angst voor kannibalisme meer voorkomt dan het kannibalisme zelf, zijn er genoeg horrorverhalen uit de eerste hand rondzwervend om deze gruwelijke verhalen enigszins te legitimeren.

1 Torture Prisons

https://www.youtube.com/watch?v=badI_rXNDao

Tot op heden zijn maar heel weinig mensen ontsnapt uit de werkkampen in Noord-Korea en hebben geleefd om het verhaal te vertellen. En van deze vluchtelingen is slechts één bekend persoon ontsnapt uit het gevreesde kamp 14, dat algemeen wordt beschouwd als het meest wrede werkkamp in het land en gereserveerd voor alleen de meest ernstige politieke misdadigers. Die persoon was Shin Dong-hyuk, wiens verhaal verteld wordt in het ongelooflijke boek Ontsnappen uit kamp 14.

Shin werd geboren in het kamp omdat zijn oom het leger had verlaten en naar Zuid-Korea was overgelopen. Toen hij 14 jaar oud was, probeerden zijn moeder en broer te ontsnappen. Toen ze werden gepakt, werd Shin naar een ondergrondse martelgevangenis gebracht, een 'gevangenis binnen een gevangenis'. Volgens zijn verhaal werd hij ondersteboven aan het plafond geregen door metalen boeien rond zijn enkels terwijl bewakers hem ondervroegen over de ontsnapping van zijn moeder poging. Toen dat niet werkte, werd hij opgehangen aan zijn handen en voeten zodat zijn lichaam een ​​"U" vormde en langzaam naar beneden ging over een vat gevuld met hete kolen. Een gaffehaak zat door zijn maag om te voorkomen dat hij weg wriemelde omdat de huid op zijn rug blaasde en verbrandde.

Tussen de ondervragingen door werd hij in een kleine betonnen cel gedumpt met een licht dat 24 uur per dag brandde, de blaren op zijn rug plagen van infectie. Terwijl hij in de cel was, kon Shin het galmende gekrijs van andere gevangenen horen die gefolterd werden, en hij schat dat honderden mensen daar zijn gepasseerd. Hij werd zeven maanden in deze gevangenis gehouden en is de enige persoon die ooit van hun bestaan ​​heeft kunnen vertellen. Het bleek dat hij zijn moeder had horen praten over ontsnappen en een bewaker op de hoogte had gesteld. De bewaker rapporteerde het maar noemde nooit de betrokkenheid van Shin. Nadat het verhaal van Shin was geverifieerd, werd de bewaker nooit meer gezien en werd Shin net op tijd vrijgelaten om zijn moeder en broer te laten executeren.