Top 10 meest mysterieuze onopgeloste mysteries aller tijden

[Let op: deze lijst is volledig onwaar en vervuld van dwaasheid. Happy April Fools 'Day!]

10 De Clowns van Orwigsburg

In de middag van 18 juli 2014 was Robert Gilnitz, 42 jaar oud, net teruggekeerd van zijn werk en was hij zijn mailbox aan het controleren. Toen kwam er een clown uit het niets en trok Robert zijn broek naar beneden.

Zonder erbij na te denken, zwaaide de grote man een hooier naar zijn aanvaller, alleen om de clown achtersteven op Robert's truck te zien, over zijn erf te gambelen en over zijn hek te springen en uit het zicht te verdwijnen. "Ik kon het niet geloven," zou Robert later vertellen. "Hij was gekleed in een complete clown-opkomst en ging als een aap over mijn hek."

De ontmoeting van Robert was geen geïsoleerd incident. Ongeveer 20 minuten die middag werd het kleine stadje Orwigsburg, Pennsylvania, plotseling en op onverklaarbare wijze binnengevallen door dansende clowns. Elke clown-gekostumeerde dader bleek bekwaam te zijn in parkour.

Het incident werd vastgelegd door een handvol bewakingscamera's in de stad. Elke video toonde hetzelfde: een clown zou achter een voorbijganger sluipen, de broek van het slachtoffer naar beneden trekken en dan snel vluchten.

Niemand kon hen stoppen. Heggen, hekken en muren deden niets om de bewegingen van de parkour clowns te vertragen, maar waren voldoende om iedereen die een achtervolging probeerde te belemmeren. Een politieagent probeerde een van de clowns te pakken, maar hij miste en eindigde zelf in zijn broek. Er waren onbevestigde berichten van stadslui die naar de clowns neerschoten, maar niemand werd geraakt.

Zo snel als het schouwspel begon, eindigde het. De clowns waren nergens te vinden. In totaal zijn 32 mensen gepantserd. De autoriteiten konden niet bepalen hoeveel clowns erbij betrokken waren, hoewel ze geloven dat er minstens 15 waren. Nauwkeurige beschrijvingen van de verdachten waren onmogelijk, gezien hun clownpakken en make-up.

Een bewakingscamera bij de plaatselijke supermarkt ving een bestelwagen die vier clowns vrijgaf, niet genoeg om alle pantsings te verklaren. Ondanks het feit dat veel mensen op dat moment thuis van hun werk terugkeerden, meldde niemand dat ze het busje anders hadden gezien, en evenmin waren er auto's met clowneske bestuurders of passagiers te zien.

De gebeurtenissen van die dag lijken een van de meest gecoördineerde grappen te zijn geweest die ooit op video zijn vastgelegd. Er is niets gestolen, niets is beschadigd en niemand is lichamelijk gewond geraakt. Ze waren alleen maar gepantserd. De lokale bevolking was echter niet geamuseerd. "Deze stunt was een misdaad en geen lacher", vertelde de politie aan verslaggevers.

De clowns zijn nooit geïdentificeerd of aangehouden en sindsdien hebben zich geen vergelijkbare incidenten voorgedaan.

9Wat zijn schaduwen?

Tot voor kort beschouwden wetenschappers duisternis als simpelweg de afwezigheid van licht. Nieuw onderzoek geeft echter aan dat dit niet het geval kan zijn. Albert Einstein bewees beroemd dat niets sneller kan reizen dan de snelheid van het licht. Als de duisternis echt de afwezigheid van licht was, dan zou het op dezelfde snelheid moeten "reizen", met duisternis die verschijnt zodra het licht verdwijnt. Maar het rare is dat duisternis vaak sneller lijkt te gaan dan licht.

Houd je hand omhoog zodat het een schaduw werpt op een muur en beweeg het dan snel. Let op hoe de schaduw lijkt te bewegen met dezelfde snelheid als je hand. Ga nu verder van de muur staan ​​en zwaai nogmaals met je hand. Je schaduw zal groter zijn maar zal nog steeds met dezelfde snelheid bewegen als je hand, ook al moet de grotere schaduw een grotere afstand afleggen. Stel je nu voor dat je een heldere lamp gebruikt om 's nachts de schaduw van je hand op de maan te werpen. De schaduw beweegt nog steeds met dezelfde snelheid als je hand, hoewel hij duizenden kilometers beslaat om het oppervlak van de maan te bereiken. Als je je hand snel genoeg beweegt, zal de schaduw sneller bewegen dan de snelheid van het licht.

Dus hoe kan de duisternis sneller bewegen dan het licht? Einstein's theorie van speciale relativiteitstheorie stelt dat sneller dan licht reizen gelijk zou zijn aan tijdreizen, omdat het zou resulteren in het ontvangen van informatie voordat het werd verzonden. Maar speciale relativiteit houdt ook in dat het een oneindige energie zou vereisen om een ​​voorwerp sneller dan de snelheid van het licht te zenden, wat onmogelijk is. De duisternis is echter geen fysiek object dat bestaat uit materie en daarom geen energie gebruikt om te reizen. Met andere woorden, het kan mogelijk zijn voor duisternis om door de tijd te reizen zonder de wetten van de fysica te overtreden.

Om deze hypothese te testen, controleren wetenschappers van MIT momenteel de schaduwen op het oppervlak van de maan. Over zes maanden coderen dezelfde wetenschappers de resultaten van de Olympische Spelen van 2016 in schaduwen en werpen ze op het oppervlak van de maan. Het beste deel van het experiment is dat het erg goedkoop zal zijn, omdat als de wetenschappers de resultaten niet vóór de Olympische Spelen ontvangen, het experiment niet werkte en ze niet de moeite nemen om de schaduwen op de maan te werpen in de eerste plaats.

8The Window-Licking Alchemists Of Magoria

In 2015 ontdekte archeoloog James Marigold een mysterie zo oud als de gletsjers zelf. Diep in een ijskoude grot net ten westen van Hankleburg, Tennessee, ontdekte hij de overblijfselen van een 20.000 jaar oude sekte die hij de raamlikende alchemisten noemt uit de verloren beschaving van Magoria.

De vondst bestond uit zes gemummificeerde personen - vier mannen, één vrouw en één die 'een beer zou kunnen zijn' - in een halve cirkel rond een stenen altaar vol met artefacten. Ze waren natuurlijk bewaard gebleven door de omstandigheden in de grot.

'Het spul op het altaar was je elementaire alchemie,' legde Marigold uit. "Kommen, mokken, vorken, opstanden spreuken gesneden op de draagarmen van kreupele ganzen. Een beer. Echte basisdingen. "Wat Marigold echt intrigeerde waren de gemummificeerde lichamen, waarvan sommige ledematen misten.Overeenkomstig de raamlik-doctrine had de cultus blijkbaar ondergaan wat hij 'de grote lik' noemde.

Er zijn geen geschreven of mondelinge verslagen van de geheimzinnige vensterlikkers, en tot nu toe wist niemand dat ze zelfs bestonden. Volgens Marigold, die zijn thesis schreef over interspecies die fokken onder dinosaurussen ("Stega-score-us!"), Leken beoefenaars van de pas ontdekte sekte geen echte vensters te likken. Dat is een mythe die hij hard probeert te verdrijven. Ze zagen wat ze aan het doen waren als metafoor - ze leken de ramen van de ziel te likken "als een puppy dat vastzit op het achterterras en probeert in het huis te komen, waar alle lichten aan zijn en iedereen lacht." Soul-venster likken nooit gepakt, hoewel "het zijn discipelen wel had. Ik weet het omdat ik ze heb gevonden. Ze zijn daar in de grot, achter de beer. '

"Ze veronderstelden de houdingen die hen door de overgang naar de andere kant zouden voeren. Het 'deelvenster' van de dood. 'Goudsbloem grinnikt. "Dat is waarom hun monden open zijn, zie, alsof ze stierven terwijl ze schreeuwden. Maar ze steken echt hun tong uit en likken de zaligheid. Na een soort van mystiek alchemistisch ritueel, verspreidden ze zich lukraak rond de grot en wachtten om te sterven. Er zijn niet veel mensen mee doorgegaan. Er was ook die beer. "

Marigold beschreef de gedeeltelijk verslonden lichamen en zei: 'Eén vent had zijn handen in de lucht, vingers spreidden zich uit, met zijn gezicht naar de beer, alsof hij me vertelde:' Hé, Goudsbloem, je hebt ons gevonden. ' Echt kalm, echt sereen. '

Goudsbloem strompelde over de baanbrekende ontdekking terwijl ze een tetherball achtervolgde die was losgekomen. Hij zei dat het in het begin allemaal 'super mysterieus' was en gaf toe dat hij 'gewoon mega verbijsterd' was, maar toen hij eenmaal met een theorie kwam die de beer verdisconteerde, kwamen alle stukjes natuurlijk samen.

7Deze rots hier

Archeologen die een site in Shaftsbury, Vermont, onderzochten, kwamen in juni 2014 op een ongewone vondst. Verscholen tussen kleinere steentjes en een verzameling dode takken was een rots van 15 centimeter breed en bijna 2,5 centimeter breed. Zelfs meer dan een jaar na de ontdekking van de rots blijven de ware oorsprong en het doel ervan volledig onbekend.

De rots kan ergens van 2.300 tot 3.8 miljard jaar oud zijn. Terwijl onderzoekers de steen nog moeten wegen, beweren schattingen dat het misschien wel 400 gram (14 oz) weegt. Het interieur van de rots, zo wordt gespeculeerd, kan bestaan ​​uit meerdere lagen, variërend in kleur en dichtheid, maar er is geen manier om dit te bevestigen zonder de rots open te splijten, waarvan deskundigen zeggen dat het de structurele integriteit ervan zou kunnen ondermijnen.

Het is mogelijk dat de steen als wapen werd gebruikt door Ardipithecus ramidus, een vroege menselijke voorouder. Als deze moord werd erkend en bestraft door andere proto-mensen, zou dit het vroegste voorbeeld van juridische procedure zijn. Een andere sterke mogelijkheid is dat de rots een religieuze betekenis had, die betrokken was bij offerrituelen en het vermalen van druiven voor sacramentele wijn. Antropologen hebben niet uitgesloten dat de rots zelf als een god is aanbeden, en het gebruik ervan als navigatiemiddel of voorloper van moderne GPS-apparaten kan niet worden overschat.

Er zijn veel theorieën over de werkelijke aard ervan, maar niemand weet het zeker.

6The Frozen People Of Grand Central Terminal

Massa-hysterie verwijst naar gedeelde waanideeën die een groep mensen op een vergelijkbare manier doen handelen, zoals wanneer hele dorpen symptomen van dezelfde ziekte vertonen, hoewel geen van de dorpelingen daadwerkelijk ziek is. Er zijn tal van historische voorbeelden van dergelijke collectieve hysterie. Dankzij YouTube kunnen hedendaagse gevallen van massale hysterie als nooit tevoren worden vastgelegd en geanalyseerd. Maar tot op de dag van vandaag hebben onderzoekers geen betere verklaring geboden waarom ze verder gaan dan een geïrriteerde schouderophalen.

De beroemdste aflevering van massahysterie in de recente herinnering gebeurde op 24 februari 2007 in de Grand Central Terminal in New York. Om precies 14.30 uur bevonden niet minder dan 200 mensen zich op hun plek. Ze stopten letterlijk alle beweging, handhaafden dezelfde positie terwijl de wereld om hen heen doorgaat. De "mass free bevriezen" duurde ongeveer vijf minuten, waarna de getroffen mensen door gingen met hun leven zonder duidelijke bijwerkingen.

Experts weten niet wat het incident heeft veroorzaakt of waarom alleen bepaalde bezoekers werden getroffen. Grand Central Terminal is niet het enige recente voorbeeld van massahysterie. Van een spontane song-and-dance-routine op het Centraal Station van Antwerpen, België, tot een plotselinge lichtzwaardvechtenpartij in Bristol, Engeland, blijft groepshysterie zowel onderzoekers als artsen verbluffen.

Gedragswetenschapper David Foolery aan de universiteit van Zuid-Fiji speculeert dat de meerderheid van de moderne massahysterie voortvloeit uit sociale media-interacties en iets dat hij noemt Mico Vulgus (vrij vertaald als "menigte van flitsen"), dat is wanneer een bredere groep onwillekeurig de acties van een beperkt aantal initiële patiënten nabootst. De waarheid is dat we dit merkwaardige groepsfenomeen misschien nooit helemaal zullen verklaren.

5De moord op Albert Smith

Op 7 oktober 1983 ontving de politie een telefoontje van een buurman over een mogelijke schietpartij in een woning in Palos Hills, Illinois. Toen officieren aankwamen bij het huis, werden ze binnengelaten door Evelyn Smith, 34, die radeloos leek. Na het huis te hebben onderzocht, ontdekten de officieren het lichaam van haar 36-jarige Albert Smith op de vloer van één slaapkamer. De man was dood, vermoord door meerdere geweerschoten.

Het gebouw vertoonde geen tekenen van gedwongen binnenkomst.Interviews met buren leverden geen enkel bewijs op van ongebruikelijke bezoekers in het gebied en bewakingsbeelden van het gebied suggereerden niets ongewoons.

Een grondig onderzoek van het pand leverde het moordwapen op, een revolver met dubbele actie in handen van Evelyn en ironisch gekocht voor huisbescherming. Het pistool bevatte geen andere vingerafdrukken dan die van de eigenaar, die geen idee hadden van de identiteit van de schutter. De schuldige had het pistool verborgen in een lade met Evelyn's sokken en persoonlijke spullen voordat hij het gebouw met onbekende middelen verliet. Het meest mysterieus was dat de moordenaar klaarblijkelijk was binnengekomen, de daad had gedaan en was vertrokken zonder de aandacht van de vrouw te wekken.

Verdenking wendde zich snel tot de minnares van Albert, de 26-jarige Nadine Rice. Albert was van plan zijn huwelijk te staken en bij Nadine te wonen en zou naar verluidt van plan zijn vrouw deze beslissing eens in de week te vertellen. Maar Nadine had een ijzeren alibi, zichtbaar werkend in de avondploeg in een druk restaurant op het moment van de moord.

Evelyn Smith zou achtergelaten zijn door het verlies van haar man, maar een verzekeringspolis die hij onlangs in zijn leven had gesloten, bood haar een redelijke betaling. Meer dan drie decennia na de dood van Albert Smith moeten onderzoekers nog een levensvatbare verdachte vinden en blijft de moord onopgelost.

4A Bizarre, dodelijke hemellichamen

Volgens wetenschappers van NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië, wordt onze planeet momenteel gebombardeerd door mysterieuze stralen afkomstig uit het centrum van het zonnestelsel. Deze grotendeels elektromagnetische stralen variëren tussen zichtbaar en onzichtbaar en kunnen een diepgaand effect hebben op de toekomst van de aarde.

Deze vreemde stralen ("röntgenstralen" genoemd) raken voortdurend onze zoetwaterreserves en zetten ze om in een onbruikbare vorm. Er zijn ook effecten op onze gewassen waargenomen: hoewel de meeste planten enigszins aangepast zijn aan s-stralen, kan de totale impact op alle vegetatie niet worden berekend. Door mensen gemaakte werken zijn ondertussen verre van immuun gebleken. Artistieke meesterwerken, zeggen experts, degraderen in aanwezigheid van s-stralen, en zelfs mobiele telefoons en motorvoertuigen worden moeilijker te gebruiken na perioden van blootstelling aan röntgenstraling.

Het effect van deze stralen op mensen, hoewel niet volledig begrepen, is ernstig en zelfs dodelijk. Een groot aantal gevallen van kanker kan direct worden gekoppeld aan contact met de onzichtbare componenten van de stralen. Zelfs wanneer kanker niet het gevolg is, leidt langdurige blootstelling routinematig tot zichtbare orgaanschade. Artsen adviseren op individuele basis een soort van barrière aan te nemen, misschien zelfs met actuele medicatie om hierbij te helpen.

Het is verwarrend dat delen van de planeet op een bepaald moment helemaal geen röntgenstraling ontvangen, maar er is nooit een tijd dat de hele aarde wordt gespaard. Het precieze schema van s-ray bombardementen is te berekenen door NASA en is beschikbaar in overheidsfaciliteiten.

Hoewel velen beweren dat we röntgenstralen moeten bestuderen om hun aard te begrijpen en rampspoed te voorkomen, is het waarschijnlijk dat ze in de nabije toekomst een mysterie zullen blijven. Wetenschappers waarschuwen dat elke poging om de bron van de stralen langer dan een paar seconden te observeren kan leiden tot permanente schade, waaronder onomkeerbaar gestoorde gezichtsvermogen.

3 De Waterloo Foo Fighters

In 1942 werkte Alan Damian O'Henry in de autoshop van zijn vader in Waterloo, Ontario, toen hij rapporteerde dat hij vreemde geluiden hoorde en mysterieuze lichten in de lucht zag. Al snel kwamen er verschillende andere bewoners naar voren om te melden dat ze 's nachts ook ongewone lichten in de lucht hadden gezien. Dit fenomeen is niet onbekend (zie de beroemde Hessdalen-lichten in Noorwegen), maar het incident in Waterloo was nog vreemder omdat verschillende lokale bewoners ongewone geluiden meldden.

Deze rapporten trokken al snel de aandacht van de Canadese overheid, die de Jeff Threeny van de Universiteit van Toronto de opdracht gaf onderzoek te doen. Het plan was dat Threeny een rapport zou produceren dat de groeiende UFO-geruchten zou ontmaskeren, de situatie zou kalmeren en de media zou heroriënteren op de oorlogsinspanningen. Maar in een sensationele wending meldde Threeny zelf 'onaards knipperend licht' s nachts aan de hemel ', eraan toevoegend dat hij' geen natuurlijke verklaring 'voor hen kon zien.

Het rapport van Threeny wordt nu beschouwd als een van de beroemdste bewijzen voor het bestaan ​​van UFO's. Paranormaal blog Automatic Polygons rangschikt het zelfs als de meest geloofwaardige waarneming aller tijden. De Canadese regering nam het verhaal serieus genoeg om speciale begeleidingsvluchten te bestellen van het recent gebouwde vliegveld Waterloo, maar de waarnemingen namen alleen toe tot het einde van de oorlog, toen ze afstevenden. Overheidsmonitoring werd stopgezet in 1946; sindsdien zijn geen verdere rapporten bekend.

2 genieten we echt van geluk?

Hebben mensen het echt leuk om gelukkig te zijn? Het antwoord lijkt een duidelijk "ja" te zijn, maar kan dat empirisch worden bewezen? Professor Bryan Shannon van de John Meadows School of Psychology in Penn State wilde dit weten.

Zo'n onderneming was makkelijker gezegd dan gedaan. "Geluk" moest operationeel worden gedefinieerd en er moest een methode worden geformuleerd om zowel geluk als geluksgeluk te meten. Shannon koos uiteindelijk om de zelfgerapporteerde tevredenheid met de deelnemers te beoordelen en deze te vergelijken met hun gemiddelde dagelijkse stressniveaus.

Een handige steekproef van Shannon's studenten en afgestudeerde assistenten werd gebruikt, in totaal 108 mensen in de leeftijd van 18-42. Deelnemers werden op de hoogte gebracht van de aard van het correlationele onderzoek en stemden ermee in om apparatuur te dragen die hun vitale functies gedurende een periode van twee weken volgde, waarbij het alleen werd verwijderd om te baden en te slapen. Ze hebben ook een tevredenheidsenquête met 50 vragen ingevuld. De studenten ontvingen extra studiepunten als compensatie voor hun tijd.

De fantastisch dure studie was niet doorslaggevend.Deelnemers die een hogere levenssatisfactie rapporteerden hadden een lichte neiging tot grotere stressniveaus, maar de correlatie was klein en niet statistisch significant.

Shannon gaf toe dat levensvreugde misschien niet de meest geldige maatstaf voor geluk was. Hij verklaarde dat toekomstig onderzoek baat kan hebben bij een betere mate van geluk en een betere beheersing van verzachtende omstandigheden, zoals het uitvoeren van de studie in de tussentijd.

Volgens Shannon echter:

Onze studie vertegenwoordigt een vroege stap naar onbekend terrein - wetenschappelijk bewijs van het schijnbaar onbewijsbare. De toekomst van de psychologie ligt in het afwenden van loutere veronderstellingen en gevolgtrekkingen en in plaats daarvan het documenteren, met instrumentatie, emotionele toestanden en op een dag, zelfs in cognities. Meer onderzoek is nodig; hopelijk hebben onze inspanningen ertoe bijgedragen de weg te wijzen.

Shannon kreeg korte tijd later een baan.

1 De geheime code van de Amerikaanse burgeroorlog

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog waren de drie meest legendarische namen in de VS Abraham Lincoln, Jefferson Davis en Esther Pettifor. In tegenstelling tot Lincoln en Davis heeft juffrouw Pettifor geen partij gekozen. Haar missie was om het moreel van alle troepen van de burgeroorlog te versterken - en de mannen hielden daar van om haar.

Ze was natuurlijk maar één vrouw en er waren veel mannen die oorlogszuchtig waren. Dus schreef Miss Pettifor, door alle rekeningen een buitengewoon genereuze vrouw, een boek om vrouwen in heel Amerika aan te moedigen zich bij haar zaak aan te sluiten.

Het was een slank volume, maar Miss Pettifor's gids voor privéplezier werd meteen een bestseller. Er werd gezegd dat het de Kama Sutravooral het geheim van Miss Pettifor in hoofdstuk vijf, waardoor ze eenvoudig onweerstaanbaar was voor de troepen.

Adviseurs van president Lincoln begonnen echter te vermoeden dat Miss Pettifor feitelijk een spion was voor de Confederatie en dat haar gids echt een codeboek was met militaire bewegingen van de Unie, vermomd als seksuele handelingen.

Maar voordat ze haar konden ondervragen voor verhoor, doodde een consumptie-epidemie haar, de drukker en alle mannen die haar naar verluidt geheim zouden hebben gehouden.

Dus namen de FBI zoveel exemplaren van Miss Pettifor's boek in beslag als ze konden en brachten ze naar het Witte Huis voor onderzoek. President Lincoln zat te wachten met zijn beste codebreker (wiens naam alleen bekend was bij Lincoln) toen de agenten met de boeken arriveerden.

'Heren, dit kan de sleutel zijn tot het winnen van de oorlog,' zei Lincoln.

Aangezien hij privé met zijn adviseurs wilde overleggen, instrueerde Lincoln de codebreker om stil in de aangrenzende ruimte met de gesloten deur te werken. Een vertrouwde vrouwelijke secretaresse was er ook om een ​​officieel record te maken toen de code werd gekraakt.

De president en zijn adviseurs hadden deze laatste militaire ontwikkeling slechts enkele minuten besproken toen ze werden onderbroken door het gekreun van de secretaresse die uit de aangrenzende kamer kwam. Plots klonk er een luide plof van een lichaam op de vloer en vervolgens het schreeuw van pijn van de codebreker.

"Mijnheer, gaat het? Gaat het? "Gilde de secretaresse.

Even later ging de deur van de aangrenzende kamer open. De codebreker gebruikte één arm om zijn lichaam over de vloer naar het kantoor van de president te slepen. Zijn hemd was in flarden en zijn gezicht vertoonde alleen intense pijn.

Terwijl de adviseurs van de president zich naar de codebreker haastten, gluurde Lincoln bezorgd over zijn bureau. "Mijnheer, wat is er gebeurd?", Vroeg Lincoln.

De codebreker hief zijn hoofd een paar centimeter van de vloer. "Misprint-pagina 37," hijgde hij.

Zijn hoofd viel op de vloer. En zo werd het geheim van Miss Pettifor het grootste onopgeloste mysterie van de Amerikaanse burgeroorlog.