Delen:
Top 10 internationale moordmysteries uit een eeuw geleden
Elk land heeft zijn eigen donkere geschiedenis vol met misdaden waar de moordenaar nooit voor het gerecht werd gebracht. Het is onwaarschijnlijk dat we er ooit achter zullen komen wie deze tien mensen heeft vermoord. Zelfs als we dat zouden doen, zouden de daders al lang dood zijn, aangezien deze misdaden ongeveer een eeuw geleden plaatsvonden. Toch laten ze ons zien dat moord een wereldwijd fenomeen is, een fenomeen dat met afschuw vervuld is en ons ook al lang fascineerde.
10 Al Swearengen
1904
Fans van het tv-programma sprokkelhout zal Al Swearengen herkennen als de smerige eigenaar van het Gem Theater-bordeel. De annulering van de show betekende echter dat de meeste kijkers er nooit achter kwamen wat uiteindelijk met hun favoriete personages gebeurde.
Swearengen verliet Deadwood in 1899, nadat de Gem voor de tweede keer was afgebrand. Hij ging naar Oskaloosa, Iowa, om bij familie te wonen. Al decennia lang was het verhaal dat een straatarme Swearengen in 1904 stierf terwijl hij probeerde op een goederentrein te stappen. Een recente ontdekking suggereert echter dat hij het slachtoffer van moord was.
In 2007 herontdekte Jerry Bryant, historicus archeoloog van het Adams Museum in Deadwood, het overlijdensbericht van Swearengen. Het zei dat de voormalige eigenaar van het bordeel in de straten van Denver dood werd aangetroffen. Hij stierf aan een hoofdwond dankzij een zwaar, stomp voorwerp.
Na deze onthulling ging Bryant terug en onderzocht alle bewijzen met betrekking tot Swearengen om zijn laatste jaren samen te stellen. Zijn aanval kwam snel nadat zijn tweelingbroer, Lemuel, werd aangevallen bij zijn thuis in Oskaloosa. Lemuel werd vijf keer neergeschoten maar werd niet bestolen ondanks dat hij $ 200 bij zich had. Bryant gelooft dat het mogelijk is dat de aanvaller Lemuel verwarde met zijn broer, die het echte doelwit was. Hij twijfelt er niet aan dat Al vermoord is, maar het is onwaarschijnlijk dat we er ooit achter zullen komen wie de moordenaar was. Gezien het duistere verleden van Swearengen was wraak het meest plausibele motief.
9 James Douglas Edgar
1921
In zijn hoogtijdagen spraken mede-golfers James Douglas Edgar aan als de speler die binnenkort de beste in aller tijden is. Na het eerste succes in Europa reisde Edgar in 1919 naar de VS. Hij won drie PGA-tours. Zijn carrière eindigde echter drastisch toen hij op mysterieuze leeftijd stierf op 36-jarige leeftijd in Atlanta.
Op 8 augustus 1921 reden drie mannen van hun werk naar huis toen ze een andere man op straat zagen liggen. Een van de trio, een 20-jarige reporter genaamd Comer Howell, herkende de gewonde man als Edgar. Hij had een bloedende wond aan zijn linkerbeen, waardoor Howell gilde dat Edgar door een auto was geraakt. De golfer stierf kort daarna.
De pers liep met het verhaal dat Edgar's dood een hit-and-run was, maar Howell was niet overtuigd, ook al was hij degene die het als eerste claimde. Volgens de patholoog had Edgar geen gebroken botten en slechts een paar schrammen en blauwe plekken. Doodsoorzaak was bloedverlies door een enkele, kleine wond die de femorale slagader doorsneed.
Howell raakte ervan overtuigd dat Edgar vermoord was en begon zijn eigen onderzoek. Hij kwam nooit met verdachten, maar hij ontdekte wel een mogelijk motief. Het bleek dat Edgar een fan was van drinken en gokken en had een neiging tot affaires met getrouwde vrouwen. Een geminachte minnaar of een boze echtgenoot zou een waarschijnlijke moordenaar zijn geweest.
8 Montrouge Torsomoord
1886
Saint-Pierre-de-Montrouge is een kleine kerk in Parijs die werd gebouwd in het midden van de 19e eeuw. Voor het grootste deel van zijn geschiedenis was het een plaats van troost. Dit was echter niet het geval op een novemberochtend in 1886, toen de lokale bevolking het verminkte lichaam van een vrouw ontdekte die voor de deur van de kerk werd gedumpt.
Het verminkte lijk ontbrak het hoofd, de benen en de rechterhand. Ook werd de baarmoeder verwijderd en de rechterborst afgesneden. Het slachtoffer werd nooit geïdentificeerd, hoewel de politie wist dat ze een jonge vrouw was, hoogstwaarschijnlijk een prostituee.
Brutaliteit terzijde, wat deze moord echt opmerkelijk maakte, was de gelijkenis met een reeks moorden die Londen een paar jaar later teisterde. Tussen 1887 en 1889 werden vier vrouwen vermoord en verminkt, met hun torso's en andere overblijfselen gedumpt rond de stad, voornamelijk in de Theems.
Veel moderne misdadigers hebben deze moorden samengevoegd, wat heeft geleid tot speculaties dat de moord op Montrouge door dezelfde persoon was gepleegd. Tegelijkertijd denken sommige ripperologen dat Jack the Ripper degene was die verantwoordelijk was voor de moord op Thames. Gaan volgens deze gedachtengang, zou de torso achtergelaten bij Montrouge kerk Jack's eerste bekende slachtoffer zijn geweest.
7 Ottavio Bottecchia
1927
Ottavio Bottecchia startte competitief fietsen nadat hij in de Eerste Wereldoorlog als fietsboodschapper had gediend. Hij won verschillende wedstrijden in zijn geboorteland Italië. Daarna verhuisde hij naar Frankrijk en in 1924 werd hij de eerste Italiaan die de Tour de France won. Drie jaar later werd Bottecchia aan de kant van de weg bij het Italiaanse dorp Peonis aan de dood gevonden. Hij had een gebarsten schedel en verschillende gebroken botten. Hij werd naar een ziekenhuis gebracht maar stierf dagen later zonder ooit het bewustzijn te herwinnen.
De officiële doodsoorzaak was een zonnesteek, waardoor de fietser tegen een afrastering botste. Het grootste probleem met dit idee was echter dat de fiets zonder schade aan het hek werd gestut. Dit elimineerde ook het idee dat Bottecchia getroffen kon zijn door een auto.
Verschillende verhalen met betrekking tot de dood van Bottecchia zijn naar voren gekomen, waarvan twee met dank aan sterfgevallen. In een van hen beweerde een Italiaanse man in New York City dat hij een huurmoordenaar was die de fietser had gedood. In een andere bekende een boer dat hij een steen naar Bottecchia gooide, denkend dat hij zijn druiven stal.
Misschien wel het meest intrigerende verhaal beweerde dat Bottecchia werd vermoord door fascisten. Hoewel het geen open tegenstander van Mussolini was, waren de socialistische neigingen van Bottecchia welbekend.Zijn populariteit bij het Italiaanse volk had hem een gevaar voor het regime kunnen maken. Deze samenzweringstheorie werd nog verergerd door beschuldigingen dat de fascisten snel het onderzoek naar zijn dood sloten.
6 Haim Arlosoroff
1933
Als leider van de zionistische beweging had Haim Arlosoroff veel vijanden. Nazi's, Arabieren en zelfs tegenstanders van zionistische politieke partijen zijn beschuldigd van zijn moord, evenals niet-politieke misdadigers zoals een poging tot verkrachter.
In de nacht van 16 op 16 juni 1933 ging Arlosoroff op onderzoek uit in zijn hotel in Tel Aviv en wandelde hij samen met zijn vrouw Sima op het strand. Ze werden benaderd door twee mannen die vroegen: "Hoeveel was de tijd?" Een van hen haalde een pistool tevoorschijn en schoot Arlosoroff neer.
De politie had al snel een hoofdverdachte: Avraham Stavsky, lid van een Revisionistische zionistische groep met de naam Betar. De politie arresteerde ook twee medeplichtigen: Ze'ev Rosenblatt en Abba Ahimeir. Stavsky alleen werd veroordeeld en ter dood veroordeeld, maar zijn veroordeling werd later vernietigd.
Een andere mogelijke boosdoener was Abdul Majid, een Arabische local die de moord bekende terwijl hij nog tijd had voor een andere misdaad. Later trok hij zijn bekentenis terug en beweerde dat hij werd betaald door de groep van Stavsky. Later trok hij zijn terugtrekking in. Gelovigen in het schuldgevoel van Majid wijzen op de ongemakkelijke formulering van de vraag "Hoeveel was de tijd?", Wat suggereert dat de moordenaar geen native Hebreeuwse spreker was.
De meest verleidelijke theorie stelt dat de moordenaars huurmoordenaars waren die waren ingehuurd door Arendsoroffs voormalige buurman en geliefde, Magda Friedlander. Ze trouwde later en werd Magda Goebbels. Ze vermoordde Arlosoroff uit bezorgdheid om haar reputatie, mocht haar vriendschap met een Jood worden ontdekt.
5 eer helder
1925
Slechts drie jaar nadat het in 1922 werd gevormd, was de Ierse burgerwacht in heet water met het publiek, omdat een van zijn superintendenten zich midden in een zeer gepubliceerde moordzaak bevond.
Het slachtoffer was Lizzie O'Neill, een prostituee die een gebied van Dublin bezocht, bekend als de Vrijheden, met de naam Honor Bright. Haar lichaam werd gevonden in de vroege ochtend op 9 juni 1925, in Ticknock, op kilometers afstand van haar huis. Ze was door het hart geraakt.
Een andere prostituee zei dat ze O'Neill die avond op haar gebruikelijke plek zag werken. Een man kwam naar haar toe, betaalde Lizzie tien shilling en vroeg om hulp bij het vinden van een andere prostituee die hem eerder die nacht had beroofd. Hij waarschuwde ook dat zijn vriend die in een grijze sportwagen zat te wachten, een inspecteur was bij de Garde die iedereen zou oprollen als hij zijn spullen niet terugvond.
Omdat auto's toen nog niet zo gewoon waren, heeft de politie het bij een dokter Patrick Purcell gevolgd. Zijn vriend was inspecteur Leo Dillon. Purcell beweerde echter dat ze Bright voor het laatst levend en wel in een taxi zagen rijden. De politie traceerde de taxichauffeur. Hij beweerde dat de grijze sportauto op Leonard's Corner wachtte, waar hij O'Neill af liet vallen, niet waar hij haar oppakte.
Purcell en Dillon werden beschuldigd van Bright's moord. Hun verdediging was dat de taxichauffeur gewoon loog. Uiteindelijk moest een jury ze vrijspreken bij gebrek aan bewijs. Hun carrière leed, maar niemand anders werd veroordeeld voor de moord op O'Neill.
4 Erik Jan Hanussen
1933
Erik Jan Hanussen, een zelfverklaarde helderziende en mentalist, verbaasde het Duitse publiek van de jaren 1920 met zijn prestaties van schijnbaar bovennatuurlijk vermogen. Hij maakte zelfs een fan van Adolf Hitler.
Hanussen wist te spelen in Hitler's interesse in het occulte. De twee werden dichtbij nadat de helderziende had geprofeteerd dat Hitler Reichsschlagischer zou worden. Volgens sommige opmerkingen gaf Hanussen hem zelfs lessen over het gebruik van psychologie en subtiele gebaren terwijl hij sprak voor grote menigten.
Al snel gebeurde het vuur van de Reichstag. Geruchten verspreidden zich zelfs dat Hanussen de communistische brandstichter, Marinus van der Lubbe, hypnotiseerde in het plaatsen van het vuur. Hitler werd kanselier en de nazi's grepen de absolute macht. Op 25 maart 1933 werd Hanussen vermoord en zijn lichaam werd snel weggevoerd buiten Berlijn.
Geen enkele Nazi-connectie met zijn moord is ooit bewezen. Theoretisch zou zijn dood een willekeurige misdaad of een diefstal zijn geweest. De nazi's hadden echter sterke motieven om hem dood te willen. De meest voor de hand liggende reden was dat Erik Jan Hanussen, de man die beweerde af te stammen van de Deense aristocratie, eigenlijk Hermann Steinschneider was geboren, een Moravische jood. Om voor de hand liggende redenen wilden de nazi's zoveel mogelijk afstand nemen.
Een andere theorie stelt dat Janussen gewoon te veel wist, vooral over de betrokkenheid van de nazi's bij de brand in de Reichstag. Het was ook mogelijk dat andere nazi-high-ups zoals Goebbels of Göring hem dood wilden omdat ze hem geld schuldig waren of omdat hij te dicht bij de Führer stond. De moord op Janussen werd snel onder het tapijt geveegd en niemand werd ooit veroordeeld.
3 Cecil Hambrough
1893
Het Ardlamont-mysterie van 1893 was een spraakmakende moordzaak in Edinburgh. Het leidde later tot een even beroemde smaadzaak in Londen, die een mijlpaal in de smerigheidswet werd.
Het begon allemaal toen een man genaamd Alfred John Monson naar het Ardlamont Estate in Argyll, Schotland verhuisde om als gentleman's tutor voor de 20-jarige Cecil Hambrough te werken. De twee gingen op 10 augustus 1893 op jacht, vergezeld door een vriend van Monson genaamd Edward Scott. Getuigen zeiden dat ze een schot hoorden en zagen toen Monson en Scott terugkeren met de wapens. Toen hem werd gevraagd wat er gebeurde, beweerden ze dat Cecil Hambrough zichzelf per ongeluk beschoot terwijl hij over een hek klom.
Een onderzoeker kwam kijken naar het dodelijke ongeval. Aanvankelijk was Monson geen verdachte. Per slot van rekening verloor hij zijn baan met de dood van Cecil Hambrough.De zaken veranderden een paar weken later, toen Monson aankondigde dat Hambrough twee levensverzekeringen had in de naam van Monson's vrouw, slechts een paar dagen voor zijn dood. Met een duidelijk motief werd Monson de hoofdverdachte en werd snel beschuldigd van moord.
Hij was schuldig in de ogen van het publiek. De jury was echter niet overtuigd, zelfs toen de beroemde chirurg en de inspiratie van Sherlock Holmes Joseph Bell tegen hem getuigden. Het Schotse vonnis van 'niet bewezen' liet Monson toe vrij rond te lopen.
Een jaar later onthulde Madame Tussaud's in Londen een Monson waxwork in hun Chamber of Horrors. Hij vervolgde hen met succes voor "smaad door een insinuatie" en kreeg een farthing in schadevergoeding.
2 Gareth Jones
1935
De Welsh-journalist Gareth Jones maakte zijn naam door verslag uit te brengen over enkele van de belangrijkste gebeurtenissen van het begin van de 20e eeuw. Hij was in 1933 in Leipzig toen Hitler kanselier van Duitsland werd. Zijn kroningsmoment kwam na de berichtgeving over de Holodomor, de Sovjet-hongersnood van 1933.
Het werk van Jones kwam echter met een zware prijs, omdat hij een krachtige vijand had gemaakt en voor de rest van de wereld werd verbannen uit de Sovjet-Unie. Vervolgens begon hij door Azië te reizen, op zoek naar potentiële verhalen. Uiteindelijk belandde hij in Manchukuo, een poppenspel van keizerlijk Japan dat tegenwoordig deel uitmaakt van China.
Jones wilde de Japanse bezetting van de regio onderzoeken. Hij werd vergezeld door een Duitse journalist genaamd Muller. Het paar vond weinig medewerking van Japanse troepen en werd uiteindelijk gevangen door Chinese bandieten. De journalisten moesten worden gehouden voor losgeld, behalve dat Muller plotseling een paar dagen later werd vrijgelaten. Jones werd gedood op 12 augustus 1935, voordat de eis tot losgeld zelfs werd beantwoord.
Controversie omringde de dood van Jones. Was hij echt vermoord in de grillen van bloedige bandieten, of was het allemaal een goed geplande moord? De bandieten hadden door de Japanners getipt kunnen worden, die een schandaal wilden vermijden. Naar verluidt hebben Japanse soldaten de journalisten zelfs opgedragen over de "veilige" route te nemen om gevangenneming te voorkomen.
Een meer heersende mening was dat Jones 'dood wraak was van de Sovjets. Eén onderzoek beweerde dat zowel het Chinese contact van Jones als dat van Muller NKVD-agenten waren die hem in de val lokte.
1 George Harry Storrs
1909
De moord vond plaats op 1 november 1909 in Gorse Hall, een bekend landgoed in Stalybridge, ten oosten van Manchester. Het slachtoffer was een rijke zakenman, George Harry Storrs. Hij was thuis met zijn vrouw en nichtje toen een mysterieuze indringer binnenbrak en hen met een pistool bedreigde. Er brak een ruzie uit tussen Storrs en zijn belager. De vrouwen gingen hulp halen en toen ze terugkwamen, vonden ze Storrs dood van 15 steekwonden.
In eerste instantie leek het een zaak die open en gesloten was. Mevrouw Storrs was er vrij zeker van dat de moordenaar haar neef was, Cornelius Howard. Hij werd gearresteerd en geïdentificeerd in een opstelling, maar tijdens het proces bracht zijn advocaat verschillende getuigen die verklaarden dat Howard in Huddersfield deelnam aan een domino-wedstrijd in de nacht van de moord.
De politie had al snel een andere verdachte: Mark Wilde, een man betrapt op het aanvallen van een jong stel met een mes. Hij had geen alibi voor de nacht van de moord, maar werd vrijgesproken vanwege onvoldoende bewijs. Niemand anders werd ooit aangeklaagd.
Er waren gefluister van twee buitenlanders die vlak voor de moord in Stalybridge aankwamen en daarna verdwenen. Dit leidde ertoe dat sommigen speculeerden dat zij familieleden waren van Maria Hohl, op zoek naar wraak. Hohl was een Duitse gouvernante die naar verluidt een affaire had met Storrs en zichzelf had gedood nadat hij zwanger was geworden van zijn kind.
Zelfs vandaag wordt de moord in Gorse Hall nog steeds onderzocht. Een amateurhistoricus is van mening dat de moordenaar Alfred Derrick was omdat hij overeenkwam met de beschrijving van getuigen. Hij denkt dat het een geval van inbraak was.