Delen:
Top 10 chillende expedities naar Antarctica
Een lang symbool van de afgelegen en de mysterieuze Antarctica dekt het zuidelijke uiteinde van onze planeet af als een van 's werelds grootste landformaties. Trek een afbeelding van Antarctica op Google Earth omhoog en je ziet een grotendeels witloze massa. Maar onder een schijnbaar ondoordringbare ijslaag liggen eindeloze verborgen mysteries om de nieuwsgierige geest te verleiden.
Er is bijvoorbeeld nog steeds geen verklaring voor de wijdverspreide Wilkes Land-anomalie, een enorme inslagkrater met een zwaartekracht in het midden zo groot dat het een "luchtbel" creëert die krachtig genoeg is om helemaal in de ruimte te worden gedetecteerd. Wetenschappers zeggen dat deze anomalie het overblijfsel is van een asteroïde die miljoenen jaren geleden de aarde heeft getroffen, maar niet iedereen is ervan overtuigd dat een gewone asteroïde zo'n sterk zwaartekrachtveld zou produceren. Bovendien komen er meerdere, vreemd regelmatige formaties en schijnbaar gewijzigde beelden in het Antarctische landschap naar boven, met inbegrip van een zogenaamd airbrush-gedeelte dat naar schatting meer dan 23 kilometer lang is.
Misschien hebben deze mysteries in de afgelopen eeuw talloze hoogwaardigheidsbekleders en militaire expedities naar het zevende continent getrokken. Hoewel de feiten misschien schaars zijn met betrekking tot de geheimen die Antarctica mogelijk schuilhoudt, blijven theorieën over de ijzige landmassa, de oorsprong ervan en de verborgen inhoud ervan wild. Hier zijn tien bizarre voorbeelden van blijvend mysterieuze high-profile expedities naar het enigmatische land van Antarctica.
10 Neuschwabenland
In 1939 zond het Derde Rijk een expeditie naar Antarctica. Ja, het is waar: de nazi's probeerden inderdaad een basis op het bevroren continent te vestigen. Maar waarom? In werkelijkheid weet niemand het zeker. Het is niet duidelijk welk wetenschappelijk of economisch voordeel Hitler had kunnen behalen bij het opzetten van operaties in een omgeving die zo koud, verstoken was van leven en moeilijk te ontginnen voor grondstoffen. Maar het gebrek aan bewijs heeft de wereld er niet van weerhouden zich af te vragen of er meer aan dit verhaal is dan op het eerste gezicht lijkt.
Na de overgave door de nazi's in 1945 arriveerden twee Duitse U-boten met volledige bemanning in Argentinië. Hoewel we misschien nooit zullen weten wat hun missie was vóór de val van Hitler, hebben velen zich afgevraagd welk doel de Duitse onderzeeërs hadden kunnen hebben in dat deel van het zuidelijk halfrond naast een bezoek aan Antarctica. Aan de andere kant is het potentieel van een met swastika bedekte antarctische basis niet het enige nazi-mysterie in het spel in de zuidelijke helft van de glob. Er is ook een recent gepubliceerd document in de vrijgegeven JFK-bestanden dat lijkt te impliceren dat Hitler de oorlog heeft overleefd en zich in Colombia had verstopt.
9 Operatie Tabarin
De Duitsers waren niet de enige strijders uit de Tweede Wereldoorlog die interesse hadden in het ijzige continent. In 1943, op het hoogtepunt van de oorlog, lanceerde de Britse regering een volledig bemande expeditie naar Antarctica genaamd operatie Tabarin. Waarom het precies in de gaten houden van de walvisvloot en het weigeren van veilige ankerplaatsing aan vijandelijke schepen in deze regio werd zo belangrijk geacht om een ultramodern militair schip met een volledige aanvulling van zeelieden te rechtvaardigen naar een gebied zo ongeveer ver weg van de Pacific en Europese theaters mogelijk blijft een raadsel.
We kunnen alleen maar speculeren dat het belang van een versterkte Britse aanwezigheid op Antarctica mogelijk gerechtvaardigd is door geruchten over een nazi-basis op het bevroren continent. Het enige dat we zeker weten is dat de expeditie twee winters overleefde en als ongelooflijk succesvol werd beschouwd, in de mate dat de overlevenden van de missie gaar kijken terug op deze ambitieuze poging om meer over onze wereld te leren.
8 Operatie Highjump
In 1946, met de psychologische verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen van het Amerikaanse volk, werd een expeditie van niet minder dan 13 oorlogsschepen en 33 vliegtuigen door de Amerikaanse marine naar Antarctica gestuurd. Operatie Highjump genaamd, deze militaire expeditie werd geleid door niemand minder dan admiraal Richard E. Byrd, die al bekend stond om zijn solo-vluchten over het ijzige continent.
De officiële missieparameters van training voor ijzige omstandigheden en het vestigen van een stabieler Amerikaans steunpunt op Antarctica zijn niet moeilijk te geloven, gezien het naderende conflict met de Sovjet-Unie, waarvan werd verwacht dat het een landgevecht omvatte over de brute Siberische afvalgebieden. Desalniettemin is er in de jaren erna geen einde gekomen aan de speculatie dat het echte doel van Operatie Highjump de uitroeiing van de legendarische Antarctische nazi-basis was. Verslagen zijn in strijd met de werkelijke prestaties van Operatie Highjump, maar het is bekend dat ten minste drie marineliefhebbers het nooit levend hebben gemaakt.
7 Prins Harry
Met de vitale context voor historische Antarctische eigenaardigheden op zijn plaats, laten we snel vooruit gaan naar de huidige tijd. In 2013 leidde Prins Harry, de vijfde in lijn voor de troon van het Huis van Windsor, een expeditie naar de Zuidpool. Het doel van dit avontuur in de ijzige stukken afval was officieel om de 12 gewonde militairen en vrouwen te eren die Harry vergezelden op wat oorspronkelijk gepland stond als een competitieve mars over een deel van het continent.
Maar bij aankomst besloot het team dat het terrein langs het 320 kilometer lange pad naar het centrum van Antarctica te ruw was voor de concurrentie, en de Amerikaanse, Britse en Australische veteranen slenterden in plaats daarvan 'opgewekt' rond. Als Harry veronderstelde om Meghan Markle voor te stellen diep in de bevroren woestenij van het uiterste zuiden, kunnen we alleen maar blij zijn dat hij de vraag over gebraden kip in plaats daarvan heeft overwogen.
Naast het opgeven van het competitieve aspect van de reis, is er niets overdreven vreemd aan deze expeditie.Toch vormt het een precedent voor de voortdurende aanwezigheid van spraakmakende hoogwaardigheidsbekleders op Antarctica in de afgelopen paar jaar die, in context genomen, de geest begint te vervormen.
6 Patriarch Kirill
In februari 2016 kwamen de leiders van de Oosters-orthodoxe en rooms-katholieke kerken voor het eerst samen sinds het Grote Schisma, de gebeurtenis die de kerk bijna 1.000 jaar geleden in oost en west splitste. De historische ontmoeting op Cuba tussen patriarch Kirill en paus Franciscus werd door velen begroet als het begin van een nieuw tijdperk voor het christendom, hoewel niemand de vinger op de zere plek kon leggen waarom de twee machtigste mannen in het christendom de laatste 1.000 jaar waren had besloten om meteen te ontmoeten.
De speculatie ging echter verloren, toen slechts een paar dagen na deze historische ontmoeting werd aangekondigd dat Patriarch Kirill zou toetreden tot de bemanning van het Russische marineschip Admiraal Vladimirsky op hun reis naar de Zuidpool. Deze aankondiging kwam in de buurt van de rapporten dat de Vladimirsky had een ongekende stop gemaakt in de Saudische haven van Jeddah op weg naar Antarctica. Destijds waren Rusland en Saoedi-Arabië bittere economische rivalen, waardoor het moeilijk was om te schatten wat voor soort 'zaken' de bemanning of passagiers van de Vladimirsky mogelijk had moeten uitvoeren in de dichtstbijzijnde haven naar Mekka op weg naar de zuidpool.
De enige reden die werd gegeven voor het bezoek van Patriarch Kirill aan Antarctica is dat hij wilde bidden in de kleine orthodoxe kerk die decennia geleden op het ijzige continent was opgericht. Maar was hij echt helemaal op reis om een lege bevroren woestenij te zegenen en samen te komen met pinguïns, of is er meer aan het bizarre verhaal van de reis van de Vladimirsky ?
5 Tom Hanks
De religieuze leider van Rusland is niet de enige prominente persoon die de afgelopen jaren interesse heeft getoond in de minuscule orthodoxe kerk van de Triniteit. Tijdens zijn korte bezoek aan de Antarctische periode in februari 2016, besloot de Amerikaanse acteur Tom Hanks dat hij er geen genoegen mee zou doen om de zetel van God op Antarctica niet te bezoeken en een handvol gelovigen te ontmoeten die de kerk onderhouden.
Sinds Hanks zich heeft bekeerd tot de Griekse vorm van orthodox christendom voordat hij trouwde met Rita Wilson, zijn vrouw van bijna 30 jaar, is het niet verrassend dat hij de klokken van de Drie-eenheid zou willen bellen als hij de kans had. Integendeel, het is de timing van het bezoek die opvalt als een pijnlijke duim: Hanks en Kirill aanbaden in dezelfde miniatuur Antarctische kapel zo dicht op elkaar, dat hun bezoeken mogelijk een overlapping hadden kunnen hebben.
4 Nieuw-Zeelandse minister van defensie
Terwijl Nieuw-Zeeland niet het dichtst bij Antarctica ligt (dat onderscheid gaat gezamenlijk naar Chili en Argentinië), speelt de regering van Kiwi een belangrijke rol in het reilen en zeilen in het land van ijs en sneeuw. In feite is de Nieuw-Zeelandse Defensie-eenheid een constante aanwezigheid op Antarctica, waar ze het personeel van Scott Base en McMurdo Station beschermen tegen de dreiging van moordenaarpinguïns en van zichzelf. In februari 2017 betaalde minister van Defensie Ron Mark wat er aanvankelijk uitzag als een routinebezoek aan de dappere Nieuw-Zeelanders die patrouilleren over de ijzige afvallen voor slechteriken.
Het sneeuwverblindende Antarctische terrein is zeker licht genoeg om zelfs de diepste slaper te openen. Maar voor een man die tijdens zijn carrière heel wat heeft gezien om te worden verheven tot de geroemde functie van minister van defensie, wat kon Ron Mark hebben gezien tijdens zijn expeditie op Antarctica die zijn beschrijving van het bezoek kwalificeerde als een, Äúeye opening ervaren?, AU
3 John Kerry
We herinneren ons allemaal waar we waren op 8 november 2016. Of we die dag in tranen van gejubel of tranen van kwelling doorbrachten, Election Day 2016 was een historische dag voor de toekomst van de Verenigde Staten die, althans bij de aftrap, geen Amerikaan wilde missen. Maar er is één Amerikaanse burger die dacht dat er die dag iets veel interessants aan de hand was in de wereld dan de grootste verkiezingsstoornis in de Amerikaanse geschiedenis. Hij was in die tijd Amerika's hoogste diplomaat en werd de hoogste Amerikaanse ambtenaar die ooit Antarctica bezocht. Deze onwaarschijnlijke late-inning deserteur was niemand minder dan eenmalig presidentiële mislukking en voormalig staatssecretaris John Kerry.
In plaats van zijn favoriete kandidaat toe te juichen of woorden van wijsheid aan zijn opperbevelhebber aan te bieden, bracht John Kerry de verkiezingsdag door op Antarctica. Maar waarom? Ging Kerry gewoon uit op een extreem dure, door de belastingbetaler gefinancierde leeuwerik voordat zijn ticket voor het Witte Huis op was? Als dat zo was, had hij tot de inauguratiedag op 20 januari om wat last-minute sightseeing bij te houden. Michael Rubin van de conservatieve denktank AEI wijst erop dat Kerry's reis naar de Zuidpool niet alleen verspillend is, maar ook zinloos is, omdat er geen andere diplomaten op Antarctica zijn voor de beste onderhandelaar van Amerika om mee te onderhandelen. Of zijn er?
2 Buzz Aldrin
Het lijkt erop dat een van de eerste mannen die voet op de maan zette niet tevreden was met off-world toerisme en Antarctica ook van zijn bucketlist wilde voorzien. Buzz Aldrin, die de laatste jaren als gecertificeerde ruimtemes publiek is geworden, is eind november 2016 begonnen aan wat uiteindelijk een noodlottige reis naar de Zuidpool zou worden.
Hoewel de 86-jarige Aldrin blijkbaar was vrijgemaakt voor de reis van tevoren door zijn artsen, begon hij de symptomen van hoogteziekte te ervaren op een bepaald moment tijdens de reis en werd hij snel geëvacueerd naar Christchurch, Nieuw-Zeeland, door de National Science. Fundament.Het was terwijl hij nog in het ziekenhuis in Christchurch was dat hij werd gezegend met een verrassingsbezoek van de NASA adjunct-beheerder Dava Newman.
Volgens een tweet die Aldrin heeft gecomponeerd vanuit zijn ziekenhuisbed, had Newman zojuist haar eigen rondreis door het ijzige continent voltooid en wilde ze gewoon even langsgaan om Buzz groeten te geven. Maar dit hele verhaal zit vol vragen van begin tot einde: als de oudere Aldrin vatbaar was voor hoogteziekte, waarom hebben zijn artsen hem dan vrijgemaakt om het 3.000 meter hoge (10.000 voet) Antarctische plateau te verkennen? Waarom bezocht de second-in-command van NASA de Zuidpool een dag vóór Aldrin en slechts enkele weken na John Kerry? En waarom bezocht ze Buzz toen hij nog steeds niet lekker was om een ontmoeting met het bed uit te voeren met alle optiek van een militaire debriefing?
1 Piri Reis
Misschien ligt de reden achter al deze bizarre spraakmakende bezoeken aan Antarctica verborgen eeuwen in het verleden. Met het gebruik van satellietbeelden is de kunst van het maken van kaarten, cartografie genaamd, verder gegaan dan alle mogelijke fouten. Maar tot het begin van de 20e eeuw waren onnauwkeurigheden in de cartografie gebruikelijk. Toch is er een kaart van meer dan 500 jaar geleden die een gedeelte van de Antarctische kustlijn in levendige details lijkt te vangen. Er is maar één vangst: er is geen ijs.
Deze unieke kaart, getekend in 1513 door de Turkse admiraal Piri Reis, werd ontdekt in 1929, voordat moderne cartografische beoordelingen van Antarctica waren gemaakt. Hoewel admiraal Reis zeker een grote ontdekkingsreiziger was, gaf hij toe zijn kaarten te baseren op oudere bronnen. En hoewel het wetenschappelijke establishment misschien goede redenen heeft om brutaal in de theorie te snoeien dat de Piri Reis-kaart Antarctica weergeeft, kan het niet worden ontkend dat delen van deze kaart in het nauw sluiten met delen van de Antarctische kustlijn die diep onder het ijs zijn begraven en zijn pas onlangs geverifieerd met de komst van seismische instrumenten en satellieten.
Als Piri Reis zijn kaart echt heeft gebaseerd op bronnen die oud genoeg zijn om Antarctica zonder ijs af te beelden, wat moet dan onze kijk op de menselijke geschiedenis veranderen? Als op de Piri Reis-kaart Antarctica nauwkeurig wordt weergegeven als eenmaal begroeid met palmbomen, zouden witharige monsters, zeshoornige ossen, reuzenslangen en oude ruïnes, niet genoeg reden zijn voor Antarctica om centraal te staan in het proces van het ontdekken van de waarheid van menselijke oorsprong? Zou dat niet genoeg reden zijn voor topvertegenwoordigers van de elite van de wereld om de reis naar het zuidelijkste continent te maken? Bij aankomst op Antarctica gewapend met een wereldbeeld dat geheel verschilt van het onze, wat hebben ze dan nog meer ontdekt?