Delen:
10 Gemeenschappelijke misvattingen over de Europese Unie
Het is een van de grootste groeperingen ter wereld. Als een eengemaakt blok heeft de Europese Unie een bevolking die groter is dan de Verenigde Staten, een landgebied dat India in de schaduw stelt, en een economie die zelfs de mondiale machthebbers China een run voor haar yuan zou kunnen geven.
Toch blijft de EU voor alles wat de meeste mensen over het algemeen onwetend zijn. Als je van buiten het continent komt en je perplex voelt telkens als zinnen als 'Eurozone', 'Europese Economische Ruimte' en 'Wat is EFTA?' In de buurt worden gegooid, ben je hier aan het juiste adres.
10 Elk Europees land is een lid
Laten we dit uit de weg halen. Veel journalisten gebruiken "Europa" graag door elkaar met "de EU". Meestal is dat gemakzuchtig, maar het geeft zeker de indruk dat de meeste of zelfs alle Europese landen deel uitmaken van de Unie.
Dit misleidend noemen zou een understatement zijn. Afhankelijk van hoe je Europa meetelt, bevat het continent ergens tussen 42 en 48 landen. (Sommige graven omvatten niet Rusland, Turkije, Armenië, Georgië, Azerbeidzjan en Vaticaanstad). Wil je raden hoeveel er in de EU zijn?
Probeer iets meer dan de helft. Wanneer het VK in maart 2019 vertrekt, zal de EU uit 27 landen bestaan. Dat betekent dat er 21 hele naties zijn die zwaar te verduren krijgen als je aanneemt dat Brussel voor het hele continent spreekt.
Sommige van deze landen zijn meer betrokken bij het blok, anderen minder. Noorwegen, IJsland en Liechtenstein zijn lid van de Europese Economische Ruimte (EER), wat inhoudt dat ze Brussel volgen op sommige zaken maar niet op andere. Zwitserland is meer verwijderd. (De EER plus Zwitserland staat bekend als EFTA.) Aan de andere kant van de schaal, heb je ergens als Wit-Rusland, dat ongeveer evenveel verlangen heeft om toe te treden tot de EU als Texas.
9 Elk EU-land gebruikt de euro
(En niet-EU-landen gebruiken het niet)
Een van de meest verwarrende dingen over de EU is hoe het er soms uitziet als een jonge natie en soms als een handelsblok. De euro is daar een goed voorbeeld van. De officiële munteenheid van de EU, het is daar naast de dollar, het pond en de yen. Maar niet elk EU-land gebruikt het. Om het nog verwarrender te maken, zijn er ook veel niet-EU-landen die het gebruiken.
In totaal gebruiken 19 EU-landen de euro als hun officiële valuta, tegen negen die dat niet doen (inclusief het Verenigd Koninkrijk). Samen staan de eurolanden bekend als de eurozone, en zij zijn degenen die je ziet flippen op vergaderingen op hoog niveau telkens als Athene een schuldencrisis heeft. EU-regels betekenen dat u technisch gezien tot de eenheidsmunt moet toetreden, maar landen van Polen tot Tsjechië en Hongarije hebben de euro inderdaad een vreselijk idee genoemd en weigerden mee te doen.
Vreemd genoeg gebruiken vier niet-EU-landen die niet verplicht waren om de euro aan te nemen, deze nu ook officieel. Dus Andorra, San Marino, Monaco en Vaticaanstad zitten allemaal vast aan de nadelen van de euro, maar er is niets te zeggen aan de tafel.
8 Het is het enige belangrijke handelsblok met vrij verkeer
Het is een enorm handelsblok met een groter oppervlak dan India en een bevolking die vrijwel gelijk is aan de VS. Opgericht in de jaren 1970, brak het de grenzen tussen de buurlanden in, met als doel een wereld van vrij verkeer en gelijke kansen te creëren.
Jazeker, we hebben het over de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS), een regionale groepering die een van de grootste krachten in heel Afrika is. Bestaande uit landen van Nigeria tot Togo tot Senegal, het is de Afrikaanse EU. Net als in de EU zijn leden van ECOWAS vrij om zich te vestigen in een andere ECOWAS-natie zonder vragen te stellen.
Dit is het vermelden waard, omdat velen ten onrechte aannemen dat de vier vrijheden van de EU (vrij verkeer van goederen, kapitaal, diensten en arbeid) bijzonder vriendelijk zijn voor immigratie. ECOWAS is minstens zo vriendelijk. Net als de EU kunnen de burgers zich vrij bewegen. Net als de EU staat het hun nieuwe gastlanden toe om hen na 90 dagen te deporteren als ze niet werken.
De EU en ECOWAS zijn niet de enige. Het Mercosur-systeem in Zuid-Amerika biedt burgers ook de vrijheid om in aangrenzende landen te wonen en te werken.
7 Het is Pro-Migrant, Pro-Refugee
Vluchtelingen moeten worden opgesloten in oude legerkazernes, te allen tijde worden gecontroleerd en moeten financiële sancties oplopen als ze niet integreren in de lokale cultuur. Nee, dit is geen rede van de mislukte Amerikaanse Senaatloop van Roy Moore. Het is een platform dat onlangs is omarmd door Heinz-Christian Strache, de vice-kanselier van Oostenrijk. De overheid heeft het onderdeel financiële boetes al geïmplementeerd.
Oostenrijk is geen EU-lid oprichters. Maar het is een welvarende westerse staat. Uit de opmerkingen van Strache blijkt dat de EU lang niet altijd als een pro-migrantenoord wordt afgeschilderd, maar een hele reeks anti-immigrantengezichten bevat.
De Tsjechische Republiek, Polen, Hongarije, Slowakije, Nederland, Denemarken en Bulgarije hebben allemaal anti-immigrantenpartijen in de regering. Ook in Brussel kan het gevoel van immigranten de overhand hebben. Een overeenkomst van maart 2016 om vluchtelingen terug te sturen van de EU naar Turkije was zo'n anti-vluchteling dat Amnesty International het beschamend noemde.
De perceptie in het buitenland dat de EU een immigrantenoord is, komt vooral neer op één vrouw. In 2015 gooide Angela Merkel de deuren van Duitsland open voor asielzoekers. Meer dan een miljoen kwamen eraan. In 2017 bestraften Duitse kiezers haar naar behoren in de stembus.
6 Er is veel interne migratie
Aangezien de EU haar burgers toestaat om te wonen en werken in andere lidstaten met zeer weinig beperkingen, zou u kunnen denken dat veel van hen ervoor kiezen om precies dat te doen. Een enquête in het Verenigd Koninkrijk, uitgevoerd door opiniebedrijf Ipos Mori, vond dat Britten ervan uitgingen dat meer dan tien procent van de bevolking van het land in een andere EU-staat was geboren.
De cijfers vertellen een heel ander verhaal.Volgens Pew Research leven ongeveer 20 miljoen EU-burgers momenteel in een andere lidstaat dan waar ze in geboren zijn. Als dat nog steeds veel klinkt, zou je moeten weten dat dit maar vier procent van de hele bevolking is.
Ter vergelijking: ongeveer 40 procent van de Amerikanen leeft in een andere staat dan hun geboortestaat, en dat is een historisch laag aantal. Zelfs EU-landen met een onevenredige hoeveelheid binnenlandse migratie, zoals het VK, hebben slechts zes tot zeven procent van hun bevolking elders in de Unie geboren.
Om eerlijk te zijn, dit is niet allemaal even verspreid. Bijna vier miljoen Polen wonen en werken in het buitenland in de EU, vergeleken met 1,2 miljoen Britten, 1 miljoen Fransen en minder dan 200.000 Zweden.
5 Het is altijd een kracht voor goed
Omdat het imago van de EU in het buitenland progressief is, zijn er tal van liberalen die het als een soort toevluchtsoord beschouwen. Hoewel de EU in sommige opzichten zeker progressief is (de doodstraf is bijvoorbeeld verboden), is het niet altijd de kracht die iedereen zich voorstelt. De EU kan soms ronduit slecht zijn.
In de laatste maanden van 2017 werden schokkende beelden de wereld rondgestuurd van een moderne slavenmarkt die opereerde vanuit een migrantenkamp in de Libische woestijn. Hoewel zelfs Europhiles ongetwijfeld verrast waren, lijkt het niet iedereen in Brussel dat wel. In een vernietigend rapport van december beweerde Amnesty International dat hoge EU-leiders direct samenspanden met Libische milities, waardoor migranten konden worden verhandeld in slavernij, gemarteld en zelfs vermoord, allemaal om te voorkomen dat ze Europa bereikten. Amnesty komt nu met de zaak voor de rechter.
Er zijn andere voorbeelden die er zijn. Brussel heeft effectief afstand gedaan van zijn veiligheidsgarantiestand in Bosnië, waardoor de dreiging van een nieuwe etnische oorlog toenam. Het heeft gefaald om geld te verschaffen aan een straatarm Griekenland om te gaan met migranten die massaal op de kusten wonen. Gebreken in de veiligheidsdiensten betekenden dat gruwelijke terroristische aanvallen niet werden gestopt.
4 Het is altijd een kracht voor kwaad
Omdat we in een gepolariseerde wereld leven, zijn er evenveel mensen die denken dat de vaag progressieve neiging van de EU het tot een slecht imperium maakt. Als dat het geval is, wordt het geleid door een onverwacht zorgzame Darth Vader. Voor al zijn tekortkomingen is de EU erin geslaagd dingen te bereiken die ongetwijfeld de wereld een betere plek hebben gemaakt.
Neem de arrestatie van de Servische oorlogsmisdadigers Radovan Karadzic en Ratko Mladic. De "slager van Bosnië" en zijn maatje zijn onlangs naar het ICC gestuurd wegens genocidekosten. De enige reden dat ze daar aankwamen, is omdat de EU de wortel van het lidmaatschap voor Servië bungelde. Als gevolg daarvan ging Servië tien jaar geleden van een paria-staat naar een staat waarvan men verwacht dat het tegen 2025 een volledig EU-lid zal worden.
Er zijn ook andere prestaties geweest. De enorme economische winsten die het voormalige communistische Oostblok sinds het IJzeren Gordijn heeft gemaakt, zijn grotendeels toe te schrijven aan een enorme uitbreiding van het EU-lidmaatschap in 2003 - vergelijk alleen de economieën van Polen en Oekraïne om de voordelen te zien. Brussel heeft ook geholpen bij de bestrijding van corruptie in het Oostblok en heeft de terugkeer van Europese dictaturen grotendeels gestopt.
3 Het bestaat alleen voor het Duitse voordeel
Duitsland is veruit de belangrijkste economie van de EU. Met het vertrek van het VK komt alleen Frankrijk echt in de buurt. Vooral onder Merkel hebben de Duitsers aanzienlijke invloed in Brussel uitgeoefend. Maar is het hele project slechts een Duits staaltje? Niet helemaal.
Ten eerste zijn er een gek aantal controles op wat een enkele natie het hele blok kan dwingen om te doen. Net zoals Californië of Texas niet eenzijdig het beleid kan bepalen in Washington, DC, heeft Duitsland te maken met alle andere leden van de EU-Raad. Stemmen op de meeste dingen vereist meer dan de helft van de lidstaten om aan boord te zijn. Stemmen op echt grote dingen, zoals een nieuw land laten toetreden, vereist dat elke afzonderlijke lidstaat ermee instemt. Berlijn is aan de zijlijn blijven hangen boven de EU-regels die krakers kraken, om slechts één recent voorbeeld te geven.
Dan is er het geld. Duitsland pompt gigantische hoeveelheden contant geld de EU in, waarvan het grootste deel wordt meegenomen naar landen als Polen, Roemenië, Bulgarije en andere voormalige Oostbloklanden. Zeker, Duitsland compenseert dit meer dan goed voor handelsvoordelen, maar niet meer dan andere nettobetalers in de EU.
2 Turkije May One Day Doe mee
Een van de grote verhalen die de Britse krantenkoppen domineerden in de aanloop naar de Brexit-stemming, was de zorg dat Turkije spoedig tot de EU zou kunnen toetreden. Dit leidde tot de vrees dat Turkse immigranten aan de kust van het VK aankwamen en onrust in andere EU-landen over een toegenomen moslimlidmaatschap in de Unie.
Deze angsten waren op zijn best ongegrond. Hoewel de EU gesprekken is begonnen met verschillende landen over toetreding, zullen de meesten dat nooit doen. Turkije is misschien het minst waarschijnlijk lid van iedereen.
Een groot deel hiervan komt terug op het feit dat alle huidige EU-leden moeten instemmen om een nieuw land toe te laten. Cyprus is lid van de EU. Het is ook gedeeltelijk onder Turkse bezetting, wat betekent dat Cyprus waarschijnlijk een veto zal uitspreken over toetreding tot Turkije. Niet dat dit allesbehalve academisch is. Ankara heeft onlangs verklaard van plan te zijn het lidmaatschapsaanbod van Turkije te beëindigen.
Lid worden van de EU is een ongelooflijk langdurig proces dat tientallen jaren duurt. Kandidaten moeten instemmen met de uitvoering van EU-wetgeving, inclusief controversiële zaken als homorechten, de doodstraf en het beëindigen van corruptie. Op dit moment zijn Servië en Montenegro de enige aanbiedingen voor een lidmaatschap.
1 EU-landen moeten Bourgondische paspoorten hebben
Ga op reis in Europa en u zult waarschijnlijk wennen aan het zien van een bepaald type paspoort. Paspoorten van Bourgondië zijn een EU-norm en het overschakelen naar hen is lang een formaliteit geweest om tot de Unie toe te treden.
Het sleutelwoord in die paragraaf hierboven is 'formaliteit'. Hoewel de EU suggereert dat nieuwe leden bordeauxrode paspoorten gebruiken, is dit geen vereiste. Kroatië gebruikt bijvoorbeeld nog steeds de donkerblauwe paspoorten die Zagreb na de onafhankelijkheid heeft binnengebracht.
Dit lijkt misschien een triviale kwestie, maar het komt tot de kern waarom ontevredenheid in veel delen van de EU tegenwoordig bestaat. Een combinatie van Brussel mensen aanmoedigen weg van hun nationale identiteit, gecombineerd met lokale politici die nooit de moeite nemen om burgers te vertellen dat kleine veranderingen als deze niet echt nodig zijn, zijn de reden waarom dingen als Brexit gebeurden.
Voor alle onware dingen die veel mensen over de EU geloven, is er één kritiek die veel waarheid bevat: de EU moet waarschijnlijk beter worden in de communicatie met haar burgers. Of het deze niet-zo-eenvoudige taak bereikt, zal waarschijnlijk de toekomst bepalen van 's werelds grootste handelsblok.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.