10 Mind-Blowing Attempts At Explaining Time

Tijd is raar. We lijken het niet allemaal op dezelfde manier te ervaren - soms gaat het snel voorbij, soms langzaam, en het lijkt sneller en sneller voorbij te gaan naarmate we ouder worden. Er zijn veel theorieën die proberen uit te leggen hoe laat het is en waarom het zo mysterieus is, en sommige ervan zijn behoorlijk verbluffend.

10st. Augustinus 'Theory Of Mind-Time

De christen-filosoof St. Augustinus had een aantal dingen over de tijd te zeggen. Ten eerste zei hij dat die tijd absoluut niet oneindig was. De tijd was volgens hem door God geschapen en het is onmogelijk om iets te creëren dat oneindig is.

Hij zei ook dat die tijd eigenlijk alleen in onze geest bestaat, een bizarre conclusie die alles te maken heeft met hoe we de tijd interpreteren. We kunnen zeggen dat iets lang of kort duurde, maar St. Augustine zei dat er geen echte manier is om dat te kwantificeren. Wanneer iets in het verleden is, heeft het geen enkele eigenschap meer om iets te zijn omdat het niet meer bestaat, en wanneer we zeggen dat iets lang heeft geduurd, is dat alleen maar omdat we ons dat zo herinneren. Omdat we alleen tijd meten op basis van hoe we het onthouden, moet het alleen in onze herinneringen bestaan. De toekomst bestaat nog niet, dus dat kan ook geen meetbare hoeveelheden bevatten. Het enige dat wel bestaat, is het heden (en dat is een ingewikkeld concept dat we in een minuut zullen krijgen), dus de enige logische conclusie die overblijft is dat tijd alleen in onze hoofden bestaat.

9De topologie van de tijd

Hoe ziet de tijd eruit? Als je de tijd probeert in te beelden, zie je het dan als een rechte lijn die eeuwig doorgaat? Of denk je dat de tijd eruit ziet als een klok, rond en rond gaat, elke dag of elk jaar weer op zichzelf cirkelt?

Uiteraard is er geen goed antwoord, maar er zijn enkele intrigerende ideeën over. Volgens Aristoteles kan tijd niet bestaan ​​als een regel, tenminste één met een begin of een einde, hoewel er een tijd geweest moet zijn waarin de tijd begon. Opdat er een moment zou zijn in de tijd dat de tijd begon, moest er iets anders zijn dat het begin markeerde. Hetzelfde geldt voor het einde der tijden, zei hij. Om de tijdslijn tot een einde te brengen, moet er iets achter liggen om dat specifieke punt als het einde der tijden te markeren.

Er is ook het probleem van hoeveel tijdslijnen er zijn - is er één tijdslijn dat alles samen reist, of zijn er meerdere tijdslijnen die elkaar afwisselen of parallel lopen met elkaar? Is tijd een enkele regel met veel takken? Of misschien bestaan ​​er momenten in de tijdstroom onafhankelijk van andere momenten. Er zijn veel meningen, maar geen antwoorden.

8Het bijzondere geschenk

Het idee van het misleidende heden gaat over de vraag hoe lang het heden werkelijk duurt. Het gebruikelijke antwoord, namelijk dat het 'nu' is, is niet erg beschrijvend. Als we bijvoorbeeld midden in een gesprek met iemand zitten en we zitten midden in de zin, zijn we al klaar met het begin van de zin en dat is in het verleden, maar het gesprek zelf vindt nog steeds plaats in het heden . Dus hoelang duurt het nu eigenlijk?

E.R. Clay en William James verwijzen naar dit idee als het misleidende heden - de ruimte van tijd die we waarnemen als zijnde in het heden. Ze suggereren dat het zo kort als een paar seconden kan zijn en waarschijnlijk niet langer dan een minuut, maar het is de hoeveelheid tijd die we onmiddellijk bewust zijn.

En daarbinnen, is er nog steeds een beetje bewegingsruimte om ruzie te maken.

Het kan theoretisch iets te maken hebben met hoe lang iemands kortetermijngeheugen is - hoe beter dat is, hoe langer het heden is. Er is ook het idee dat het gewoon een kwestie is van ogenblikkelijke waarneming, en de tweede dat het voorbij is en je vertrouwt op je kortetermijngeheugen, een moment is niet langer een deel van het heden. Dan is er het probleem van het heden en iets van een uitgebreid heden, waar het misleidende heden binnenkomt. Het heden moet geen lengte van werkelijke tijd hebben, want als dat zou gebeuren, zou een deel van die tijd in het verleden zijn en een deel zou in de toekomst zijn, zichzelf tegenspreken. Dus probeert het misleidende heden het heden te verklaren als een tijdsinterval dat tijd heeft, maar toch een ander ding is dan het objectieve heden.

7Korte mensen beleven 'nu' eerder

Het klinkt raar, maar het is logisch. Deze theorie werd naar voren gebracht door een neurowetenschapper, David Eagleman genaamd, en het wordt temporele binding genoemd.

Het is gebouwd rond het idee dat we de wereld ervaren in pakketten met informatie die door onze zintuigen worden verzameld en verwerkt in de hersenen. Verschillende delen van het lichaam, zelfs als ze tegelijkertijd informatie ontvangen, nemen iets verschillende tijd om in de hersenen te komen. Stel dat je iemand sms't en je je hoofd tegen een telefoonmast slaat op hetzelfde moment dat je je teen op dezelfde paal stompte - in theorie zal de informatie die je hebt verzameld van je hoofdletsel sneller in je brein komen dan de informatie van je teen zal, maar je zult denken dat je ze op hetzelfde moment voelt. Dat komt omdat de hersenen standaard een soort sensorisch organigram gebruiken dat de dingen in een volgorde plaatst die ons de meeste betekenis geeft.

Die vertraging in het verwerken van informatie is wat korte mensen meer "in het moment" maakt. Een kortere persoon ervaart eigenlijk een meer accurate versie van de tijd, omdat er minder vertraging is in het ontvangen van informatie naar de hersenen.

6Tijd vertraagt ​​- en we kunnen het zien

Een van de al lang bestaande problemen van de natuurkunde is het bestaan ​​van donkere energie. We kunnen de effecten ervan zien, maar we hebben geen idee wat het is.Een team van professoren van de Universiteit van Baskenland, Bilbao en de Universiteit van Salamanca in Spanje hebben gesuggereerd dat al onze inspanningen om donkere energie te vinden en te definiëren tevergeefs zijn geweest, simpelweg omdat er niet zoiets bestaat. In plaats daarvan zeggen ze dat alle effecten van donkere energie verklaard kunnen worden door het alternatieve idee dat wat we echt zien de tijd vertraagt ​​op weg naar een uiteindelijke stop.

Neem het astronomische fenomeen van de rode shift. Wanneer we sterren zien met een lichte golflengte die rood is, weten we dat ze versnellen. De groep Spaanse professoren legt nu het fenomeen van de versnelling van het universum uit als zijnde het resultaat niet van de aanwezigheid van donkere energie, maar eenvoudigweg een illusie gecreëerd door de tijd die vertraagt. Licht kost veel tijd om ons te bereiken, en tegen de tijd dat dit gebeurt, is de tijd voor ons vertraagd, waardoor het lijkt alsof alles versnelt. De tijd-langzaam is extreem, onmetelijk klein, maar gezien de uitgestrektheid van de ruimte, is hij uitvergroot over de verbijsterende hoeveelheid afstand, wat betekent dat we het kunnen zien wanneer we naar de sterren kijken.

Ze zeggen ook dat de tijd geleidelijk zal vertragen totdat deze volledig stopt. Het universum zal bevriezen zoals het is voor de eeuwigheid - maar maak je geen zorgen, dat is miljarden jaren weg en dan zal de Aarde er niet meer zijn.

5Time bestaat niet

Er is ook het idee dat tijd helemaal niet bestaat, wat in het begin van de twintigste eeuw van ganser harte werd beargumenteerd door een filosoof met de naam J.M.E. McTaggart. Volgens McTaggart zijn er twee verschillende manieren waarop we naar de tijd kunnen kijken. De eerste, genaamd A-theorie, stelt dat tijd een volgorde heeft en langs een pad stroomt; in deze versie van de tijd is het mogelijk om dingen te organiseren zoals ze zich voordoen. Er is een progressie van gebeurtenissen van het verleden naar het heden en de toekomst.

B-Theorie, aan de andere kant, stelt dat het verstrijken van tijd en tijd zelf een complete illusie is, en er is geen manier om gebeurtenissen een bepaalde volgorde objectief toe te wijzen. Deze versie van de tijd wordt schijnbaar ondersteund door onze herinneringen, die de neiging hebben gebeurtenissen te herinneren als individuele porties van tijd, niet als een totale stroom of tijdsverloop.

Houd rekening met beide theorieën en het bewijst dat er geen tijd bestaat, want om te kunnen bestaan, moet er een voortdurende verandering zijn in de gebeurtenissen, de wereld of in omstandigheden. De B-theorie is volgens haar eigen definitie geen verwijzing naar het verstrijken van de tijd, en er is geen ontvouwende verandering. Daarom bestaat er geen tijd.

Maar als de A-theorie juist is, suggereert dat ook dat tijd niet kan bestaan. Neem een ​​momentopname, bijvoorbeeld, je 21e verjaardag. Op een gegeven moment was dit een punt in de toekomst, maar dit zelfde moment zal ooit in het verleden bestaan. Omdat een moment geen verleden, heden en toekomst kan zijn, zegt McTaggart dat theorie tegenstrijdig is en daarom onmogelijk - samen met de tijd zelf.

4Vierdimensionaliteit en de theorie van het heelal blokkeren

De theorie van het vierdimensionalisme en de universumtheorie van het blok zijn verbonden door het idee van de tijd als een feitelijke dimensie. In vierdimensionaliteit bestaan ​​alle objecten in vier dimensies in plaats van drie en de vierde dimensie, tijd, kan worden gezien in termen van de andere drie dimensies. Universele theorie blokkeren stelt het hele universum voor als een dimensionaal blok dat bestaat uit schijfjes tijd. Het heeft breedte, diepte en hoogte, en voor alles en elke gebeurtenis die een meetbare duur heeft, zijn er in wezen lagen van tijd die het geheel vormen. Elke persoon is een vierdimensionaal object dat bestaat in verschillende lagen van de tijd - er zijn lagen van tijd voor de kindertijd, voor de kindertijd, voor de adolescentie, enzovoort. Tijd bestaat op zichzelf niet op zo'n manier dat er een verleden, heden en toekomst is, maar elk punt in het blok is een van die drie dingen met verwijzing naar andere tijdstippen.

De theorie van het blokheelal laat ook ruimte voor het idee van oneindige tijd, zowel in het verleden als in de toekomst, door te zeggen dat het dimensionale blok zich tot in het oneindige in beide richtingen kan uitstrekken. Waar het niet ruimte voor laat is verandering in de toekomst - aangezien het voorkomen van de gebeurtenissen in het tijdsbestek al bestaat, is de toekomst al beslist.

3Het Oddball-effect

Af en toe horen we verhalen van iemand die zich in een levensbedreigende of angstaanjagende situatie bevindt waarin ze zweren dat die tijd langzamer gaat. Het is vaak wanneer we worden geconfronteerd met een gebeurtenis die op grote schaal plaatsvindt, of wanneer er iets volkomen onverwachts gebeurt; het is zo'n wijdverspreid fenomeen dat er veel discussie is geweest over het feit of we echt de tijd ervaren om te vertragen, zodat we alle informatie waarmee we worden geconfronteerd kunnen verwerken.

Onderzoekers hebben eerst gekeken naar wat het zou betekenen als de tijd echt zou vertragen. We zouden dingen van hogere kwaliteit kunnen zien en we zouden in staat zijn om meer details te kiezen zoals door ons geflitst. De hersenen hebben de neiging om prikkels samen te voegen tot één gebeurtenis, zolang die informatie maar minder dan 80 milliseconden van elkaar verwijderd is. Dus als de tijd vertraagt, moeten we stimuli herkennen als afzonderlijke gebeurtenissen.

Deelnemers aan het onderzoek kregen een reeks knipperende cijfers om het punt te bepalen waarop het brein de tijd overwon en het onmogelijk maakte om de verschillende nummers in de reeks te onderscheiden. Nadat ze waren getest op hun baseline, werd hen vervolgens gevraagd hetzelfde te doen terwijl ze werden neergelegd bij een toren van 46 meter (150 ft). Vervolgens werd hen ook gevraagd om te zien hoe andere mensen uit dezelfde toren vielen, en te schatten hoe lang die valpartijen waren in vergelijking met die van henzelf.

Toen hen werd gevraagd hun eigen val te timen, schatten deelnemers dat het ongeveer 36 procent langer was dan de val van de mensen die ze aan het kijken waren.Dat, in combinatie met de resultaten die laten zien dat mensen niet beter waren in het identificeren van nummers wanneer ze in een situatie werden geplaatst waardoor ze in theorie minder tijd hadden, suggereert dat het niet het moment is dat voor ons wordt vertraagd, maar onze herinnering eraan. Hoewel het een verbazingwekkend praktisch voordeel zou hebben als we een vertraagde tijd zouden ervaren, wordt nu verondersteld dat het iets in onze herinneringen is dat angstaanjagende gebeurtenissen voor altijd lijkt te laten duren.

2Khronos, Kronos en Father Time

Voordat de Griekse filosofen de tijd namen om de tijd uit te leggen, was er een mythologische verklaring, en die verklaring omvat de oorspronkelijke figuur van Vader Tijd.

Voordat er iets was, waren er de oergoden Khronos en Ananke. Khronos was de god van de tijd, voorgesteld als deelman, deelleeuw en deelstier. Ananke, een slang, gewikkeld rond het ei van de wereld in een symbool van de eeuwigheid. Khronos verschijnt ook in de Grieks-Romeinse mythologie, waar hij wordt afgebeeld als staande in het wiel van een dierenriem. Ongeleid door de tijd, kan hij een oude of een jonge man zijn, net zoals de afbeeldingen van vandaag van Vader Tijd en de baby van het nieuwe jaar.

Khronos was de vader van de titanen en wordt vaak door elkaar gebruikt met Kronos, die ook met de tijd werd geassocieerd. Kronos was de titaan die verantwoordelijk was voor het de-troonen en castreren van zijn vader, en die later zou worden gedood door zijn eigen zoon Zeus. Het was Khronos die verantwoordelijk was voor de voortgang van de tijd door de seizoenen en door de jaren heen vanaf het allereerste begin, maar de dingen die in die tijd met mannen en vrouwen gebeurden, waren het domein van iemand anders.

We hebben grotendeels betrekking op tijd door wat er met ons gebeurt in zijn passage. We groeien op en worden dan oud. Die levenscyclus van de mens was niet het domein van de tijd, maar van de Moirai. Klotho draaide de draad van het leven en begon de cyclus voor iedereen. Lakhesis heeft gemeten hoe lang de draad zou zijn, terwijl Atropos de draad sneed. De Moirai zou ook toekomstige gebeurtenissen voorspellen, wat suggereert dat het lot al was geschreven. Hoewel de goden het verloop van de tijd beheersten gedurende de seizoenen, hadden de Moirai de leiding over de dingen die erin gebeurden, zoals de terugkeer van Persephone naar haar moeder Demeter in de zomer of haar maanden met haar man in de winter.

1We zijn niet goed tijdens de spreektijd

De tijd lijkt een van de gemakkelijkste dingen om je hoofd rond te wikkelen als het gaat om het bespreken van de fysica van ruimte, tijd, dimensies en alles wat daarbij hoort. We zijn echter niet zo goed in het vertellen van de tijd en we hebben de staat van dienst om het te bewijzen.

Aan de ene kant is er sterrentijd, de tijd gemeten door de plaatsing van de sterren en de rotatie van de aarde. Dat varieert natuurlijk nogal, dus we hebben ook de zonnedag. Dat is gebaseerd op de hoeveelheid tijd die de aarde nodig heeft om één omwenteling op zijn as te maken, die ook behoorlijk gevarieerd is. Daarom moeten we een zonnejaar nemen en de duur van de rotaties uitrekenen om ons tijdssysteem te realiseren.

Eerder in de 20e eeuw ontdekten wetenschappers en astronomen echter dat de rotatie van de aarde vertraagde. Ze creëerden Ephemeris Time om daar rekenschap van af te leggen, die in 1979 werd afgebouwd.

Dan was er Terrestrial Dynamical Time, die preciezer was en gebaseerd op International Atomic Time. Dit werd stopgezet in 1991, toen het technisch werd omgedoopt tot Terrestrial Time.

En als het bijhouden van tijdzones ingewikkeld lijkt, worden zelfs vandaag de posities van de sterren en andere zonnelichamen gebruikt in combinatie met Terrestrial Dynamical Time, maar met de rest van de wereld op Universal Time als zijn praktische standaard, moest er een manier om de twee te converteren - dat is Delta T.

Met andere woorden, we hebben gewoon geen idee wat we met de tijd moeten doen, ook al gebruiken we het en leven we elke dag. Het meest ogenschijnlijk eenvoudige van alle vragen met betrekking tot tijd is helemaal niet eenvoudig.