Delen:
Top 10 ongebruikelijke feiten over smaak
Het schijnbaar eenvoudige gevoel voor smaak is allesbehalve duidelijk. De wetenschap kan niet alle complexiteiten verklaren en de onderliggende biologie is zo krachtig dat marketeers met succes klanten manipuleren met suggesties.
Er zijn smaakpapillen op vreemde plekken en mensen die het ongelooflijke smaken. De tong is ook verbazingwekkend onbekend - het voelt de smakeloze, schakelende sensaties en produceert zelfs virtuele smaken.
10 dure wijn smaakt beter
Bepaalde informatie kan het vermogen van een persoon om te proeven van wat er werkelijk wordt geserveerd, scheeftrekken. In het geval van een marketingtest voor wijn werden tongen en hersens voor de gek gehouden.
In 2015 kregen vrijwilligers te horen dat ze op het punt stonden om vijf flessen te proeven. Prijzen varieerden van £ 3 - £ 55 per fles. In werkelijkheid dronken ze van drie merken met twee verschillende prijskaartjes.
Ziekelijk onwetend dat ze goedkope slosh kregen geserveerd, meldden de vrijwilligers - en reageerden fysiek - alsof de wijn lekker en verfijnd was. De overtuiging dat het glas een kwaliteitsdrank bevatte, was voldoende om hun neurologische chemie te veranderen. Ongelooflijk, het brein vormde de smaak van de persoon volgens zijn of haar verwachting van de waarde van het product.
Prijs was niet het enige dat in staat was tot deze mentale tweak. Onderzoekers ontdekten ook dat consumenten meer uitgeven voor een zware fles en dat alcoholische dranken beter smaken in een zwaarder glas - allemaal omdat de hersenen gewicht associëren met kwaliteit.
9 The Bloody Mary Mystery
In 2013 merkte de Duitse luchtvaartmaatschappij Lufthansa iets op hun vliegtuigen dat niet echt op het land werd gezien. Eenmaal in de lucht verlangden de passagiers naar tomatensap. Ongeveer 1,8 miljoen liter (476.000 gal) werd jaarlijks geserveerd, waardoor een Bloody Mary zo populair was als een biertje.
Het ongewone fenomeen moedigde zelfs degenen aan die anders geen tomatensap dronken. Wederom werden vrijwilligers verzameld, dit keer in een geaarde Airbus A310. Drankjes werden geserveerd, maar de passagiers vonden het brouwsel "muf." Echter, tijdens gesimuleerde vluchtomstandigheden, steeg de populariteit van de Bloody Mary's. Gelukkige passagiers omschreven het nu als "aangenaam fruitig."
De vreemde boosdoener is umami, onze vijfde smaaksensatie. De andere vier (zoet, zout, zuur en bitter) zijn angstige vliegers. Door vliegtuiggeluid, lage luchtvochtigheid en druk in de cabine worden ze gedempt, maar niet umami, wat smakelijke smaken oppikt.
Vliegomstandigheden kunnen deels verantwoordelijk zijn voor notoir luchtig voedsel, maar ze verklaren ook waarom een Bloody Mary een favoriet op grote hoogte is. Tomatensap is erg hartig, wat wordt gewaardeerd door de enige overlevende smaakpapillen van de passagiers.
8 Taste Can Depression Treatment verbeteren
Het vermogen om te proeven is ingewikkeld verweven met emoties. Op het donkere spectrum verdoven angst en depressie gevoelens. Er zijn aanwijzingen dat de blues de herkenning van hoe vet een snack of zelfs melk is, belemmeren. Slecht nieuws voor degenen die zich na een stressvolle dag willen troosten.
Maar de smaak zelf kan mensen met depressie en angst helpen om een effectievere behandeling te krijgen. Wanneer gezonde vrijwilligers antidepressiva kregen, die bepaalde neurotransmitters bevatten, nam hun vermogen om bitterheid, sucrose en zuurheid te detecteren toe.
Dit wees op een chemische onbalans bij mensen die minder proeven vanwege hun zware emoties. Deze groep zal baat hebben bij medicatie, maar niet bij patiënten die nog steeds genieten van een lunch vol smaak. Omdat hun angst of depressie niet het gevolg is van onbalans, is praten mogelijk succesvoller dan pillen.
Daarom kan een eenvoudige smaaktest voorkomen dat mensen geen medicatie krijgen die ze nodig hebben of een onnodig recept gebruiken. Ongelooflijk ontdekten onderzoekers dat de antidepressiva lang voordat ze de hersenen bereikten, werkten aan chemische transmitters in smaakpapillen.
7 Battle Of The Sixth Flavour
Conventie zei ooit dat het menselijke gehemelte slechts vier smaken kon detecteren. De komst van umami bewees de regel verkeerd. Sommige wetenschappers geloven dat er zelfs een zesde smaak kan zijn. In feite wedijveren zeven sensaties om erkenning.
Muizen hebben twee receptoren om calcium te proeven. Een bestaat op de menselijke tong, maar de link met de kalkachtige smaak blijft onbewezen. Japanse onderzoekers geloven dat de calciumreceptor verantwoordelijk is voor een andere niet-verwante smaak die wordt genoemd kokumi ("hartelijkheid"). Ze beweren dat verbindingen in gist en milt de bestaande smaken van voedsel verbeteren. Westerse wetenschappers moeten het ondanks het eten nog ervaren kokumiverrijkt eten door hun Japanse tegenhangers.
Dan zijn er piquance (branden) en koelte, die het brein overtuigen van valse temperaturen. Sommigen hebben het gevoel dat dit fysieke gevoelens zijn in plaats van smaken. Nog twee controversiële suggesties zijn dat vet een smaak is en dat metalen of 'metaalachtig' een andere is.
De meest ongewone, maar misschien wel de sterkste kandidaat voor een nieuwe smaaksensatie is koolstofdioxide. Het gas voegt het fizz toe aan koolzuurhoudende dranken. In muizen detecteren smaakcellen met het enzym koolzuuranhydrase 4 CO2. Bergbeklimmers nemen acetazolamide, een middel tegen hoogteziekte dat het enzym remt. Dit zou kunnen zijn waarom klimmers melding maken van een koolzuurhoudende drank die bestand is tegen alcohol.
6 The Unusual Tasters
Niemand deelt een identiek gehemelte met een andere persoon. Het grootste deel van de bevolking valt echter in een groep die dezelfde basissmaken ervaart met ongeveer dezelfde intensiteit.
Voor een klein percentage worden dingen raar. Er zijn "thermische proevers" die koude items registreren als zure en warme items als zoet. Bepaalde individuen zijn genetisch gevoelig voor koriander. Voor hen is het als het eten van zeep.
Aan de uiterste tegenpolen zijn tongen die weinig of opmerkelijk goed smaken.Nontasters hebben weinig smaakpapillen en vinden het eten saai. Maar supertasters hebben twee keer zoveel smaakpapillen als de meeste van de bevolking. Bitterheid is de ultieme vloek van supertasters, die ook genieten van zoetere suiker en zouter natrium.
Ongeveer 25 procent van de mensen is supertaster, maar de meesten zijn het erover eens dat het lastig kan zijn. Hun uitgesproken vermogen om minieme smaken te detecteren, maakt ze minder geneigd om te genieten van alcohol, rijke desserts en gezonde groene groenten. In het bijzonder is broccoli ondraaglijk bitter voor supers.
Vreemd genoeg, hoewel zout sterk smaakt, kunnen de meeste supertasters er geen genoeg van krijgen. Onderzoekers geloven dat het misschien komt omdat zout de bitterheid dempt.
5 De smaak van water
Bijna iedereen voelt dat water geen smaak heeft. Als dat zo is, is dit meestal te wijten aan de chemicaliën in leidingwater of de nasmaak van een container. Wetenschappers zijn er nog niet klaar voor. Als water echt geen culinair karakter heeft, komt het drinkgedrag van de dieren niet overeen.
Omdat water cruciaal is om te overleven, is het logisch dat organismen het moeten identificeren aan de hand van geur en smaak. Waterdetecterende cellen bestaan inderdaad al in amfibieën en insecten. Er zijn aanwijzingen dat dergelijke cellen ook in zoogdieren kunnen voorkomen.
Wanneer een dier dorst voelt, wordt het gevoel veroorzaakt door de hypothalamus van de hersenen. Dezelfde regio vertelt ook wanneer moet stoppen met drinken. Maar de meeste dieren stoppen lang voordat het darmkanaal de hersenen signaleert dat het vol aanvoelt.
De enige verklaring is dat de mond en tong berichten naar de hersenen sturen. Om dit te doen, moeten smaakpapillen op de een of andere manier water kunnen proeven. De menselijke cortex lijkt ook specifiek op water te reageren. Ondanks de aanwijzingen weten onderzoekers nog steeds heel weinig over hoe watersignalen uit de mond en de keel de hersenen bereiken.
4 darmen hebben smaakpapillen
Het klinkt misschien ongelofelijk, maar de menselijke darmen hebben smaakreceptoren. Darmknoppen zijn niet zo vreemd als ze klinken. De mond is het begin van een lange buis die bekend staat als het maagdarmkanaal, inclusief de darmen.
Smaakpapillen die de darmfunctie bekleden werken echter anders dan die op de tong. Bij dat laatste gaat het om het vertellen van de hersenen, via smaak, wat er in de mond wordt gestopt. Als het smakelijk is, slikt de persoon. Het voedsel bereikt de darmknoppen, die verschillende smaken kunnen herkennen.
Men zal geen maaltijd in het darmkanaal proeven, maar de reacties van de receptoren kunnen worden gevoeld als honger en volheid. Zodra het brein iets in de darm "smaakt", triggert het de afgifte van energie-verwerkende hormonen in het kanaal. Hierdoor blijven de bloedsuikerspiegels stabiel.
In die zin hebben smaakpapillen in het darmkanaal een belangrijke gezondheidsrol. Als ze defect zijn, kunnen ze leiden tot gewichtstoename of, erger nog, rotzooien met glucose-absorptie en mogelijk diabetes type 2 verergeren. In de toekomst kan een beter begrip van darmreceptoren het geheim zijn voor het beheersen van bloedglucose en obesitas.
3 De smaak-buigende Berry
Een kleine rode bes uit West-Afrika doet azijn smaken als vloeibare suiker. In een ironische draai heeft de zogenaamde "wonderbes" een neutrale smaak. Maar als de bes eenmaal is gegeten, hoef je nooit nog een citroen te vrezen.
Wonderbessen veranderen elk zuur voedsel in een intens zoete ervaring. De bessen bevatten miraculin, een eiwit dat de zoete receptoren van de tong omhult. Wanneer de mond neutraal is (noch alkalisch noch zuur), blokkeert miraculin andere zoetstoffen van bevestiging aan de receptoren. Het gaat zelfs zover dat het het vermogen van de tong om te smaken verzwakt, daarom stelt de eigen smaak van de bes teleur.
Het plezier begint wanneer iets zuur wordt toegevoegd. Het eiwit steelt een paar protonen, verandert van vorm en vervormt de zoete receptoren. Ze worden supergevoelig met gekke resultaten.
Dit fenomeen is niet uniek voor wonderbessen. De Maleisische lumba-plant trekt dezelfde truc met een eiwit dat neoculine wordt genoemd. Wat interessant is, is dat neoculine en miraculin niet gerelateerd zijn en volledig verschillen op moleculair niveau. Ook hechten ze zich aan verschillende delen van receptoren en toch doen beiden het exact ongebruikelijke.
2 Virtuele smaken
Onlangs werkten wetenschappers met ouderen en patiënten die chemotherapie of radiotherapie hadden gekregen. Zowel kankerbehandelingen als veroudering kunnen een ernstig verlies van smaakvermogen veroorzaken.
De aanpak van de onderzoekers was geavanceerd en creatief. Ze gebruikten bestek dat de smaak van een maaltijd praktisch verbetert. Zoals je limonade echt zuur? Ze vonden een kopje uit dat de intensiteit naar boven of naar beneden kan draaien. Een ander apparaat, een slimme lepel, kan de smaak van een maaltijd creëren of aanvullen. Net als bij de beker kan een knop op het handvat van de lepel de zuurheid, bitterheid en zoutheid van elke hap verminderen of versterken.
Met behulp van kleine zilveren elektroden worden smaken geleverd door smaakpapillen te zappen met elektrische pulsen tijdens het eten of drinken. Behalve het verbeteren van de lunch of het herstellen van de smaak, toont de technologie ook belofte op een ander gebied. Ontwikkelaars geloven dat mensen zich op een dag kunnen ontspannen in een virtual reality-omgeving waar ze kunnen zitten en die digitale nacho's kunnen proeven.
1 mensen die woorden proeven
Het klinkt misschien als fictie, maar er zijn mensen die woorden kunnen proeven. Ze hebben zelfs een naam-synestheten. Mensen met synesthesie ervaren de overlapping van zintuigen, zoals visie en gehoor of aanraking en smaak.
De zeldzaamste van deze ongewone groep zijn de taalproevers. Wanneer ze werden getest, ervoeren ze zelfs smaken voor de onbekende namen van objecten. Koud, jaren later genoemd, proefpersonen herinnerden aan de smaak van elk item. Deze 100 procent nauwkeurigheid is iets dat synestheten onderscheidt. Niet-synestheten die een lijst met woordsmaakassociaties krijgen, zullen binnen twee weken het meeste vergeten.
Terwijl ongrijpbare woorden vreemde smaken produceerden, proefden voedselnamen van de werkelijke items. Het woord "mint" zal als een munt smaken. Veel synestheten beschrijven hetzelfde woord ook op een vergelijkbare manier. Dit leidde ertoe dat onderzoekers ontdekten dat bepaalde geluiden in een woord, in plaats van het woord zelf, smaak opwekten.
De reden waarom twee of meer zintuigen worden gemengd blijft onopgelost. Eén theorie stelt dat iedereen een synesthete wordt geboren, waarbij elk sensorisch gebied in de hersenen is verbonden. Uiteindelijk scheiden ze met de leeftijd. Er wordt gesuggereerd dat het proces niet in synestheten wordt voltooid en actieve verbindingen tussen de zintuigen laat.