Delen:
Top 10 mensen die geen burger zijn van welk land dan ook
Het hebben van een nationaliteit is één ding dat we als vanzelfsprekend beschouwen. Vraag deze 10 mensen hoe het voelt om staatloos te zijn, en je zult een aantal niet-zo-indrukwekkende antwoorden krijgen. Staatlozen kunnen geen paspoort of visum voor reizen krijgen en zijn meestal vrijgesteld van het ontvangen van sociale voorzieningen, zoals onderwijs, bankzaken en gezondheidszorg.
Hoe is het mogelijk om staatloos te zijn als iedereen is geboren en waarschijnlijk in een land woont? Er zijn veel redenen. In de zeldzaamste gevallen doen sommige mensen afstand van hun staatsburgerschap. Anderen worden door hun landen het burgerschap ontzegd of verliezen het pas nadat ze niet hebben voldaan aan een aantal vereisten. Dan is er een speciale klasse van mensen die staatloos worden omdat hun land niet langer bestaat.
10 Vasily Babina
Vasily Babina, 58, realiseerde pas dat hij nog steeds een burger van de Sovjet-Unie was in februari 2017, 26 jaar nadat de republiek ineenstortte en zich in verschillende staten splitste. Het overblijven van een burger van de Sovjet-Unie was niet opzettelijk. Babina zat in de gevangenis toen zijn thuisland ontbond. Hij moest het zelfs niet halen, omdat hij in de dodencel zat voor diefstal, inbraak en moord.
Zijn gevangeniscel belandde onder de controle van Rusland, dat zes jaar nadat het zich afscheidde van de Sovjetunie de doodstraf opschortte. Babina kreeg in plaats daarvan 26 jaar gevangenisstraf en werd vrijgelaten in februari 2017. Toen besefte hij dat hij staatloos was omdat de Sovjet-Unie niet meer bestond.
Een no-nonsense Russische rechtbank verklaarde Babina onmiddellijk tot een illegale immigrant en beval zijn detentie in een migratiecentrum. Om voor de hand liggende redenen wil Rusland hem niet in de buurt. In plaats daarvan willen ze Babina deporteren naar Kazachstan, waar hij is geboren, ook al woont zijn familie in Altai, Rusland.
9 Mike Gogulski
In 2008 liep Mike Gogulski de Amerikaanse ambassade in Slowakije binnen en deed afstand van zijn Amerikaanse staatsburgerschap. Daarna verbrandde hij zijn paspoort. Gogulski is geen burger van een ander land. In feite wordt aangenomen dat hij de enige levende persoon is die opzettelijk zichzelf staatloos heeft gemaakt.
Gogulski zegt dat hij afstand heeft genomen van zijn Amerikaanse staatsburgerschap, omdat hij niet houdt van de manier waarop de Amerikaanse regering wordt bestuurd. Bovendien zegt hij dat niemand hem vroeg of hij in de eerste plaats een Amerikaans staatsburger wilde zijn.
Het ontbreken van een paspoort betekent dat Gogulski de Europese Unie niet kan verlaten. Hij kan ook geen ander paspoort krijgen, omdat hij geen land heeft. Een door de regering van Slowakije uitgegeven staatloos persoonsbewijs is zijn de facto identiteitskaart geworden, en zijn EU-verblijfsvergunning verdubbelt zijn rijbewijs.
8 Mehran Karimi Nasseri
Mehran Karimi Nasseri was een Iraans. Toen herriep Iran zijn burgerschap nadat hij in de jaren zeventig in opstand kwam tegen de sjah van Iran. De Iraniërs stopten daar niet. Ze hebben ook Nasseri uit het land verbannen omdat ze hem gewoon niet wilden laten rondhangen. Dus Nasseri heeft in verschillende landen asiel aangevraagd. Uiteindelijk heeft België zijn verzoek ingewilligd.
Volgens de regels van de Europese Unie kon Nasseri door zijn vluchtelingenstatus in elke EU-lidstaat van zijn keuze blijven. Hij koos ervoor om in het VK te blijven. De Britse autoriteiten hebben hem echter de toegang geweigerd en hem naar Frankrijk gedeporteerd omdat hij de koffer met zijn identiteitsdocumenten had verloren.
Zijn uitzetting bracht de Franse autoriteiten in de problemen. Ze konden hem niet het land in laten omdat hij geen papieren had. Ze konden hem ook niet deporteren, omdat hij geen land had om naartoe te gaan. Een derde optie zou zijn geweest om hem naar een gevangenis te sturen, maar dat was uit de boeken omdat hij legaal het land was binnengekomen.
De enige optie die nog overbleef was hem te verlaten in de vertrekhal van de luchthaven, en de Fransen deden precies dat. Nasseri bleef daar van 1988 tot 2006.
Er waren pogingen om Nasseri te helpen nieuwe vluchtelingendocumenten uit België te halen, wat hem in staat zou hebben gesteld Frankrijk binnen te komen. De Belgische wet vereiste echter dat hij het land persoonlijk zou bezoeken. Ironisch genoeg heeft dezelfde Belgische wet elke vluchteling afgewezen die vrijwillig afstand doet van terugkeer.
In 1995 sleutelde België aan hun wetgeving om Nasseri toe te staan terug te keren op voorwaarde dat hij onder toezicht stond van een maatschappelijk werker tijdens zijn verblijf. Hij weigerde. Het was het VK of niets. Hij bleef op de vertrekterminal van de luchthaven totdat de slechte gezondheid hem in 2006 in een Frans ziekenhuis dwong. Hij mocht in 2008 legaal in Parijs wonen.
7 Sonia Camilise
In 2008 bevond Sonia Camilise zich plotseling stateloos nadat de Dominicaanse Republiek - waar zij dacht dat ze een burger was - haar burgerschap ontzegd omdat ze geen documenten kon produceren om te bewijzen dat haar Haïtiaanse immigrantenvader legaal in de Dominicaanse Republiek was geweest toen zij daar geboren. Haïti ontkende ook haar burgerschap omdat ze zogenaamd al een burger van de Dominicaanse Republiek was. De Haïtiaanse wet verbood dubbel burgerschap.
Camilise had haar hele leven in de Dominicaanse Republiek gewoond. Ze was nog nooit in Haïti geweest. Haar moeder was ook in de Dominicaanse Republiek geboren. Maar het deed er niet toe. De autoriteiten in de Dominicaanse Republiek hadden geen bewijs dat haar vader een legale migrant was, wat betekende dat Camilise geen staatsburger van hun land kon zijn.
Camilise bleef in een moeilijke situatie omdat ze niet kon doorgaan met studeren of trouwen in de Dominicaanse Republiek zonder burgerschap. Erger nog, ze kon het land niet verlaten zonder een paspoort. En ze kon geen paspoort krijgen omdat ze niet als een burger werd beschouwd.
6 Eliana Rubashkyn
Eliana Rubashkyn werd geboren in Colombia en was Luis Rubashkyn totdat hij zich realiseerde dat hij interseksueel was. Dat wil zeggen, hij had zowel mannelijke als vrouwelijke chromosomen. Hij onderging een behandeling om zijn mannelijke hormonen te onderdrukken en zijn vrouwelijke hormonen te activeren.Het gevolg was dat hij borsten kreeg en effectief een zij werd. Dit werd een probleem nadat autoriteiten van de universiteit van Taipei, Taiwan, waar ze naar school ging, vroegen om haar paspoort bij te werken.
Eliana besloot haar paspoort bij te werken op het Colombiaanse consulaat in Hong Kong, omdat Colombia geen consulaat had in Taiwan. Hong Kong luchthavenautoriteiten weigerden aanvankelijk haar binnenkomst omdat ze verondersteld werd een "hij" te zijn, zoals vermeld in haar paspoort. Ze hebben haar eindelijk toegelaten, maar zonder het paspoort. Ze zat verschillende maanden vast in Hong Kong, waar ze op straat en in een zeecontainer sliep.
De Verenigde Naties hebben uiteindelijk Eliana een status als "genderfanfare" verleend, maar dit kwam met de onbedoelde consequentie van het verlies van haar Colombiaanse nationaliteit. De meeste landen ontkenden ook haar asiel omdat ze vereisten dat ze een geslachtsaanpassende operatie moest ondergaan en niet alleen hormonale therapie om in aanmerking te komen als een genderfanfare.
In 2014 stemde Nieuw-Zeeland uiteindelijk in met het verlenen van haar asiel. Maar ze blijft stateloos en komt pas in aanmerking voor burgerschap nadat ze vijf jaar in het land heeft gewoond.
5 Muhammad Idrees
Muhammed Idrees is een ongelukkig slachtoffer van de gespannen relatie tussen India en Pakistan. Hij bracht 10 jaar door in een Indiase gevangenis voor overschrijding van zijn visum door slechts drie dagen. Idrees werd geboren in India, maar migreerde na het huwelijk naar Pakistan. Hij werd Pakistaans staatsburger en bleef tot 1999 in het land toen hij vertrok om zijn zieke vader in India te bezoeken.
Zijn vader stierf kort na zijn aankomst, waardoor hij zijn visum drie dagen te lang had. Hij benaderde de Indiase autoriteiten voor een verlenging, maar ze arresteerden hem snel op verdenking een Pakistaanse spion te zijn. Hij werd weggevoerd naar de gevangenis waar hij 10 jaar bleef totdat een rechtbank hem bevrijdde. Ze hebben hem ook een boete van $ 9,17 opgelegd wegens te lang verblijf van zijn visum.
Idrees probeerde terug te keren naar Pakistan, maar werd teruggestuurd omdat hij niet langer als een burger werd beschouwd. De Pakistaanse autoriteiten beweerden dat hij zich had afgezonderd van zijn vrouw en door zijn familie was verstoten. Het Pakistaanse paspoort dat hij naar India reisde was ook nutteloos geworden sinds het in 2003 was verstreken, bijna vijf jaar na zijn veroordeling tot tien jaar. Dus hij bleef gewoon vastzitten in India zonder een land om het zijne te noemen.
4 Eun-ju
Eun-ju wordt verondersteld een Noord-Koreaanse of Chinese burger te zijn, maar wordt door beide landen niet herkend. Haar moeder en Park Hyeon-sun, haar grootmoeder, waren Noord-Koreanen totdat zij het land ontvluchtten voor China. Daar trouwde haar moeder met een Koreaans-Chinese man. De moeder van Eun-ju werd vermist toen ze probeerde in 2006 te migreren van China naar Zuid-Korea, en haar vader stierf bij een ongeval in 2007.
Eun-ju en Park bleven tot 2012 in China. Toen migreerde Park naar Zuid-Korea via Laos en Thailand nadat ze hadden gehoord dat een van haar dochters kanker had. Park kreeg asiel maar niet Eun-ju, die zich in 2014 bij haar aansloot.
Park probeerde het Zuid-Koreaanse burgerschap voor Eun-ju te krijgen, maar de verzoeken van Park werden afgewezen. De Zuid-Koreaanse wet verbiedt de uitgifte van burgerschap aan iemand zonder een levende ouder, zelfs als een grootouder de enige overlevende verwant is.
Zonder burgerschap kan Eun-ju niet naar school gaan, een bankrekening openen of zelfs een ziekenhuis bezoeken. Hoewel ze op een alternatieve school zit, mag ze niet voor een kwalificatie-examen zitten.
3 Sze Chung Cheung
Sze Chung Cheung is de zoon van een Belgische moeder en een vader van Hong Kong. Toch is hij geen burger van beide landen. Hij werd geboren in Hong Kong en had het Belgische staatsburgerschap, dat hij later verloor. Blijkbaar vereiste de Belgische wetgeving dat zijn buiten België geboren burgers ofwel in het land woonden tussen 18 en 28 jaar oud, of dat ze wilden dat ze vóór de leeftijd van 28 jaar de Belgische nationaliteit hadden. Hij voldeed niet aan een van de vereisten.
Cheung is nog lang niet de eerste Belg die buiten België is geboren om zijn burgerschap te verliezen. Marc en Louis Ryckmans, tweeling Belgen geboren in Hong Kong, verloren hun burgerschap in vergelijkbare omstandigheden in 2006. In tegenstelling tot Cheung, was hun vader een Belgisch-Australische, terwijl hun moeder uit China kwam.
Geen van België, Australië en Hong Kong heeft het tweelingburgerschap toegekend. Australië beweerde zelfs dat ze Chinees waren sinds ze in Hong Kong waren geboren. Australië keerde later terug en beweerde dat ze Brits waren omdat Hong Kong onder Brits gezag was toen ze werden geboren. De tweeling is pas na het ingrijpen van een rechtbank in 2013 teruggekeerd naar Belgisch staatsburgerschap.
2 Frederick Ngubane
Het verhaal van Frederick Ngubane is een ander interessant verhaal over iemand die onbewust staatloos wordt. Hij zegt dat hij Zuid-Afrikaan is, maar Zuid-Afrika is het daar niet mee eens. Ngubane beweert ook dat zijn overleden ouders Zuid-Afrikanen waren. Hij verloor echter zijn geboortebewijs, wat zijn burgerschapsverklaring zou hebben bewezen, toen een taxi waarin hij reisde, werd gekaapt.
Volgens Ngubane was hij slechts drie jaar oud toen hij en zijn moeder na de dood van zijn vader naar Kenia vertrokken. Zijn moeder werd in 2002 vermoord en hij volgde een van haar vrienden uit Kenia naar Oeganda. De vriend van zijn moeder stierf in 2008, dus nam Ngubane de beslissing om in 2009 terug te gaan naar Zuid-Afrika.
Ngubane bezocht het Zuid-Afrikaanse consulaat in Kenia en vroeg om een Zuid-Afrikaans visum. Het consulaat wees zijn verzoek af en zei hem om binnenlandse zaken in Zuid-Afrika te bezoeken. Ngubane reisde naar Zuid-Afrika en werd het land binnengelaten door zijn geboorteakte te tonen. Maar hij verloor het toen zijn taxi werd gekaapt.
Home Affairs was niet bereid om hem een visum te geven omdat hij geen bewijs had om te bewijzen dat hij Zuid-Afrikaan was. Ze zouden hem ook niet helpen om een kopie van zijn geboorteakte op te halen.Erger nog, ze weigerden hem een verblijfsvergunning en de Keniaanse, Ugandese en Tanzaniaanse consulaten ontkenden dat hij ooit naar school was gegaan in hun land.
1 Maha Mamo
Maha Mamo werd in Libanon geboren bij Syrische ouders. Ze en haar twee broers en zussen zijn echter staatloos. Ze worden niet als Libanees beschouwd omdat hun vader niet Libanees was zoals vereist door de Libanese wetgeving. Het zijn ook geen Syriërs, omdat de Syrische regering het huwelijk tussen hun christelijke vader en de islamitische moeder niet heeft erkend.
Het gebrek aan burgerschap kwam met ernstige problemen. Mamo en haar broers en zussen konden niet werken of reizen. Ze konden zelfs geen simkaarten krijgen. Het geluk kwam in 2014 toen de Braziliaanse ambassade in Libanon hen humanitaire visa en reisdocumenten bezorgde.
Mamo had echter nog een hindernis om over te steken omdat ze niemand in Brazilië kenden. Een vriendin stelde haar voor aan een Braziliaans gezin dat ermee instemde haar en haar broers en zussen te beschermen, hoewel ze elkaar nooit hadden ontmoet. Mamo en haar broers en zussen zijn slechts een van de meer dan 8000 Syriërs aan wie Brazilië sinds 2013 humanitaire visa heeft aangeboden.