Delen:
10 Wacky-wetenschappers
Wetenschappers zijn meestal vrij terughoudende mensen die intelligent hun werk doen. Je kent de stereotypen. Ze dragen labjassen en werken binnen het bereik van stoffige schoolbordjes die zijn gekrabbeld met formules, hun hersenen zoemen onder hun chaotische haar. Oh, en soms veranderen ze de wereld.
Niet elke wetenschapper past echter in de klassieke wet. Sommigen hebben gekke eigenaardigheden gehad die hen om de verkeerde redenen in de geschiedenisboeken hebben gestopt. Hier is een lijst van tien wetenschappers die de wetenschap hebben veranderd terwijl ze raar waren.
10 Hennig Brand
Chemie is vandaag de dag bekend als een feitelijke en moeilijke wetenschap, maar de beginjaren waren gevuld met beslist onwetenschappelijke methoden. Vóór de komst van de juiste chemie was het de wetenschap van de alchemie die oppermachtig regeerde. Alchemy was ervan overtuigd dat sommige stoffen in goud konden worden omgezet. In 1669 overtuigde een alchemist genaamd Hennig Brand zichzelf van de mogelijkheid om urine in goud om te zetten. Hij verzamelde snel de plas van zijn vrouw en haar vrienden en begon een proces van het koken van 5.700 liter (1500 gal) urine in zijn kelder.
Brand ontdekte niet het geheim van het maken van goud, maar de gekookte urine had wel het vreemde kenmerk van gloeien in het donker. Na het gebruik van een alchemistisch proces waarbij de koude, gloeiende urine zat en gassen uitstoten, arriveerde Brand uiteindelijk in een witte substantie die we tegenwoordig kennen als fosfor.
9 Fritz Zwicky
Een snelle blik op het werk van Fritz Zwicky zou een man van groot intellect tonen die supernova's waarnam en de weg vrijmaakte voor donkere materie. Een langere blik zou ook zijn bijzondere persoonlijkheid tonen. Zwicky werd in Bulgarije geboren en verhuisde in de jaren 1920 naar Caltech en maakte prompt vijanden van zijn, voornamelijk Amerikaanse, collega's. Hij stond erom bekend dat hij de astronomen bij de Mount Wilson Observatory "sferische klootzakken" noemde. Hij bedoelde hiermee: "Het waren klootzakken, van elke kant bekeken."
In feite weigerde een collega, Walter Baade, om alleen achter te blijven met Zwicky na een incident gemeld door Jesse Greenstein: "Zwicky noemde Baade een nazi, wat hij niet was, en Baade zei dat hij bang was dat Zwicky hem zou doden." Gelukkig voor iedereen vermoordde Zwicky nooit iemand en bleef hij tot zijn dood op 76-jarige leeftijd boeken onderzoeken en schrijven.
8 William Beebe
Een diepzee ontdekkingsreiziger, af en toe leugenaar, en rondom kleurrijke man, William Beebe is ten onrechte gecrediteerd met de oprichting van de bathysphere, een 2300-kilogram (5.000 pond) metalen bol geschikt voor het vervoer van twee personen. Het enige probleem is dat Beebe de bathysfeer niet heeft gemaakt; de uitvinder Otis Barton deed. Helaas voor Barton was Beebe een interessanter personage waarop het publiek kon inhaken.
Voordat diepzeeduiken plaatsvond, was Beebe een ornitholoog. Hij droeg een functie bij de zoölogische gemeenschap van New York, maar was snel moe van het werk in het museum en begon door het veld te reizen. Hoewel hij een vrouw had, stond hij erom bekend dat hij door Azië en Zuid-Amerika reisde met aantrekkelijke vrouwelijke assistenten wiens werk op inventieve wijze werd omschreven als 'historicus en technicus' of 'assistent bij visproblemen'.
7 James Hutton
James Hutton was meer normaal dan de rest, maar vrij onbegrijpelijk in schrijven en spreken. Hutton was bekend als de vader van de geologie en was de eerste man die probeerde stenen te observeren en analyseren met behulp van de wetenschappelijke methode. Helaas voor hem ging de ernst van zijn woorden verloren bij lezers toen hij probeerde de samenstelling van de wereld uit te leggen in ondoorzichtige zinnen zoals dit fragment uit Een theorie van de aarde met bewijzen en illustraties :
De wereld die wij bewonen is samengesteld uit de materialen, niet uit de aarde die de directe voorloper van het heden was, maar uit de aarde die, in opklimming van het heden, beschouwen als de derde, en die was voorafgegaan aan het land dat was boven de oppervlakte van de zee, terwijl ons huidige land nog onder het water van de oceaan lag.
Deze zin is zo duidelijk als Hutton's werk krijgt. Vijf jaar na zijn dood moest zijn goede vriend John Playfair het hele boek herschrijven om de zaak te vereenvoudigen tot een niveau van relatief gemak van begrip.
6 William Buckland
William Buckland was de eerste getrainde professor in de geologie in Oxford en een fan van alles eten. Terwijl hij les gaf in Oxford, liet hij een grote hyena-schedel op de schoot van een student vallen en vroeg: "Wat regeert de wereld?" Toen de student niet antwoordde, riep Buckland: "De maag, mijnheer! [Het is de maag die] de wereld regeert. De groten eten des te minder, des te minder de mindere ... "
Gasten van Buckland's huis zouden in de volle mate met deze filosofie worden behandeld. Typische diners aan de tafel bevatten vreemde delicatessen: knapperige muizen in gouden beslag. Panter koteletten. Rhino taart. Stam van olifant. Krokodil voor ontbijt. Kop van bruinvis. De tong van het paard. Kangaroo ham. En dit terwijl een levende hyena en aap vrij door het huis rondzwierven. Er is zelfs een waarschijnlijk apocryphaal verhaal over Buckland dat het hart van koning Lodewijk XIV eet, waarin Buckland zegt: "Ik heb veel vreemde dingen gegeten, maar heb nog nooit het hart van een koning opgegeten", en duwt prompt het hart in zijn mond. Verrukkelijk.
5 Edward Drinker Cope
Edward Drinker Cope was een man met een voorliefde voor het blootleggen van dinosaurusbotten. In feite vond hij er 1.300 in zijn loopbaan.Een brutale rivaliteit met Charles Marsh wees hem af op grotere prestaties maar veroorzaakte ook vreselijk verwarde soortenbenamingen. Vanwege hun intense rivaliteit "ontdekten" ze allebei de botten van een uitgestorven zoogdier Uintatherium anceps 22 keer vanwege miscommunicatie en slechte wetenschap.
Wetenschappers die graag deze vete willen noemen noemen deze keer de "Botoorlogen." Om te voorkomen dat fossielen in de handen van hun rivaal vallen, zouden de wetenschappers kleine botten vernietigen, spionnen inhuren en zelfs hun bemanning met elkaar laten vechten door stenen te gooien. Uiteindelijk vervaagde de rivaliteit.
4 Carl Wilhelm Scheele
Carl Wilhelm Scheele ontdekte op zijn minst zes verschillende elementen en kreeg geen enkele eer voor wat dan ook. Hij was bekend door de wetenschapper en schrijver Isaac Asimov als "hard-luck Scheele" vanwege zijn slechte staat van dienst van de wetenschappelijke publicatie na zijn ontdekkingen. Zijn geluk met geld was niet beter, hoewel niet vanwege gebrek aan proberen. Hij was de eerste die het commerciële potentieel van chloor als bleekmiddel zag, maar hij handelde nooit op het idee en verloor geen geld om rijk te worden.
Helaas voor Scheele had hij ook een kort leven. Hij stierf op de leeftijd van 43 jaar. Dit had te maken kunnen hebben met zijn gewoonte om elke compound waarmee hij werkte te proeven en ruiken. Wetenschappers hebben getheoretiseerd dat zijn dood waarschijnlijk te wijten was aan herhaalde blootstelling aan verschillende giftige stoffen, zoals kwik en arseen. Maar hij wist tenminste dat het zou komen; hij noemde de slechte gezondheid 'de moeite van alle apothekers'.
3 Ernest Rutherford
De vader van kernfysica. De eerste man die het atoom splitste. Ernest Rutherford was de man die het theoretisch mogelijk maakte om een atoomwapen te maken. Hij was ook de man met de luidruchtige luide stem en het grote kader die altijd leken te spreken alsof hij op het podium stond. Toen hem een keer werd gevraagd om op een radioprogramma over de oceaan te spreken, vroeg zijn collega hem: "Waarom radio gebruiken?"
Hij praatte niet alleen luid, maar "hij sprak gemakkelijk en krachtig over elk onderwerp onder de zon, vaak zonder er iets van af te weten", zei Chaim Weizmann. Hij had een persoonlijkheid die door sommigen als overweldigend werd omschreven en volgens collega's als James Chadwick was hij zelfs geen groot experimentator. Rutherford had gewoon veel pit en werkte harder dan wie ook.
2 De Haldanes
De Haldanes waren grotendeels verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de eerste over het algemeen verstandige diepwater duikuitrusting, maar ze waren niet zonder hun eigenaardigheden. Zoals veel wetenschappers van die tijd, moesten ze hun eigen hypothesen en apparaten testen. Er wordt getheoretiseerd dat het experiment van John Scott Haldane met kwik een gedeeltelijke reden was voor zijn afwezigheid. Op een keer stuurde zijn vrouw hem op om te veranderen voor een etentje en hij kwam nooit meer terug. Later vond ze hem in slaap, en hij zei: "Ik begon te ontcijferen en nam aan dat het bedtijd was."
John's vroegrijpe zoon, J.B.S., nam de wetenschapper in zijn vader. Toen hij drie jaar oud was, vroeg Jack zijn vader vragen als: "Maar is het oxyhemoglobine of carboxyhemoglobine?" Zodra Jack oud genoeg was om met zijn vader te werken, probeerden ze experimenten zoals het testen van verschillende gassen, om te zien hoe lang het zou duren om flauw te vallen en te zien hoe snel ze konden komen voor lucht na diepzeeduiken.
Af en toe, zoals zijn vader met kwik, J.B.S. zou zijn experimenten te ver voeren. Eens, toen hem werd gevraagd naar schade aan zijn trommelvlies door een recente duik, J.B.S. Haldane zei: "De trommels genezen over het algemeen; en als er een gat in blijft zitten, hoewel men enigszins doof is, kan men tabaksrook uit het betreffende oor blazen, wat een sociale prestatie is. "
1 Henry Cavendish
Het meest bekend om de ontdekking van waterstof en het bepalen van de dichtheid van de aarde, zou Henry Cavendish het misschien leuker gevonden hebben als je zijn naam helemaal niet kende. Cavendish, een intelligente maar ongelooflijk verlegen man, had een verlegenheid die 'grenst aan de ziekte'. Hoewel deze fobie van mensen duidelijk was bij beide geslachten, gaven vrouwen Cavendish een echt probleem. In feite bouwde hij een achtertrap in zijn huis om directe communicatie met zijn vrouwelijke huishoudster te vermijden. Als haar diensten nodig zouden zijn, zou Cavendish een briefje op de trap achterlaten.
Cavendish heeft zich wekelijks aangemeld bij de grotendeels wetenschappelijke partijen van de naturalist Sir Joseph Banks en Banks heeft zijn gasten op de hoogte gebracht over hoe Cavendish moet worden benaderd. Als het nodig was om met Cavendish te praten, zei Sir Banks dat de gasten "in de buurt moesten lopen alsof ze per ongeluk waren en als het ware in vacature spraken."