Delen:
10 mensen die operaties op zichzelf hebben uitgevoerd en zijn overleefd
De gedachte aan een operatie ondergaan is voor velen een nachtmerrie. Zelfs de angst is ongeëvenaard. Natuurlijk is er de angst voor de dood, voor sterven op de tafel, om nog te zwijgen van de angst voor pijn (zelfs met het gebruik van anesthesie) en andere zorgen.
Sommigen hebben deze angsten echter terzijde geschoven en hebben zichzelf geopereerd. Ironisch genoeg is de angst voor pijn in één incident de reden van de zelf-chirurg om dit te doen. Voor de duidelijkheid, anesthesie wordt zelden gebruikt in zelfoperaties, omdat de persoon die de procedure uitvoert, bewust moet zijn om te zien wat hij aan het doen is.
Exclusieve afbeelding: Fox Searchlight Pictures / Warner Bros.10 Jan De Doot
Open Cystolithotomy
In 1651 voerde de Nederlandse smid Jan de Doot een open cystolithotomie uit om een pijnlijke blaassteen te verwijderen. De Doot had eerder al twee soortgelijke operaties ondergaan. Beide werden gedaan door steenhouwers en waren buitengewoon pijnlijk. Hij was niet bereid dergelijke pijn opnieuw te ondergaan, dus verliet hij de steen met rust.
De steen liet de Doot niet alleen en bleef hem ondraaglijke pijn bezorgen, waardoor een bezoek aan de steenhouwer onvermijdelijk was. De Doot was echter zo vastbesloten om dat niet nog een keer te doen, maar besloot de steen zelf te verwijderen.
Vóór de operatie stuurde hij zijn vrouw naar de markt en belde zijn broer. Jan's broer hielp hem zijn scrotum vast te houden terwijl hij een incisie maakte om zijn blaas te bereiken. Het gat was niet groot genoeg en De Doot moest squats doen om het groter te maken. Daarna verwijderde hij de steen met twee vingers voordat hij zijn broer stuurde om een genezer te bellen om de incisie te naaien.
De blaassteen was groot. Het was de grootte van een kippenei en iets waar De Doot nogal trots op was. Hij bewaarde het als een souvenir en er wordt zelfs gezegd dat het goud heeft geschilderd. In 1655 liet Carel van Savoyen zelfs een portret van hem maken met de steen en het mes dat hij voor de operatie gebruikte. Het schilderij is momenteel te zien in het Laboratorium voor Pathologie aan de Universiteit van Leiden.
9 Ines Ramirez Perez
Keizersnede
Ines Ramirez Perez was alleen met haar kinderen in haar huis in Oaxaca, Mexico, op een avond in maart 2000 toen ze pijn begon te voelen in haar buik. De pijn was vertrouwd. Het was dezelfde als die ze voelde toen haar water brak tijdens een eerdere zwangerschap. Ze verloor die baby echter omdat ze het ziekenhuis niet op tijd voor een keizersnede bereikte.
Ines was vastbesloten om haar baby deze keer te redden. Ze stuurde een van haar kinderen om een keukenmes te kopen met een mes van 15 centimeter (6 inch). Voordat ze begon, had ze drie kleine glazen drank. Met het mes scheurde ze een gat van 18 centimeter in haar onderbuik, verplaatste haar organen - die zelfs naar buiten spoten - en bracht haar baby naar buiten, allemaal zonder verdoving.
Eenmaal klaar, sneed Ines de navelstreng door, legde haar organen terug in haar lichaam en vertelde haar zoon om een man te krijgen die haar buik moest naaien. De man arriveerde en probeerde de wond naaien met een naald en draad maar later nam haar mee naar een kliniek een uur rijden. In de kliniek werd Ines doorverwezen naar een ziekenhuis op twee uur afstand. Vijf dagen later kwam ze thuis met haar baby.
8 Aron Ralston
Amputatie
In 2003 ronselde Aron Ralston in een gleufkloof in Zuidoost-Utah toen hij uitgleed, waardoor een rotsblok losliet en zijn rechterarm tegen de rand van de kloof sloeg. Ralston probeerde zijn arm te bevrijden maar was niet succesvol. Hij probeerde de steen weg te knippen met het lemmet van zijn multitool, maar dat werkte ook niet.
Hij wist dat de redding niet snel zou komen, omdat hij alleen was gaan wandelen en niemand had verteld waar hij naartoe ging. De ingesloten helft van zijn rechterarm werd al snel verdoofd en begon zelfs te ontbinden. Op een gegeven moment doorboorde hij zijn dode duim met zijn mes en hoorde hij het gesis van ontsnappende lucht.
Na vijf en een halve dag vast te zitten, wetende dat hij zou sterven in de kloof als hij geen actie ondernam, deed Ralston een grove operatie aan zichzelf. Hij gebruikte zijn lichaamsgewicht om de botten van de arm tegen de rots te breken voordat hij het multitool gebruikte om de pezen, het vlees en het weefsel rond de bijna geamputeerde arm te snijden. Eenmaal vrij maakte hij een foto van de afgehakte onderarm die gevangen zat in de rots en de kloof verliet. Een familie vond hem later en riep hulpdiensten. Ralston's ervaring werd in de film verwerkt 127 uren.
7 Zheng Yanliang
Amputatie
In april 2012 geamputeerde de Chinese boer Zheng Yanliang zijn rechterbeen met een zaag. Het been was ziek, zwart geworden, toegetakeld met gangreen en al uitstotende maden. Voordat hij zijn toevlucht nam tot zelfamputatie, had Zheng een ziekenhuis bezocht over zijn geïnfecteerde benen. Hij kreeg te horen dat hij een operatie nodig had, die 300.000 yuan kostte voor één been en meer dan een miljoen yuan voor beiden.
Zheng had niet zo'n geld. Alles wat hij had was 20.000 yuan, wat niet eens genoeg was voor één been. Hij ging stilletjes naar huis. Binnen drie maanden had zijn rechterbeen de hierboven beschreven toestand bereikt. Het been werd zo erg dat Zheng zijn botten kon zien.
Hij kon de pijn niet langer verdragen, greep een zaag en een mes en begon het been af te zagen. Twintig minuten later was de ledemaat uitgeschakeld. Die 20 minuten konden best de langste van zijn leven zijn geweest, omdat hij zijn been zonder verdoving geamputeerd had. Het was erg pijnlijk en hij beet op een stok die helemaal bedekt was met een handdoek. Zheng's verhaal werd later gefilterd naar de Chinese media, en bezorgde burgers schonken geld aan hem om het linkerbeen te amputeren.
6 Amanda Feilding
schedelboring
Trepanatie omvat de chirurgische verwijdering van botten uit de schedel.Het werd ongeveer 10.000 jaar geleden voor het eerst gedaan, waardoor het een van de oudste chirurgische ingrepen is die door de mens worden uitgevoerd. Het was echter meestal om een andere reden.
In het verleden ondergingen mensen tranen om schedelverwondingen te behandelen, waanzin en hoofdpijn te genezen en boze geesten hun lichaam te laten verlaten. Tegenwoordig wordt trepanatie gebruikt om inwendige bloedingen in de schedel te behandelen. Sommigen zijn echter van mening dat trepanatie noodzakelijk is om de kwaliteit van de hersenen te verbeteren. Amanda Feilding is zo'n persoon.
In het begin van de jaren tachtig, benaderde ze verschillende chirurgen voor de procedure voordat ze hun toevlucht nam tot zelfoperaties. Sommigen wezen haar af en sommigen waren het erover eens, alleen om hun beslissing om te draaien over de vrees voor de gevolgen mocht het Zuiden worden. Dus Amanda besloot het zelf te doen. Ze nam wat anesthesie en gebruikte een tandartsenoefening om een gat in haar schedel te boren. Een paar uur later verliet ze huis voor een feest met een sjaal om haar hoofd gewikkeld, ondanks het verlies van een liter bloed.
Amanda zei dat ze zich beter voelde na de procedure. Ze bleef pleiten voor trepanation en aarzelde niet om het te promoten bij elke gelegenheid die ze krijgt. Toen ze in 1983 voor het parlement rende, was haar campagneslogan "Stem Feilding-Trepanation voor de nationale gezondheid."
5 Leonid Rogozov
appendectomie
In 1961 diagnosticeerde de 27-jarige Sovjet-arts Leonid Rogozov zich met een acute appendicitis. Er was echter een probleem. Hij was op een Sovjet-onderzoeksstation in Antarctica, en het continent was al in de winter, wat meestal buitengewoon hard is. Dit betekende dat hij op geen enkele manier hulp van buitenaf of evacuatie naar een ziekenhuis kon krijgen.
Leonid kon ook geen tastbare medische hulp krijgen van zijn collega's, aangezien hij de enige arts in het station was. Dus koos hij de enige overgebleven optie: zelfoperatie. Op de dag van de operatie instrueerde hij zijn collega's wat hij moest doen terwijl hij zichzelf opereerde. Hij was zo specifiek dat hij hen zelfs opdroeg wat hij moest doen als hij bewusteloos raakte.
Leonid kon geen algemene anesthesie gebruiken, omdat hij bewust moest zijn. Hij gebruikte alleen lokale anesthesie op zijn buikwand en begon pijn te voelen zodra hij aan zijn binnenkant begon te werken. Hij bloedde tijdens de twee uur durende operatie en verloor bijna het bewustzijn. Hij heeft het echter met succes afgerond. Twee weken later was hij weer aan het werk.
De operatie was positieve propaganda voor de Sovjet-Unie. Het feit dat Yuri Gagarin 18 dagen eerder de eerste man in de ruimte werd, heeft het effect enorm vermenigvuldigd. Leonid kreeg de Orde van de Rode Vlag van Labour voor zijn inzet.
4 Deborah Sampson
Deborah Sampson was een van de eerste vrouwelijke soldaten in het Amerikaanse leger. Tijdens de Revolutionaire Oorlog, in een tijd dat het vrouwen verboden was zich in het leger te vestigen, kleedde ze zich als een man, nam het bevel van Robert Shirtliff aan en nam dienst in het Continentale Leger.
Sampson werkte als een verkenner en bespioneerde het Britse leger. Ze bevond zich soms in de strijd en raakte verschillende keren gewond. Een van de verwondingen werd veroorzaakt door een musketbal die zich in haar been nestelde. Het vereiste een operatie, maar Sampson, uit angst dat haar echte identiteit zou worden ontdekt, voerde de procedure voor zichzelf uit. De operatie was succesvol, maar niet professioneel en zou blijvende letsels veroorzaken.
Sampson's identiteit werd ook niet bewaard; het werd ontdekt nadat ze tijdens de oorlog ziek werd. Het leger ontsloeg haar zonder eer. De Amerikaanse regering weigerde ook om haar al decennia na de oorlog een pensioen te geven, omdat ze werd vermeld als een "invalide soldaat." Na tientallen jaren rondtoeren door de VS en haar verhaal te vertellen, begon ze haar pensioen te ontvangen in 1816.
3 Roland Mery
Geslachtsaanpassende chirurgie
In 2009 had de 61-jarige Roland Mery uit het Verenigd Koninkrijk een geslachtsaanpassende operatie nodig, zo erg dat hij het zelf deed. Voordat hij tot zelfoperatie overging, had hij een ziekenhuis bezocht, waar hem verteld werd dat hij twee jaar moest wachten. Dat was te lang voor hem, dus op een ochtend nam hij wat pijnstillers en ging hij naar zijn badkamer. Met behulp van geïmproviseerd chirurgisch gereedschap verwijderde hij zijn geslachtsdelen.
Toen hij klaar was, riep hij naar zijn vrouw: "Ring 999 Julie, ik heb het gedaan!" Een ambulance arriveerde en vervoerde Roland naar het Royal Gwent Hospital, waar de dienstdoende arts hem vertelde dat hij goed werk had verricht. Zijn vrouw kon hem echter niet naar het ziekenhuis volgen, omdat officieren dachten dat ze haar man had aangevallen. Ze behandelden haar als een verdachte en zelfs forensische experts hadden haar naar huis gebracht om bewijs te leveren van de vermeende misdaad.
2 Viktor Yazykov
Abcess Drainage
In 1998 vocht de Russische zeiler en leger-veteraan Viktor Yazykov mee in de negen maanden durende Around Alone zeilwedstrijd, waarbij concurrenten alleen over de hele wereld zeilden, toen hij zichzelf verwondde in de elleboog in de zuidelijke Atlantische Oceaan. Met zijn computer wisselde hij e-mails uit met de dokter van de wedstrijd, Dr. Daniel Carlin, die in het verre Boston was. Viktor's verwonding kreeg al snel een abces dat dodelijk had kunnen zijn als het onder zijn huid was gesprongen.
Dr. Carlin vertelde Viktor dat hij het abces zelf moest legen. Viktor ontving de e-mail met de details van de procedure in de avond. Niet lang daarna ging zijn computer op zonne-energie plat nadat de zon onderging.
Viktor besloot die avond door te gaan met de operatie, omdat zijn arm steeds erger werd. Hij sneed zijn elleboog door met een scalpel om het abces te legen. Dit zorgde echter ook voor bloedend zwaar bloedverlies dat nog twee uur duurde. Niettemin ging Viktor door met de procedure. Tegen de tijd dat hij klaar was, was de vloer van de hut bedekt met bloed en zijn hand was koud, wit en voelde aan als rubber. Hij viel flauw nadat hij wat rode wijn, chocolade en aspirine had genomen.
Viktor nam de volgende ochtend contact op met Dr. Carlin voor verdere instructies. Hij voltooide de eerste etappe van de race en stopte twee weken in Zuid-Afrika voordat hij doorging met de tweede etappe. Hij was er zeker van dat hij een machtssysteem kreeg dat niet afhankelijk was van de zon voordat hij verder ging.
1 Dr. Evan O'Neill Kane
appendectomie
Dr. Evan O'Neill Kane voerde op 15 februari 1921 een blindedarmoperatie uit. Hij was niet van plan zichzelf te opereren. Hij was zelfs in de operatie, in afwachting van de chirurg die hem zou opereren, toen hij besloot het zelf te doen. Als hoofdchirurg van het ziekenhuis vertelde hij het personeel om achterover te leunen terwijl hij zichzelf opzette met kussens, injecteerde met verdoving en zichzelf begon in te snijden met behulp van spiegels. Dertig minuten later had hij de problematische appendix verwijderd.
De operatie was een succes. De enige keer dat het personeel de procedure in paniek zag, was toen Dr. Kane te ver naar voren leunde en zijn ingewanden buiten zijn lichaam duwde. Dr. Kane was echter onaangedaan. Hij duwde gewoon de darmen terug en zette de operatie voort.
Dr. Kane verklaarde dat hij de operatie zelf uitvoerde om anesthesie beter te begrijpen en hoe patiënten zich tijdens operaties voelden. Elf jaar later probeerde hij zichzelf opnieuw te opereren. Deze keer was het een hernia. Het was echter niet zo succesvol en hij kreeg een longontsteking, waardoor hij drie maanden later werd gedood.