Delen:
10 mensen die op een luchthaven hebben gewoond
Een luchthaven is geen ideaal huis. Helaas hebben sommige mensen geen andere keus dan er één te leven. Enkelen mogen niet weggaan voordat hun papieren zijn opgelost. Anderen kunnen nergens anders heen. De volgende mensen brachten weken, maanden en zelfs jaren door met het bellen van een luchthaven naar huis.
10 Zahra Kamalfar
Zahra Kamalfar en haar man woonden in 2004 een protest bij tegen de Iraanse regering. Ze werden beiden gearresteerd. Twee jaar later kreeg Kamalfar een tweedaagse pas om haar familie te bezoeken. Ze vertelden haar dat haar man was geëxecuteerd. Ze besloot het land te ontvluchten.
Kamalfar heeft voor haar familie valse documenten verkregen. Zij en haar kinderen gingen aan boord van een vliegtuig naar Canada, waar haar broer woonde. Het gezin moest overstappen in zowel Rusland als Duitsland. Ze slaagden erin het Russische vliegveld te passeren. De Duitsers beseften echter dat hun documentatie nep was en dat het gezin naar Rusland werd teruggestuurd.
De Russen wilden hen terugsturen naar Iran, maar de familie had geen reis- of identiteitsbewijzen. De Russen probeerden hen te dwingen documenten te ondertekenen die de familie terug naar Iran zouden sturen. Ze verplaatsten het gezin vervolgens naar de openbare ruimte van de reishal. De Kamalfars sliepen op de vloer, baadden in de badkamers en aten geschonken voedsel.
Kamalfar vroeg de vluchtelingenstatus aan bij de Verenigde Naties, maar ze werd afgewezen. Ze deed beroep op de beslissing en zij en haar familie kregen de status van vluchteling. Na 10 maanden vast te zitten op een Russisch vliegveld, mochten Kamalfar en haar kinderen eindelijk naar Canada emigreren.
9 Feng Zhenghu
In 2009 reisde Feng Zhenghu naar Japan om medische behandeling te krijgen. Toen hij probeerde terug te keren naar China, mocht hij het land niet binnen. Zhenghu boekte nog een vlucht en nogmaals, hij mocht niet binnen. Uiteindelijk probeerde hij acht keer naar huis te gaan. Vier keer stuurde China hem terug en de andere vier keer mocht hij niet in het vliegtuig stappen. Hij weigerde Japan binnen te komen na zijn laatste poging; Zhenghu koos ervoor om op het vliegveld te wachten totdat Chinese functionarissen hem toestemming gaven om naar huis te gaan.
Het zou een tijdje duren. Zhenghu was een mensenrechtenactivist die verschillende stukken had geschreven die kritiek hadden op de Chinese regering. Hij had gerapporteerd over schendingen van de wet door overheidsfunctionarissen en hij had volumes van 430 zaken samengesteld waarin werd beschreven hoe de burgerrechten van burgers waren geschonden.
Zhenghu's verblijf op de luchthaven was onaangenaam. Hij had alleen leidingwater om zichzelf de eerste paar dagen te onderhouden; Japanse functionarissen weigerden zijn geld voor voedsel te accepteren. Hij moest vertrouwen op de vriendelijkheid van vreemden om te overleven. Veel mensen gaven hem goederen, hoewel niets zijn slaapsituatie kon verbeteren. Zhenghu sliep op een stalen bank en hij kon alleen rusten tussen 11:00 en 05:00 uur. Het vliegveld was bijna altijd druk.
Nadat hij 92 dagen op de Japanse luchthaven had doorgebracht, mocht hij naar huis terugkeren. Hij werd niet warm ontvangen. Zhenghu werd een jaar lang in de gaten gehouden. Toen werden zijn telefoons en computers geconfisqueerd en hij werd onder huisarrest geplaatst.
8 Mohammed Al-Bahish
De Palestijnse Mohammed al-Bahish ontmoette een vrouw op vakantie in 2013, en de twee maakten plannen om te trouwen. Al-Bahish boekte een vliegtuig naar Kazachstan, waar zijn vriendin woonde. Het paar ging hun intentie om te trouwen registreren. Toen ontdekte al-Bahish dat zijn reisdocumenten voor vluchtelingen ontbraken en zijn Kazachse visum was verlopen.
Hij vloog naar Turkije om zijn Kazachse visum te vernieuwen, maar hij werd teruggestuurd naar de grens en teruggestuurd naar Kazachstan. De Kazachen wilden hem het land niet binnen laten komen omdat hij geen visum had. Hij kon ook nergens anders heen: Israël liet hem niet naar de Palestijnse gebieden reizen.
Al-Bahish zat vast op de luchthaven. Hij was beperkt tot een kleine, raamloze kamer met een stapelbed en een bank. Veiligheid op luchthavens bewaakte zijn gang en hij mocht zelden de kamer verlaten. Toen hij badkamer- en koffiepauzes kreeg, werd hij gevolgd door veiligheidsagenten.
Al-Bahish bracht vijf maanden door op het vliegveld voordat hij zijn toevlucht in Finland kreeg. Hij begon Fins te leren terwijl hij wachtte tot zijn vriendin hem vergezelde.
7 Kokoba De Jacques
Kokoba de Jacques was een vluchteling uit Ivoorkust. Na een aantal maanden reizen besloot hij in Marokko te gaan wonen. Hij registreerde zich in 2012 als asielzoeker en hij mocht in het land blijven.
Twee jaar later vroeg de Jacques toestemming om te vertrekken en werd deze verleend. Hij bracht vier dagen door met het bezoeken van mede-vluchtelingen in Mauritanië voordat hij terugkeerde naar Marokko. Ambtenaren van de luchthaven zouden hem echter niet het land in laten. Ze vroegen hem bewijs te tonen van zijn woning en financiële middelen, en de Jacques liet hen de documentatie zien. Ze wilden hem nog steeds niet het land in.
De Jacques zat vast op het vliegveld. Hij mocht de transitzone niet verlaten en ze zouden hem niet eens zijn bagage laten halen. Hij had slechts € 100, die werd besteed aan voedsel. Zijn geld raakte na drie weken op en medewerkers van de luchthaven brachten hem brood en kaas te eten.
Gelukkig had Jacques de computer en kon hij met familieleden praten. Hij slaagde erin contact te leggen met een advocaat en een rechtbank beval zijn vrijlating. De luchthaven volgde de bestelling een week niet. Toen de Jacques eindelijk van het vliegveld werd bevrijd, had hij 43 dagen op kartonnen dozen geslapen. Hij kreeg geen uitleg of excuses.
6 Anthony Delaney
In 2004 verloor Anthony Delaney zijn baan en zijn huis. Hij kon geen nieuwe baan vinden en hij werd wanhopig. Hij ontving slechts £ 236 per maand van de overheid - niet genoeg om te overleven.Delaney wilde niet op straat slapen, dus ging hij naar een lokaal vliegveld en maakte het zijn thuis. Hij sliep, at, en douchte daar. Hij vertrok alleen om zijn werkzoekende uitkering te innen.
Ambtenaren hielden niet van Delaney die op het vliegveld woonde, dus verbood ze hem. Delaney ging niet weg; het vliegveld was de enige plek waar hij 'schoon, droog en warm' kon zijn. Hij werd verschillende keren gearresteerd. De rechtbanken hadden medelijden met hem. Toen vernamen ze dat hij winkeldiefstal-cd's had gepakt en hij gaf toe dat hij passagiersbagage had gestolen. Delaney bracht een paar maanden door in de gevangenis. Hij ging terug naar het vliegveld nadat hij was vrijgelaten.
Delaney had meer dan drie jaar van zijn leven op het vliegveld doorgebracht toen hij voor de vijfde keer werd gearresteerd. De rechter gaf hem een jaar om zijn leven te regelen, anders zou hij worden opgesloten. Deze keer slaagde hij erin zijn leven op orde te krijgen. Hij vond een appartement, een vriendin en een baan.
5 Fadi Mansour
Fadi Mansour vluchtte in 2012 uit Syrië vanwege de burgeroorlog. Hij werd geconfronteerd met verplichte militaire dienst. Hij ging naar Turkije, hoewel hij plannen maakte om te vertrekken toen hij erachter kwam dat Syriërs geen legaal werk hadden.
Hij kocht een vals paspoort en ging aan boord van een vlucht naar Duitsland. Het vliegtuig stopte in Maleisië en ze realiseerden zich dat zijn paspoort nep was. Mansour werd teruggestuurd naar Turkije. Turkse functionarissen probeerden hem terug te sturen naar Maleisië, maar Maleisië weigerde hem te accepteren. Hij werd opnieuw teruggestuurd naar Turkije.
Mansour zat vast in de Problematic Passengers Room, een kleine ruimte die hij deelde met 40 andere mensen. Er waren geen bedden, geen ramen en geen privacy. Een andere gedetineerde was het niet eens met de religieuze overtuigingen van Mansour en hij probeerde andere mensen te overtuigen om Mansour te vermoorden. Mansour werd driemaal aangevallen.
Na de laatste aanval probeerde Mansour het vliegveld te ontvluchten. Hij slaagde erin om een vliegtuig naar Libanon te nemen, maar Libanese functionarissen grepen hem en gaven hem terug naar Turkije.
Uiteindelijk bracht Mansour een jaar door op het Turkse vliegveld voordat Australië hem asiel aanbood. Mansour werd herenigd met zijn familie, die humanitaire visa had gekregen.
4 Sanjay Shah
Sanjay Shah woonde in Kenia en hij wilde naar Engeland emigreren. Hij kwam in aanmerking voor een Brits paspoort voor overzeese burgers omdat hij in Kenia was geboren toen het onder koloniale heerschappij stond. Shah mocht een volledig burgerschap aanvragen, maar hij vulde het vereiste papierwerk niet in voordat hij in 2004 naar Engeland vertrok.
Sjah kwam zonder terugreis naar Engeland en hij had weinig geld. In de overtuiging dat hij van plan was in het land te blijven, bestempelden de luchthavenbeambten de "verboden immigrant" in zijn paspoort en stuurden hem terug naar Kenia.
Shah had echter al afstand gedaan van zijn Keniaanse nationaliteit. Kenia staat geen dubbele nationaliteit toe, dus had Shah zijn Keniaanse paspoort opgegeven toen hij het land verliet. Shah was bang dat hij, als hij het vliegveld zou verlaten, gearresteerd en gevangen gezet zou worden. Keniaanse functionarissen vertelden hem later dat hij het vliegveld kon verlaten, maar hij was bang dat dit zijn kansen om een Brits staatsburger te worden zou schaden.
Sjah bleef op het vliegveld. Hij at cafetaria-eten, sliep in fauteuils en douchte in de toiletten. Zijn vrouw en zoon brachten hem om de paar dagen eten en kleding. Nadat hij 13 maanden op het vliegveld had doorgebracht, kreeg Shah het volledige Britse burgerschap. Hij reisde al snel naar Engeland en hij bleef bij zijn zuster tot hij erin slaagde zichzelf te onderhouden.
3 Hiroshi Nohara
In 2008 ging de Japanse toerist Hiroshi Nohara aan boord van een vliegtuig naar Brazilië. Het vliegtuig had een tussenstop in Mexico en Nohara miste zijn vlucht, dus besloot hij op het Mexicaanse vliegveld te blijven. Nohara had geld en een retourticket naar huis; hij wilde gewoon op het vliegveld blijven.
Weken gingen voorbij en Nohara weigerde te wijken. Zowel Japanse als Mexicaanse functionarissen probeerden hem te overtuigen om te vertrekken. Hij weigerde en ze konden hem niet dwingen te vertrekken omdat hij niets illegaals deed. Met zijn visum kon hij zes maanden in het land blijven en er was geen wet die zei dat hij niet op het vliegveld kon blijven.
In het begin schrok Nohara passagiers, maar de mensen warmden hem op. Ze brachten hem eten en drinken en hij werd een plaatselijke beroemdheid. Toeristen zouden zijn foto nemen en zijn handtekening krijgen. Hij werd geïnterviewd en hij zei dat hij geen reden had om op het vliegveld te blijven.
Nadat hij drie maanden op het vliegveld had doorgebracht, kreeg Oyuki een medelijden met hem. Ze bood Nohara een kans om in een echt bed te slapen. Hij verliet het vliegveld met haar.
2 Ahmad Family
Hasan, Gulistan en hun vier kinderen woonden in Syrië. Nadat hun stad was aangevallen door meerdere zelfmoordterroristen, besloot het gezin in 2015 het land te ontvluchten. De vier oudste familieleden hadden Iraakse paspoorten, maar de twee jongste niet. Het gezin verwierf Syrische paspoorten door Hasan's nationaliteit.
Ze besloten om naar Rusland te reizen, waar de zus van Gulistan woonde. Het gezin kreeg Russische visa en ze stapten in het vliegtuig. Maar toen ze in Rusland aankwamen, zeiden de Russische autoriteiten dat de visa vals waren. Toen zeiden ze dat de paspoorten vals waren en ze in beslag namen. Het gezin werd ervan beschuldigd illegaal de grens over te steken. Rusland wees hun asiel af.
De Ahmads zaten vast op de luchthaven. Ze maakten een huis in een afgedankte rookruimte, een glazen doos naast de wachtlounge. Ze konden niet naar buiten gaan. Als ze de transitzone van de luchthaven verlieten, zou dit een illegale grensovergang zijn geweest. Ze hadden kunnen worden gearresteerd en veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf.
De Ahmads moesten vertrouwen op de vriendelijkheid van vreemden om te overleven. Mensen gaven hen voedsel, water, geld en speelgoed voor de kinderen.Hun leefomstandigheden waren arm en Gulistan werd ziek. Ze werd naar het ziekenhuis gestuurd. Twee politieagenten bewaakten haar afdeling.
Iemand kreeg medelijden met het gezin en betaalde voor hen om in een nabijgelegen hostel te slapen, hoewel Russische functionarissen hen daar overdag niet zouden laten blijven. Syrische functionarissen bevestigden al snel de paspoorten van het gezin. Het gezin kreeg tijdelijk asiel en werd erkend als vluchteling. Na 50 dagen op de luchthaven konden ze legaal in Rusland verblijven.
1 Mehran Karimi Nasseri
Mehran Karimi Nasseri werd in de jaren zeventig uit Iran verdreven. Hij woonde een tijdje in België voordat hij besloot te emigreren naar Engeland, waar hij ooit had gestudeerd. Nasseri ging aan boord van een vliegtuig dat via Frankrijk op weg was naar Engeland. Helaas verloor hij zijn papieren voor vluchtelingen toen iemand zijn koffertje stal. Hij arriveerde in Engeland, maar hij werd teruggestuurd naar Frankrijk. Franse functionarissen weigerden hem echter het land te laten binnengaan zonder zijn papieren, maar ze zouden hem ook niet laten vertrekken. De autoriteiten zeiden dat hij in de luchthavenlounge moest wachten terwijl ze zijn situatie bedacht hadden. Hij wachtte jarenlang.
Nasseri maakte zijn huis in het winkelcentrum in de kelder van de luchthaven. Hij claimde twee rode banken voor zichzelf. Ze waren groot genoeg om enigszins comfortabel te slapen en hij kreeg kussens en lakens. Overdag zat hij op de bank en bracht hij tijd door met mensen kijken. Velen hebben medelijden met hem gehad en zij hebben geld en voedsel geschonken. Hij kreeg veel boeken en kranten, wat hielp om de tijd te doden.
Na 11 jaar kreeg een advocaat eindelijk de reisdocumenten van Nasseri. Hij zou in Frankrijk kunnen wonen of ergens naartoe kunnen reizen. Hij weigerde echter de papieren te ondertekenen, omdat zij zijn nationaliteit als Iraans opsommen; Nasseri geloofde dat hij half Brits was. Hij bleef nog zeven jaar op de luchthaven wonen.
Nasseri werd ziek in 2006 werd opgenomen in het ziekenhuis. Toen hij werd vrijgelaten, zorgde het Rode Kruis voor hem en werd hij in een hotel gezet. Hij mocht niet terugkeren naar zijn luchthaven.