10 Mysterieuze hersengerelateerde verschijnselen die we net beginnen te begrijpen

De geest is een mysterieus iets. We hebben allemaal onze hoofden verzonnen en veranderd. Soms raken we verstrikt in een vicieuze cirkel van cirkellogica en onze ogen spelen zelfs af en toe ons parten. Het brein is moeilijk om te studeren, en het is alleen met relatief recente wetenschappelijke vooruitgang dat we gemeenschappelijke maar extreem bizarre mentale verschijnselen hebben kunnen onderzoeken. We kennen allemaal deja vu, maar er zijn nog veel andere mysterieuze hersengerelateerde fenomenen die we elke dag ervaren.

10Hoe werkt hersenspoelen?

Hersenspoeling is de praktijk om de manier waarop een persoon denkt of wat hij gelooft met behulp van vijandige technieken volledig te veranderen. We horen vaak dat het wordt gebruikt op krijgsgevangenen, slachtoffers van ontvoering en anderen die zich in ondergeschiktheid bevinden. Dat wordt zelfs beschouwd als het cruciale onderdeel van extreme vormen van hersenspoeling.

Het eerste deel van hersenspoeling is het vernietigen van alles wat het slachtoffer gelooft over zichzelf. Het is noodzakelijk om een ​​schone lei te hebben waarop nieuwe gedachten, ideeën en waarden kunnen worden afgedrukt. Het is een vreemde combinatie van mentaal en fysiek misbruik, samen met de belofte van redding van de folteraars, die de ideale omstandigheden creëert voor deze manipulatie. Als de gebroken persoon eenmaal gelooft dat ze op geen enkele manier absoluut fout zitten, vertrouwen ze erop dat de persoon die ze heeft vernietigd, ze op de juiste manier opnieuw opbouwt.

Er zijn ook andere soorten hersenspoeling die minder voor de hand liggen, en ze gebeuren elke dag. Het kan worden beargumenteerd dat advertenties zijn ontworpen om manipulatief te zijn en uw manier van denken te veranderen. Elke organisatie of instantie die voor hun zaak aan het werven is, zwaait het publiek met propaganda, en zelfs vrienden die proberen je te manipuleren om iets te doen, nemen deel aan een milde vorm van hersenspoeling.

Er is weinig bekend over hoe hersenspoeling eigenlijk werkt en hoe succesvol verschillende technieken zijn, omdat het repliceren ervan in een formele onderzoeksomgeving om voor de hand liggende redenen als zeer onethisch wordt beschouwd. Het meeste van wat we weten over hersenspoeling en de methoden die we kennen, is afkomstig van het interviewen van krijgsgevangenen, maar er is nog steeds veel discussie, zoals hoe effectief en permanent deze technieken zijn. Studies over soldaten hebben deze vragen niet afdoende kunnen beantwoorden, maar ze lijken sterk af te hangen van iemands zelfbeeld en kracht van karakter.

9Waarom kunnen sommige mensen geen gezichten herkennen?

Prosopagnosia, ook wel gezichtsblindheid genoemd, is een aandoening waarbij de patiënten niet in staat zijn om gezichten te herkennen of te identificeren, zelfs niet bij vrienden of familieleden. Het kan zich ook manifesteren als een probleem bij het identificeren van gezichtsuitdrukkingen, het beoordelen van de leeftijd van een persoon of het maken van oogcontact. Degenen met gezichtsblindheid hebben ook moeite met het verwerken en herinneren van andere soorten visuele herinneringen, zoals het identificeren van oriëntatiepunten en het herkennen van levenloze objecten die verband houden met een persoon (zoals een auto of een huis), en kunnen zelfs moeite hebben met het identificeren van dieren.

Lange tijd werd prosopagnosie enorm verkeerd begrepen en werd het meestal gedacht aan een traumatisch hoofdletsel, maar we weten nu dat ongeveer 2 procent van de bevolking met de aandoening wordt geboren. Er wordt aangenomen dat aangeboren prosopagnosie wordt veroorzaakt door een ontwikkelingsstoornis in het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het wegschrijven van gezichten voor toekomstige referentie, de fusiform gyrus. Zelfs met dit verbeterde begrip, kan prosopagnosia nog steeds moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat de getroffen vaak andere manieren vinden om te compenseren voor hun onvermogen om gezichten te herkennen.

8 Hoe stemmen we de stimuli af?

Het effect van een cocktailparty is ons aangeboren vermogen om belangrijke informatie te scheiden van achtergrondgeluiden, zoals het voeren van een gesprek met een enkele persoon in het midden van een luide, overvolle kamer. Dit fenomeen is moeilijk te bestuderen omdat het volgen van de exacte paden van neurologische respons op bepaalde stimuli lastig is, maar de wetenschap begint enige vooruitgang te boeken.

In een zoektocht naar meer informatie over het fenomeen, plaatsten onderzoekers van de Universiteit van Californië-San Francisco een net van elektronische sensoren rechtstreeks op de hersenen van patiënten die slated waren om hersenchirurgie te ondergaan voor ernstige epilepsie. De patiënten werd vervolgens gevraagd om te luisteren naar een luidruchtig gesprek terwijl computers hun hersenactiviteit registreerden. Onderzoekers konden niet alleen vaststellen wat er werd gehoord, maar ook aantonen dat de hersenen alleen de relevante spraakpatronen detecteerden. In plaats van andere informatie zoals achtergrondgesprekken of muziek uit te filteren, negeerde het auditieve complex van de hersenen dit eenvoudig. Deze bevindingen kunnen nuttig zijn voor de behandeling van problemen in verband met autisme en informatieverwerkingsstoornissen, maar ze suggereren ook dat onze hersenen al lang onder de knie hebben wat de moderne spraaktechnologie nog steeds niet kan: concentreer op een enkele invoerbron.

7Waarom dromen we over dingen die we die dag hebben gedaan?

Dit fenomeen, het Tetris-effect, is wat er gebeurt als je zoveel tijd besteedt aan activiteiten - specifiek, een repetitieve activiteit zoals het spelen van Tetris - dat je er 's nachts over droomt. Het blijkt dat er een hele goede reden voor is, en het is geen teken dat je een bepaalde activiteit overdrijft.

Onderzoekers van de Harvard Medical School veronderstelden dat wanneer je droomt over dingen die je gedurende de dag hebt gedaan, je hersenen misbruik maken van de downtime die samenhangt met de slaap om het gedrag te versterken dat werd geleerd terwijl je wakker was. Deelnemers aan hun studie kregen te horen dat ze Tetris enkele uren per dag moesten spelen. Tegen de tweede avond van het experiment meldden de meeste deelnemers dat ze droomden van de vertrouwde vallende blokken.

Onderzoekers concludeerden dat de hersenen de eerste dag niet onmiddellijk erkenden dat er iets nieuws moest worden geleerd, maar met herhaald, langdurig spel, werd een schakelaar omgedraaid die verhoogde informatieverwerking tijdens de slaap veroorzaakte. Eén groep, bestaande uit zowel nieuwelingen als doorgewinterde spelers, liet van de ene op de andere dag een aanzienlijke verbetering zien. Een andere testgroep, bestaande uit mensen die lijden aan kortetermijngeheugenverlies, vertoonde geen verbetering, wat suggereert dat onze Tetris-dromen geen teken zijn van een verslaving maar onze hersenen blijven leren terwijl de rest van ons voor de nacht sluit.

6Waarom zien we foutieve patronen?

Apophenia is de technische term voor het zien van een patroon waarbij geen enkele echt bestaat. Het is wat onze hersenen doen wanneer we Elvis's gezicht in een stuk toast of een watervlek zien die op de Maagd Maria lijkt en daarom kunnen we op een warme, zonnige dag in de achtertuin liggen en vormen uitkiezen in de wolken.

De eerste hints over precies wat onze hersenen aan het doen zijn, kwam van het onderzoeken van iets heel anders: geestcommunicatie. De Letse psycholoog Konstantins Raudive registreerde wat hij 'geestvertelling' noemde en wat de rest van de wereld 'statisch' noemde. Terwijl andere wetenschappers minder overtuigd waren door de beweringen van Raudive dat hij zichzelf had getraind om spirituele communicatie in deze opnames te horen, beseften ze dat wat hij had geïllustreerd, was de neiging van onze hersenen om informatie te ordenen en te verwerken op een manier die voor ons logisch is.

Onze overleving als soort is grotendeels gebaseerd op ons vermogen om informatie samen te voegen om een ​​groter beeld te creëren. Dat vermogen is zo diep geworteld dat onze hersenen soms te zwaar naar patroonherkenning dwalen, wat resulteert in het zien van gezichten in een houtnerftafel.

5Is multitasking efficiënt?

Het vermogen om te multitasken is op de werkplek veel geprezen, maar recent onderzoek suggereert dat het vaak lang niet zo efficiënt is als we denken. Hersenscans uitgevoerd tijdens het uitvoeren van multitasking hebben aangetoond dat mensen in plaats van meer dan één taak tegelijk uit te voeren, eigenlijk gewoon schakelen tussen verschillende taken. Dat heeft de term 'taakomschakeling' gecreëerd in plaats van multitasking, hoewel velen van ons nog steeds zijn ingepakt in het idee dat door meer dan één ding tegelijk te doen ons dingen sneller gedaan krijgen. Als we denken dat we succesvol multitasken, kan dit zelfs leiden tot een productiviteitsverlies van maximaal 40 procent gedurende de dag. Je denkt misschien dat je productiever en blijer bent, maar uiteindelijk kan multitasking mensen moe en gefrustreerder maken over hoe weinig ze daadwerkelijk hebben bereikt.

De enige keer dat we multitasken kunnen is een van de keren dat we ons het minst waarschijnlijk realiseren dat we het doen: wanneer slechts één taak intellectueel van aard is, terwijl een andere taak fysiek is. Dat is waarom we de informatie uit een audioboek kunnen verwerken terwijl we met de hond wandelen. Het nadeel van dit soort multitasking is dat het ons bewustzijn van onze omgeving ernstig beperkt.

4Waarom werkt brainstormen niet?

Oppervlakkig gezien lijkt brainstormen misschien een geweldige manier om nieuwe ideeën te verzinnen en inventieve oplossingen voor problemen te bedenken, maar het heeft juist het omgekeerde effect van ons minder creatief maken en meer geneigd om gewoon aan boord te gaan met ideeën van iemand anders dan een steentje bij te dragen. ons eigen. Er zijn een aantal verschillende redenen waarom brainstormen gewoon niet werkt, maar dat komt vooral omdat mensen heel, heel lui zijn.

Onderzoekers van Texas A & M noemen het 'social loafing', en het is wanneer mensen in een brainstormsessie zitten en gewoon luisteren naar de ideeën van andere mensen of een eigen idee inbrengen dat slechts vaag anders is dan de ideeën die al naar voren zijn gebracht. Anderen aarzelen om hun eigen ideeën te presenteren uit angst dat ze door de groep belachelijk gemaakt zullen worden, vooral na het horen van een paar goed ontvangen suggesties. Het is makkelijker om gewoon uit te leggen waarom je het met iedereen eens bent, dan het risico te nemen om je eigen ideeën te delen. Gecombineerd met het feit dat de meeste brainstormsessies veel langer duren dan onze creativiteitsploed, komt het allemaal neer op vergaderingen die verondersteld worden een stortvloed van nieuwe ideeën te zijn, maar mensen gewoon irriteren.

3Is er zoiets als natuurlijk talent?

Als het gaat om aangeboren talent, hebben we vaak tegenstrijdige ideeën. Aan de ene kant wordt ons verteld dat we alles kunnen zijn wat we willen zijn als we hard genoeg werken. Aan de andere kant lijken sommige mensen voorbestemd voor hun gekozen gebied, of zelfs een 'geboren talent'. De waarheid ligt, zoals gewoonlijk, ergens tussenin.

Volgens Dianna Richardson, afgestudeerd aan de Juilliard School en jeugdinstructeur aan het Baldwin-Wallace College, bestaat er zoiets als rauw, aangeboren, ongetraind talent. Het manifesteert zich in jonge studenten die blijk geven van het natuurlijke vermogen om ritme te houden en de toonhoogte te differentiëren, maar het wordt absoluut aangemoedigd door formele training. Al het rauwe talent in de wereld kan ongeraffineerd raken zonder de vaardigheden van een persoon te ontwikkelen en de drang om te werken aan hun doelen.

Toewijding en motivatie spelen een grote rol in talent. Het is aangetoond dat de gemiddelde tijd die nodig is om een ​​expert te worden voor een bepaald ding ongeveer 10 jaar is. Talent kan nauwkeuriger worden gezien als niet een neiging naar een bepaalde vaardigheid, maar als een groep persoonlijkheidskenmerken die iemand meer kans geeft om uit te blinken in een bepaald gebied. Onze persoonlijkheden en vooruitzichten veranderen voortdurend, en dat is een reden waarom sommige mensen hun verborgen talenten niet "ontdekken" tot ze ouder zijn. Het kan zijn dat externe factoren - buiten aanmoediging, de tijd om te oefenen, het vinden van een coach of mentor - mogelijk zijn om doelen te stellen en paden te ontdekken.

2Waarom voelen Amputees Phantom Ledematen?

De meeste geamputeerden geven aan dat ze milde gevoelens of regelrechte pijn hebben waar hun ledematen vroeger waren. Het is nu bekend dat deze fantoompijn iets is dat zelfs niet-geamputeerden enigszins regelmatig kunnen ervaren. Heb je ooit je telefoon in je zak gehad en zweer je dat je hem voelde rinkelen, alleen om te kijken en te ontdekken dat niemand je heeft gebeld? Het is hetzelfde principe op het werk.

Onderzoekers van de Vanderbilt University hebben vastgesteld dat verschillende delen van de hersenen in kaart worden gebracht als verbindingen met bepaalde delen van het lichaam, zoals een arm of een been. Wanneer de ledemaat wordt verwijderd, blijven de verbindingen in de hersenen actief totdat de hersenen zichzelf langzaam opnieuw in kaart brengen om zich aan te passen aan het ontbrekende aanhangsel. Mensen die fantasietelefoontrillingen voelen, hebben neurale patronen die lijken op die patronen die pijn voelen van een fantoomlid. Degenen onder ons die telefoons hebben die constant rinkelen, hebben ons lichaam getraind om vertrouwd te zijn met de sensatie en onze hersenen behandelen onze telefoons op hun beurt als een aanhangsel. Dit verklaart ook waarom we nog steeds het gevoel hebben dat onze telefoons overgaan, zelfs als we ze thuis of in de auto achterlaten, en het is een vaag verontrustende verklaring over hoe gehecht we zijn aan onze technologie die we zijn geworden.

1Just Wat zien we wanneer we onze ogen sluiten?

Dit fenomeen is iets waar we allemaal buitengewoon vertrouwd mee zijn, maar hebben de neiging om niet te denken. Als je je gesloten ogen wrijft, zul je een virtuele regenboog van kleuren, vormen, kronkels en lijnen "zien". Die worden fosfenen genoemd en het oog en de hersenen werken samen om deze rare kleine visuele blips te creëren.

Fosfenen komen voor wanneer er geen externe visuele stimulus is. Dat kan gebeuren wanneer je je ogen sluit of wanneer je gefocust bent op een landschap dat enorm en eentonig is met weinig of geen input voor diepte of veranderingen, zoals een donkere snelweg 's nachts. Mensen die lange tijd in sensorische deprivatie of meditatie doorbrengen, rapporteren vaak visioenen te zien, die kunnen worden toegeschreven aan het uiterlijk van fosfenen.

De aanwezigheid van fysieke prikkels voor het oog, zoals het indrukken van de oogbol, creëert tijdelijke fosfenen en meer traumatische gebeurtenissen zoals hoofdletsel kunnen permanente kronkels veroorzaken. In deze gevallen zijn fosfenen aanwezig omdat de visuele centra van de hersenen actief zijn zonder de aanwezigheid van externe visuele stimuli. Toen bewuste patiënten die een hersenoperatie ondergingen, verschillende delen van hun hersenen elektrisch hadden gestimuleerd, meldden ze dat ze fosfenen zagen. In studies van blinde mensen is gebleken dat de verschijning van fosfenen optreedt in verschillende gebieden langs het zichtpad tussen het oog en de hersenen, afhankelijk van welk deel van het visuele systeem is beschadigd. Mensen zijn niet de enigen die deze dansende stukjes licht en kleur kunnen zien - het fenomeen is ook waargenomen bij dieren.