10 moderne gevallen van linguïstische genocide

Genocide door talen is in de loop van de geschiedenis vaak gebruikt om talen systematisch uit te roeien, om welke reden dan ook. Soms is het om het gezag van een heersende macht te bevestigen, soms is het een poging om een ​​etnische minderheid te assimileren, en soms is het om 'taalkundige eenheid' te bieden. In moderne tijden (de afgelopen 200 jaar, voor deze lijst) was het een belangrijke oorzaak voor het verval van een aantal talen. Deze lijst richt zich niet op het verval of de dood of een taal door echte genocide of dood, maar eerder op punten in de geschiedenis waarin de taal van een bevolking te lijden heeft gehad van pogingen om het uit te roeien of te vervangen.

10

Spreek Mandarin Campagne

De regering van Singapore lanceerde de Speak Mandarin Campaign in 1979 om, zoals de naam al aangeeft, het spreken van het Mandarijn onder Chinese Singaporezen te promoten. Dit beleid is onder zware kritiek gekomen, vooral omdat de meerderheid van de Chinese Singaporezen uit Zuid-China komt, waar meestal niet-Mandarijnse Chinese talen worden gesproken. Als onderdeel van de campagne verbood de regering niet-Mandarijnse Chinese talen in lokale omroepmedia en buitenlandse media in die talen is beperkt. De campagne heeft enig succes gehad en heeft geresulteerd in het toegenomen gebruik van het Mandarijn en een verminderd gebruik van de andere Chinese talen, wat vaak problemen heeft veroorzaakt in de communicatie tussen de jongere en oudere generaties.

9

Hawaiiaans

De achteruitgang van de Hawaïaanse taal begon rond de jaren 1820, vanwege de invloed van missionarissen op de eilanden. De aanwezigheid van de zendelingen resulteerde in een toenemend aantal Hawaiianen die Engels leerden, maar ten koste van Hawaïaans. Opzettelijke aanvallen op de taal kwamen pas in 1893, toen de Voorlopige Regering, ingesteld na de val van de monarchie, probeerde de overheersing van de Engelse taal over Hawaï te bevestigen. Dit omvatte het verbod op Hawaï op openbare scholen in 1896 (hoewel Hawaiiaans in andere contexten niet verboden was), dat tot ver in de 20e eeuw bleef duren. De secundaire status van Hawaiian is daar nog steeds voelbaar: er zijn slechts 2.000 moedertaalsprekers, hoewel de inspanningen om het leren en onderwijzen van Hawaï te promoten enigszins succesvol zijn.

8

Ryukyuan-talen

Het verval van de Ryukyuan-talen begon toen Ry? Ky? Het koninkrijk verloor zijn onafhankelijkheid aan Japan, in de recente 19de eeuw. De talen werden zwaar onderdrukt in het onderwijs door de Japanse overheid. In Okinawa en andere delen van Japan werden studenten gestraft voor het spreken van iets anders dan Standard Japanese door een "dialectkaart" om hun nek te dragen. Vanaf de Tweede Wereldoorlog tot aan de dag van vandaag heeft Japan de Ryukyuan-talen beschouwd als de gedegradeerde status van een 'dialect' van het Japans in plaats van een afzonderlijke taal. Tegenwoordig worden er inspanningen geleverd om de talen te behouden, maar de vooruitzichten zijn minder dan positief, aangezien de overgrote meerderheid van de Okinawa-kinderen nu eentalig Japans sprekenden zijn.

7

Koreaans

Korea werd van 1910 tot 1945 door Japan bezet en leed in die tijd aan een culturele genocide, waaronder de onderdrukking van de Koreaanse taal. In scholen was Japans de instructietaal, terwijl Koreaans alleen als keuzevak werd aangeboden, maar later veranderde dit in een regelrecht verbod op het Koreaans tijdens de schooluren. Koreaans werd ook verboden op de werkplek. Als onderdeel van hun cultureel assimilatiebeleid, introduceerde Japan een systeem waarin Koreanen "vrijwillig" hun Koreaanse namen konden opgeven, en in plaats daarvan een Japanse namen namen, maar velen werden vaak gedwongen of lastiggevallen om tegen hun zin een Japanse naam aan te nemen. De kolonisatie eindigde met de overgave van Japan in de Tweede Wereldoorlog, maar het blijft een schaduw werpen over de relatie tussen de landen.

6

russificatie

"Russificatie" verwijst naar het beleid van zowel het imperiale Rusland als de Sovjet-Unie om de aanname van de Russische taal af te dwingen. Het werd vaak gebruikt door Russische regeringen om hun autoriteit op te leggen aan de minderheden die zij regeerden, vaak om separatisme en de dreiging van opstandigheid te onderdrukken. Met name in Oekraïne en Finland werd Russification gebruikt als middel om politieke overheersing te bewerkstelligen.

Een van de meest prominente voorbeelden van russificatie was in de 19e eeuw toen Oekraïens, Pools, Litouws en Wit-Russisch werden onderdrukt. Gebruik van de lokale talen op openbare plaatsen of scholen was verboden en dit beleid werd intenser nadat verschillende opstanden plaatsvonden.

Onder de Sovjet-Unie werd het Arabische alfabet uitgeroeid en uiteindelijk werden er veel talen gemaakt om variaties van het Cyrillische alfabet te maken. In de beginjaren van de USSR werden minderheidstalen daadwerkelijk gepromoot, maar dit veranderde al snel in een beleid van Russische dominantie over lokale talen. Het gevolg was dat veel mensen de voorkeur gaven aan Russisch boven hun moedertaal, en tegenwoordig wordt Russisch nog steeds veel gebruikt in voormalige Sovjetstaten.

5

De Britse eilanden

Engeland's overheersing over Wales, Schotland en Ierland introduceerde de Engelse taal in deze regio's, maar met de verwoestende gevolgen van de ondergang van de lokale talen. Welsh, Schots-Gaelic, Schots en Iers (onder anderen) waren allemaal op een bepaald moment allemaal verboden in het onderwijs, wat mogelijk het meest bijdroeg aan het sterk dalende gebruik van de talen. In Wales werd de Welsh Not (een stuk hout met de gebeeldhouwde letters "WN" dat rond de nek van de kinderen hing) gebruikt in de jaren 1800 om studenten te straffen voor het spreken van Welsh, en het verslaan van studenten voor het gebruik van niet-Engelse talen was overal in gebruik alle landen.Welsh, Schotten Gaelic en Iers hadden een inferieure status ten opzichte van het Engels, terwijl de Schotten niet eens als een afzonderlijke taal werden herkend en dit alles onderging als gevolg. Het duurde tot de 20ste eeuw voordat de Britse regering maatregelen nam om deze talen te beschermen, wat met gemengd succes werd behaald. In alle landen worden de lokale talen nu door een minderheid gesproken en zijn nog steeds erg ondergeschikt aan het Engels.

4

La Vergonha

"La vergonha" (Occitan voor "de schande") verwijst naar het beleid van de Franse overheid met betrekking tot de behandeling van minderheidstalen in Frankrijk. De sprekers werden er vaak toe gebracht om zich buitengesloten of vernederd te voelen op school, in de maatschappij of in de media, gewoon omdat ze hun taal spraken. Aan het einde van de 18e eeuw werden alle niet-Franse talen verbannen in de administratie en het onderwijs, met het doel om Frankrijk "op taalkundige wijze te verenigen". In de late 19e eeuw was er de wijdverbreide uitvoering van straf op scholen voor het spreken van de regionale talen. Studenten betrapt op het spreken van een "patois", zoals de Franse regering verwees naar hen om een ​​gevoel van achterlijkheid over te brengen, werden gemaakt om een ​​voorwerp om hun nek te dragen, een symbole genaamd. Discriminatie van niet-Franse talen blijft tot de dag van vandaag bestaan ​​en blijft een taboe-onderwerp. De huidige Franse president, Nicolas Sarkozy, heeft de afgelopen jaren geweigerd het Europees Handvest voor regionale of minderheidstalen te ratificeren, een verdrag dat regionale talen wil beschermen en bevorderen.

3

Chinees in Indonesië

De etnisch Chinese bevolking van Indonesië werd ernstig gediscrimineerd onder president Soeharto, die Indonesië regeerde vanaf 1967 tot zijn ontslag in 1998. Hierin was de harde onderdrukking van de Chinese talen inbegrepen, die in bijna alle aspecten van het leven waren verboden. Alle Chinees-talige kranten werden gedwongen om te sluiten, behalve één, en alle Chinees-talige scholen waren gesloten. Het Chinese schrift werd in het openbaar verboden en de politie kon openlijk misbruik maken van iedereen die de taal had gevonden. Zelfs hun namen waren niet veilig voor deze culturele genocide, omdat ze gedwongen werden ze te veranderen in meer Indonesisch klinkende. De strengheid van Suharto's beleid, gecombineerd met het sociale stigma dat geassocieerd werd met het Chinees zijn, was helaas effectief, omdat veel mensen van de jongere generaties de taal van hun ouders verloren. Na Suharto's ontslag werden deze verboden op de Chinese talen ingetrokken door president Abdurrahman Wahid.

2

Francoïstisch Spanje

Onder het bewind van Franco van 1939 tot 1975 werden regionale en minderheidstalen in Spanje gediscrimineerd om de dominantie van de Spaanse taal te bevestigen. Franco's gebruik van taalpolitiek was voornamelijk om nationalisme te bevorderen, en dus werd Spaans de enige officiële taal van het land. Het openbare gebruik van een andere taal werd verboden of afgekeurd, afhankelijk van de regio en tijdsperiode, en alle andere namen dan Spaanse namen waren verboden. Het zwaarste beleid ontstond aan het begin van het bewind van Franco, in de jaren 1940 en '50, terwijl ze relatief tolerant werden in de laatste jaren van zijn regime. Om de lagere status van de talen verder vast te stellen, werden ze vaak beschouwd als loutere dialecten van het Spaans, wat impliceert dat ze geen echte talen waren (dit gold niet voor Baskisch, dat veel te verschillend is van het Spaans).

De grootste van deze regionale talen waren Baskisch, Catalaans en Galicisch, hoewel alle talen onderworpen waren aan het beleid van Franco. Het Catalaans is een goed voorbeeld van deze wetten: het is verboden in door de overheid beheerde instellingen en openbare evenementen, advertenties en de media, maar het werd nog steeds in sommige contexten gebruikt. Publiceren in het Catalaans ging door tijdens Franco's dictatuur en er was geen verbod om het in het openbaar of in de handel te spreken. Vanaf de jaren 1950 was het toegestaan ​​in het theater, en tegen het einde van het regime werden bepaalde feesten in het Catalaans getolereerd.

1

Koerdisch

De Koerden zijn vaak gediscrimineerd, in meerdere landen, en zelfs wanneer het Koerdische volk niet het doelwit is van genocide, is hun taal nog steeds hetzelfde. Irak is opmerkelijk omdat het misschien de meest acceptatie is van zijn Koerdische bevolking; het is daar een officiële taal en is toegestaan ​​in het onderwijs, de administratie en de media. Dit is helaas niet altijd het geval in andere landen.

Turkije probeerde niet-Turks te assimileren, te beginnen in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen de Koerdische taal en cultuur werd verboden. De Koerden werden gezien als onbeschaafd en onwetend, en elke uitdrukking van een afzonderlijke identiteit werd als een misdaad gezien. Dit veranderde uiteindelijk in 1991, toen Turkije het privégebruik van gesproken Koerdisch legaliseerde. Sindsdien zijn de beperkingen steeds meer ontspannen: Koerdisch in het onderwijs is niet langer illegaal en er zijn minder beperkingen op televisie-uitzendingen. Discriminatie van de taal bestaat nog steeds sterk in het land, ondanks de recente verbeteringen.

Iets dergelijks gebeurde in Iran, waar de regering in de eerste helft van de 20e eeuw een beleid van 'Persianisatie' voerde. Koerdisch spreken werd verboden op scholen en overheidsinstellingen, en later werd een totaal verbod op de taal opgelegd. In andere landen is dit nog steeds waar: in Syrië is Koerdisch in de meeste contexten verboden.

Listverse Staff

Listverse is een plek voor ontdekkingsreizigers. Samen zoeken we naar de meest fascinerende en zeldzame pareltjes van menselijke kennis. Drie of meer lijsten vol met feiten per dag.