Delen:
10 inspirerende verhalen van mensen die een leven van dakloosheid hebben ontvlucht
Volgens het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling zijn er 553.742 mensen die permanent dakloos zijn en meer dan een miljoen mensen die op een bepaald moment hebben ingecheckt in schuilplaatsen, zelfs als hun woonsituatie slechts tijdelijk is.
Er is een stereotype over daklozen dat ze iets verkeerds hebben gedaan om hun lot te verdienen, zoals misdaad, drugsverslaving of alcoholisme. Hoewel het in sommige gevallen waar is, zijn zulke voorbeelden maar een fractie van hoe dakloosheid in de Verenigde Staten er eigenlijk uitziet. Duizenden kinderen kunnen de schuld niet nemen voor hun situatie. Er zijn veteranen, werklozen en chronisch zieke mensen die door hun medische rekeningen failliet dreigden te gaan.
Zelfs als we op een dieptepunt komen, hebben mensen het verbazingwekkende vermogen om veerkrachtig te zijn. Dit zijn tien mensen die op een bepaald moment in hun leven dakloos waren en een manier vonden om uit hun situatie te breken om een nieuwe plek te vinden om thuis te komen.
10 Braheam Murphy
Braheam Murphy was een veelbelovende voetballer op de Harding High School in Charlotte, North Carolina. Zijn coach, Sam Greiner, zag dat zijn cijfers vielen en schopte hem bijna van het team. Hij wist niet dat Murphy worstelde om 's nachts een slaapplaats te vinden. Zijn moeder stierf toen hij nog maar vijf jaar oud was. Zijn vader hertrouwde en zijn nieuwe vrouw bevallen van Braheam's halfzus, die een hersenverlamming heeft. Ze konden het zich alleen veroorloven om in een appartement met één slaapkamer te wonen, waardoor het te klein voor hem en zijn oudere zus was om te blijven.
Murphy werkte een deeltijdbaan na de voetbaltraining en sliep met uitgebreide familieleden, die hem en zijn zus toestonden om een of twee nachten per keer op de bank of op de vloer te blijven. Hij had geen plek om naar huis te bellen. Deze levensstijl liet weinig ruimte over voor huiswerk, studeren of extra oefenen. Als de dingen niet veranderden, zou hij geen kans van slagen hebben in zijn leven.
Murphy opende zijn coach over zijn woonsituatie en hoe voetbal zijn hele wereld was. Hij vroeg aan coach Greiner of hij bij hem kon wonen zodat hij kon blijven spelen. Greiner zei ja. Zodra hij meer stabiliteit in zijn leven had, bracht Murphy zijn cijfers naar een 3.7 GPA, en hij werd de nieuwe quarterback. Zijn reis hielp zijn ploeggenoten zo te inspireren dat zijn middelbare school in 2018 voor het eerst sinds de jaren vijftig de kampioenschappen van de staat North Carolina won. Een recruiter van Army West Point zag Braheam Murphy en gaf hem een volledige beurs om voetbal te spelen voor zijn school.
9 Elijah Arnold
In oktober 2017 betrad een dief een IHOP in San Antonio, Texas, met een pistool. Hij vuurde twee schoten in de lucht en dreigde iedereen te doden die hem probeerde te stoppen. Hij begon nieuwsgierig de kassa te openen met een koevoet, en op dat moment dat het pistool niet in zijn handen was, tackelde een 22-jarige werknemer genaamd Elijah Arnold hem op de grond en klampte zich vast aan de benen van de dief terwijl hij probeerde te kruipen weg. De overvaller sloeg Arnold in het gezicht met de koevoet, die zijn neus brak en overal bloed verspreidde. Arnold had echter een zwarte gordel in karate, dus hij wist precies hoe hij de crimineel lang genoeg kon vasthouden zodat de politie kon aankomen.
Arnold krijgt alleen $ 2,50 per uur betaald, plus tips. Waarom zou hij zijn leven riskeren voor zijn werk? Hij is dakloos en zijn baan is alles wat hij heeft. Nadat hij zijn hele leven in pleeggezinnen had gewoond, ging Elia meteen aan het werk. Hij woont in zijn versleten auto die hij parkeert op een 24-uurs Walmart en gaat aan het werk.
Nadat hij mogelijk het leven van iedereen in de winkel had gered, begonnen opdrachtgevers naar hem toe te lopen en gaven hem geld en cadeaubonnen als teken van hun dankbaarheid. Een van de lokale nieuwszenders interviewde hem over deze daad van dapperheid. Aan het einde van het segment gaven ze hem een beloning van $ 1.000. Met tranen in zijn ogen zei Arnold dat het genoeg zou moeten zijn om hem te helpen een plek te vinden om te wonen.
8 Raymond Pates
Veteranen van de oorlog in Vietnam kregen geen ontmoeting met optochten en vreugdevolle reünies toen ze naar huis terugkeerden. Velen van hen voelden zich leeg en hadden een niet-gediagnosticeerde posttraumatische stressstoornis. De meesten vroegen zich af waarom ze zo veel zinloze dood en vernietiging moesten meemaken. Het maakte het bijna onmogelijk voor hen om terug te integreren in het leven in de VS. In feite is dit zo gewoon dat er een nationale coalitie is voor dakloze veteranen.
Toen Raymond Pates zijn tocht in Vietnam voltooide en terugkeerde naar Birmingham, Alabama, begon hij te drinken en drugs te gebruiken om zich voor de pijn te verbergen. Het werd zo erg dat hij dakloos werd. Op een dag begon hij naar de kerk te gaan. Hij vroeg de voorganger of hij mee mocht doen aan hun liefdadigheidswerk. Door contact te maken met zijn gemeenschap, was hij in staat om een baan bij de socialezekerheidsadministratie te vinden. Nu, in de zestig, helpt Pates nog steeds voedsel te bezorgen aan daklozen in Birmingham en worden ze aangemoedigd. "Iedereen kan een held zijn," zei hij. "Als je een behoefte ziet, vul die dan in."
7 Joey
Op een koude winteravond in Londen misten een jong stel met de namen Charlotte en Taylor hun trein. Ze moesten op het platform staan wachten tot de volgende arriveerde. Een dakloze man van in de twintig zag het stel en bood hen een warme plek onder zijn deken aan.
De drie begonnen te praten en ze leerden dat Joey zijn baan was kwijtgeraakt. Hij ging ook door een breuk, dus hij werd uit het appartement van zijn vriendin getrapt. Hij was ver van huis, dus zonder geld of een plek om naartoe te gaan, moest hij zijn toevlucht nemen tot slapen in het treinstation. Na het horen van zijn verhaal, merkte Charlotte op dat haar lichaam niet anders kon dan trillen van de kou, zelfs met een deken. Ze kon zich niet voorstellen dat ze daar één nacht zou wonen, laat staan enkele maanden, zoals Joey dat had gedaan.Ze vroeg hem mee naar huis te gaan, omdat haar ouders een gastenverblijf hadden.
Na een tijdje ontmoette Joey de rest van de familie en vrienden van Charlotte en Taylor. Hij was in staat iemand te ontmoeten die hem een baan had gegeven, zodat hij weer op kon staan. Vriendschap en steun van je familie om hen te helpen wanneer tijden moeilijk worden, is iets dat de meeste mensen als vanzelfsprekend beschouwen. Voor Joey was die daad van vriendelijkheid alles wat hij nodig had om uit de put te ontsnappen.
6 Liz Murray
Liz Murray groeide op in de Bronx met haar ouders, die verslaafd waren aan heroïne. Haar moeder was schizofreen en had aids opgelopen van vuile naalden. Murray moest veel school overslaan om voor haar te zorgen. Haar vader eindigde met het verlaten van het gezin om op straat te leven en in dakloze schuilplaatsen. Toen ze net 16 was, stierf de moeder van Liz. Zodra ze niet langer voor haar moeder hoefde te zorgen, besloot Liz zich op haar cijfers te concentreren. Ze was zo ver achter in haar academici dat haar school haar toestond om te studeren en te testen in de vele jaren van school die ze nooit had gehaald.
Academici werden haar wereld. Na thuisloos te leven en bijna niet te slagen, werd Liz aangenomen aan de universiteit van Harvard. Vandaag is ze getrouwd met haar middelbare schoolliefje. Ze publiceerde een boek over haar ervaringen en is bezig met het opvoeden van twee kinderen in New York City. Ze zei dit over haar reis: "Als ik een religie had, zou het dankbaarheid zijn ... Kijk. Ik ben brak opgegroeid. We hadden geen eten in de koelkast. We hadden niet veel dingen, maar we hadden elkaar. En als je dat hebt, heb je alles. "
5 Amanda Richer
Na het overleven van een traumatisch hersenletsel, kon Amanda Richer niet langer een baan behouden vanwege haar handicap en chronische pijn. Ze verloor haar huis en werd gedwongen te leven in een tent onder een brug in Seattle. Richer raakte betrokken bij lokale daklozenorganisaties en werkte in soepkeukens om gratis maaltijden te krijgen. Ze ontmoette Mark Horvath, een man die een non-profitorganisatie heeft die Invisible People heet. Hij interviewt daklozen voor het YouTube-kanaal van de organisatie. Ondanks Amanda's omstandigheden viel ze op vanwege haar glimlachende, sprankelende persoonlijkheid.
Tijdens haar interview vroeg Mark haar hoe ze positief blijft terwijl ze dakloos is. Zij antwoordde:
Je moet er doorheen komen. Je moet jezelf eraan herinneren dat je een persoon bent. Je bent geen object. En het maakt niet uit wie je heeft weggegooid ... je bent het waard om hier doorheen te komen. Je moet van jezelf houden, omdat niemand komt om je te redden ... Als je een Disney-prinses moet zijn om het te doen, wees dan een Disney-prinses.
Nadat haar interview online was gegaan, hielp Mark haar met het maken van een GoFundMe-account. Amanda Richer was eindelijk in staat om een appartement te krijgen. Ze heeft verschillende updatevideo's gemaakt met Mark, waar ze nog steeds een vrolijke, bruisende Disney-prinses is.
4 Amos Reed
Amos Reed is een slimme, nerdige jongen die graag bordspellen speelt en praat over fantasie en sci-fi. Hij klinkt als veel kinderen in Santa Barbara, Californië, behalve dat hij door een alleenstaande moeder is grootgebracht in straten, schuilplaatsen en af en toe een motelkamer. Op 23-jarige leeftijd had Reed ervoor gekozen om op parkbanken te slapen in plaats van een krappe motelkamer met zijn moeder te delen. Hij kon zijn middelbare schooldiploma nooit afmaken, waardoor hij geen vaste baan kon vinden. Op een dag liep hij een winkel binnen met de naam Game Seeker en vroeg om een baan.
Na zijn eerste salaris kon hij een gedeelde slaapkamer huren en was hij niet langer dakloos. Zodra hij een dak boven zijn hoofd had, begon hij aan het voltooien van zijn GED. Zijn passie voor bordspellen maakte hem de perfecte medewerker voor Game Seeker, waar hij vandaag nog steeds werkt.
3 Jean Manganaro
Op 15-jarige leeftijd kwam Jean Manganaro op een dag thuis van school om te ontdekken dat zijn alcoholistische, beledigende ouders hem in de steek hadden gelaten. Hun appartement was leeg en ze kwamen nooit meer terug. Hij probeerde hulp te zoeken, maar hij kon nergens heen. Hij koos ervoor om vrienden te worden met andere eigenzinnige tieners en raakte verslaafd aan drugs en alcohol, net als zijn ouders. Hij kwam in de problemen en belandde uiteindelijk in een jeugdgevangeniscentrum. Als volwassene bleef hij worstelen met dakloosheid.
Op 29-jarige leeftijd besloot Manganaro dat hij alles moest veranderen. Hij verhuisde naar Florida op zoek naar een verloren gewaande oudere broer en ging naar AA-vergaderingen. Nadat hij de groep zijn levensverhaal had verteld, sloeg een van de leden een deal met hem. Manganaro had twee weken om gratis op zijn bank te crashen. Daarna moest hij een baan vinden en huur betalen of uitstappen. Hij accepteerde de uitdaging en vond vrijwel onmiddellijk een baan.
Manganaro bood zich aan om dakloze mannen te helpen die hij in Florida had ontmoet. Hij realiseerde zich dat er zoveel gaten in het systeem zaten dat de overheidsbureaucratie zoveel mensen verhinderde om hulp te krijgen. Hij richtte een organisatie op genaamd The Gratitude House om deze mensen te helpen hun verslaving te verslaan, banen te vinden en weer op de been te komen. Hij gebruikt dezelfde kans van twee weken om te doen of te sterven, waardoor hij zijn leven heeft veranderd. Tegenwoordig is hij nuchter en heeft hij een goede carrière en een vrouw en kinderen.
2 Chris Gardner
Chris Gardner was een alleenstaande vader. Zijn vrouw liet hem alleen in San Francisco voor hun peuter zorgen. Zijn enige salaris werkte niet en het werd uit zijn appartement gezet. Een jaar lang was hij dakloos, sloot hij zich op in openbare toiletten en stond hij in de rij bij dakloze schuilplaatsen en parkbanken. Hij vond een stageprogramma bij een effectenmakelaar en besteedde het enige geld dat hij betaalde voor de dagopvang van zijn zoon.Zodra hij stage had gelopen, zou Gardner zijn zoon soms het kantoor binnen sluipen, zodat ze onder zijn bureau konden slapen. Na een jaar onbetaald werk kreeg hij eindelijk een fulltime baan bij het bedrijf vanwege zijn toewijding en talent bij het handelen in aandelen.
Vandaag de dag is Chris Gardner meer dan $ 60 miljoen waard. Hij doneert veel van zijn geld en tijd aan liefdadigheid aan liefdadigheidsinstellingen en aan het voorkomen van geweld tegen vrouwen. Gardner's verhaal inspireerde de film Het streven naar geluk, met Will Smith in de hoofdrol.
1 Daerys
Een alleenstaande moeder genaamd Dionna woonde in Detroit, Michigan, met haar jonge zoon Daerys. Toen ze haar baan als verpleegster verloor, had Dionna geen geld om te betalen voor kinderopvang en geen familie in de buurt om haar te helpen met oppassen. Ze weigerde haar zoon op te geven voor pleeggezinnen. Dit betekende dat ze gedwongen werden samen in dakloze schuilplaatsen te wonen totdat hij oud genoeg was om een paar uur per dag naar de openbare school te gaan. Zelfs toen Dionna een baan vond, was het niet genoeg om uit de put te komen.
Na jaren op de wachtlijst te zijn geweest, kregen ze eindelijk een appartement met een laag inkomen door hulp van de staat. Het duurde nog steeds Dionna's volledige salaris om te betalen voor haar deel van de huur, voedsel en andere benodigdheden. Ze konden zich geen meubels veroorloven, dus sliep Daerys in de hoek op een stapel dekens. Een non-profitorganisatie genaamd Humble Design betaalde voor hun meubels, waaronder een slaapkamer voor Daerys. Hij was zo overweldigd van vreugde dat hij meteen begon te huilen, en hij is niet de enige die die reactie heeft. Sinds 2009 heeft Humble Design appartementen ingericht voor 724 gezinnen in de omgeving van Detroit.