10 buitengewone voorbeelden van vergeving

Volgens het oude gezegde, als het gaat om vergeving, zouden we allemaal moeten vergeven en vergeten. Velen kunnen bevestigen dat dit meestal gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Hoewel kleinere grieven gemakkelijk kunnen worden vergeven, zijn ernstige overtredingen helemaal een ander verhaal. Veel mensen worstelen om een ​​serieus onrecht te vergeven en voelen vaak dat de dader geen vergeving verdient. Dat zijn natuurlijke menselijke emoties, maar sommige mensen doen er gewoon geen moeite mee.

10 Green River Killer

Gary Leon Ridgway is beter bekend als de beruchte Green River Killer. In 2003 bekende hij de moorden op 48 vrouwen. In 2011 werd Ridgway veroordeeld voor de moord op Rebecca Marrero, waardoor het aantal slachtoffers op 49 kwam. Door zijn eigen bekentenis heeft hij misschien wel 60 vrouwen vermoord. Ridgway veracht vooral prostituees en richtte hen op zijn moorden.

Bij de veroordeling van Ridgway in 2003 hadden de families van de slachtoffers de mogelijkheid om zich uit te spreken en Ridgway rechtstreeks aan te spreken. Het is begrijpelijk dat velen boos waren en uitrelden naar Ridgway voor het onvoorstelbare verdriet dat hij hen had aangedaan. Terwijl Ridgway met een knipoog luisterde naar de familieleden die hun verdriet en woede uitdrukten, kwam er een persoon naar voren die iets onverwachts zei. Toen het tijd werd voor Robert Rule, de vader van tienermeisje Linda Jane Rule, om te praten, toonde Ridgway eindelijk een glimp van wroeging.

De woorden van Rule aan Ridgway waren: "Mr. Ridgway ... er zijn hier mensen die je haten. Ik ben niet een van hen. Je hebt het moeilijk gemaakt om te leven naar wat ik geloof, en dat is wat God zegt te doen, en dat is vergeven. U bent vergeving, mijnheer. "Deze woorden brachten Ridgway tot tranen.

9 Patricia Machin

In 2011 verloor Patricia Machin haar man toen hij de ochtendkrant wilde kopen. Gerrard Machin deed wat hij altijd deed, maar deze keer zou hij niet naar huis terugkeren. Patricia voelde dat er iets mis was en ging op zoek naar hem. Ze werd begroet door het zien van een ambulance en bloed op de grond. Haar man was neergeslagen door een chauffeur.

De bestuurder, Brian Williamson, was zeer overstuur over het raken van Gerrard Machin. Patricia Machin voelde echter geen woede jegens de bestuurder. Ze wist dat het vreselijke ongeluk niet opzettelijk was geweest, en ze koesterde geen enkele slechte wil tegenover Williamson. De oprechtheid van haar vergiffenis scheen door in een brief die ze aan Williamson schreef die voor zijn verdediging moest worden gebruikt. In die brief schreef ze: "Hoe slecht het ook voor mij was, ik besef dat het duizend keer slechter voor je was."

8 Charles C. Roberts

Op 2 oktober 2006 liep Charles C. Roberts een Amish-schoolgebouw binnen met drie geweren. Er waren 26 studenten in het schoolgebouw. Hij liet de 15 jongens, een zwangere vrouwelijke student, en drie andere volwassen vrouwen met jonge kinderen veilig vertrekken, maar hield de resterende 15 meisjes gevangen en bond hun voeten samen.

Zijn gestoorde beweegreden voor zijn acties was dat hij wraak wilde nemen voor iets dat in zijn verleden was gebeurd. Notities die hij achterliet wijzen op woede tegenover zichzelf en God voor de dood van zijn pasgeboren dochter bijna negen jaar eerder.

Autoriteiten werden gewaarschuwd en kwamen al snel ter plaatse. Niet lang nadat de politie arriveerde, begon Roberts te schieten en vermoordde hij drie kinderen en zichzelf. Nog twee kinderen stierven later door hun verwondingen.

In het licht van zo'n tragedie, kan men zich alleen de pijn en boosheid voorstellen die de dierbaren van de slachtoffers zouden kunnen voelen. In een buitengewone demonstratie van vergeving, woonden leden van de Amish-gemeenschap, inclusief familieleden van de overleden slachtoffers, Robert's begrafenis bij en troostte zijn weduwe. De Amish-gemeenschap stopte daar niet - ze boden ook financiële steun aan Robert's weduwe.

7 Rachelle Friedman Chapman

Rachelle Friedman Chapman is een jonge vrouw die vervuld is van levenslust, maar die het moeilijk heeft gehad. In 2010, een maand voordat ze met haar verloofde ging trouwen, Chris Chapman, liet een raar ongeluk haar verlamd vanaf de borst naar beneden. Friedman en een paar van haar vrienden waren aanwezig op het bachlorette-feest van Friedman. Terwijl hij bij het zwembad rondhing, duwde Friedman's vriendin haar speels het zwembad in. Het is tragisch dat wat bedoeld was als een onschuldige grap, mislukte. Friedman wierp zich in het ondiepe gedeelte van het zwembad en boorde twee van haar wervels.

Terwijl Friedman in wanhoop en depressie was verzonken, koos ze ervoor om positief te blijven. Haar verloofde stond bij haar en ze waren een jaar na het ongeluk getrouwd.

Heeft Friedman de vriendin vergeven die haar in het zwembad duwde? Het antwoord is: "Nee, dat deed ze niet." Zoals Friedman zelf uitlegt: "Ik weet dat dit moeilijk te geloven is, maar ik heb het haar nooit moeten vergeven, want ik heb haar nooit de schuld gegeven. Terwijl ik aan de rand van het zwembad lag, maakte ik me zorgen om haar. "Dat is een geweldige vrouw.

6 Steven McDonald

In 1986 was Steven McDonald een jonge politieman uit New York City. Terwijl hij Central Park patrouilleerde, ondervroegen hij en zijn leidinggevende drie tieners die ze ervan verdacht hadden fietsen te stelen. Een van de tieners, de 15-jarige Shavod Jones, trok een pistool op McDonald en schoot hem drie keer neer. Artsen konden zijn leven redden, maar door het incident raakte hij verlamd en had hij een beademingsapparaat nodig om te ademen. Op het moment van dit hartverscheurende evenement hadden McDonald en zijn vrouw, Patty, hun eerste verjaardag nog niet bereikt en verwachtten ze een kind.

Er werd aan mevrouw McDonald voorgesteld dat ze haar man in een huis zou zetten, maar de McDonald's bleven bij elkaar door dik en dun. Ondanks alles wat er was gebeurd, besloot Steven dat wraak niet het antwoord was. In plaats van wrok te koesteren, vergaf hij de jongen die hem neerschoot.McDonald's vergeving van Jones was zo compleet dat hij probeerde te corresponderen met Jones terwijl hij in de gevangenis diende om zijn straf uit te zitten. De twee mannen wilden samenwerken om vergeving en geweldloosheid te bevorderen, maar helaas moest dit niet zo zijn. Slechts drie dagen nadat Jones uit de gevangenis was vrijgelaten, kwam hij om bij een motorongeluk.

McDonald vervulde echter zijn eigen missie en reisde naar verschillende spreekbeurten om vergeving, vrede en geweldloosheid te bevorderen.

5 Marion Salmon Hedges

Marion Salmon Hedges liep een ernstig hersenletsel op toen twee tienerjongens een winkelwagentje op haar hoofd gooiden uit een parkeergarage van een vierde verdieping in een winkelcentrum in New York City.

In een winkelcentrum in New York City besloten twee tienerjongens een beetje plezier te hebben, hoewel hun definitie van 'plezier' absoluut niet genuanceerd was. Terwijl ze een winkelwagentje op de veiligheidsreling op de vierde verdieping van de parkeergarage aan het hijsen waren, kwam de wagen vast te zitten. Omdat ze volhardend waren, slaagden ze erin het over de rand te sturen en naar beneden te vallen op een Marion Hedges, die eronder stond. Het incident verliet Hedges in een coma en blind in haar linkeroog.

Een andere jongen had geprobeerd de eerste twee te stoppen hun schadelijke stunt uit te voeren, maar was niet in staat om dat te doen. Hij ging voor hulp en werkte samen met de politie bij het identificeren van de boosdoeners. (De acties van de jongen leidden ertoe dat hij een verklikker werd genoemd, en zijn moeder kreeg zelfs doodsbedreigingen, waardoor ze gedwongen werden te verhuizen.)

Ondanks de hevige verwondingen van Hedges herbergt ze geen slechte gevoelens jegens de twee jongens wiens kwaadaardige stunt haar leven veranderde. Trouw aan haar charitatieve aard (Hedges was betrokken bij liefdadigheidswerk voorafgaand aan het incident), zei ze: "Ik heb niets van hen gehoord, maar ik wens hun het beste. Dat doe ik, omdat ik medelijden met hen heb. '

4 Pierce O'Farrill

Op 20 juli 2012 liep James Eagan Holmes tegen middernacht op The Dark Knight Rises in Aurora, Colorado, en opende het vuur. De zinloze tragedie kostte het leven van 12 mensen en verwondde 58 meer. Pierce O'Farrill was een van de gewonden en leed drie geweerschotwonden. Gelukkig waren zijn verwondingen niet levensbedreigend en werd hij een paar dagen later vrijgelaten uit het ziekenhuis.

Hoewel elke haat of verbittering die hij had gevoeld begrijpelijk was, koos O'Farrill in plaats daarvan compassie. Met betrekking tot Holmes zei hij: "Natuurlijk vergeef ik hem met heel mijn hart. Toen ik hem tijdens zijn hoorzitting zag, voelde ik niets dan verdriet voor hem. 'Zes maanden later, toen het theater heropend werd, ging O'Farrill terug naar de stoel waar hij op die tragische avond in zat, als een vorm van sluiting.

3 Corrie Ten Boom

Corrie Ten Boom is een opmerkelijke vrouw die haar eigen leven riskeerde om de levens van anderen tijdens de Holocaust te redden. Ze werkte in de familie van haar familie als horlogemaker. Na de nazi-bezetting van Nederland raakten Ten Boom en haar familie betrokken bij het verzet door onderdak te bieden aan joden. In haar slaapkamer werd een valse muur gebouwd om een ​​schuilplaats te bieden aan mensen die onderdak zoeken.

Op 28 februari 1944 overviel de Gestapo, op basis van informatie verkregen via een informant, het Ten Boom-huis en werd het gezin gearresteerd. Degenen die zich destijds in huis verborgen hielden konden opsporing en ontsnapping voorkomen. Helaas stierf de vader van Ten Boom een ​​paar dagen na de arrestatie.

Ten Boom en haar zus, Betsy, werden in september 1944 naar het concentratiekamp Ravensbrueck gedeporteerd. Het was daar in Ravensbrueck dat Betsy in december van datzelfde jaar stierf. Later diezelfde maand ontsnapte Ten Boom ternauwernood aan de dood toen ze ten onrechte werd vrijgelaten uit Ravensbrueck vanwege een schrijffout. Haar vrijlating kwam slechts enkele dagen voordat alle vrouwen van haar leeftijd werden gedood.

Tijdens een kerkdienst in München kwam ze oog in oog te staan ​​met een van de voormalige bewakers van Ravensbrueck. Ten Boom had net een boodschap over Gods vergeving afgeleverd en de voormalige garde, die haar niet herkende, vroeg Ten Boom persoonlijk om vergiffenis voor de gruweldaden die hij had begaan. Ten Boom worstelde met zichzelf en merkte dat ze hem niet kon vergeven, maar ze bad snel en vond de kracht om zijn uitgestoken hand te accepteren.

2 Renee Napier, Phillip en Mary Dickson

Renee Napier en Phillip en Mary Dickson hebben de ergste nachtmerrie van een ouder meegemaakt. Op 11 mei 2002 werden de dochter van Napier, Meagan Napier, en de dochter van de Dicksons, Lisa Jo Dickson, onmiddellijk geslagen en gedood door een dronken chauffeur. Ze waren allebei slechts 20 jaar oud. Het verdriet was ondraaglijk, maar Napier en de Dicksons waren vastbesloten anderen te helpen het verdriet te vermijden dat ze ervoeren.

De Dicksons werkten via hun plaatselijke Mothers Against Drunk Driving (MADD) organisatie, en Napier richtte The Meagan Napier Foundation op met als doel veilig rijden te bevorderen. Napier werkt om haar boodschap aan zoveel mogelijk mensen te verspreiden in de hoop levens te redden.

De dronken bestuurder, Eric Smallridge, heeft Napier vergezeld van een aantal van haar spreekbeurten. Terwijl hij nog steeds zijn straf uitdeelde, kreeg Smallridge toestemming om met Napier te reizen om te spreken en zijn verhaal te vertellen. Hij zou degenen in het publiek aanmoedigen om niet in zijn situatie terecht te komen. Na de presentatie krijgt het publiek de kans om de verminkte auto te bekijken.

Napier wilde echt dat haar boodschap van vergeving over zou komen. Napier en de Dicksons lobbyden allemaal voor (en wonnen) de vroege vrijlating van Smallridge, en als dat geen kenmerk is van ongelooflijke vergeving, weten we niet wat het is.

1 Immaculee Ilibagiza

Immaculee Ilibagiza is een overlevende van de Rwandese genocide die plaatsvond in het midden van de jaren negentig.Politieke spanningen tussen de Hutu en Tutsi stammen resulteerden in het bloedbad van honderdduizenden leden van de Tutsi-stam en leden van de Hutu-stam die de genocide bestreden. Op Paaszondag 1994, toen Ilibagiza en haar familie bijeen waren, smeekte de oudere broer van Ilibagiza, Damascene, hun vader om het gezin te nemen en te vluchten naar de veiligheid. Ze namen de noodlottige beslissing om te blijven.

Op 6 april 1994 werd een vliegtuig met de Rwandese president, een Hutu, neergeschoten en iedereen aan boord werd gedood. Kort daarna begon een moordpartij die gericht was tegen de Tutsi-bevolking. Ilibagiza en haar jongere broer, Vianney, slaagden erin om hun weg te vinden naar het huis van een lokale Hutu-voorganger, die bescherming bood tegen de chaos die hen omringde. Toen ze aankwamen, leerden ze het hartverscheurende nieuws dat Vianney niet kon blijven. Ilibagiza en zeven andere vrouwen verborgen zich in een kleine (1 vierkante meter) badkamer gedurende drie maanden. Toen Ilibagiza en de zeven andere vrouwen eindelijk hun schuilplaats konden verlaten, ontdekte Ilibagiza dat haar familie was vermoord. Ilibagiza zelf verloor 22 kilogram (50 lbs) tijdens haar beproeving.

Terwijl onze menselijke natuur wraak wil, koos Ilibagiza ervoor om de mensen die haar familie hadden gedood te vergeven terwijl ze voelde dat de bittere gevoelens van woede haar vernietigden. Hoewel niet gemakkelijk, was ze vastbesloten om vergeving te laten, in plaats van te haten, haar leven te regeren. Uiteindelijk ontmoette ze een van de moordenaars van aangezicht tot aangezicht en vertelde hem direct dat ze hem vergaf.

Ilibagiza woont nu in de VS met haar kinderen, van wie sommigen zijn geadopteerd uit Rwanda. Ze heeft een bestsellerboek geschreven over haar ervaring, Left to Tell, en heeft verschillende televisieoptredens gemaakt. Ze heeft op verschillende conferenties gesproken en het Links to Tell Charitable Fund opgericht om kinderen te helpen die door genocide zijn verweesd. Van de onvoorstelbare pijn die ze had doorstaan, is Ilibagiza erin geslaagd om een ​​grote hoeveelheid goeds te doen en de wereld een beetje een betere plek te maken.