Delen:
10 ontzagwekkende inspirerende, onverzoende helden van verwoestende aanvallen
Schakel het nieuws in en het kan lijken alsof we in een dystopische nachtmerrie leven. Terroristen zijn ontploffende bommen op luchthavens. Gewapende gangsters gaan op scholen tekeer. Chemische wapens verschijnen in het arsenaal van ISIS. In tijden als deze zou het je vergeven zijn te denken dat er helemaal geen goed was in onze wereld.
Gelukkig zijn de dingen niet zo somber als ze lijken. Zelfs in de slechtste tijden, temidden van zich verdiepende afdelingen, zijn er nog steeds helden. Mensen die geconfronteerd worden met onvoorstelbare gruwel en toch nog steeds in staat zijn om diep te graven en het goede te doen. Hier zijn 10 mensen die opstonden voor de dood en vernietiging en daarmee hebben bewezen dat de mensheid nog steeds in staat is tot verbazingwekkende acties.
10 De Bataclan-redder
Op 13 november 2015 werd de wereld opgeschrikt door de ergste terreuraanval die Europa in tien jaar tijd had meegemaakt. Gewapende mannen en bommenwerpers vielen Parijs aan en claimden 130 levens - meer dan de aanval van 2011 in Noorwegen en 7/7 van Groot-Brittannië samen.
De ergste van deze aanvallen vonden plaats in het Bataclan-concertgebouw. In een twee uur durende uitbarsting tijdens een death metal optreden, hebben islamitische gewapende mannen 90 mensen afgeslacht. Toch hadden ze veel meer gemakkelijk kunnen doden. Dat ze dat niet deden is te danken aan één anonieme bewaker die alleen bekendstaat als Didi.
Hadi, een moslim uit de arbeidersklasse, had verwacht de avond door te brengen met nietsvermoe- ders dan te ruziën met dronkaards. Toen kwamen de schutters. Toen hij zich realiseerde wat er ging gebeuren, gooide Didi onmiddellijk de dichtstbijzijnde nooduitgang open, ongetwijfeld om levens te redden. Maar het echt heroïsche moment kwam toen hij het schieten hoorde en ontdekte hoeveel mensen nog steeds vastzitten. Redenerend dat de enige manier om hen te redden was om meer nooduitgangen te openen, rende Didi terug naar binnen, precies in het hart van het bloedbad.
Wat volgde zou niet misstaan in een heroïsche film uit de Tweede Wereldoorlog. Kogels ontwijken, Didi gooide meer deuren open en leidde angstige burgers de straat op. Toen een andere schutter buiten begon te schieten, leidde Didi tientallen naar de veiligheid van een nabijgelegen appartement. Daarna rende hij regelrecht terug de Bataclan in om nog meer mensen te redden. Toen hij hen had gered, ging hij regelrecht terug naar binnen. Hij bleef dit doen tot de aanval eindelijk was afgelopen.
Het is onmogelijk om te weten hoeveel Didi die nacht heeft gered. Volgens overlevenden kan het totaal oplopen tot 500. We weten alleen maar dat zonder zijn buitengewone heldhaftigheid Frankrijks ergste terreuraanslag onvoorstelbaar erger kon zijn geweest. Net als een echte held heeft Didi zijn echte naam nooit uitgegeven of publiciteit gezocht voor zijn acties.
9 The Hero Chef van 9/11
De first responders van 9/11 zijn terecht geprezen om hun borderline-waanzinnige niveaus van moed in het gezicht van totale verwoesting. Toch waren er die dag andere helden. Helden die gewoon gewone mensen waren die gewone klusjes deden. Een van die helden was chef Benjamin Keefe Clark.
Clark stond meer bekend om zijn gehaktbrood en geniale humor dan om zijn dapperheid. Dat zou veranderen op de ochtend van 11 september 2001. Terwijl Clark een maaltijd aan het bereiden was voor de Fiduciaire Trust Company, sloeg een vliegtuig de North Tower in. Vanaf de 96e verdieping van de South Tower keken de klanten van Clark in shocktoestand. Op dat moment besefte de chef dat hij iedereen eruit moest halen.
Begrijp dat dit nergens in de functiebeschrijving van Clark was. Hij had net zo gemakkelijk naar de verbrijzelde ramen kunnen dwalen om met de anderen te gapen. In plaats daarvan begonnen zijn latente heldengenen en nam de chef de leiding. Omringd door door schokken geschokte arbeiders slaagde Clark erin om bijna de hele 96e verdieping in zijn eentje te evacueren.
Veel later zouden functionarissen van Fiduciary Clark belonen met het redden van honderden levens. Zonder zijn snelle denken zouden veel meer mensen op de 96e verdieping zijn geweest toen vlucht 175 de zuidelijke toren tussen de verdiepingen 77-85 trof. Dankzij zijn inspanningen lagen ze veilig op de grond.
Helaas was Clark er niet bij. Vlak voordat het tweede vliegtuig de toren in sloeg, was de chef van de held op de 78e verdieping gestopt om een gehandicapte vrouw te helpen. Toen de zuidelijke toren werd geraakt, werd hij onmiddellijk gedood.
8 De vader die een Beirut-bommenwerper heeft gestopt
De dag vóór de aanslagen in Parijs werd de Libanese hoofdstad Beiroet getroffen door de ergste bombardementen van het land sinds het einde van de burgeroorlog. Er werden drieënveertig mensen gedood toen twee rekruten van ISIS zich richtten op een moskee en een bakkerij vlak na het einde van het avondgebed. Toch had deze dodentol nog slechter kunnen zijn als het niet voor een gewone vader was geweest: Adel Termos.
Een 32-jarige vader, Termos, leek niemand speciaal te zijn. Uit met zijn gezin en zes jaar oude dochter, ontsnapte hij aan de eerste bomaanslag op de huid van zijn tanden. De meesten van ons zouden waarschijnlijk gereageerd hebben door in een knokige hoop te stortten op zo'n korte oproep maar niet op Termos. Terwijl de menigte zich verzamelde om de gewonden te helpen, merkte de jonge vader een achterdochtige kerel op. De tweede bommenwerper zou kennelijk op het punt staan om de menigte van eerstehulpverleners binnen te lopen en ze ook te vermoorden. Hij had niet op Adel Termos gerekend.
Zonder na te denken over zijn eigen veiligheid, snelde Termos de bommenwerper en tackelde hem op de grond. De zelfmoordriem van de man ontplofte, op dat moment was hij nog steeds te ver weg van de menigte om nog meer doden te veroorzaken (hoewel velen gewond raakten). Termos stierf tijdens de ontploffing. Er wordt echter gedacht dat zijn acties tientallen levens hebben gered. We kunnen alleen maar hopen dat Termos op dit moment aan het chillen is in het paradijs, lachend terwijl zijn moordenaar naar de hel wordt gestuurd voor zijn slechte daden.
7 De Sandy Hook-leerkracht die 15 jonge levens redde
Op 14 december 2012 liep Adam Lanza de Sandy Hook Elementary School binnen en doodde 20 kleuters en zes leraren. Het was een van de ergste massale schietpartijen in de Amerikaanse geschiedenis in termen van verlies van mensenlevens en de leeftijden van de doden.Maar zelfs een kloothommel zo groot als Lanza niet kon voorkomen dat het menselijke fatsoen van zijn slachtoffers doorscheen.
Je hebt misschien gehoord van Victoria Leigh Soto. Soto, een 27-jarige lerares, stierf toen ze haar studenten probeerde te beschermen tegen Lanza en daardoor verschillende levens redde. Sindsdien is ze terecht als een held begroet en heeft ze een non-profitorganisatie opgericht in haar naam. Minder bekend maar niet minder heldhaftig was Kaitlin Roig-DeBellis. Als eerstejaars leraar in een aangrenzend klaslokaal kon ze zichzelf en 15 kinderen verbergen voor de aanval van de schutter.
Net als Soto toonde Roig-DeBellis ongelooflijk snel nadenken. In haar klaslokaal bevond zich een kleine badkamer voor kinderen van één persoon. Ondanks het binnendringen van geweerschoten, slaagde Roig-DeBellis er in alle 15 studenten in te passen en ze letterlijk op elkaar te stapelen. Toen trok ze een opslagkar voor de deur om hun schuilplaats te verbergen, sloot ze zich op met haar kinderen en bad.
Het leek erop dat iemand aan het luisteren was. Toen er op de deur klopte, was het niet Lanza die op zoek was naar meer slachtoffers. Het was het SWAT-team dat net op het toneel was verschenen. Dankzij de acties van Roig-DeBellis leven er meer kinderen dan anders het geval zou zijn geweest.
6 De Brusselse bagage-afhandelaar die in chaos is gelopen
Wanneer een bom ontploft in de directe omgeving, raken de meeste mensen het vuil of rennen ze zo snel als ze kunnen in de tegenovergestelde richting. Alphonse Lyoura is niet "de meeste mensen." Een bagageafhandelaar op de luchthaven van Brussel, hij werkte op de ochtend van 22 maart 2016, toen twee door ISIS geïnspireerde voormalige criminelen met kofferbommen binnenliepen en 17 mensen afslachtten. (Een extra 14 zou sterven in een verwante bomaanslag bij een metrostation een uur later).
Temidden van de rook en geschreeuw van de gewonden, renden de overlevenden naar de uitgangen. Maar niet Alphonse Lyoura. Niet wetend of de aanval voorbij was of wat er met hem zou gebeuren, liet deze gewone man vallen wat hij deed en liep hij naar het hart van het bloedbad zonder te denken aan zijn gedachten, maar om de overlevenden te helpen.
Hoewel de aanval voorbij was, bleken de acties van Lyoura nog steeds doorslaggevend. Met opmerkelijke kalmte hielp hij zoveel mogelijk gewonden om hun wonden te verzorgen of de uitgangen te bereiken als hij kon. Zonder medische training was hij in staat om bloedstromen op te vangen en zeven mensen naar buiten te krijgen waar paramedici hen bezochten.
Later zeiden de getuigen dat het zien van Lyoura, rustig wandelen door het wrak, genoeg was om ze hoop te geven. En op een dag zo donker als degene die net Brussel had geraakt, was hoop zeker wat nodig was.
5 De sneldenkende Japanse arts
Tot nu toe heeft iedereen op onze lijst zichzelf blootgesteld aan het gevaar om anderen te redden of te helpen. Dat is niet het geval met Hiroshi Morita. Desondanks zou het moeilijk zijn om iemand te vinden die niet dacht dat Morita een held was. Dankzij zijn snelle denken slaagde hij erin tientallen levens en honderden mensen te redden van slopende verwondingen. En hij deed het allemaal terwijl hij mijlen en kilometers verwijderd was van de plaats van de ramp.
Het was 20 maart 1995, een koele lentedag in Japan. Op het hoogtepunt van de spits sijpelden vijf sekteleden die op afzonderlijke lijnen van de metro van Tokio rijden, tegelijkertijd zakken sarin door, waarbij een giftige wolk van zenuwgas vrijkwam. Het was de ergste bioterror-aanval in de geschiedenis. Twaalf mensen stierven, verstikkend in hun eigen bloed, hun lichamen bezaaid met pijnlijke spasmen. Meer dan 6.000 raakten gewond. Zonder Morita zouden die schokkende cijfers nog hoger kunnen zijn geweest.
De sekte die Tokio aanviel was dezelfde sekte die in Matsumoto minder dan een jaar eerder een wolk sarin had vrijgegeven, waarbij er acht werden gedood. Dr. Morita was toevallig een van de eerste hulpverleners van die zaak, waardoor hij een uitstekende basis kreeg bij het behandelen van sarinvergiftiging. Toen nieuws over de aanslag in Tokio zich verspreidde, was Morita de eerste die de symptomen herkende. Zijn hele staf commandantend, liet hij hen individueel elk ziekenhuis in Tokio telefoneren en legde uit dat het gas sarin was en hoe het moest worden behandeld.
Totdat Morita in paniek begon te roepen, wist niemand dat het gas sarin was. Bij een vertraagde behandeling kan sarinvergiftiging gemakkelijk leiden tot levenslange handicaps, coma of zelfs de dood. Dankzij het snelle denken van Morita kregen letterlijk duizenden mensen die dag die dag de behandeling die ze zo hard nodig hadden.
4 De By-The-Book-agent die de bommenwerper uit Oklahoma heeft gevangen
Ergens op het platteland van Oklahoma woont een van Amerika's meest onwaarschijnlijke helden. Charlie Hanger is een voormalige Oklahoma Highway Patrol-trooper die zo officieus was en door het boek dat mensen grapten dat hij zijn eigen moeder zou betten. Waar hero cops in films misschien de afvalligen zijn die het regelboek weggooien, was Hanger het soort man dat ervoor zorgde dat hij het tot op de letter volgde. Toch deed deze zwijgzame, gehoorzame jongen iets dat geen aantal meer conventionele helden had kunnen doen. Hij is de man die de bommenwerper uit Oklahoma City heeft gepakt.
De dag was 19 april 1995. Een gigantische mestbom die in een vrachtwagen was verborgen, had net het Alfred P. Murrah Federal Building in het centrum van Oklahoma City genivelleerd en 149 volwassenen en 19 kinderen gedood. Rechtshandhaving vanuit de hele staat stroomde naar de stad, met Charlie Hanger ertussen.
Zoals iedereen, moet zijn geest vol shock en afgrijzen zijn geweest. Anders dan alle anderen behield Hanger echter het oog van de agent voor detail en zijn eigen verlangen om de regels te volgen. Dus toen een roestende, gele Mercury Marquis uit 1977 zonder kenteken hem op de Interstate 35 passeerde, veranderde hij zijn focus van het bombardement en trok hij de man over.
De persoon die toevallig in die oude auto klom. Timothy McVeigh.
In die tijd dacht niemand dat een rechtsextremist verantwoordelijk was voor de ontploffing.Na de bomaanslag op het WTC in 1993 waren moslims de hoofdverdachten. Iemand anders zou McVeigh waarschijnlijk met een kaartje hebben laten gaan. Maar niet Hanger. Hij boekte de man en toen McVeigh zijn wapen pakte, kwam Hanger daar als eerste. McVeigh werd in hechtenis genomen in het stadje Perry, waar de FBI hem uiteindelijk vond. De Oklahoma-bommenwerper werd gepakt, allemaal dankzij de moed van een trooper en de wens om volgens de regels te spelen.
3 De overlevende van de holocaust die zichzelf heeft opgeofferd om zijn studenten te redden
Het bloedbad van Virginia Tech in 2007 blijft de dodelijkste campus die in de Amerikaanse geschiedenis schiet. In twee afzonderlijke sprees, twee uur na elkaar, slachtte Seung-Hui Cho 32 medestudenten en leraren in een aanval die hopelijk nooit zal worden overtroffen. Ongelooflijk, het had aanzienlijk slechter kunnen zijn. Als Liviu Librescu er niet was geweest, zou het dodental op 54 kunnen zijn.
Als 76-jarige professor in de bouw, had Librescu al genoeg heldhaftigheid voor één leven onder zijn riem. Een Jood geboren in Roemenië, hij overleefde eerst de Holocaust en trotseerde toen de beruchte communistische dictatuur van Roemenië. Dus toen Cho besloot om zich op de 23 studenten van Librescu te richten, deed de bejaarde professor wat voor een dergelijke held natuurlijk was: hij offerde zichzelf op om hen te laten ontsnappen.
Terwijl hij zijn studenten vertelde om uit de ramen te komen, gebruikte de overlevende van de Holocaust zijn eigen lichaam om de deur dicht te houden, zelfs nadat Cho volley na volley in hem had afgevuurd. Hoewel Librescu een pijnlijke dood stierf, kocht hij zijn klas net genoeg tijd om weg te komen. Van de 23 die in de kamer waren geweest, is er slechts één door Cho vermoord. De rest stapte uit seconden voordat hij de deur binnenkwam, vuurwapens die laaiden. Dankzij het offer van de vriendelijke professor kregen 22 jongeren een kans op een toekomst die anders van hen zou zijn gestolen.
2 Het homopaar dat de tienerslachtoffers van Anders Breivik tot veiligheid bracht
Op 22 juli 2011 heeft extreem-rechtse extremist Anders Breivik een autobom ontploft in Oslo, acht mensen gedood en meer dan 200 gewond. Vervolgens nam hij een boot naar het eiland Utoya en vermoordde 69 tieners in een linkse zomerkamp georganiseerd door de uitspraak Arbeiderspartij. Het blijft de dodelijkste terreuraanval gepleegd door een eenzame persoon in de moderne Europese geschiedenis. Maar zelfs in de diepten van deze verschrikking wisten twee helden te voorschijn te komen.
Hun namen waren Hege Dalen en Toril Hansen, een getrouwd lesbisch koppel. De twee kampeerden aan de andere kant van het meer van het eiland Utoya toen het schieten begon. Ze konden het geschreeuw horen. Maar in plaats van naar beneden te gaan of de politie te bellen, deden ze iets dat zo waanzinnig heroïsch was dat we ze alleen maar konden groeten. De twee vrouwen stapten in hun boot en roeiden regelrecht de diepte in van de schietpartij om zo veel mogelijk tieners te redden.
Omdat hun boot klein was, vereiste dit veel retourvluchten. Zelfs nadat Breivik herhaaldelijk op de boot had geschoten en kogelgaten in de romp achterliet, bleven de vrouwen koortsachtig roeien kinderen heen en weer tussen Utoya en veiligheid. In de loop van vier reizen slaagden ze er in om 40 tieners te redden. Zonder hun krankzinnige moed had het dodental van de dubbele terreuraanslagen van Breivik de 100 kunnen overtreffen.
Misschien is het beste deel dat Hege en Toril alles waren wat Breivik beweerde te haten. De lesbiennes waren precies het soort mensen waarvan het monster dacht dat ze Noorwegen verwoestten. Maar toen het erop aankwam, was het de menselijkheid van dit bescheiden homopaar dat doorscheen in plaats van de gal en haat van Anders Breivik.
1 De 15-jarige Niemand die zijn leven gaf om zijn klasgenoten te redden
https://www.youtube.com/watch?v=AwarMUMQE1U
De kans is groot dat je nog nooit van Aitizaz Hasan hebt gehoord. Waarom zou je hebben? Een 15-jarige herrieschopper uit een arme familie in het midden van nergens, Hasan was schijnbaar bestemd voor de vergetelheid. Toch zal zijn naam voortleven onder degenen die hem kenden. Waarom? Omdat Hasan onder zijn ongehoorzame oppervlak een kind was dat bereid was zijn leven op te offeren om honderden anderen te redden.
Het was begin 2014 in de verontruste noordwestelijke provincie van Pakistan, lang een broedplaats voor terrorisme. Hasan en enkele vrienden waren naar buiten gestuurd om laat aan te komen bij hun eenkamerschool in het extreem arme dorpje Hangu. Terwijl ze buiten rondliepen, zagen ze een volwassen man naderen. Vastgebonden aan zijn lichaam was een zelfmoordaanslag.
Hasan's vrienden reageerden zoals elke normale tiener zou doen: ze renden voor hun leven. Maar Hasan was geen normaal kind. Geconfronteerd met een volgroeide moordenaar die onschuldige kinderen afslacht, besloot hij zijn positie te handhaven. Toen de bommenwerper dichterbij kwam, beschuldigde Hasan hem en sloeg hem op de grond.
De inslag deed de bom ontploffen, waarbij zowel de aanvaller als Hasan werden gedood. Maar het heeft ook veel levens gered. De school in Hangu was een grotendeels open ruimte vol met 2000 studenten. Op een dergelijke locatie zou de schokgolf van de bom ongehinderd zijn geweest en tientallen doden. Honderden tieners zouden dood zijn. In plaats daarvan leefden ze dankzij de moed van een jonge jongen.
Het trieste is dat de naam Aitizaz Hasan nauwelijks bekend is buiten dat ene gebied van Pakistan. Hier is een kind dat zijn leven heeft laten staan voor extremisten toen niemand hem de schuld had gegeven van het weglopen. Daarvoor verdienen hij en zijn offer beter bekend te worden.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.