Top 10 soorten Romeinse gladiatoren

Tales of gladiatorial combat zijn al duizenden jaren in de ban. Van boeken en schilderijen tot films en televisieshows, het beeld van een gladiator met een zwaard en schild die vecht voor hun leven heeft velen geïntrigeerd en geïnspireerd. Toen de gevechten echter populairder werden, wilde de menigte meer. Gladiatorgevechten werden divers en een zwaard en schild waren niet helemaal genoeg. Hier zijn tien verschillende soorten jagers die gespecialiseerd zijn in een gevarieerd aanbod van wapens en nieuwigheden.

10Bestiarii

In tegenstelling tot andere gladiatoren waren de bestiarii strijders die tegen dieren vochten en niet tegen mensen. Romeinse keizers en senatoren gebruikten exotische en machtige dieren (bijvoorbeeld leeuwen, tijgers, olifanten en beren) die uit Afrika of Azië werden geïmporteerd om hun rijkdom te tonen en een spektakel te tonen voor de drukte in het Colosseum en de amfitheaters. Sommige dieren, zoals olifanten, werden gevangen genomen om de menigte te choqueren en te vermaken met wezens die ze eerder niet hadden gezien. Andere dieren waren er om te jagen en opgejaagd te worden.

Er waren twee hoofdtypen bestiarii: de, Äddamnatio ad bestias` (verdoemd door het beest) en de 'jager' (jager). De damnatio waren die ter dood veroordeeld, in de ring gegooid voor een vernederende en wrede aftocht naar het hiernamaals. Niet beschouwd als gladiatoren - ze waren de laagste klasse van mensen in het oude Rome - hun dood was om de menigte te vermaken en een enkel beest kon honderden doden tegelijk.

De venatio trainde en bejaagde dieren voor de menigte als onderdeel van hun optreden. Er zijn maar weinig bekende venatio die zijn opgenomen door historici en kroniekschrijvers omdat ze werden vergeleken met andere gladiatoren. Het bekendste voorbeeld is Carpophorus, die naar verluidt meer dan 20 dieren met zijn blote handen aan het Circus Maximus heeft gedood. Ook trainde hij, in overeenstemming met de tijd, dieren om slachtoffers te doden, op te sporen en zelfs te verkrachten.

Verschillende keizers toonden hun bekwaamheid in het doden van dieren als een bestiarii, hoewel, in plaats van indruk te maken op de menigte, het hun populariteit daadwerkelijk schaadde. Nero vocht tegen dieren in de Arena, terwijl Commodus heldhaftig gevochten en onbeweeglijke dieren vocht van een veilig, verhoogd platform, tot grote afschuw van de senaat.

9Noxii

De noxii waren de laagste van de laagste in de Romeinse samenleving. Veruit de laagste klasse van burgers, zij waren degenen die zo aanstootgevend werden geacht aan de Romeinse samenleving dat zij zelfs niet als mensen werden beschouwd. Dit soort mensen omvatte (in willekeurige volgorde) christenen, joden, zij die het leger verlieten, moordenaars en verraders. Ze waren niet geselecteerd voor de gladiatorenschool en hun verschijning in de arena's was puur om op de meest gorieuze manier te sterven als straf voor hun misdaden.

Er waren verschillende manieren waarop de noxii konden sterven. De ene was onderdeel van een bestiarii-conflict met dieren, waar ze door de dieren uit elkaar zouden worden gereten. Een ander zou de jagers geblinddoekt en instructies van de menigte gegeven hebben, zoals de bluf van een sadistische blinde man. Anderen zouden naar echte gladiatoren worden gegooid om opgejaagd te worden. Vaak naakt of mogelijk met een lendendoek, had de noxii geen pantser en elk wapen zou een eenvoudig gladius (kort zwaard) of een stok zijn.

De Romeinen hadden er plezier in om de noxii te doden. Het diende als herinnering aan de burgers van de rechtsstaat en orde, en ook van hun plaats in de sociale hiërarchie.

8Retiarius

Wat is beter, snelheid of kracht? Dood door duizend keer knippen of één stuwkracht? In de Romeinse tijd was het antwoord duidelijk hoe meer macht en wapenrusting, hoe beter. Dit is de reden waarom de retiarius aanvankelijk werd beschouwd als een lagere soort gladiator; ze hadden heel weinig harnas en moesten vechten met behendigheid, snelheid en sluwheid. Om het goed te maken hadden ze echter een te verstrikken net, een drietand die werd gebruikt om te jaben en te bewegen, en als laatste redmiddel, een kleine dolk die in sommige gevallen vierpuntig was.

De retiarius zou trainen in een andere barak naar de gladiator en schild gladiator en had vaak slechtere omstandigheden. Ze werden als vrouwelijk gezien voor anderen en werden bespot. De satiricus en dichter Juvenal vertelde het verhaal van de minderjarige aristocraat Gracchus, die niet alleen schande veroorzaakte door een gladiator te worden, maar hij bracht de maatschappij verder schaam door te vechten als een retiarius.

Desondanks wonnen ze door de eeuwen heen een gunst en werden ze een steunpilaar in de arena, een aanvulling op de verschillende stijlen van de gewapende secutores, murmillos en scissores (een gladiator met een zwaard dat twee bladen heeft).

7Secutor

Denk aan het klassieke arcadegame Donkey Kong? Zo niet, dan zou op elk niveau van Donkey Kong het personage Mario gebouwen moeten schalen om het kwaadaardige Kong te confronteren. Vervang Donkey Kong nu door een retiarius. Mario zou een secutor zijn wiens taak het was om de retiarius te achtervolgen en te verslaan. Een secutor was gekleed in zwaar pantser: hij had een groot schild, een zwaard en een ronde helm die zijn hele gezicht bedekte behalve twee kleine ooggaten. Ze werden ontwikkeld als een tegenhanger van de steeds populairdere retiarius (netto-werpers) in een clash van stijlen.

Een typische wedstrijd tussen een secutor en een retiarius zou beginnen met de retiarius op veilige afstand - in sommige gevallen op een verhoogd platform boven water - met een stapel stenen klaar om te gooien. Een secutor (dat wil zeggen een jager in het Latijn) zou de retiarius achtervolgen en proberen te vermijden gevangen te worden genomen in het net of geraakt te worden door de rotsen. Ze zouden ook de drietand van de retiarius moeten ontwijken die werd gebruikt om de secutor ver weg te houden. De secutor had het voordeel zwaar bewapend te zijn, maar zou ook moeiteloos moe worden onder het gewicht van zijn harnas. Het leidde tot een pakkende wedstrijd.

De keizer Commodus vocht tijdens de spelen als een secutor, en woog zwaar tegen de verwachtingen in zijn voordeel om ervoor te zorgen dat hij zijn wedstrijden zou winnen. Een andere beroemde secutor was Flamma, een Syrische jager die vocht met het dragen van een outfit uit het grondgebied van Gallië.Hij vocht 34 keer met een winst / gelijkspel / verliesrecord van 21-9-4. Verbazingwekkend genoeg kreeg hij zijn vrijheid vier keer aangeboden en weigerde elke gelegenheid.

6Equites

Ondanks het delen van enkele gelijkenissen, mogen de gladiatoren niet worden verward met de Romeinse ruiters met dezelfde naam. De Romeinse cavaleristen waren vaak minderjarige aristocraten, die een vertrouwde positie in de senaat bekleedden en zelfs keizer konden worden. De gladiatoren-equiten waren verheerlijkte showmannen.

Omdat het potentieel van de dood niet genoeg was, begon het Colosseum over het algemeen met een equites bout om de menigte op te vrolijken door de behendigheid en snelheid die ze toonden. Te paard begonnen ze elkaar met hun lansen aan te vallen en trokken ze af om te vechten met een kort zwaard en schild. Ze droegen lichte bepantsering om hun behendigheid en atletisch vermogen te verbeteren.

5Provocator

Zoals we nu weten, gooiden veel van de wedstrijden verschillende soorten gladiatoren tegen elkaar. Een provocator zou echter alleen andere provocators bevechten. De reden hiervoor is omdat ze elkaar hebben uitgedaagd om te vechten, in plaats van dat de wedstrijd voor hen is geselecteerd. Ze zouden vechten om ruzies tussen rivaliserende gladiatorenscholen te regelen, voor de pure concurrentie ervan, of om hun eigen status te verbeteren door een gerenommeerde rivaal te verslaan. Om de gelijkheid te weerspiegelen, was elke provocator bewapend in de legionair (Romeinse soldaat) stijl met grote rechthoekige schilden, een borstplaat en een helm. Het zware pantser betekende dat ze snel moe werden en dat het moeilijk was om ze te verwonden.

4Gladiatrix

Het debat over de vraag of vrouwen moeten deelnemen aan gevechtsporten is niet nieuw. Duizenden jaren geleden bespraken filosofen, historici en senatoren, zoals Cassius Dio en Juvenal, de verdiensten van vrouwen die deelnamen aan de strijd in het Colosseum. Een gladiatrix zou heel weinig harnas dragen, ontbloot bovenlijf zijn en in veel gevallen zelfs geen helm dragen om met haar geslacht te pronken. Gewapend met een kort zwaard en mogelijk een schild, deze gevechten waren zeer zeldzaam en gezien als een novum. Behalve dat ze elkaar vochten, om de verontwaardiging te vergroten, veroorzaakten ze ook shock en verontwaardiging door dwergen te bestrijden.

In een nogal extreem geval van de aristocraat die haar korset van zich af gooide en het slumde met de handarbeiders, kwamen veel gladiatrices van een hogere status in de samenleving, een contrast met de lage of slaven gladiatoren. Hun uiterlijk veroorzaakte zo'n schandaal dat ze uiteindelijk werden verboden in 200 na Christus.

3Gallus / Murmillo

De Gallus waren enkele van de vroegste gladiatoren die afkomstig waren uit de Gallische stam van Midden- en West-Europa. Ze begonnen te vechten nadat ze gevangen waren genomen als krijgsgevangenen. Zwaar bewapend leken ze op de stereotype gladiator met een langzwaard, een schild en een helm, maar ze droegen de traditionele Gallische stijl van kleden. De Gallus waren minder wendbaar dan andere soorten gladiatoren en vertrouwden op macht en brute kracht om hun tegenstanders aan te vallen. Ze vochten vaak tegen gevangenen uit rivaliserende stammen.

Toen de Galliërs eenmaal vrede hadden gemaakt en deel gingen uitmaken van het Romeinse Rijk, werd het als onsmakelijk beschouwd om een ​​bondgenoot te dwingen om voor hun vermaak te vechten, dus pasten zij zich aan bij een ander type gladiator genaamd de murmillo. Nog steeds met gebruik van het zware zwaard en schild, kleedde het murmillo zich dichter bij een Romeinse soldaat en vocht hij tegen andere murmillones, gladiatoren uit rivaliserende regio's en het net gooien van Retiarii.

Een beroemde murmillo was Marcus Attilius, die in zijn eerste gevecht een gladiator versloeg van Nero's eigen troepen, Hilarus (die een 12-2 winst / verlies record had). Attilius volgde het daarna op met een overwinning op de 13-0 Lucius Felix. Niet slecht voor een groentje.

2Samnite

De Samnieten waren een van de vroege gladiatoren en ze delen veel overeenkomsten met de Gallus. Ze waren ook oorspronkelijk krijgsgevangenen maar werden geprezen uit de regio Samnium in Zuid-Italië. Toen de Romeinen overwonnen waren, dwongen ze de Samnieten om mock ceremoniële veldslagen te organiseren. Populair, dit evolueerde uiteindelijk in gladiatorenwedstrijden waar de Samnite hun traditionele militaire uitrusting met een groot rechthoekig schild en zwaard zouden dragen.

Ze vochten tegen andere soldaten die gevangen waren genomen door stammen die strijden tegen Rome. Gedwongen om te concurreren in hun respectievelijke militaire stijlen, dit bood een unieke kans om rivaliserende clans te zien vechten. Uiteindelijk vochten ze tegenstanders die gekleed waren als Romeinse legionairs om de triomf van Rome over de stammen af ​​te beelden (die hopelijk de Romeinen zouden winnen of anders was het behoorlijk gênant geweest).

Toen Samnium geabsorbeerd raakte als een provincie van Rome, vochten ze niet langer als een aparte categorie, maar ontwikkelden zich tot de hoplomanchus of murmillo gladiatoren, die vergelijkbare wapens en kleding hadden.

1Thracian

De populairste en bekendste gladiator is Spartacus (anders dan Russell Crowe misschien). Spartacus was krijgsgevangene van de Thracische stam van Zuidoost-Europa (rond het hedendaagse Bulgarije). Hij rebelleerde tegen zijn slaven die hem als een gladiator hadden getraind en hem in de strijd hadden gedwongen. Nadat hij zijn medeslaven had geleid en een leger van meer dan 70.000 rebellen had verzameld door verschillende veldslagen met de Romeinen, werd hij uiteindelijk verslagen, hoewel zijn legende nog steeds voortleeft.

Met een rond scherm, een gebogen lemmet en een brede helm met embleem van griffioen, waren de Thraciërs misschien wel de meest populaire en meest voorkomende van de vroege gladiatoren. Ze vochten vaak tegen de Gallus en Samnites.

Op dezelfde manier hebben we ondersteuning voor sportteams, keizers en senatoren met hun eigen favoriete soorten gladiatoren. Caligula, in het bijzonder, steunde de Thraciërs en vermoordde zelfs een andere gladiator die zijn favoriete Thracische krijger had verslagen. Caligula trainde om te vechten als een Thraciër toen hij vocht in het Colosseum, en dit maakte het mogelijk dat elk besluit dat genomen werd gunstig zou zijn voor de Thraciërs.Een andere keizer Domitianus had zo'n minachting voor Thracians dat hij eens een toeschouwer naar de honden gooide. De misdaad van de toeschouwer - hij stelde voor dat een Thraciër een gevecht zou winnen.