Top 10 pre-socratische filosofen

Plato heeft ons een van de grootste filosofische oeuvres achtergelaten. Zo groot is de invloed van Plato geweest dat zijn vertegenwoordiging van Socrates alle filosofen heeft overschaduwd die in de tijd en daarvoor in de Griekse wereld bestonden. Deze voorgaande filosofen staan ​​algemeen bekend als pre-Socratisch, niet noodzakelijk omdat ze inferieur waren aan Socrates, maar alleen omdat ze eerder kwamen. We hebben niet zoveel informatie over hun leven en leringen, maar wat we wel hebben, is heel interessant. Voor een meer volledige lezing hierover, is Diogenes Laertius 'Lives of the Philosophers' de beste bron die we hebben, hoewel niet helemaal betrouwbaar. Hier zijn tien van de beste pre-socratische filosofen.

10

Empedocles

Empedocles is de bron van het klassieke idee dat het universum is samengesteld uit vier elementen: aarde, water, lucht en vuur. Geloven dat het onmogelijk was dat iets uit het niets zou ontstaan, of dat bestaande dingen in het niets zouden verdwijnen, hij geloofde dat alle verandering tot stand kwam door het vermengen van deze vier elementen. Een deel van dit geloof in de voortzetting van het bestaan ​​was zijn vast geloof in reïncarnatie.

Het geloof in reïncarnatie heeft waarschijnlijk geleid tot de verhalen rond de dood van Empedocles. Een van de verhalen vertelt dat Empedocles naar de top van de Etna klom en zichzelf in de lava naar zijn dood wierp. Of hij deed dit als een manier om daadwerkelijk een god te worden, of om zijn volgelingen voor de gek te houden door te geloven dat hij van de aarde was verdwenen. Hoe dan ook wordt gezegd dat de vulkaan een van zijn bronzen sandalen uitspuwde en zijn dood onthulde.

9

Zeno

Zeno was de student van een andere filosoof op deze lijst, Parmenides. We kennen Zeno omdat zijn geschriften door Aristoteles zijn besproken en hij in een dialoog van Plato voorkomt. Ondanks zijn beschrijving in Plato weten we heel weinig van Zeno zelf. Wat we weten van Zeno is zijn fervente steun voor de theorieën van zijn leraar.

Zeno is tegenwoordig bekend om zijn paradoxen die probeerden de valsheid van sensorische informatie en de onmogelijkheid van verandering te demonstreren. Met behulp van een verhaal over een race tussen Achilles en een langzame renner (soms gegeven als een schildpad) bewijst Zeno de onmogelijkheid van beweging. In de paradox geeft Achilles een hardloper half zo snel als hijzelf een voorsprong. Wie zouden we verwachten te winnen? Als zo'n race echt zou plaatsvinden, zouden we Achilles de langzamere loper voorbij zien komen. We kunnen echter redeneren dat Achilles nooit de langzamere loper moet passeren, of in feite helemaal niet bewegen. Als de langzame renner een voorsprong krijgt, dan moet tegen de tijd dat Achilles de langzamere man bereikte, de langzamere man de helft van de afstand hebben afgelegd die Achilles zelf had afgelegd. Tegen de tijd dat Achilles dat punt bereikt, zou de hardloper verder zijn gegaan, enzovoort, dus zal hij de langzamere man nooit inhalen.

8

Parmenides

De platonische dialoog Parmenides is een van de meest gecompliceerde van zijn werken en lijkt de diepzinnige aard van de filosofie van Parmenides te weerspiegelen, terwijl hij de moeilijkheid ervan verbeeldt. Parmenides werd gerespecteerd in zijn eigen tijd als leraar en lijkt slechts één werk te hebben geschreven, een gedicht over de natuur. Dit gedicht vertelt over de reis van Parmenides om een ​​godin te bezoeken op zoek naar wijsheid. Wat we bezitten is fragmentarisch maar voldoende om het denken van Parmenides te beoordelen.

Parmenides geloofde dat het hele universum, alles wat bestaat, tijdloos en verenigd is. Volgens hem was verandering onmogelijk. Zijn ideeën hebben een logische basis en zijn van grote invloed gebleken. Omdat we kunnen voelen dat dingen voortdurend veranderen, maar logisch bewijzen dat verandering onmogelijk is, moeten we een manier vinden om deze schijnbare botsing van wereldbeelden te rechtvaardigen.

7

Protagoras

In tegenstelling tot het geloof van Parmenides in een uniek onveranderlijk universum zei Protagoras beroemd: "De mens is de maat van alle dingen." Alles wat bestaat, kan worden beoordeeld aan de hand van de sensatie en interpretatie van de mens. Wat jij voelt dat waar is, is waar voor jou, wat ik voel dat waar is, geldt voor mij, en er is geen reden dat ze hetzelfde zouden zijn. Deze kijk op het bestaan ​​is erg handig voor het argumenteren van juridische en morele zaken, omdat je kunt bewijzen wat je wilt bewijzen. Sommige filosofen hebben het hele werk van Plato gezien als een manier om een ​​derde pad te vinden tussen de eenheid van Parmenides en het relativisme van Protagoras.

6

Gorgias

Gorgias is misschien wel het meest amusante van de pre-socratische filosofen. Het is duidelijk een slimme en overtuigende man, als Plato geloofd moet worden, geloofde Gorgias in niets. Hij was de eerste bekende Nihilist. Hij probeerde te bewijzen dat er helemaal niets bestond. In zijn werk, nu verloren, op niet-zijn, gebruikte Gorgias de volgende redenering: niets bestaat, of als het bestaat, kunnen we het niet weten, of als we het kunnen weten, is het onmogelijk om het te communiceren. Je krijgt het gevoel dat Gorgias zijn neus op andere denkers richtte en zijn logische vaardigheid vertoonde. Om een ​​idee te krijgen van de stijl van Gorgias moeten we ook bedenken dat hij een toespraak schreef ter verdediging van Helena van Troje, de meest gehate vrouw in de oude Griekse mythologie.

5

Anaxagoras

Anaxagoras was de favoriete filosoof van de Atheense leider Pericles. De leeftijd van Pericles wordt beschouwd als de gouden eeuw van Athene en het was in dit tijdperk dat de wetenschappelijke filosofie bloeide. Anaxagoras behandelde alle gebeurtenissen als wetenschappelijk verklaarbaar in plaats van te worden veroorzaakt door bovennatuurlijke middelen. Beroemd verklaarde hij dat de zon een enorme, hete rots in de lucht was en niet de wagen van Apollo. Deze opvallend moderne kijk op de wereld was zijn ondergang. De vijanden van Pericles probeerden hem in diskrediet te brengen door Anaxagoras aan te vallen. Ze beschuldigden hem van goddeloosheid jegens de goden en hij werd gevangengezet. Hij werd bevrijd en vluchtte uit Athene.

4

Heraclitus

Heraclitus, ook bekend als Heraclitus the Black, the Obscure, the Weeping Philosopher vanwege zijn negatieve kijk op en mysterieuze uitspraken. Het weinige wat we hebben van het werk van Heraclitus bestaat in korte bewoordingen open voor meerdere interpretaties.Hij staat bekend om het gezegde 'Je kunt niet twee keer in dezelfde rivier stappen'. Is dit omdat de rivier tussen de stappen is veranderd, of je hebt? Een andere van zijn uitspraken was 'Alles stroomt'. Weinig van zijn werk overleeft vandaag, maar hij was bekend in de oudheid en was van invloed op latere filosofen. In zijn latere tijd leed hij aan waterzucht, ophoping van vocht onder de huid. In een poging om dit te genezen, pleegde hij zichzelf in koeienmest en lag in de zon in de hoop de vloeistof weg te drijven. Na een dag stierf hij.

3

Thales van Miletus

Thales van Miletus wordt vaak gecrediteerd als de eerste systematische filosoof van de westerse wereld. Hij was de eerste die bovennatuurlijke verklaringen verwerpt en redenen zoekt achter gebeurtenissen. Om de waarde van dit begrip van de wereld te bewijzen, gebruikte hij zijn logica en bewijs om een ​​goede oogst van olijven te voorspellen en, door olijfpersen op te kopen, kon de markt in olie worden gekanteld en een fortuin verdienen. Naast het bedenken van verschillende geometrische theorieën (waarmee hij de hoogte van de piramides vanaf de grond kon meten) was Thales ook de eerste die elektriciteit studeerde. Het was opgevallen dat barnsteen, wanneer wreef, vezels erin aantrok. Het was deze statische elektriciteit die Thales heeft bestudeerd. Toen het negatieve deeltje van het atoom werd genoemd, werd het het elektron genoemd, naar het Grieks voor amber - elektron.

2

Democritus

Democritus was misschien wel het meest succesvolle van de oude filosofen vanuit een wetenschappelijk standpunt, en toch werd hij grotendeels genegeerd in de antieke wereld. We weten dat hij geloofde dat het hele universum werd beheerst door natuurlijke wetten die begrijpelijk en voorspelbaar waren, een zeer moderne visie. Met reden gebruikte Democritus ook het bestaan ​​van atomen en stofzuigers. Dit was in een tijd dat het onmogelijk was om iets te detecteren dat kleiner was dan het oog kan zien en het idee van niets en stofzuigers was een gruwel voor de meeste denkers. Zijn brede studies volgden ook de fijnere punten van filosofie, biologie, menselijke samenleving en geometrie. Naast dat hij recht had op zoveel zaken, zelfs als hij niet werd erkend, was hij ook een opgewekt persoon, bekend als de lachende filosoof.

1

Pythagoras

Pythagoras is waarschijnlijk de bekendste van alle namen in deze lijst. De stelling die zijn naam draagt ​​was al lang voor zijn geboorte in Egypte bekend. Het was bekend dat als een rechthoekige driehoek zijden had van lengte 3 en 4, de hypotenusa een lengte van 5 zou hebben. Wat waarschijnlijk is gebeurd, is dat Pythagoras dit speciale geval nam en een theorie uitwerkte die werkte op rechthoekige driehoeken. Daarnaast werkte hij de relaties uit tussen muzieknoten, bedacht alle vaste lichamen, en was de eerste die irrationele getallen bestudeerde. Naast deze wetenschappelijke ontdekkingen heeft hij ook veel werk verricht aan mystieke overtuigingen zoals reïncarnatie. Hij vormde een gemeenschap van volgelingen die zich aan enigszins excentrische regels hielden. Het was tegen hun regels om bonen te eten, een wagen op straat te lossen en nooit een vuur te roeren met een ijzeren gereedschap. De moderne mening is dat Pythagoras misschien een groep geleerde personen om zich heen heeft verzameld en dat al zijn ontdekkingen verbonden zijn met zijn naam. Van de verhalen met betrekking tot de dood van Pythagoras omvatten de meeste verhalen over het feit dat hij door een menigte de stad is uitgezet. Er wordt ook gemeld dat hij werd betrapt door de menigte toen hij naar een veld bonen kwam en zich er niet toe kon zetten om die heilige planten te vertrappen.