Delen:
Top 10 Hilarisch onpraktische historische vuurwapens
In de loop van de geschiedenis zijn er talloze onpraktische wapens geweest die te gecompliceerd, slecht ontworpen of eenvoudigweg in het verkeerde tijdperk bedacht waren. Veel van deze wapens zaten verspreid over de grens tussen innovatie en nutteloosheid. Verrassend genoeg werden sommigen zelfs officieel door militairen over de hele wereld geadopteerd, ondanks hun inherente gebreken.
10 Vandenberg Volley Gun
Het Vandenberg-volleyvuurwapen was een multibarrelig, stuiterend wapen dat in de jaren 1860 door General Origen Vandenberg werd ontwikkeld. Het geschut afgevuurd .45-kaliber ronden gelijktijdig uit maar liefst 451 vaten. Deze vaten moesten afzonderlijk worden geladen elke keer dat het kanon werd afgevuurd, tenzij de gebruiker een speciaal gereedschap had dat alle vaten tegelijk laadde.
Dit veroorzaakte een extreem langzame vuursnelheid en kon de geschutsbemanning gedurende een langere periode blootstellen. Het pistool van de pistolen was ook zwaar en tijdrovend om schoon te maken. Ze waren echter redelijk accuraat.
Het Vandenberg volley-wapen werd voor het eerst op de markt gebracht voor het Amerikaanse leger en vervolgens voor Groot-Brittannië, maar beide verwierpen het. Ondanks de tekortkomingen van het pistool, slaagde Generaal Vandenberg erin om een paar te verkopen aan de Confederatie. Eén ervan werd vermoedelijk gebruikt tijdens de belegering van Petersburg, Virginia.
9 Matchlock-musket
Het lunslot-musket, een van de eerste succesvolle vuurwapens, was niet zonder fouten. Om het te laden, werd een kleine hoeveelheid buskruit in de flitspan geplaatst, die vervolgens werd gesloten. Vervolgens werd poeder in de loop gegoten. Dat werd gevolgd door een patch en een lead bullet.
Het wapen werkte op een eenvoudig mechanisme dat ervoor zorgde dat de slang, een gebogen stuk metaal dat de lucifer vasthield, afdaalde op de fl itspan en het poeder ontstak. De wedstrijd was een brandend stuk chemisch behandeld touw dat moest worden aangestoken. Dit werd 'tending the match' genoemd.
Geschat werd dat een soldaat 2 kilometer (1 mijl) wedstrijdkoord per jaar doormaakte. Vaak stak de soldaat beide uiteinden van de wedstrijd aan voor het geval er een einde zou zijn. Dit versnelde de snelheid waarmee de wedstrijd werd geconsumeerd.
Zoals je je kunt voorstellen, leverde dit een logistieke nachtmerrie op voor de mensen die duizenden soldaten voldoende match gaven. Gebruikers werden ook geconfronteerd met het voortdurende gevaar dat een brandend sintel uit de lucifer de buskruit ontstoken in capsules aan hun riem zou ontsteken.
De matchlock werd afgebouwd met de ontwikkeling van de wielblokkering en uiteindelijk de flintlock.
8 Hale Rocket
https://www.youtube.com/watch?v=pw3COv5fs6Y?start=332
De Hale-raket, een spingestabiliseerd projectiel afgevuurd uit een metalen buis, werd in het midden van de 19e eeuw door het Amerikaanse leger gebruikt. De jetopen in de bodem van de raket werden onder een hoek ingeboord. Samen met de staartvinnen waren deze straalopeningen bedoeld om de raket op het doelwit te houden door deze te laten draaien. Dit systeem werkte echter zelden zoals het moest.
De Hale-raket werd ontworpen door de Engelse uitvinder William Hale in 1844. Aangezien deze raketten een record van onregelmatige vlucht en voortijdige explosie hadden, werden ze slechts een handvol keer gebruikt tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog, de Amerikaanse Burgeroorlog en de Britse Krim Oorlog.
Soms vlogen de raketten zelfs terug naar de bemanning die hen ontsloeg. Hoewel Hale-raketten niet effectief waren, hadden ze grote psychologische gevolgen voor de vijand vanwege hun willekeurige aard.
7 Hanes Grenade
De Hanes-granaat (ook bekend als de Excelsior) is in de vroege jaren 1860 ontwikkeld voor het leger van de Unie. Het was een holle metalen bol die was gevuld met explosieven. Het had 10-14 metalen uitsteeksels waarop slagpennen werden geplaatst.
Wanneer de granaat een hard oppervlak raakt, zou een slagkap ontploffen en de granaat opblazen. Toen ze niet waren gewapend, werden deze granaten opgeslagen in een metalen behuizing die twee helften had die aan elkaar waren geschroefd.
Zoals je zou verwachten, was het gemakkelijk om onbedoeld deze granaten op te zetten. Dientengevolge werden ze nooit officieel geadopteerd of in gevechten gebruikt. De Ketchum-granaat was succesvoller en zag zelfs gevechten in Petersburg en Vicksburg.
Verschillende andere soorten granaten, zoals de Rains-granaat, waren in wezen oplichterij voor hun noordelijke tegenhangers. Ze werden ook getest door de Confederatie, maar al deze granaten waren niet succesvol.
6 Dubbelkanonnenkanon
Ontworpen voor het Verbonden Leger in 1862, vuurde het kanon met dubbele loop tegelijkertijd twee kanonskogels in brand. Het werd uitgevonden door John Gilleland en kostte 350 dollar om te produceren.
De kanonskogels waren verbonden door een ketting en moesten ronddraaien tijdens het vliegen, alles op hun pad neermaaien. Tijdens het testen bleek echter dat de twee vaten zelden tegelijkertijd werden afgevuurd. Toen ze dat deden, waren de resultaten verre van juist.
Tijdens een van de tests vernietigde het kanon enkele bomen, sloeg een schoorsteen neer en doodde een koe. Al deze waren verre van het beoogde doelwit.
Ondanks de pleidooien van Mr. Gilleland beschouwden de Zuidelijke regering en de staat Georgia beide het kanon als een mislukking en weigerden het te adopteren. Afgezien van een korte schermutseling werd het kanon nooit in gevechten gebruikt. Tegenwoordig bevindt het zich buiten het stadhuis in Athene, Georgia.
5 M50 Reising
De M50 Reising was een machinepistool dat werd geadopteerd door het Korps Mariniers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was bedoeld als aanvulling op de Thompson omdat deze niet in voldoende aantallen kon worden geproduceerd.
De Reising woog ook minder dan de Thompson en was veel goedkoper te produceren. Het werd meestal gevoed vanuit een 20-round, afneembare boxmagazijn. De M55, een parachutistenversie met een opvouwbare voorraad, werd ook uitgegeven.
Hoewel de Reising er op papier goed uitzag, was hij niet geschikt voor de omgeving waarin de mariniers vochten. Het pistool klemde vaak vast vanwege zand en vervuiling en was moeilijk te demonteren voor reiniging.
Veel van de onderdelen waren met de hand gemonteerd in de fabriek, dus ze waren niet uitwisselbaar tussen wapens. Dit creëerde een probleem in het veld toen veel soldaten hun wapens tegelijkertijd schoonhielden. Er was zelfs een geval toen de mariniers hun reis naar een rivier gooiden ten gunste van de bolt-action 1903 Springfield.
Na de oorlog kochten veel politiediensten de overblijvende Reisings en gebruikten ze in een veel geschiktere omgeving.
4 Chauchat
Hoewel de Type 94 wordt beschouwd als het ergste pistool ooit gemaakt, beschouwen sommigen de Chauchat als het slechtste machinepistool ooit gemaakt. De Chauchat werd vervaardigd voor en afgevaardigd door het Franse leger in de Eerste Wereldoorlog.
Onder de vele fouten van het wapen, had de bout de neiging om op zijn plaats te vergrendelen als hij oververhit raakte. Het pistool was in feite nutteloos totdat het metaal was afgekoeld en samengetrokken tot zijn oorspronkelijke grootte.
Het ontwerp van het tijdschrift was nog erger. De Chauchat gebruikte een vreemd gevormd, gebogen tijdschrift met grote uitsparingen aan de rechterkant. Deze uitsparingen moesten de assistent-schutter laten zien hoeveel munitie er nog over was. In werkelijkheid veroorzaakten ze constante jamming in de modderige loopgraven, omdat vuil en roet zich verzamelden in het tijdschrift en de actie.
De gebruiker moest er ook zeker van zijn dat zijn wang niet op het uiteinde van het terugslagmechanisme rustte, of dat het mechanisme hem in het gezicht kon slaan. De Chauchat was te gecompliceerd en de kwaliteit van de productie was vaak onder de maat.
Een paar voorbeelden waren ook chambered in. 30-06 voor het Amerikaanse leger, maar ze bleken nog meer problemen te hebben dan de oorspronkelijke chambering van de 8 mm Lebel.
3 Bombard
De bombard, een groot kaliber kanon dat in de middeleeuwen werd gebruikt, vuurde enorme kanonskogels af die individueel uit massieve steen waren gehakt. De kanonnen werden gegoten van brons of gemaakt van ijzeren banden die aan elkaar werden gepast.
Vroege bombardementen waren effectief in het vernietigen van de muren van kastelen, hoewel de stenen projectielen vaak kapot gingen bij een botsing. Een enkele bombardement woog vele duizenden kilo's en een kanonskogel van vele honderden ponden. Dit maakte het transporteren en richten van het wapen tot een monumentale taak. Het bombarderen was ook moeilijk te laden en had een langzame vuursnelheid.
Een van de bekendste voorbeelden is Mons Meg. Het werd gebouwd in Schotland in de 15e eeuw en woont nu in Edinburgh Castle. Bommenwerpers werden geleidelijk uitgefaseerd omdat kleinere, meer transporteerbare kanonnen die projectielen gebruiken die met hogere snelheden bewegen, nauwkeuriger en effectiever waren.
2 PIAT
De PIAT ("Projector, Infanterie, AntiTank") was een Brits antitankwapen dat een holle lading afvuurde. In de vroege jaren 1940 werd het uitgevonden voor het Britse leger, zodat ze het zware pantser van Duitse tanks konden opnemen.
Het wapen deed zijn werk goed totdat er metalen rokken aan de tanks waren bevestigd. Deze rokken veroorzaakten voortijdige ontploffing van het projectiel en verhinderden dat het de tank beschadigde. De PIAT was ook berucht om zijn terugslag, die de meeste gebruikers met vervelende kneuzingen achterliet.
Het trigger-mechanisme van de PIAT had een krachtige veer die moest worden gespannen om het wapen af te vuren. Dit was een moeilijke taak voor veel soldaten. Tijdens dit proces moest de PIAT rechtop staan, waardoor de soldaat werd blootgesteld aan inkomend vuur.
Ten slotte was de bouwkwaliteit, vooral de loop, bekend als minder dan optimaal. Ondanks deze tekortkomingen bleef de PIAT tijdens de Koreaanse oorlog in dienst van het Britse leger.
1 Krummlauf-apparaat
Het Krummlauf-apparaat was een gebogen vatbevestiging die op het uiteinde van een StG 44-geweer paste. Het apparaat stelde de schutter in staat dekking te houden terwijl hij in hoeken vuurde of om vanuit een tank te vuren.
Aan de achterkant van het apparaat was een periscoop bevestigd. Een achterste zicht in de Krummlauf stond in lijn met de paal aan het uiteinde van de loop om hem te richten. Krummlaufs zijn gemaakt met zowel 30- en 40-graden bochten.
Hoewel dit een innovatief ontwerp was, had het verschillende grote problemen. Toen de kogel bijvoorbeeld de loop van de StG 44 verliet en de Krummlauf binnentrad, verloor deze aanzienlijk aan snelheid als gevolg van ventilatiegaten die de druk verlaagden om de levensduur van het apparaat te verlengen.
Niettemin droeg de Krummlauf snel af in vergelijking met een normale geweerloop. Het apparaat moest vaak worden vervangen. Kogels hadden ook de neiging te versplinteren in de ronding van het vat. Dit veroorzaakte een shotgun-effect en maakte het apparaat onnauwkeurig.