Delen:
10 jonge mensen die Hitler hebben getart
Het Derde Rijk, onder de dictatuur van Adolf Hitler, regeerde 12 jaar over Duitsland. Hun heerschzucht veranderde de wereld voor altijd.
Veel Duitsers werden misleid door Hitler. In de beginjaren omarmden ze hem als de redder die Duitsland uit een lange economische depressie zou halen en hun land weer groot zou maken. Er was veel nadruk op nationale trots. De nazi-partij beloofde jonge Duitsers een nieuwe toekomst in een gloednieuw Duitsland en miljoenen kinderen traden gretig toe tot de Hitler-jeugd en soortgelijke clubs. Niet alleen waren de uitjes leuk, maar de jongeren genoten van het dragen van uniformen, het zwaaien met vlaggen en het verdienen van badges.
Maar niet alle jongeren in Duitsland en andere door de nazi's bezette gebieden werden misleid door de propaganda. In een tijd waarin de vrijheid van meningsuiting dodelijke gevolgen kon hebben, schreven sommigen pamfletten die het naziregime aan de kaak stelden. Anderen verborgen Joden of spioneerden voor de metro. Sommigen stalen zelfs wapens en saboteerden nazi-operaties.
Dit zijn hun verhalen:
10 Helmuth Hubener
In 1939 keurden de nazi's een wet goed die alle buitenlandse radio-uitzendingen verbiedt, zelfs mensen bedreigend met executie voor het luisteren naar de British Broadcasting Corporation (BBC) en andere geallieerde uitzendingen.
In 1941 begon de 16-jarige Helmuth Hubener (midden boven) in het geheim te luisteren naar de BBC. Terwijl hij naar Britse oorlogsrapporten luisterde en ze met Duitse rapporten vergeleek, ontdekte hij dat hij was misleid. De BBC meldde overwinningen en nederlagen aan beide zijden van de oorlog. Het Duitse nieuws meldde alleen Duitse overwinningen.
Hij hield een geheime vergadering na sluitingstijd met zijn twee beste vrienden, Karl-Hinz Schnibbe (rechts boven) en Rudolf Wobbe (links boven). Alle drie waren gefascineerd door de uitzending. Helmut vond een typemachine, carbonpapier en een swastika-stempel. Hij schreef essays waaronder "Hitler de moordenaar" en "weet je dat ze je liegen?"
Hubener riep zijn twee vrienden op om de flyers te verspreiden. Ze plaatsten ze in appartementsgebouwen, brievenbussen en telefooncellen. Als gevolg hiervan arresteerde de Gestapo ze alle drie. Ze werden schuldig bevonden aan hoogverraad en Hubener werd onthoofd op 27 oktober 1942, slechts 17 jaar oud.
9 Hans en Sophie Scholl (The White Rose)
Als jonge knaap omhelsde Hans Scholl gretig de Hitler-jeugd. Hij werd squadronleider van 155 jongens. Hij vormde een elite-eenheid om toekomstige leiders te trainen voor het vaderland. Uiteindelijk werd hij echter ontgoocheld.
In 1942 startten Hans en een paar van zijn med schoolklasgenoten de White Rose. Ontmoedigd door alle omringende propaganda, wilden ze mensen uitdagen met de waarheid. Ze drukten duizenden folders op een met de hand vervaardigd kopieermachine, stopten ze in gestempelde enveloppen en richtten ze met willekeurige cijfers uit het telefoonboek. Sophie Scholl, de zus van Hans, sloot zich al snel bij de White Rose aan. Sophie geloofde dat Hitler probeerde het christendom te vernietigen en het te vervangen door het nazisme.
Toen Hans en zijn vrienden bevel kregen om hun semester als medici aan het Russische front door te brengen, stopte de White Rose tijdelijk de productie. Aan de frontlinie hebben deze studenten een nog grotere wens om het Duitse volk wakker te maken. Ze hadden afschuwelijke omstandigheden gezien in het getto van Warschau. Ze wisten dat het Duitse leger de oorlog verloor, zelfs toen Duitse kranten opscheppen over de overwinning. Toen ze naar school terugkeerden, versterkten ze hun operatie met hernieuwde ijver.
Op 18 februari 1943 kwamen Hans en Sophie 's morgens vroeg aan om White Rose-pamfletten te verspreiden in de klasgebouwen aan de Universiteit van München. Omdat ze alle folders wilden delen, klommen ze naar een atrium boven het gebouw en gooiden de overgebleven pamfletten naar de vloer, net toen studenten het gebouw binnenkwamen.
Ze werden echter gespot en een nazi-officier arresteerde hen. Na een vierdaagse proef werden Hans en Sophie onthoofd door de Gestapo. Sophie's laatste woorden vatten haar missie samen: "Maar wat doet mijn dood er toe, als door ons duizenden mensen worden gewekt en tot actie worden aangezet?"
8 Knud Pedersen en de Churchill Club
Knud Pedersen, 14 jaar oud, was woedend toen de Duitsers Denemarken binnenvielen in 1940. In minder dan een dag gaf Denemarken zich over aan de nazi's. In 1941 vormden Knud (rechtsboven boven) en zeven klasgenoten op de kathedraalschool in Aalborg de Churchill Club, vernoemd naar een van hun helden, Winston Churchill.
Ze begonnen hun oorlog met blauwe verf op klaarlichte dag. Ze goten verf op Duitse roadsters die langs de straten liepen en verf spatten op de Duitse kazerne en het hoofdkwartier van de nazi's. Ze veranderden nieuw geplaatste Duitse verkeerstekens in de tegenovergestelde richting of vernietigden ze soms. Ze vertelden hun ouders dat ze bridge speelden.
Alle clubleden hebben beloofd sabotagedaden te bedenken. Ze stalen wapens van de Duitsers en gebruikten ze om explosieven te maken. Ze bewaarden de wapens in de kathedraalschool. Toen de Gestapo de wapens op de school ontdekte, werden alle acht leden van de Churchill-bende gearresteerd en naar de gevangenis van Nyborg gestuurd.
In 1942 en 1943 was het grootste deel van het verzet van Denemarken afkomstig van de Churchill Club. In 1944 werd Denemarken bekend om zijn ondergrondse. Gesmokkelde kanonnen werden begraven in de tuinen van mensen. Ondergrondse kranten onthulden de waarheid over de oorlog en massale arbeidersstakingen daagden de Duitse autoriteiten uit.
7 Irene Gut
Irene Gut (later Opdyke) werd de inwonende huishoudster van majoor Eduard Rugemer, een prominente nazi. Reeds betrokken bij het Poolse verzet, begon ze al snel onderdak te bieden aan 12 Joden in de voormalige dienstklassen in de kelder van het huis.
Alles ging goed gedurende acht maanden, tot majoor Rugemer drie joden in zijn keuken vond.Nadat hij de eerste schok had overwonnen, bood hij Irene een deal aan: de Joden konden blijven als ze zijn minnares zou zijn. Irene, hoewel geschokt en vernederd, was het daarmee eens.
Irene bekende de afspraak met een landpriester. Jaren later zou ze zich zijn oordeel herinneren: "Ik verwachtte dat hij zou zeggen:" Nou, je had geen keus, een mensenleven is belangrijker "maar in plaats daarvan vertelde hij me dat ik iedereen eruit moest draaien, dat mijn sterfelijke ziel meer is belangrijker dan wat dan ook. Nou, ik kon het hier niet mee eens zijn. '
Irene Gut Opdyke bracht de laatste 30 jaar van haar leven door de Verenigde Staten om haar verhaal te vertellen aan Amerikaanse schoolkinderen.
6 Stefania Podgorska
Toen hij 14 was, woonde Stefania Podgorska bij de Diamants, een joods gezin in Polen. Toen de Diamanten het getto werden binnengedrongen, smeekten ze Stefania om in hun appartement te blijven. Stefania smokkelde voedsel het getto binnen. Uiteindelijk werd mevrouw Diamant naar Auschwitz gestuurd.
Op een nacht, enkele weken later, klopte Max Diamant (de zoon van mevrouw Diamant) op de deur van Stefania. Hij was van een trein gesprongen die op weg was naar een concentratiekamp. Hoewel ze wist dat ze de doodstraf kon trotseren, begon ze hem te verstoppen. De verloofde van zijn broer ontsnapte aan het getto en trok ook het huis binnen. In korte tijd woonden nog 11 joden op zolder.
Gedurende de laatste acht maanden van de bezetting kreeg Stefania de opdracht om twee Duitse verpleegsters en hun vriendjes in haar huis te laten wonen. De Joden bleven stil en bewegingloos op zolder, totdat de oorlog voorbij was. Ze hebben het allemaal overleefd.
Na de oorlog veranderde Max Diamant, haar eerste huurder, zijn naam in Josef Burzminski en vroeg Stefania om met hem te trouwen. Ze zijn verhuisd naar de Verenigde Staten.
5 Dieet Eman
Dieet Eman was van plan haar huwelijk te vieren toen de nazi's Nederland binnenvielen. Ze zag de soldaten de Joodse wijk in marcheren. Ze braken ramen en zetten synagogen in brand. Haar vrienden ontvingen officiële deportatiebrieven. Van hen werd verwacht dat zij zich met een enkele koffer melden bij het treinstation. Ze wist dat ze naar concentratiekampen zouden worden gestuurd.
Zij en haar verloofde deden mee aan het Nederlandse verzet. Ze vonden schuilplaatsen voor Joden en stalen identiteitspapieren en rantsoenkaarten van de Duitsers. Ze assisteerden neergehaalde piloten op nazi-grondgebied. Terwijl Diet door heel Nederland fietste, stuurde ze rapporten naar de geallieerden van Duitse troepenbewegingen.
In mei 1944 werd Eman gearresteerd en naar het concentratiekamp Ravensbruck gestuurd. Na vier maanden wist ze de Gestapo ervan te overtuigen dat ze onschuldig en zwakzinnig was. Toen ze haar vrijlieten, keerde ze terug naar verzetswerk.
4 Hortense Daman
Hortense Daman (later Clews) was slechts 14 toen Duitsland België bezet hield. Ze begon haar verzetswerk te leveren La Libre Belgique (Het vrije België), een ondergrondse krant. Al snel droeg ze kritieke berichten door het hele land.
Hortense werd een uitstekende koerier, in staat om koel te blijven onder druk. Het was moeilijk voor Duitse officieren om de mooie blonde serieus te nemen. Omdat haar moeder een supermarkt had, werd het afleveren van eten een handige dekking voor haar spionage.
Het duurde niet lang voordat ze explosieven leverde. Op een dag bezorgde ze granaten die verborgen waren onder een lading eieren. Toen ze door een Duitse officier werden onderschept, bood ze hem wat eieren aan (een grote delicatesse tijdens de oorlog.) Hij greep de eieren uit haar hand voordat ze haar wegsleepte.
Hortense en haar ouders werden verraden en gearresteerd. Hortense en haar moeder werden naar Ravensbrück gestuurd, haar vader naar Buchenwald. Hortense werd het onderwerp van gruwelijke experimenten terwijl hij in de gevangenis zat. Wonder boven wonder echter, hebben zij en haar ouders het allemaal overleefd.
3 Fernande Keufgens
In 1942 ging Fernande Keufgens (later Davis) aan boord van een trein naar een Duitse munitiefabriek in Polen, waar ze was opgeroepen om te werken. Haar was verteld dat haar vader naar de gevangenis zou gaan als ze niet in de trein stapte. Zij en drie anderen sprongen echter van de locomotief voordat deze de Duitse grens overstak.
Na het springen uit de trein liep Fernande kilometers ver door het landschap om haar oom Hubert te vinden, een vrome priester die werkte voor het Leger van Bevrijding, een Belgische verzetsgroep. Ze smeekte hem om haar bij het verzet te voegen.
Ze leverde valse identificatiepapieren en voedselbonnen om de Joden te helpen ontsnappen uit België. Ze werd vaak door de nazi's gearresteerd. Omdat ze Duits sprak, hadden officieren echter meer kans om haar te vertrouwen.
2 Swing Youth
Op 2 maart 1940 overviel de Duitse politie een dansfeest in Hamburg. Ze vonden dat tieners dansten tegen verboden swingmuziek uit Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. De jonge mensen wiebelden en slingerden. Ze vormden cirkels met springen en klappen. Meisjes droegen make-up en schilderden hun nagels.
De Swing Youth verwierp de nazi-levensstijl. Ze gaven duidelijk de voorkeur aan de Britse en Amerikaanse cultuur voor het Duitse nationalisme. Ze verwierpen het dragen van uniformen, marcheren, boren en gereguleerde kapsels. Hoewel de meeste Swing-jongeren de nazi's niet openlijk bekritiseerden, beschouwde het Derde Rijk ze als een bedreiging voor de nazi-filosofie.
Heinrich Himmler, hoofd van de SS, gaf opdracht aan alle leiders van de Swing Youth om naar een concentratiekamp te worden gestuurd. In 1940 werd in Moringen een speciaal jeugdkamp voor hen geopend. In 1942 werd een meisjeskamp geopend.
1 Edelweiss Piraten
De Edelweiss Pirates begon als een wandelgroep in de jaren 1930. Ze verwierpen ook de strikte regels en de regimentering van de nazi-partij. Ze stopten met school om de Hitler Youth-programma's te vermijden en werden bekwame ontduikers.Veel van deze tieners zijn opgevoed in communistische gezinnen en bijna allemaal opgegroeid in armoede. Velen hadden hun ouders gearresteerd en zelfs vermoord vanwege hun politieke opvattingen.
De Edelweiss-piraten vochten vaak straatgevechten met de Hitler-jeugd. Ze waren gemakkelijk te herkennen aan hun lange haar en felgekleurde shirts. Ze droegen het Edelweiss embleem op hun halsbanden of hoeden. "We droegen ons haar lang, we hadden een mes in onze sok en hij zou niet marcheren", zei voormalig Edelweiss piraat Jean Julich.
Naarmate de oorlog vorderde raakten ze meer betrokken bij verzetsactiviteiten. Ze produceerden anti-Nazi-graffiti en stalen voedsel en explosieven om volwassen verzetsgroepen te bevoorraden. Ze vonden onderdak voor deserteurs uit het Duitse leger. Jean Julich en zijn vrienden gooiden stenen door de ramen van de militaire fabriek en goten suiker in de gastanks van nazi-voertuigen. De Gestapo riep bendeleden vaak op, schoor hun hoofd en liet ze vervolgens los.
Ze hadden echter ook meer ernstige gevolgen. De Gestapo arresteerde Julich en zijn vrienden voor hun vermeende betrokkenheid bij een complot om het hoofdkwartier van de Gestapo in Keulen te bombarderen. Op 15-jarige leeftijd werd Julich naar een concentratiekamp gestuurd, waar hij afranselingen, honger en tyfus onderging totdat de Amerikanen hem in 1945 bevrijdden. De nazi's executeerden Julichs vriend, Barthel Schink, samen met zeven volwassenen en vijf andere 'piraten'.