Delen:
10 vreemde verhalen van Isaac Newton's Descent Into Madness
Op zijn hoogtepunt had Isaac Newton een van de meest rationele geesten in de menselijke geschiedenis. Zijn hersenen waren anders dan alle andere, waardoor hij de fundamentele wetten van de zwaartekracht en de fysica kon ontwikkelen en een belangrijke bijdrage kon leveren aan de calculus, waarvan de laatste hij deed in minder tijd dan de meeste mensen nodig hebben om het te leren.
Maar elke uitzonderlijke geest is een ongewone geest, en geen enkele was meer dan de geest van Isaac Newton. Naarmate het leven van Newton voortging, begon zijn greep op gezond verstand langzaam te verslappen en zijn interesses verdraaiden zich van het wetenschappelijke naar het mystieke.
Newton schreef zijn hele leven tien miljoen woorden, maar de meeste hadden niets met wetenschap te maken. De overgrote meerderheid van de gedachten die hij op papier legde, ging over alchemie, profetieën en oude mystiek - een vreemde, weinig bekende kant van een van de grootste wetenschappelijke geesten in de menselijke geschiedenis.
10 Isaac Newton dreigt zijn moeder levend te verbranden
Isaac Newton was vroom religieus. Hij bestudeerde de Bijbel met net zo veel passie als hij in de wetenschap schonk.
Toen hij nog maar 20 was, terwijl zijn gezond verstand nog steeds intact was, ging Newton zitten en schreef een lijst met zijn 57 zwaarste zonden als zijn manier om om vergeving te smeken. Sommigen van hen zijn saaie, onbeduidende dingen zoals het eten van een appel terwijl ze in de kerk zijn, maar verborgen tussen hen zijn er een die voorafgaan aan de mentale instabiliteit die hem later in het leven teisterde.
Newton kan gewelddadig worden. Hij vroeg God om vergeving voor het slaan van zijn zuster en later om alles eruit te halen en een man te slaan genaamd Arthur Storer. En dan, naar het schijnt, verloor hij alle gevoel tegen wie hij tegen was. Zijn zonden werden meer open van karakter: "veel slaan" en "de dood wensen en het hopen op sommigen".
Zijn moeder en zijn stiefvader, Barnabas Smith, kregen het ergste van zijn woede. Een van de vele zonden waaraan de jonge Newton bekende, was "mijn vader en moeder Smith bedreigen om hen en het huis over hen te laten doodschieten."
9 Isaac Newton and The Philosopher's Stone
In de latere jaren van zijn leven, begon Isaac Newton een wilde zoektocht naar de steen van de filosoof. Dit, zoals sommige mensen in zijn tijd geloofden, was een mystieke substantie die basismetalen zoals lood in goud kon veranderen en iedereen die het eeuwig leven dronk, kon geven.
Voor Newton was dit geen bijgeloof - dit was een echte wetenschap. Om welke reden dan ook, hij geloofde volledig en volledig dat de steen van de filosoof echt was. Hij bestudeerde elke paper over alchemie die hij kon vinden en voerde test na test uit in een eigen laboratorium, worstelend om een elixer te maken dat hem het eeuwige leven zou geven.
De sleutel, Newton lijkt te hebben geloofd, was kwik. In zijn aantekeningen had hij een recept geschreven door andere alchemisten die opriepen tot "sophick-kwik", en hij lijkt er zelf een te hebben gemaakt. Jarenlang zat hij opgesloten in een laboratorium en inhaleerde hij de giftige dampen van kwik.
Hij dronk het zelfs. Het is vrij waarschijnlijk dat Newton een van zijn recepten zelf probeerde, omdat hij een briefje achterliet waarin hij klaagde dat de smaak van kwik 'sterk, zuur, ondankbaar' was.
Sommigen denken dat dit het begin was van zijn waanzin, dat het kwik in zijn lichaam zijn hersenen verontreinigde en zijn krankzinnigheid verdreef. Mercurius had zich zeker in zijn lichaam verspreid: in de jaren zeventig vertoonde een monster van zijn haar 40 keer de normale hoeveelheid kwik.
8 2060: The Year Newton Said The World zou eindigen
De wereld zou eindigen, verklaarde Isaac Newton in een verhandeling, in het jaar 2060. Dat zou het jaar zijn dat een engel over de hemel zou vliegen en het Evangelie zou verkondigen, dat het rijk van Babylon zou vallen, en dat Christus zou terugkeren naar luidt een nieuw tijdperk van goddelijk geïnspireerde vrede in.
Newton was daar nogal letterlijk over. Hij dacht niet dat er een metaforische engel zou zijn - hij drong erop aan dat een echte engel zou worden gezien die door de lucht vloog in het jaar 2060. En hij was er vrij zeker van dat hij gelijk had. Per slot van rekening had hij de wiskunde gedaan.
Hij schreef een gecompliceerd bewijs dat zwaar leunde op de boeken van Daniël en Openbaring en dat, voor de meeste mensen, grotendeels onbegrijpelijk is. Hier, slechts een klein deel, is hier een fragment van:
De tijden & een halve tijd zijn 42 maanden of 1260 dagen of drie jaar en een half, recconing twaalf maanden tot een yeare & 30 dagen tot een maand zoals werd gedaan in de kalender van het primitieve jaar.
Wat zijn logica ook was, hij concludeerde dat de wereld zou eindigen in het jaar 2060 - of misschien iets later, maar zeker niet eerder.
Het is allemaal heel vreemd, maar het gekste is dat Newton dacht dat hij behoorlijk rationeel handelde. Hij corrigeerde alleen het 'onbezonnen vermoeden van fancifieke mannen', zoals hij het uitdrukte, die de apocalyps dwaas op een eerdere datum plaatste. Hij gaf de wereld eenvoudigweg een meer rationele, zorgvuldig berekende doomsday-profetie.
7 De katholieke kerk en het beest van de apocalyps
Het begin van het einde, geloofde Newton, was al gekomen. Newton beweerde in een lange verhandeling over de Apocalyps dat sommige profetieën van Daniël al uitkwamen.
Het elf-gehoornde beest van de dag des oordeels, dat volgens het boek Daniël zal opstaan en godslastering tegen de Heer zal uitspreken en de koningen van de wereld zal dwingen om ervoor te buigen, was reeds opgestaan aan de macht. Het was de katholieke kerk.
Newton schreef een hele krant waarin hij argumenteerde dat de kerk "wetten en wetten aan koningen en naties geeft als een orakel; en beweert de onfeilbaarheid, en dat zijn voorschriften bindend zijn voor de hele wereld. "Daarin beschuldigde hij de katholieke kerk van godslastering te prediken door" de aanroeping van de doden en verering van hun beelden "te ondersteunen, vermoedelijk verwijzend naar de verering van de heiligen.
De wereld, dacht Newton, was al in de eindtijd. Het beest was al aan de macht gekomen en het totale einde van de wereld was slechts een paar eeuwen verwijderd.
6 De magische eigenschappen van 'menstrueel bloed'
Isaac Newton probeerde zijn zoektocht naar het geheime steen van de filosoof geheim te houden. Sommige van zijn recepten waren echter nog steeds een van zijn dingen toen hij stierf, dus zijn ze vandaag de wereld in geglipt.
De ingrediënten waren op zijn zachtst gezegd vreemd. Van de vele verschillende experimenten die hij probeerde, riep men direct op tot 'het menstruatiebloed van de smerige hoer'.
Het is niet zo erg als het klinkt - waarschijnlijk. Alchemie was zo'n geheim bedrijf dat de meeste alchemisten in code schreven, en men gelooft dat 'het menstruatiebloed van de smerige hoer' een code was die naar iets anders verwees. Zijn andere recepten trokken immers om dingen als 'de Groene Leeuw'.
Volgens professor Bill Newman was 'menstruatiebloed' waarschijnlijk de code van Newton voor metaalantimoon. Toch toont zelfs dat hoe graag Newton in magie wilde geloven. Metaal (of metalline) antimoon, volgens de meer bijgelovigen van zijn tijd, was een magische substantie met mystieke transmutatievermogens.
5 Isaac Newton en The Mystery Of The Emerald Tablet
Onder zijn aantekeningen vond hij, toen hij stierf, een handgeschreven vertaling die Isaac Newton zelf had gemaakt van de Emerald Tablet- een mystieke tekst die de sleutel zou moeten vormen voor de kracht van het leven.
Volgens legendes, de Emerald Tablet was een goddelijke gravure gemaakt door Hermes Trismegistus, een "driemaal grote" heidense profeet die verondersteld werd een soort kruising te zijn tussen de Griekse god Hermes en de Egyptische god Thoth.
De Emerald Tablet, werd gezegd, leerde de geheimen van de prima materia: een vormloze substantie die alle dingen in het begin der tijden heeft verzonnen en die nog steeds alle dingen doordringt.
Als dit allemaal klinkt als de plot naar a Harry Potter boek voor jou, je bent zeker niet alleen - maar voor Isaac Newton was dit een serieuze zaak. Newton lijkt te hebben geloofd dat er een gecodeerde boodschap verborgen was in de Emerald Tablet dat zou hem de controle geven over de prima materia en verander elk element in een ander en hij schreef een hele reeks aantekeningen die zijn geheimen probeerden uit te pakken.
4 The Temple Of Solomon: God's Geminiaturiseerde versie van The Universe
Een andere van Newtons huisdierenprojecten was een extreem lange en uiterst gedetailleerde analyse van de Tempel van Salomo. Het is ongelooflijk grondig werk, waarin Newton de exacte afmetingen en het gebruik van elke kamer in de tempel van de Bijbelse koning Salomo probeert te meten.
Het was niet alleen een fascinatie voor architectuur die hem ertoe bracht zo'n enorm project op zich te nemen. Newton was ervan overtuigd dat de Tempel van Salomo de sleutel was tot Gods ontwerp van het universum. Hij geloofde dat de Bijbel vol zat met gecodeerde aanwijzingen die alleen de wijzen konden kraken, en als hij erachter kon komen hoe de tempel van Salomo eruit zag, zou hij de aard van het hele universum achterhalen.
Dit was geen toevallig tijdverdrijf voor Newton. Hij leerde zichzelf Hebreeuws en Latijn zodat hij de originele vertalingen van de Bijbel en oude Joodse teksten kon doornemen, gewoon om er zeker van te zijn dat hij geen enkel detail verkeerd had.
De zwaartekracht uitzoeken was allemaal goed en wel, lijkt het - maar de echte sleutel tot het begrijpen van het universum, voor Newton, lag in het kraken van een gecodeerde boodschap verborgen in de Bijbel.
3 De zeven mystieke kleuren van de regenboog
Isaac Newton was de man die de zeven kleuren van de regenboog bedacht die we allemaal op school leerden: rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet.
Als je ooit hebt gedacht dat een van die kleuren niet op de andere lijkt, ben je niet verkeerd. Indigo, vandaag, wordt algemeen aanvaard als een vrij zinloze toevoeging aan de lijst, omdat het eigenlijk gewoon een andere tint violet is. Newton gleed het in, echter, puur omwille van het geven van de regenboog zeven kleuren. Omdat, in Newton's geest, het getal zeven heilig was.
Newton volgde een oud, mystiek geloof dat het getal zeven de 'geest van alles' was. Per slot van rekening komt dat overal in de Bijbel voor: God schiep de wereld in zeven dagen, Joseph voorspelde een zeven jaar durende hongersnood , Jezus voedde het volk met zeven broden, en de Apocalyps zal worden aangekondigd met zeven zegels en zeven bazuinen.
Newton gleed indigo in de lijst, ervan overtuigd dat alle creaties van God uit het mystieke aantal van zeven zouden moeten werken. En 300 jaar later leren we het nog steeds op school.
2 Isaac Newton And The Fate Of Atlantis
Newton schreef niet alleen over christelijke overtuigingen. Hij heeft ook een hele verhandeling over de verloren stad Atlantis, waarin hij het werk van Plato en Homerus analyseert om te proberen te achterhalen waar de verzonken stad zich schuilhield.
Atlantis, drong aan, was een vrij gewone stadstaat die in de loop van de tijd overdreven was opgeblazen. Het was verwoest door een grote vloed die de hele wereld bedekte, maar de stad bleef niet onder water en niet iedereen stierf.
Newton schreef dat de prinses van Atlantis het had overleefd. Ze was Calypso, zei hij: de nimf van de Odyssee. Toen Odysseus op het eiland Calypso landde, landde hij op de overblijfselen van Atlantis en ontmoette hij de laatste overlevenden.
Hij had zelfs data voor alles. Gebaseerd op de berekeningen van Newton, zonk Atlantis in 1796 v.Chr., En Ulysses landde daar in 896 voor Christus, wat betekent dat Calypso in die tijd minstens 900 jaar oud zou zijn geweest.
Het is niet helemaal duidelijk hoe Newton tot een van deze conclusies kwam. Op dit punt in zijn leven was hij echter duidelijk klaar om te geloven dat de hele planeet tegelijk was overstroomd, dat het verhaal van de Odyssee was woord-voor-woord waar, en dat de mensen van Atlantis goed konden leven in hun duizenden.
1 De complete mentale inzinking van Isaac Newton
Newton's zenuwinzinking, van tijd tot tijd, zou uit zijn studie vloeien. Hij deed meer dan rondhangen aan het schrijven van vreemde, mystieke verhandelingen - zo nu en dan stapte hij uit en praatte met zijn vrienden en was gewoon absoluut vreselijk voor hen.
Tijdens een periode van 12 maanden die begon in 1693, Newton nauwelijks nauwelijks geslapen. Hij sliep een uur op de beste avonden, nauwelijks aangeraakt voedsel en ging op zijn donkerste moment vijf nachten helemaal zonder slapen.
Hij begon gekke, paranoïde gedachten te krijgen dat zijn vrienden hem wilden pakken en uithaalden, soms met geweld. Op een gegeven moment, toen hij ontdekte dat zijn vriend, filosoof John Locke, ziek was, schreeuwde Newton: "Twere better als je dood was!"
John Locke was tegen Newton aan het samenzweren, geloofde hij - maar niet om hem te doden. Locke's geheime plan was om "hem met vrouwen te verbinden", of met andere woorden om Newton ertoe te brengen zijn leven van kuisheid te doorbreken door hem eindelijk een vriendin te geven.
Newton had nog steeds momenten van helderheid. In een andere brief aan Locke vertelde hij hem dat hij zich herinnerde dat hij hem een brief had geschreven maar zich niet kon herinneren wat hij had gezegd en hij smeekte Locke hem te laten weten of het iets vreselijks was.
Hij wist dat er iets mis met hem was. Hij was zijn "vroegere consistentie van geest" kwijtgeraakt, zei hij tegen zijn vriend, Samuel Pepys, en hij werd een gevaar voor zijn vrienden. Het was niet langer veilig voor hem om bij hen in de buurt te zijn.
"[Ik] ben nu verstandig dat ik me moet terugtrekken uit uw kennis en u noch de rest van mijn vrienden meer moet zien, als ik het maar rustig mag laten," schreef hij in wat moest worden bedoeld als zijn laatste brief aan zijn vriend. "Neem me niet kwalijk dat ik gezegd heb dat ik je weer zou zien."
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.