Delen:
10 stadia in de evolutie van Vampire Lore
Culturen van over de hele wereld hebben mythen van bloeddrinkende goden en demonen. In de Middeleeuwen geloofden mensen dat deze demonen dode lichamen zouden bewonen, die 's nachts uit hun graven zouden opstaan om de levenden te terroriseren. Dit doordringende geloof heeft geleid tot een obsessie met de ondode - een hysterie die zich verspreidde naar de literatuur, waar vampieren werden gecreëerd. Vanaf daar evolueerden vampieren van schuifelende lijken naar de charmante ondoden ... en terug in schuifelende lijken.
10 Children Of The Night
Soemerische teksten dateren uit 4000 jaar en vertellen over nachtgeesten die op slapende mensen prooi. Deze geesten hebben wellicht mythen geïnspireerd van de Hebreeuwse demon Lilith, wiens naam "nachtmonster" betekent. Lilith had het bovenlichaam van een vrouw en het onderlichaam van een gigantische slang. Volgens de legende was ze de slang die Eva in de hof van Eden verleidde, evenals de moeder van vele monsters. Haar demonische kinderen hebben mogelijk veel eigenschappen van de moderne vampier geïnspireerd, vooral haar dochters, de Lillu en de estries .
De Lillu gevoed uit het bloed van zuigelingen, en de estries zou sterven als ze zich niet voeden met menselijk bloed. Estries waren shape-shifters die graag hun weg slopen in de huizen van slachtoffers, vaak in de vorm van een jonge vrouw. Indien gedood, een Estrie moest begraven worden met vuil in zijn mond, anders zou het uit het graf opstaan.
9 Revenants
Een revenant is een lijk dat opstijgt uit zijn graf om de levenden te terroriseren. Het lijk zou een ijdele, slechte persoon in het leven geweest zijn. Duistere ooggetuigenverslagen van de inkomsten verspreidden zich in de 12e eeuw in heel West-Europa.
Een Welsh-kroniekschrijver, Walter Map, schreef een bisschop met de vraag hoe hij een revenant kon vernietigen. De ondoden hadden de namen van dorpelingen opgeroepen en hen vervloekt om aan ziekte te sterven. De bisschop schreef terug en zei tegen Map dat hij het lichaam moest opgraven, het met heilig water moest sprenkelen en zijn hoofd moest afsnijden.
In de 1190s merkte de historicus William Parvus op dat er zoveel meldingen van inkomsten waren dat hij ze niet allemaal kon opnemen. In één geval vertelt hij over een wreker die elke nacht uit zijn graf opstond en elke dorpeling die hij kon vinden doodde. Overdag gingen de dorpelingen het lijk opgraven. Toen ze zijn borst met een schop doorboorden, gutste het bloed eruit alsof het uit een ontploffende bloedzuiger was. Ze verwijderden het hart en verbrandden het lichaam.
Een andere legende spreekt over twee revenants die hun doodskisten op hun rug droegen. Ze bonsden op de muren van huizen en schreeuwden. Een ziekte verspreidde zich door de stad en de stedelingen begonnen te sterven. Al snel leefden er nog maar drie. De ziekte stopte toen ze de revenants opraapten en hun hoofden afhakten.
8 Draugr
De Noorse Draugr zijn een krachtigere vorm van revenant, en ze vertegenwoordigen een evolutionair pad dat vampire Lore hadden kunnen nemen.
Draugr beschikken over enorme kracht en magische vaardigheden zoals vormverandering, weerscontrole en toekomstvisie. Ze leven in hun grafheuvels en houden gulzig de schatten in de gaten. In tegenstelling tot revenants, Draugr zijn niet beperkt tot een hulpeloze slaap gedurende de dag.
Draugr zijn jaloers op de levenden. Iedereen die voorbijgaat met een DraugrDe kruiwagen kan gek worden van zijn telepathische haat. 'S Nachts verlaten ze hun grafheuvels en transformeren ze in een etherische mist om door muren te dringen. Ze proberen de levenden te pijnigen en zullen huisdieren of mensen die in het bos verdwalen, slachten. Als je wegrent met een Draugrzijn schat, het zal de nacht dwingen te vallen en dan achter je aan te jagen. Je zult niet kunnen slapen omdat a Draugr met een wrok kan je dromen binnenkomen.
7 Real-World Hysteria
Jure Grando was een echte persoon die in een dorp in Istrië (het hedendaagse Kroatië) woonde. Hij stierf in 1656, maar volgens legendes stond hij elke nacht 16 jaar lang op van het graf totdat de dorpelingen zijn hoofd afzagen. Hij is de eerste persoon in de geschiedenis die wordt beschreven als een vampier.
Een ander verhaal over een zogenaamd echte vampier was die van Petar Blagojevich, die naar verluidt uit het graf opstond in 1725 en negen mensen doodde. Toen de dorpelingen zijn graf groeven, ontdekten ze dat hij langer haar en nagels had laten groeien. Er was bloed rond zijn mond en hij zag er levendiger uit in de dood dan in het leven. Toen ze hem inzetten, stroomde er bloed uit zijn openingen.
De dorpelingen hadden de natuurlijke ontbinding verkeerd opgevat als tekenen van leven. Na de dood verliest de huid vocht en begint deze te samentrekken, waardoor de illusie ontstaat dat haar, nagels en tanden groeien. Het lijk zwelt op als gassen in de romp vormen, bloed door de mond en neus duwen. Dit geeft het lichaam ook een rossige, bijna gezond ogende huidskleur. Door de huid te doorboren zal het onder druk staande bloed uitspuwen en de gassen door de mond ontsnappen, waardoor een hoorbaar kreunend geluid wordt geproduceerd.
6 De Vampyre
Naarmate verhalen over vermeende ondoden zoals Grando en Blagojevich zich verspreidden, raakte het publiek geïnteresseerd in revenants en vampiers. De 18e eeuw zag een piek in gedichten en korte verhalen over revenants. Bij elke iteratie veranderde de schuifelende revenant in de intelligente vampier. Later, in 1816, werd een roman genoemd De Vampyre werd uitgebracht. Hoewel het oorspronkelijk werd toegeschreven aan Lord Byron, werd het feitelijk geschreven door zijn reizende arts, Dr. John Polidori.
De titulaire vampier wordt Lord Ruthven genoemd, een personage dat Polidori heeft gebaseerd op Lord Byron. Ruthven was in veel opzichten een proto-dracula. Hij was een aristocratische vampier die op de vrouwen en dochters van aristocraten speelde. Niet langer was de vampier een vervallen revenant - een boer met een ellendige ziel. Nu was hij een zachte charmeur. De Vampyre was een hit. Het leidde tot een vampiergekte in heel Europa.Zelfs auteurs als Tolstoy en Alexandre Dumas hebben zelf vampierverhalen geschreven.
5 'Varney The Vampire'
Zogenaamde 'penny dreadfuls' waren trashy korte verhalen geschreven in de 19e eeuw. Ze werden wekelijks gepubliceerd voor een publiek van jonge mannen, waarbij elk pamflet een cent kostte. Een van de meest populaire hiervan was "Varney the Vampire." Het duurde twee jaar en bedroeg bijna 667.000 woorden. Het verhaal was schokkerig en vol anachronismen en retcons, maar de serie was populair.
Varney was de eerste vampier met giftanden, hypnotische krachten en bovenmenselijke kracht. Net als Lord Ruthven vóór hem, zou hij bij maanlicht kunnen worden genezen. De zon deed hem echter geen slecht effect, noch knoflook of wijwater. Varney moest eten geven om menselijke functies en uiterlijk te herstellen. Hoe langer hij ging zonder te eten, hoe vampierder hij werd met uiterlijk, dorst en kracht.
Varney was ook de eerste vampier die werd geschreven als een zelfhaatende antiheld. Hij verachtte zijn toestand zo erg dat hij het zijn vijand eens als een vorm van wrede wraak oplegde. Uiteindelijk pleegde hij zelfmoord door zichzelf in de Vesuvius te storten. Meer dan 100 jaar later zouden moreel grijze vampiers zoals Varney populair worden in fictie interview met de vampier en Donkere schaduwen.
4 Carmilla
Carmilla was de originele lesbische vampier. Ze speelde in een gelijknamige 1871 gotische horrorfanella geschreven door Joseph Sheridan Le Fanu. Het verhaal volgt Laura, een eenzame jonge vrouw die samen met haar vader in een kasteel woont. Op een dag brengt een wagenongeluk een gewond meisje met de naam Carmilla naar de deur van het kasteel. De twee worden snelle vrienden, hoewel de flirterige speelsheid van Carmilla ervoor zorgt dat Laura zich verlegen voelt. Laura ontdekt al snel dat Carmilla de gewoonte heeft om 's nachts te slaapwandelen. Niet lang na de aankomst van Carmilla beginnen meisjes in het dorp te sterven aan een mysterieuze ziekte.
Ruim twee decennia later zou Bram Stoker gebruiken Carmilla als zijn inspiratie voor Dracula. De hoeveelheid overeenkomsten tussen de twee boeken is alarmerend. Dracula's vampierjager, Dr. Van Helsing, lijkt op Carmilla's vampierjager, Baron Vordenburg. Dracula voedt zich met zijn slachtoffers op dezelfde manier als Carmilla. Ze gaan allebei naar de slaapkamer van hun slachtoffers om hun bloed iedere nacht een beetje leeg te laten lopen. De slachtoffers worden zwakker, weten niet waarom ze ziek zijn. Lucy, het meisje dat Dracula in een vampier verandert, heeft een opvallende gelijkenis met Carmilla. Ze lijken qua uiterlijk en vrijgevochten gedrag. Ze hebben zelfs dezelfde slaapwandeldruk. De twee verhalen vonden zelfs oorspronkelijk in dezelfde setting plaats totdat Stoker zijn latere versies veranderde. De inspiratie is nog opvallender als je Stoker's korte verhaal prequel "Dracula's Guest" leest.
3 Nosferatu
https://www.youtube.com/watch?v=HBKI5Zb9v14
Dracula, geschreven in 1897, is een meesterwerk van gotische horror. Het titulair personage combineert aspecten van Carmilla, Lord Ruthven en Varney om het meest invloedrijke vampierkarakter aller tijden te vormen. Ondanks kritische lof, Dracula was geen directe bestseller en Bram Stoker heeft het uiteindelijke succes niet gezien.
In 1922 maakte een Duitse filmmaker een stomme film losjes gebaseerd op Dracula riep Nosferatu. Het voegde een iconische zwakte toe aan de kwetsbaarheid van vampieren aan zonlicht. De film was populair, maar werd gemaakt zonder de toestemming van de weduwe van Stoker, die een rechtszaak aanspande en won. Veel exemplaren van de film werden vernietigd, maar het was te laat om de film volledig te onderdrukken.
Universal Studios heeft legaal de filmrechten verworven en het iconische vrijgegeven Dracula, met in de hoofdrol Bela Lugosi, in 1931. Sindsdien verschijnt Dracula in meer films dan enig ander literair personage uit de geschiedenis.
2 Bram Stoker's Dracula
In de originele roman was Dracula een schepsel van puur kwaad dat de wereld wilde domineren. Dat veranderde met de romantische horrorfilm van 1992 Bram Stoker's Dracula (soms ook wel simpelweg genoemd Dracula).
In de film wordt Dracula afgebeeld als een tragische held, gek gemaakt door een gebroken hart. Hij is een sterveling die terugkeert uit de strijd en ontdekt dat zijn vrouw zelfmoord heeft gepleegd na het ontvangen van een vals bericht over zijn overlijden. Dracula wordt gek, onteert een tempel en doet afstand van God, en vervloekt zichzelf dus om een vampier te worden.
Bijna 400 jaar later reist Dracula naar Londen en ontmoet Mina Murray, de verloofde van zijn vijand, John Harker. Dracula gelooft dat Mina de reïncarnatie van zijn vrouw is. Terwijl hij haar verleidt, weerstaat hij de drang om de vloek van de vampier op haar te dwingen. Maar terwijl Mina's herinneringen aan haar vorige leven terugkeren, smeekt ze hem om het te doen en dwingt hem om haar tegen zijn wil in te leveren.
Dit staat in schril contrast met het boek, waarin Dracula en Mina geen verleden samen hebben. Dracula is eigenlijk meer geïnteresseerd in Mina's vriend Lucy. Ook, in het boek, valt Dracula Mina aan en verandert haar in een vampier als wraak tegen Harker. Maar ondanks deze drastische veranderingen is de film uit 1992 meer in overeenstemming met de originele roman dan welke andere film dan ook.
De film populariseerde het idee van vampiers als romantische helden. Het zette de weg voor moderne vampierinterpretaties zoals Buffy en Schemering.
1 zombies
Geloof het of niet, zombies zijn geëvolueerd uit de vampire overlevering. Het begon allemaal met de roman uit 1954 Ik ben een legende en zijn vervolgfilms. De roman gaat over Robert Neville, de laatste man die leeft nadat de mensheid is weggevaagd door een pandemie die mensen tot vampieren maakt.
Robert leert dat de pandemie wordt veroorzaakt door een bacterie die is beschadigd door zonlicht. Hij ontdekt ook dat zwakke vampieren het gevolg zijn van psychologische conditionering.Mensen denken dat ze vampieren zijn geworden en reageren dienovereenkomstig. Ze zijn bang voor knoflook en wijwater omdat ze denken dat ze dat moeten doen. Een christelijke vampier zou het kruis vrezen, maar een joodse vampier niet.
Dit was de eerste roman die het vampirisme een wetenschappelijke oorsprong gaf. Het is ook ontstaan uit het concept van wat nu bekend staat als de zombie-apocalyps. Moderne zombies (in tegenstelling tot de zombies van de Haïtiaanse folklore) verschenen voor het eerst in de film uit 1968 Nacht van de levende doden, door George A. Romero. Romero gaf toe dat hij was opgelicht Ik ben een legende bij het schrijven van zijn film. Hij ging door met het maken van nog veel meer zombiefilms, waardoor de wezens hun eigen unieke kennis kregen.