Delen:
10 geheimen van de sarcofaag
Het woord, Äúsarcophagus,Äù is afgeleid van het Griekse woord voor, Äúflesh-eater.,Äù Deze stenen grafkisten werden duizenden jaren gebruikt in het oude Egypte, de Hellenistische wereld en het Romeinse rijk. Hun gebruik ging zelfs door in het christelijke tijdperk, toen ze een medium werden voor religieuze iconografie. Deze kisten uit de hogere klasse zijn meestal sierlijk versierd - niet alleen met afbeeldingen van de overledene, maar ook afbeeldingen van hun hoop, dromen en angsten. Deze beelden weerspiegelen vaak sociale en spirituele idealen, samen met cross-culturele stilistische invloeden.
10 vleesetende sarcofagen
De oude Turkse stad Assos is beroemd om zijn mysterieuze, vleesetende sarcofagen. Het duurt doorgaans 50 tot 200 jaar voordat een lichaam uiteenvalt, maar de Assos-sarcofagen kunnen een lijk binnen 40 dagen volledig desintegreren. Deze mensetende grafkisten zijn samengesteld uit andesietsteen. Onderzoekers zijn onzeker of de steen zelf verantwoordelijk is voor de snelle ontbinding. Anderen suggereren dat de aanwezigheid van aluminium de oorzaak kan zijn.
De vleesetende grafkisten van Assos werden oorspronkelijk genoemd sarko fagos, wat zich vertaalt naar, Äúflesh-eater,Äù in het Grieks en is de basis van het moderne woord Äúsarcophagus.,Äù De necropolis van Assos dateert uit de zevende eeuw voor Christus, met de eerste sarcofaag die twee eeuwen later verscheen. De vroege begrafenissen waren onopgesmukt, met platte deksels en kubieke stenen blokken met de naam van de overledene. De sarcofagen in het Romeinse tijdperk werden uitgebreider, met elegant houtsnijwerk en inscripties om aan te geven wie er binnenin zat.
9 Mystery Pharaoh Of Tomb KV55
In 1907 ontdekten archeologen een mysterieuze sarcofaag in Tomb KV55 in de Vallei der Koningen in Egypte. Tot op de dag van vandaag blijft de identiteit van de bewoner een mysterie. In het graf vonden onderzoekers vier canopische potten, een vergulde schrijn, meubels en een enkele sarcofaag. De kist was ontheiligd. Iemand scheurde het decoratieve gezichtsmasker af en beitelde de naam van de eigenaar weg.
Sommigen geloven dat de sarcofaag toebehoorde aan koningin Tiye. Anderen houden vol dat het koning Smenkhkare is. De heersende theorie is dat het de laatste rustplaats is van Achnaton. Onderzoekers stuitten recentelijk op een lang vergeten doos uit het Egyptisch Museum in Caïro. Het bevat 500 gouden bladen, schedelfragmenten en een briefje in het Frans, wat aangeeft dat het goud werd ontdekt in een sarcofaag binnen KV55. De meesten geloven dat sarcofaag het mysterie is. De vier albasten canopotten zijn leeg maar bevatten beeltenissen van vrouwen waarvan men vermoedt dat ze dochters van Achnaton zijn geweest.
8 Child Star Sarcofaag
In 1888 kocht het British Museum een sarcofaag met de overblijfselen van een oude kindster. De zeven jaar oude Tjayasetimu was lid van het koninklijke koor van het oude Egypte. Ze was net 122 centimeter groot (4'0 ") en was ingepakt in geverfde verbanden en haar gezicht was bedekt met een sluier en een gouden masker voor begrafenis." Onderzoekers hebben gecomputeriseerde tomografie gebruikt om te onderzoeken wat er onder het verband ligt.
Onderzoekers konden haar volwassen tanden achter haar melktanden zien duwen en haar op schouderlengte. Experts geloven dat de zanger waarschijnlijk is gestorven aan een snelle ziekte, zoals cholera. Tjayasetimu was te klein voor haar sarcofaag, wat op een haastige begrafenis zou kunnen wijzen. Hiërogliefen en schilderijen op de kist onthullen dat Tjayasetimu een zanger van het interieur was, suggereerde dat ze een elitaire rol had in het koor van de Tempel van Amun. De jonge muzikant was belangrijk genoeg om een begrafenis te verdienen die past bij de koninklijke familie en de rijkste families van het oude Egypte.
7 3.000 jaar oude vingerafdrukken
In 2005 ontdekten onderzoekers van het Fitzwilliam Museum in Cambridge oude vingerafdrukken op een drieduizend jaar oud sarcofaaglid. Experts geloven dat deze afdrukken bij de ambachtsman van de kist horen, die het deksel zou hebben behandeld voordat het vernis was gedroogd. Gedateerd rond 923 voor Christus, behoorde de sarcofaag tot een oude Egyptische priester genaamd Nespawershefyt. Hoewel de vingerafdrukken in 2005 werden ontdekt, werden ze pas in 2016 aangekondigd ter voorbereiding op Death on the Nile, een tentoonstelling met 4000 jaar Egyptisch kistontwerp.
De oudste Egyptische vingerafdrukken die tot nu toe zijn gevonden dateren van 1300 voor Christus en werden ontdekt in een bewaard gebleven brood uit een tombe in Thebe. De oudste bekende menselijke vingerafdrukken behoren toe aan een kind dat ongeveer 26.000 jaar geleden een keramisch beeldje behandelde in wat nu de Tsjechische Republiek is. Voormenselijke vingerafdrukken gaan echter veel verder terug. Archeologen ontdekten een 80.000 jaar oude Neanderthaler afdruk op een wapenfabriek in Neu Konigsaue, Duitsland.
6 Inconvenient Sarcophagus
In 2015 meldde de Israeli Antiquities Authority dat ze een 1800 jaar oude sarcofaag hadden verworven nadat bouwvakkers het hadden verborgen. De 2,4-meter (8 ft), 2-tons kalkstenen kist leed schade door de manipulatie door de bouwers. Het sarcofaagontwerp bevat een gorgonhoofd, cupido's, stierenkoppen, bloemstukken en een afbeelding van een jonge man. Experts geloven dat de afgebeelde man de overledene is. Hij is afgebeeld met een geborduurd shirt met korte mouwen en krullend haar, op typisch Romeinse wijze.
Gedateerd rond de derde eeuw na Christus werd de sarcofaag gevonden te Ashkelon. De bevolking van de oude stad was een gumbo van Joden, Samaritanen en heidense Romeinen, die allemaal invloed hadden op het ontwerp van de sarcofaag. Experts geloven dat de sarcofaag verborgen was om vertragingen in het bouwschema te voorkomen.Vertegenwoordigers van de Antiquities Authority hebben de doodskist als "een van de zeldzaamste sarcofagen ooit ontdekt in Israël" genoemd.
5 Silk Road Sarcophagus
In 1999 ontdekten archeologen een witte, marmeren sarcofaag die de mate van interculturele interactie langs de oude Zijderoute weerspiegelt. De kist, gelegen in de Chinese provincie Shanxi, was eigendom van Yu Hong en zijn vrouw, die tussen 592 en 598 werden begraven. De sarcofaag lijkt op een huis met een Chinees dak. De panelen wegen 4.200 kilogram (9.259 pond) en rusten op leeuwen. Hybride vogelmensen flankeren een vuuraltaar in op Zoroastrianisme geïnspireerde panelen vlak naast boeddhistische beelden van lotusbloesems en kleermakerszitmediterende figuren.
Yu Hong was een Centraal-Aziatische diplomaat uit de zesde eeuw. Uit DNA-tests bleek dat hij blank was, waardoor sommigen speculeren dat hij Sogdian was, een Centraal-Aziatische cultuur van handelaren, muzikanten en entertainers. Op basis van de aanwezigheid van Tang-tijdperk munten, geloven archeologen dat het graf ergens tussen 618 en 906 is beroofd. Sommigen beweren dat de dieven "onvoorzichtig" waren. Het is echter mogelijk dat ze de munten achterlieten als onderdeel van een grafoverblijfsbijgeloof.
4 Tabnit Sarcofaag
In 1887 ontdekte een minister uit de VS een sarcofaag die wordt beschouwd als een van de meest fascinerende artefacten van de raadselachtige Fenicische cultuur. Gedateerd in de vijfde eeuw voor Christus hield de sarcofaag Tabnit, een priester van Astarte en heerser van Sidon. De kist bevatte een olieachtige, bruine vloeistof, die de resten van Tabnit bewaard hield. Alleen zijn ledematen, zoals zijn lippen, neus en keel, waren vergaan. Uit een autopsie bleek dat Tabnit rond de leeftijd van 50 stierf van de pokken.
Een mysterieuze mengeling van hiërogliefen en Fenicisch schrift omkleedt de sarcofaag van Tabnit. Dit kortlevende hybride schrift ontwikkelde zich rond de vijfde eeuw voor Christus en getuigt van de verbinding tussen Egypte en hun noorderburen. Toen Tabnit aanvankelijk werd getoond, werden zijn overblijfselen blootgesteld aan zonlicht, wat een snelle ontbinding veroorzaakte. Tegenwoordig blijven alleen zijn botten over. De ontdekking van de sarcofaag en de verwijdering ervan naar het British Museum veroorzaakte een internationaal schandaal en een radicale reactie van de Ottomanen.
3 Hiërogliefen van de hogepriester
In 2015 ontdekten archeologen de sarcofaag van een hogepriester van Amun Ra bedekt met mysterieuze, heilige hiërogliefen. De kist, opgegraven op de westoever van Luxor, dateert uit de 22e dynastie (943-716 v. Chr.). De met pleister bedekte houten sarcofaag werd gevonden in het graf van Amenhotep-Huy, vizier van Nubia tijdens het bewind van farao Amenhotep III (1391-1353 v.Chr.). De naam van de overledene was Ankh-f-n-khonsu. Op de voorkant van de sarcofaag wordt hij afgebeeld met een kroon van bloemen en linten, een ketting en een pruik met een ceremoniële baard.
Omdat het uit de 22e dynastie stamt, is de sarcofaag jonger dan het graf uit de 14de eeuw voor Christus dat het bevatte. De grafkamer bevatte ook Ankh-f-n-khonsu's Steele of Revealing, een funeraire tablet die de overledene afbeeldt en een ritueel aanbod doet, gekleed in het traditionele luipaardvel van een hogepriester van Amun Ra. De muren van het graf bevatten afbeeldingen van figuren in Nubische kledij, die de invloedssfeer van Amenhotep-Huy weerspiegelen.
2 Onaangeroerde Etruskische Sarcofaag
In 2015 ontdekten Italiaanse archeologen die een onaangeroerd graf verkenden twee sarcofagen, die een licht werpen op de enigmatische Etruskische beschaving. Een boer heeft per ongeluk het 2400 jaar oude graf opgegraven terwijl hij zijn akker in de buurt van Perugia ploegde. Eén sarcofaag is gemaakt van albast en marmer en bevat een mannelijk skelet. Het draagt ook een lange inscriptie en de naam "Lars", een verwijzing naar de identiteit van de overledene. De tweede sarcofaag is gemaakt van geverfd gips. Deze kwetsbare laatste rustplaats werd echter op een bepaald punt in het verleden verbrijzeld en de geheimen ervan blijven verspreid tussen duizenden fragmenten.
De Etrusken bloeiden tussen 900 en 500 v. Chr. In West-Italië rond Toscane. Hoewel ze schrijven, wijnmaken en wegenbouw hebben geïntroduceerd in een groot deel van Europa, is er maar weinig bekend over. De sarcofagen zijn significant, omdat Etruskische artefacten zo zeldzaam zijn. Onderzoekers geloven dat deze oude begrafenisbeelden inzicht zullen geven in de Etruskische sociaal-politieke organisatie, gewoonten en religieuze overtuigingen, met name over het hiernamaals.
1 Mysterie van de bebaarde man
Een mummieportret gekoppeld aan een Romeins-Egyptische sarcofaag heeft sinds zijn ontdekking verleidelijke archeologen. Gedateerd tussen AD 170 en 180, werd deze afbeelding van de overledene lang geleden losgemaakt van zijn sarcofaag en mummie. De identiteit van de Bearded Man blijft een mysterie. Velen hebben opgemerkt dat hij Byzantijns lijkt. Jarenlang heeft zijn lichte steenbolk de onderzoekers verbijsterd en gefascineerd. Ze hopen dat de analyse van het pigment hen dichter bij de identiteit van de mysterieuze man brengt.
Er zijn tot nu toe ongeveer 900 mummieportretten gevonden. Ze deden hun intrede beginnen met de Romeinse bezetting van Egypte in de eerste eeuw na Christus en bleven ongeveer 200 jaar populair. Deze gelijkenissen werden geschilderd op houten planken en aangebracht op sarcofagen waar het hoofd zou zijn geweest. De portretten zijn zo naturalistisch dat onderzoekers ze hebben gebruikt om familieleden te identificeren door overeenkomsten te vergelijken. De meeste mummieportretten zijn ontdekt op de acropolis van Faiyum.