Delen:
10 lessen voor de moderne samenleving uit de herfst van het oude Rome
Elk rijk valt. Er is geen manier om het te stoppen. Het enige wat we kunnen controleren is hoe het gebeurt, of het nu gaat om een rustig, waardig passeren van een fakkel of de vlammende vernietiging van een natie die door barbaren is neergehaald.
Dat is min of meer wat er met Rome is gebeurd, en de nasleep was pure chaos. De val van hun rijk stuurde de Europese wereld in een duistere tijd die eeuwen duurde om te ontsnappen.
Als we ze de tijd nemen om van hun geschiedenis te leren, zullen we enkele spookachtige parallellen met de onze zien. En als de geschiedenis zich echt herhaalt, krijgen we een redelijk goed beeld van wat er daarna komt.
10 overzeese slavenarbeiders zullen uw goederen niet voor altijd maken
Op zijn hoogtepunt snelde het geld het Romeinse rijk binnen. De keizers en de overheid basden zich in een absolute lawine van rijkdom die hen hielp het betere deel van de bekende wereld te beheersen. Maar alleen omdat de naties geld hadden, betekende niet dat het Romeinse volk rijk werd.
In plaats van hun eigen mensen in te huren, kregen de Romeinen buitenlandse slaven om het grootste deel van hun werk te doen. Een groot deel van hun productie werd gedaan door buitenlandse slaven, waardoor de feitelijke burgers niets meer te doen hadden. Veel Romeinen waren werkloos en vertrouwden alleen op overheidssubsidies en handouts om te overleven.
Moderne bedrijven kunnen tegenwoordig niet wegkomen met het letterlijk inhuren van slaven, maar ze kunnen vrij dichtbij komen. Net als Rome besteden de moderne westerse landen de overgrote meerderheid van de dingen die ze kopen uit aan sweatshops die soms slechts 64 cent per uur betalen.
Ongeveer 60 procent van de dingen die Amerikanen kopen, wordt overzee gemaakt, maar niet alleen de VS doen dit. China maakt momenteel ongeveer 50 procent van alle kleding in de wereld en 70 procent van zijn mobiele telefoons.
De echte les uit Rome is echter wat er zou kunnen gebeuren, omdat de opstelling van Rome niet eeuwig duurde. De slaven begonnen meer te eisen en kwamen in opstand. Ondertussen begonnen de mensen in Rome, beïnvloed door de christelijke moraal, zich slecht te voelen over het gebruik van slaven.
Hun arbeidssysteem begon in te storten. Omdat slavenarbeid de ruggengraat was van hun hele economie, ging het andere er mee gepaard.
9 Obesitas-epidemieën Krijg niet veel sympathie
De gemiddelde Romein was waarschijnlijk niet zwaarlijvig. Veel Romeinse burgers worstelden om voedsel te krijgen, maar de keizers waren een ander verhaal.
De rijken van Rome brachten zoveel tijd door met het hebben van feesten en orgieën dat het eigenlijk de gewoonte werd om midden in de maaltijd over te geven om het gang te houden. Nadat hij keizer Nero en zijn vrienden een feestmaal had zien schrijven, schreef de filosoof Seneca dat de rijken van Rome "overgeven dat zij mogen braken; en eet dat ze kunnen overgeven. "
Maar het was niet alleen Nero. Julius Caesar ontsnapte ooit aan een moordaanslag omdat hij naar buiten was gegaan om zijn maaltijd te braken. Keizer Vitellius had de reputatie de dag te beginnen door zijn ontbijt op de gezichten van zijn soldaten te laten boeren.
In de moderne wereld worden arme mensen in rijke landen meestal zwaarlijvig, vooral in het Amerikaanse zuiden. In sommige staten zijn diabetescijfers van type 2 tweemaal zo hoog als 20 jaar geleden. In feite is een derde van de bevolking nu zwaarlijvig.
De echte les uit Rome is echter dat te veel mensen tegen je keert. De reden waarom deze verhalen over wulpse Romeinse keizers zo lang zijn doorgegeven, is omdat hun mensen ze slecht wilden laten lijken. Een groep mensen was zichzelf aan het gapen, terwijl een ander uithongerde. Het enige dat de rijken wonnen, waren wrok, oorlogen en veel gezondheidsproblemen.
8 De Nouveau Riche herinneren nooit waar ze vandaan kwamen
Toen Rome een republiek was, was een van zijn grootste interne problemen de strijd tussen de patriciërs en de plebejers. De patriciërs waren aristocraten die hun status van geboorte kregen, terwijl de plebei's de gewone man waren die op dat moment geen manier had om een beter leven te leiden.
Net als onze moderne samenlevingen, vochten de plebejers voor het recht om zichzelf op te trekken aan hun bootstraps. Ze wonnen gelijke rechten, kregen de kans om een rol te spelen in de Romeinse politiek en hadden de kans om het rijk te maken. Ze hielpen elkaar rijk te worden, stemden hun mede-plebejers aan de macht en leunden achterover en wachtten tot hun vrienden een nieuwe utopie van gelijkheid maakten.
Het kwam niet uit. De nieuwe rijke plebeians deden niet veel om hun oude vrienden te helpen. Ze hadden gewoon te maken met al hun geld en genoten van het leven als rijke mensen. De plebejers wisten dat echter niet meteen.
Een tijdje was het eigenlijk beter en ze dachten dat hun nieuwe regering aan het werk was. Maar het bleek een economische bloei te zijn, veroorzaakt door een oorlog. Toen de natie terugdiepte in een recessie, waren ze armer dan ooit.
De armen bleven arm, de rijken bleven rijk en de weinigen die de schimmel braken, deden niets om hun medemens te helpen.
7 mensen die schulden hebben, kunnen worden gecontroleerd
Nadat Rome door de Galliërs werd geplunderd, moest de republiek een fortuin naar de verdediging leiden. Belastingen gingen omhoog, de armen gingen failliet en het volk van Rome werd al snel overweldigd door zoveel schulden dat ze geen uitweg meer konden zien.
Het is iets dat veel van ons vertrouwd zou moeten voorkomen. Bijvoorbeeld, de gemiddelde Amerikaan verlaat de universiteit met meer dan $ 37.000 aan schulden door alleen studieleningen, en dat is niet eens het slechtste geval. In Australië, Zwitserland, Noorwegen, Nederland en Denemarken is de schuld van de gemiddelde persoon meer dan tweemaal het jaarlijkse inkomen. In feite is de gemiddelde Australiër $ 250.000 verschuldigd.
Zoals veel van ons vandaag lobbyden de plebejers van Rome hun regering voor schuldvergiffenis. En de regering luisterde. Nu de lagere klassen politiek gelijk waren, begonnen de politici hen toe te geven.Populistische leiders beloofden "brood en circussen" - met andere woorden, amusement, eten en schuldverlichting.
De plebejers waren zo wanhopig om hun families te voeden dat het hun niet kon schelen wat een politicus deed, zolang hij hun schuld kwijt was. Dus begonnen ze te stemmen voor populistische leiders zoals Julius Caesar en Caesar Augustus. Omdat het brood en de circussen bleven komen, maakten de plebejers zich niet al te ongerust toen de verkiezingen stopten.
6 Geld afdrukken is geen goede manier om de economie te redden
Een Chinese ambtenaar waarschuwde de VS eens dat zijn nationale schuld uit de hand liep. Amerika, klaagde de ambtenaar, verkocht te veel staatsobligaties. Het verhoogde de staatsschuld op een manier die de hele economie kon instorten. Amerika verkocht niet alleen obligaties. In de woorden van de ambtenaar was het land 'geld drukken'.
Dat is een zet die Rome heeft geruïneerd. Naarmate het rijk groter werd en de uitgaven hoger werden, kwam keizer Nero op het idee om minder zilver te gebruiken in Romeinse munten. Op die manier kon hij meer geld drukken. En als Nero meer geld kon drukken, dacht hij dat hij genoeg zou hebben om die Dagobert Duck-geldpool te maken waarvan hij had gedroomd.
Het idee verprutste niet alles van de ene op de andere dag. Maar de opvolgers van Nero hebben hem gekopieerd en de inflatie ging natuurlijk uit de hand. In de loop van de volgende 200 jaar, nam de prijs van tarwe 200-voudig toe en werden de Romeinse munten bijna volledig waardeloos.
Of Amerika echt "geld drukt" staat ter discussie. Maar ze stellen zeker geldproblemen voor later uit. Ondanks het feit dat het het hoogste bbp ter wereld heeft, hebben de VS ook de hoogste schuld ter wereld. Ze zijn maar liefst 18 biljoen dollar te danken, waarvan een groot deel afkomstig is van staatsobligaties.
Het land op de tweede plaats voor "de meeste schuld" is de Europese Unie. Dat klopt - de hele Europese Unie, die samen 28 landen telt, heeft minder schulden dan de Verenigde Staten alleen.
5 Onderschat The Barbarians niet
Rome slaagde erin om stand te houden tegen enorme rijken. De Romeinen vochten tegen Griekenland en Egypte en wonnen. De grootste en meest geavanceerde samenlevingen vielen aan hun voeten, maar Rome werd nog steeds verpletterd door barbaren.
Alles begon fout te gaan toen Attila de Hun door het West-Romeinse Rijk trok. Voor de Romeinen was dit een primitieve cultuur. Een Romein schreef dat de Hunnen 'zo weinig vergevorderd waren in de beschaving dat ze geen gebruik maakten van vuur, noch enige smaak, in de voorbereiding van hun voedsel.' Voor de Romeinen was dit als een gevecht tegen holbewoners.
Het leek een beetje op de moderne oorlog tegen het terrorisme. Aan de ene kant was het meest geavanceerde en machtige land ter wereld, en aan de andere kant een groep wrede mannen die zich er niet om bekommerden of ze leefden of stierven.
De Romeinen verloren. Attila eiste de helft van hun rijk. Toen ze weigerden, trokken ze door hun land en stalden tijdens hun reis hun belegeringswapens en geavanceerde technologie. Tegen het einde moesten de Romeinen aan al zijn eisen voldoen. Vanaf dat moment betaalden ze regelmatig de enorme eerbetonen van de Hunnen om de Hunnen te bedelen Rome niet af te maken.
4 Definieer de Barbaren beslist niet in geavanceerde oorlogsvoering
Attila de Hun heeft Rome niet gehaald, maar de Visigoten wel. De Visigotische leider Alaric slaagde erin om een horde barbaarse krijgers naar de Romeinse hoofdstad te leiden, alles te nemen wat ze hadden en zichzelf genadig te noemen omdat ze hen het leven lieten houden. Het Romeinse leger was machteloos om de barbaarse hordes te stoppen omdat het Romeinse leger voor het grootste deel de barbaarse hordes was.
Alaric en de mannen die Rome ontslapen waren gewapend en getraind door de Romeinen. Jaren geleden begon Rome met het huren van Visigoten en Galliërs om hun legioenen op te vullen. Uiteindelijk waren er zoveel barbaren in het Romeinse leger dat het Romeinse volk zojuist hun leger "de barbaren" noemde om tijd te sparen.
Tijdens de Sovjet-Afghaanse oorlog riep het Amerikaanse leger islamitische strijders uit het Midden-Oosten op om naar Afghanistan te komen, zodat de Amerikanen deze islamitische strijders konden bewapenen en opleiden. Net zoals Rome Alaric en de Visigoten opleidde en hen belegeringswapens gaf, trainden de VS Osama bin Laden en de Taliban en gaven ze Stinger-raketten.
Misschien moeten we niet verbaasd zijn dat het op dezelfde manier is gebeurd.
3 grote militaire begrotingen Bankrupt Big Countries
Het probleem om de supermacht van de wereld te zijn, is dat het je 's werelds grootste doelwit maakt. Dat is iets dat Rome heeft geleerd. Naarmate ze groter werden, werden hun bedreigingen groter en moesten ze alles wat ze hadden in het leger storten.
Het is iets dat Amerika ook heeft geleerd. Hoewel de militaire uitgaven sinds 11 september 2001 omhoogschieten, is Amerika niet veilig. Tegenwoordig leiden Amerikanen $ 598,5 miljard per jaar door in hun leger. Om dat in perspectief te plaatsen, wordt meer dan een derde van de totale militaire uitgaven van de hele wereld gedaan door de VS.
De Romeinen pakten hun steeds groter wordende leger aan door de belastingen te verhogen. Maar het maakte de dingen niet echt beter. Met massale belastingen die de mensen onder druk zetten, liepen werkloosheid en armoede hoog op.
De mensen begonnen in opstand te komen tegen de regering. Voor veel Romeinen werd het moeilijk om te begrijpen wat het leven in Rome de moeite waard maakte om alles op te geven om het te verdedigen?
2 Kijk uit voor opkomende oosterse rijken
Misschien wel de grootste bedreiging waren niet de mensen die Rome probeerden te verbranden. In zekere zin was het meest gevaarlijke probleem misschien de mensen die Rome lieten zijn: Parthia, het oosterse rijk dat de Romeinen nooit zouden kunnen verslaan.
Al vroeg probeerden de Romeinen en de Parthen elkaar te vernietigen, maar ze konden het niet uitstellen.De twee naties waren te machtig en het was het gewoon niet waard. Dus op het einde riepen ze op tot een vredesverdrag en kwamen overeen in relatieve vrede zij aan zij te gaan.
Ze gingen een vreemde relatie aan als handelspartners die elkaar niet vertrouwden en die probeerden elkaar in elke deal te verslaan - een beetje zoals de Verenigde Staten en het moderne China. En dat veranderde uiteindelijk alles.
Toen een vreedzame Han-Chinese diplomaat Rome probeerde te bereiken, hielden de Parthen hem tegen en keerden hem weg. De diplomaat ontdekte dat de Parthen opzettelijk de twee naties apart hadden gehouden, zodat ze de Romeinse handel konden controleren.
Als hij het echter wel had doorstaan, had Rome misschien een bondgenoot en een inzicht in de Hunnen gehad voordat Attila binnenviel. En alles zou kunnen zijn veranderd.
1 De val van een rijk gebeurt niet 's nachts
Rome stortte niet in elkaar in een hoop vuur en as. Alleen al ontslagen worden door barbaren was niet het einde van Rome. Het stierf gedurende honderden jaren vredig weg uit tientallen beslissingen die op dat moment waarschijnlijk geweldige ideeën waren.
Toen de verschillende delen van Rome begonnen te feesten over religieuze veranderingen en economische problemen, werd het een paar keer opgesplitst in delen voordat het officieel twee verschillende rijken werd in 364 na Christus. Iets meer dan 100 jaar later viel het Westerse rijk volledig in de handen van de barbaren en de lijnen van Europa begonnen eruit te zien als ruwe, vroege versies van een moderne kaart.
Maar zelfs dat was niet het echte einde van Rome. Het oostelijke rijk, nu bekend als het Byzantijnse Rijk, leefde nog meer dan 1000 jaar na de splitsing. Als het Byzantijnse Rijk overleefde Rome de Sasanian Oorlog, de Moslim veroveringen en zelfs de Kruistochten voordat ze uiteindelijk werden opgenomen door het Ottomaanse Rijk.
Het duurde echter 1000 jaar voordat Rome stierf. Het duurde niet lang of ze waren niet langer de grootste supermacht ter wereld. Ze bleven eeuwenlang hangen. Hun kwaliteit van leven veranderde langzaam en de meeste van hun mensen wisten waarschijnlijk niet dat ze leefden door de val van een rijk.
Kansen zijn, hetzelfde zal ons gebeuren. We gaan niet uit in een grote explosie. We zullen langzaam beginnen met vechten tegen oorlogen die we niet kunnen winnen en worstelen met een economie die we niet aankunnen. En langzaam worden we niets meer dan een hoofdstuk in een geschiedenisboek.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.