Delen:
10 interessante feiten over het Byzantijnse rijk
Het Byzantijnse rijk bestond bijna 1,125 jaar en het is een van de grootste rijken aller tijden. Toch weten veel mensen er weinig van, behalve het woord "byzantijns" dat synoniem is voor zeer ingewikkelde, complexe en slinkse transacties.
Het begin van zijn volwassen leven als hoofdstad van het oostelijke deel van het Romeinse rijk, de stad Constantinopel - later Byzantium en vandaag Istanbul - werd het centrum van een buitengewoon levendige samenleving die de Griekse en Romeinse tradities bewaarde, terwijl een groot deel van West-Europa de Middeleeuwen. Het Byzantijnse rijk beschermde de erfenis van West-Europa tot de barbaarsheid afnam, toen de bewaarde Griekse en Romeinse meesterwerken uiteindelijk de ogen van de Europeanen openden en de vuren van de Renaissance aanstaken.
Veel historici zijn overeengekomen dat zonder Byzantium om het te beschermen, Europa zou zijn overspoeld door het tij van islamitische indringers. Het doel van deze lijst is dat de lezers een accurate historische reis maken - gebaseerd op echte feiten - die de moeite van het nemen waard zijn.
10Oorsprong van de naam van het rijk
De oorsprong van Byzantium is vertroebeld door het mysterie, maar voor onze lijst zullen we de algemeen aanvaarde versie volgen. Omstreeks 660 vC, raadpleegde een Griekse burger, Byzas, uit de stad Megara bij Athene, het orakel van Apollo in Delphi. Byzas vroeg advies over waar hij een nieuwe kolonie zou moeten vinden, omdat het vasteland van Griekenland overbevolkt raakte. Het orakel fluisterde eenvoudig: 'tegenover de blinde.'
Byzas begreep de boodschap niet, maar hij voer noordoost over de Egeïsche Zee. Toen hij in de Bosporus kwam, besefte hij wat het orakel betekende. Toen hij de Griekse stad Chalcedon zag, dacht hij dat de oprichters blind moesten zijn geweest, omdat ze de duidelijk superieure locatie op slechts een halve mijl afstand aan de andere kant van de zeestraat niet hadden gezien. Zo
hij stichtte zijn nederzetting op de betere plaats en noemde het Byzantium naar zichzelf.
Byzantium had een uitstekende haven en veel goede visplekken in de buurt. Het bekleedde een strategische positie tussen de Zwarte Zee en de Middellandse Zee, en werd daarom al snel een toonaangevend haven- en handelscentrum, dat de continenten van Europa en Azië met elkaar verbindt. Beroep, vernietiging en regeneratie werd de regel voor de stad.
In 590 voor Christus werd Byzantium vernietigd door de Perzen. Het werd later herbouwd door de Spartanen, en vervolgens gevochten door Athene en Sparta tot 336 voor Christus. Van 336 tot 323 voor Christus stond het onder de controle van de beroemde Griekse generaal Alexander de Grote. Na de dood van Alexander heeft Byzantium eindelijk zijn onafhankelijkheid herwonnen.
In de volgende jaren, vlak voordat de stad de hoofdstad werd van een van de grootste rijken ooit, werd het aangevallen door verschillende indringers zoals de Scythen, de Kelten en natuurlijk de Romeinen.
Het Byzantijnse rijk is geboren
In 324 na Christus versloeg de keizer van het westen, Constantijn I, de keizers van het oosten, Maxentius en Licinius, in de burgeroorlogen van de tetrarchie. Constantijn werd de eerste christelijke keizer van het Romeinse rijk - hoewel de volledige bekering van het Romeinse Rijk tot het christendom niet tot stand kwam tijdens zijn leven. Het lijdt geen twijfel dat tijdens de heerschappij van Constantijn het christendom de dominante religie van het rijk werd - maar het is heel goed mogelijk dat Constantijns grootste spijt was dat hij nooit in staat was om een verenigde christelijke kerk te bereiken.
De bouw van de stad Constantinopel was echter een van zijn absolute triomfen. Terwijl andere oud-Griekse en Romeinse keizers vele mooie steden bouwden tijdens hun bewind, overtrof Constantinopel ze allemaal in omvang en pracht. Het werd al snel de hoofdstad van het Byzantijnse rijk en markeerde zo het aanbreken van een nieuw tijdperk.
7 De splitsing van het rijk
De meeste historici hebben tegenwoordig moeite om precies te bepalen welke gebeurtenis of datum de val van het Romeinse Rijk betekent. Een van de meest voorkomende conclusies is dat wanneer het rijk in tweeën zou zijn gesplitst, het nooit meer zijn oude glorie zou kunnen bereiken. Er is zelfs meer debat over de religies van deze tijd, die waarschijnlijk de beslissende factor waren die het Byzantijnse rijk scheidde van de geest van het klassieke Rome.
Theodosius Ik was de laatste keizer die over het hele Romeinse rijk regeerde. Hij was ook degene die het precies in het midden splitste en Rome (West) aan zijn zoon Honorius en Constantinopel (Oost) gaf aan zijn andere zoon Arcadius. Het meer klassieke, westelijke deel van het Romeinse rijk verzwakte aanzienlijk toen het land werd verdeeld, terwijl de door Grieks beïnvloede oosterse helft de oosterse aspecten van zijn cultuur bleef ontwikkelen. Het Romeinse rijk bestond niet meer, zoals de wereld het had geweten.
6The Golden Era of Justinian I
Een van de bekendste bijdragen van Justinianus I was de hervorming van de wetten van het Byzantijnse rijk, bekend als "The Justinian Code". Onder zijn heerschappij floreerde het Byzantijnse rijk op vele manieren.
Justinianus kreeg kracht en faam voor zijn gebouwen en architectuur. Een van zijn beroemdste gebouwen was de Hagia Sophia, die werd voltooid in 538 na Christus. Het werd een aantal eeuwen het centrum van de Grieks-orthodoxe kerk. Deze enorme kathedraal staat nog steeds in Istanbul en is nog steeds een van de grootste en meest indrukwekkende kerken ter wereld.
Justinianus moedigde ook muziek, kunst en drama aan. Als een meesterlijke bouwer zelf, liet Justinian nieuwe wegen, bruggen, aquaducten, baden en een verscheidenheid aan andere openbare werken in gebruik nemen. Justinianus wordt tegenwoordig door de Oosters-Orthodoxe kerk als een heilige beschouwd, hoewel een groot aantal orthodoxe christenen het niet eens zijn met zijn heiliging.
De meeste historici zijn het erover eens dat na het toetreden tot de Byzantijnse troon van Heraclius in 610 na Christus het Byzantijnse rijk in zowel cultuur als geest in wezen Grieks werd. Heraclius maakte Grieks de officiële taal van het rijk, en het was al de meest gesproken taal van de Byzantijnse bevolking geworden.
Het Byzantijnse rijk, dat zijn oorsprong had in het Oost-Romeinse rijk, is nu geëvolueerd naar iets nieuws - iets anders dan zijn voorganger. Tegen 650 A.D., bleven er slechts een paar slepende Romeinse elementen naast de doordringende Griekse invloed. Volgens verschillende historische bronnen was een grote meerderheid van de Byzantijnse bevolking vanaf 650 na Christus van Griekse culturele achtergrond. Bovendien vocht het Byzantijnse leger in een stijl die veel dichter bij die van de oude Atheners en Spartanen lag dan die van de Romeinse legioenen.
4De Byzantijnse marine gebruikt Grieks vuur
De Byzantijnse marine was de eerste die een angstaanjagende vloeistof gebruikte in zeeslagen. De vloeistof werd op vijandige schepen en troepen gepompt door grote sifons die op de vorken van de Byzantijnse schepen waren gemonteerd. Het zou ontbranden bij contact met zeewater, en het kon slechts met grote moeite worden gedoofd.
De ingrediënten van "Grieks vuur" werden nauwlettend bewaakt, maar historici denken dat het een mengsel is van nafta, pek, zwavel, lithium, kalium, metallisch natrium, calciumfosfide en een petroleumbasis. Andere landen kwamen uiteindelijk met een vergelijkbare versie van het spul, maar het feit dat het ook gevaarlijk was voor hun eigen troepen, maakte dat het halverwege de vijftiende eeuw uit militaire mode was.
3 Byzantijnse keuken
Wanneer we de term 'Grieks-Romeins' horen, denken we automatisch aan cultuur, architectuur, filosofie, de Olympische sport van het worstelen, maar niet aan de Byzantijnse keuken.
Om de Byzantijnse keuken goed te leren kennen, moeten we teruggaan naar zijn oorsprong. Het betrof een mix van Griekse gebruiken en Romeinse tradities. Byzantijnse culinaire smaken gericht op de regio's waar het hellenisme floreerde: kaas, vijgen, eieren, olijfolie, walnoten, amandelen, appels en peren, waren allemaal nietjes van het Byzantijnse dieet, inheems in de landen van het rijk en gewaardeerd door aristocratie en gemeenschappelijk mensen.
De Byzantijnen hielden ook van honing, en gebruikten het vaak in het koken als zoetstof, omdat er geen suiker beschikbaar was. Brood was een essentieel ingrediënt van de Byzantijnse tafel en een garantie voor stabiliteit voor de regering in Constantinopel. En het was een enorme onderneming - de bakkerijen van Constantinopel produceerden regelmatig meer dan 80.000 broden per dag.
De Byzantijnen konden rekenen op een vast dieet van brood, kaas, vlees en vis, waarvan het meeste werd uitgehaald en bewaard in zout en olijfolie. Maar net als in het moderne Griekenland werd dit dieet aangevuld met groenten die in kleine tuinen werden geproduceerd.
Ondanks de beperkte informatie die we vandaag hebben, is onze kennis van de Byzantijnse keuken vergelijkbaar met de restauratie van een beschadigd mozaïek; hoewel veel van de stukken nog steeds ontbreken, heeft de foto er nog steeds een mooie kwaliteit aan.
Tegenwoordig geven de aroma's en ingrediënten van Grieks en ander mediterraan eten ons een voorproefje van hoe het Byzantijnse eten moet zijn geweest.
2De economie van Byzantium was de krachtigste in Europa
Het Byzantijnse Rijk bestond voornamelijk uit een reeks kleine steden en zeehavens verbonden door een ontwikkelde infrastructuur. De productie was zeer hoog en er was een opmerkelijke groei van het grondbezit. De Byzantijnen volgden een christelijke levensstijl die draaide rond het huis, waar vrouwen zich inzetten voor de opvoeding van hun kinderen. Er waren ook verschillende openbare plaatsen waar mannen ontspanning zochten in hun vrije tijd.
Van 500 na Christus tot 1200 was Byzantium de rijkste natie in Europa en West-Azië. De levensstandaard was ongeëvenaard door andere naties in Europa en leidde een groot deel van de wereld in kunst, wetenschap, handel en architectuur. We zouden zelfs kunnen zeggen dat de "Byzantijnse Droom" bestond lang voordat de Amerikaanse.
1 Het grote schisma
De meeste historici van Byzantium zijn het erover eens dat de grootste en meest duurzame erfenis van het rijk de geboorte was van het Grieks-orthodoxe christendom. De oosterse orthodoxie ontstond als een aparte tak van het christendom na het 'grote schisma' van de elfde eeuw tussen het oosterse en westerse christendom.
De scheiding was niet plotseling. Eeuwenlang waren er belangrijke religieuze, culturele en politieke verschillen tussen de oosterse en westerse kerken. Vele historici verzekeren ons vandaag dat religie de belangrijkste reden was waarom de Romeinse cultuur al haar invloed op het Byzantijnse rijk heeft verloren.
Er waren grote theologische verschillen tussen rooms-katholieken en Grieks-orthodoxe christenen, over onderwerpen als het gebruik van afbeeldingen, de aard van de Heilige Geest en de rol (en identiteit) van de paus.
Cultureel gezien is het Griekse Oosten altijd meer filosofisch, abstract en mystiek geweest in zijn denken, terwijl het Latijnse Westen neigde naar een meer pragmatische en legalistische benadering. Al deze factoren kwamen uiteindelijk tot een hoogtepunt in 1054 na Christus, toen paus Leo IX de patriarch van Constantinopel exciteerde, die de leider was van de Grieks-orthodoxe kerk. Als reactie veroordeelde de patriarch de -en bijna duizend jaar later is deze verdeeldheid in de christelijke kerk nog steeds niet genezen.
Theodoros II is een heldere maar uiterst onsuccesvolle advocaat die bereid is te schrijven voor eten en af en toe een luxe. Hij is een ervaren en wereldrecordhouder voor de meeste geblokkeerde accounts op Yahoo Answers en een enthousiaste fotograaf.