Delen:
10 Iniquitous Feiten bewaard gebleven uit de geschiedenisboeken
Hier bij Listverse herinneren we ons graag dat de geschiedenis vol is met bizarre, obscene en verdorven momenten die je zelden zult horen van de leraren op school. Natuurlijk, ze zijn schandalig, maar dat maakt ze leuk - en interessant.
Sommige mensen geven de voorkeur aan een geïdealiseerde, steriele versie van gebeurtenissen zonder alle seks, geweld en corruptie, maar het zou gewoon een fantasie en een saaie versie zijn. We geloven niet in die filosofie. Genieten!
10 Hoe te slagen als een lijkschouwer in New York City
Het kantoor van Chief Medical Examiner van de stad New York (OCME) heeft enkele van de beste pathologen in de Verenigde Staten, maar het was niet altijd zo. Het kantoor komt van een schandelijk en corrupt begin.
Tijdens de midden- tot de late 19e eeuw had New York verschillende lijkschouwers die onafhankelijk van elkaar werkten en hun aantal groeide in lijn met de bevolking van de stad. Er waren twee grote problemen met de operatie. Ten eerste was de functie keuzevak, maar meestal toegekend door corruptie aan mensen die er op geen enkele manier voor in aanmerking kwamen. Ten tweede, het werd betaald door het lichaam. Dit alleen al maakte van sommige lijkschutters lichaampers die bereid waren tot gruwelijke extremen te gaan voor hun emolumenten.
In meerdere gevallen waren meerdere coroners en hun lakeien betrokken bij openbare gevechten om aanspraak te maken op een lijk. Andere keren drongen ze erop aan om geïmproviseerde, onnodige autopsies uit te voeren voor de families, zodat ze de staat konden factureren. Alle familieleden die protesteerden, werden bedreigd met gerechtshoven en arrestaties. De lijkschouwers stonden in de clinch met trawanten die dienden als hun jury's en verzekeringsmaatschappijen die hen beloonden voor zelfmoordaanslagen, zodat het beleid niet uitbetaalde.
Het werd steeds erger totdat John Purroy Mitchel in 1914 burgemeester van New York werd en wijdverbreide hervormingen doorvoerde. Hij gaf opdracht tot een vernietigend rapport waaruit bleek dat van de 65 mensen die sinds de consolidatie van de stad als lijkschouwer hadden gediend, niemand gekwalificeerd was en slechts 19 zelfs een medische opleiding volgden. Anderen waren meestal politici, begrafenisondernemers en makelaars in onroerend goed, maar er waren ook een paar loodgieters, een houtsnijder, een muzikant en een melkboer.
9 Waar Hickok zijn rekening kreeg
Het bloedbad van McCanles blijft een mysterie van het oude Westen. Het enige dat we weten is dat er drie mensen zijn gedood en "Wild Bill" Hickok heeft het grootste deel van de schietpartij gedaan. Sommigen zeggen dat de slachtoffers, David McCanles en zijn twee sidekicks, een criminele bende waren met het oog op moord. Anderen zeggen dat de drie ongewapend waren en werden neergeschoten zonder provocatie.
Wat de waarheid ook mag zijn, de schietpartij wordt beschouwd als het eerste vuurgevecht van Hickok. Het kan ook het ontstaan zijn van zijn beroemde bijnaam. Voordien heette hij eenvoudigweg 'Bill', maar McCanles nam het over om hem 'Duck Bill' belachelijk te noemen vanwege zijn vooruitstekende lippen en lange neus.
Hickok had een hekel aan dit. Dus na de schietpartij groeide hij zijn snor uit om zijn bovenlip te verbergen en begon zichzelf "Wild Bill" te noemen. Hij ging daarna nog een tijdje terug naar zijn geboortenaam, James Hickok, en zijn achternaam werd af en toe verkeerd gespeld als "Haycock" of "Hitchcock" in officiële records.
8 Charles Babbage verdronk bijna zelf
Charles Babbage wordt tegenwoordig vooral herinnerd als de 'vader van de computer'. Hij ontwierp het verschil en de analytische motoren die als primitieve vormen van de vroegste mechanische computers worden beschouwd.
Net als andere polymaths begon zijn voorliefde voor uitvinden al op vroege leeftijd en toen hij zestien was, werd hij bijna vermoord. Als jonge jongen dacht Nikola Tesla dat hij kon vliegen door te hyperventileren en zichzelf te verwonden door van een dak te springen. Babbage deed hetzelfde, behalve zijn doel was om over water te lopen.
Terwijl hij in de rivier de Dart in de buurt van zijn ouderlijk huis zwom, vermoedde een tiener Charles dat hij een eenvoudig mechanisme kon bouwen waarmee hij op water kon lopen of op zijn minst een verticale positie kon handhaven met het hoofd, de armen en de schouders erboven. Babbage nam twee houten planken en verbond ze met scharnieren die zelf aan de zool van zijn schoen waren bevestigd.
Hij hoopte dat de planken plat zouden blijven wanneer hij zijn voet naar beneden zou brengen, waardoor hij extra druk tegen het water zou krijgen. Omgekeerd zouden de scharnieren ervoor zorgen dat de planken vouwen bij het optillen van zijn voet en geen hinder veroorzaken.
Volgens de memoires van Babbage werkte zijn idee eerst en kon hij verticaal blijven met slechts een lichte krachtsinspanning. Een van de scharnieren stopte echter met werken, hij draaide scheef en hij kon alleen in een cirkel zwemmen.
Babbage werd ook overgedragen door de stroming, dus hij bewoog zich in een spiraal en probeerde (en faalde) om naar de banken te gaan. Gelukkig voor hem, raakten zijn voeten uiteindelijk de bodem, op welk punt hij naar de kust kon lopen waar hij in een "staat van grote uitputting" neerzat.
7 Waarom er twee hoofden in Haydns graf zijn
Er zijn veel lichaamsdelen die gescheiden waren van de rest van het lichaam en gingen op avontuur. Weinig of geen leden hadden een meer merkwaardige geschiedenis dan het hoofd van de Oostenrijkse componist Joseph Haydn.
Haydn vond succes toen hij begon muziek te spelen aan het hof van de rijke adellijke familie Esterhazy. Toen stierf hij in 1809. Echter, in die tijd werd Wenen aangevallen door Napoleon, zodat Haydn slechts een kleine begrafenis kreeg. Hierdoor konden twee van zijn kennissen / fans, Rosenbaum en Peter, de plaatselijke begrafenisondernemer omkopen en hun Haydns hoofd geven.
Beide mannen waren enthousiast over de nieuwste rage, frenologie en wilden de schedel van een genie als Haydn meten. Jaren later diende de schedel als een van de meest waardevolle bezittingen van Rosenbaum die hij met trots tentoonstelde in zijn huis.
Een decennium nadat Haydn stierf, vond zijn patroon, prins Nikolaus Esterhazy, dat het tijd werd om zijn voormalige muzikant een echte tombe te bouwen. Hij groef de resten op en ontdekte dat ze een schedel misten. Hij traceerde Rosenbaum gemakkelijk, omdat laatstgenoemde niet verlegen was om met zijn hoofd te pronken. Rosenbaum bleef echter in bezit door een andere schedel te presenteren en de echte te verbergen.
Na de dood van Rosenbaum werd het hoofd meerdere malen doorgegeven totdat het bij de Society of Friends of Music in Wenen belandde. Ze gaven het over aan prins Paul Esterhazy, die wilde afmaken wat zijn voorouder was begonnen en een marmeren tombe bouwen voor Haydn in Eisenstadt.
In 1954 werd het hoofd eindelijk herenigd met de rest van het lichaam en nu heeft Haydns graf twee schedels.
6 Shakespeare's Naughty Joke
Shakespeare was nooit zo benauwd en pretentieus als onderwijzers zouden willen dat hij was. In feite hadden zijn toneelstukken nogal wat vuile moppen en bij één gelegenheid gleed hij het c-woord daarin weg.
Hij deed dit om de puriteinen te bespotten die vaak protesteerden tegen het theater. In Twaalfde nacht, er is een pretentieuze butler genaamd Malvolio die verliefd is op zijn minnares, gravin Olivia. Hij wordt beschouwd als een van de meest walgelijke rollen van Shakespeare, en de andere personages lachen hem uit, vooral in een scène die bekend staat als "The Gulling of Malvolio."
De butler wordt misleid door te denken dat Olivia hem liefheeft door een valse liefdesbrief. Hij leest het hardop en overtuigt zichzelf ervan dat het echt is door te zeggen: "In mijn leven is dit de hand van mijn vrouw. Dit zijn haar C's, haar U's en haar T's en maakt ze dus geweldige P's. Het is, met minachting van de vraag, haar hand. "
Bij het voorlezen wordt de "en" uitgesproken als een "N." Daarom wordt "CUT" iets viezer. Het wordt aangevuld door het tweede deel van de zin, "en maakt ze dus geweldige P's (plast)."
5 A Bloody Day At The Circus
Er zijn door de geschiedenis heen veel circusongelukken geweest. Eén geval was bijzonder gruwelijk en ook ongebruikelijk omdat het betwistbaar de tamest-handeling op de kaart betrof - de band.
De manager van het James Robinson Circus had een idee om het publiek te imponeren tijdens de parade en meer klanten naar de shows te brengen. Tijdens het passeren van de steden, zou de circusband spelen op een podium bovenop de leeuwenkuil. Het bleek succesvol, ook al werden ze herhaaldelijk gewaarschuwd dat het tuig extreem onveilig was.
Op een ochtend in 1870 arriveerde het circus in Middletown, Kansas. De stoet begon door de straten en de groep nam plaats boven op een kooi gevuld met Barbarijse leeuwen.
Tijdens het maken van een bocht raakten de leidende koetsen in de war en veroorzaakten paniek. De bestuurder met de leeuwenkooi verloor de controle en sloeg op een steen. De impact was krachtig genoeg om de steunen die het dak ondersteunen in te storten, waardoor de hele band in de kuil van de dieren terecht kwam.
De leeuwen verscheurden hun slachtoffers voor een geschrokken publiek. Een nabijgelegen ijzerhandel werd snel overvallen op gereedschap en wapens om de kooi binnen te gaan en potentiële overlevenden te redden.
Van de 10 muzikanten werden er drie gescheurd en vier anderen bezweken later aan hun verwondingen. De alfa-leeuw, een gigantisch beest bekend als Old Nero, moest ook worden neergezet toen hij zijn keeper aanviel tijdens de reddingsmissie.
4 Een nacht om te onthouden voor Cesare Borgia
De Borgia's behoorden tot de beruchtste adellijke families van de Renaissance, synoniem voor macht, rijkdom en intriges. Misschien trok niemand meer controverse aan dan Rodrigo Borgia, die paus Alexander VI werd. Zijn zoon Cesare gaf hem echter een goede run voor zijn geld.
Allereerst was er de beruchte Banquet of Chestnuts, een feest dat mogelijk heeft plaatsgevonden toen Cesare kardinaal werd. Het werd beschreven als het meest liederlijke evenement ooit gehouden in het Pauselijk Paleis.
Dan is er de kwestie van zijn broer, Giovanni, die werd verzorgd om het nieuwe hoofd van de Borgia-familie te worden. Hij werd vermoord in 1497 onder mysterieuze omstandigheden. Mensen wezen zowel zijn broers Cesare als Gioffre als potentiële verdachten aan.
Deze inzending gaat echter over een gênant moment uit het leven van Cesare - dat van zijn huwelijksnacht. In 1499 trouwde hij met een rijke Franse edelvrouw genaamd Charlotte van Albret. Na de feestelijkheden rapporteerde hij terug aan zijn vader en zei dat hij het huwelijk acht keer die avond had voltrokken.
Wat Cesare niet vermeldde, was dat hij eerder pillen van de apotheker had gekregen om zijn viriliteit te helpen. En de apotheker had de pillen vermengd en hem per ongeluk laxeermiddelen gegeven die hem de hele nacht op de hoogte hielden.
3 Robert Liston plaatst een ongelukkig record
Er was een tijd in het begin van de 19e eeuw toen Scotsman Robert Liston werd beschouwd als een van de beste chirurgen in Europa. Hij ontwikkelde een reputatie voor snelle amputaties. Dit was in een tijd dat elke seconde het verschil had kunnen maken tussen overlevende en bloeden van de patiënt tot de dood. Ze waren echter niet allemaal winnaars, omdat Liston naar verluidt de man was achter de enige operatie in de geschiedenis met een sterftecijfer van 300 procent.
Het verhaal komt tot ons met dank aan de collega-Britse chirurg Richard Gordon. Hij prijst de vaardigheid en snelheid van de operaties van Liston, maar vermeldt dat zijn beroemdste gevallen niet echt schijnvakken van succes waren. Bij één gelegenheid slaagde de chirurg er in om een been te amputeren in twee en een halve minuut. Maar in zijn haast sneed hij ook de testikels van de patiënt af.
In de verdediging van Liston was dit in een tijd vóór de anesthesie.Zijn patiënten schreeuwden en stuiptrekken, dus het was mogelijk om een beetje extra te nemen. Dit gebeurde tijdens een andere amputatie toen Liston het been verwijderde. Maar hij sneed ook twee vingers af van zijn assistent die de patiënt vasthield en de jas van een heer die naar de operatie keek.
Zowel de patiënt als de assistent stierven later aan gangreen. Volgens Gordon stierf de toeschouwer ook aan shock, denkend dat het mes van de chirurg hem had doorgesneden.
2 Mary's Bad Hair Day
Volgens de legende, op de dag van haar executie, leed Maria, koningin van Schotland, de extra vernedering van onthullen aan de wereld dat ze kaal was. Het verhaal gaat dat de beul haar hoofd opraapte en zei: "God Red de koningin." Toen liet ze haar hoofd zakken en rolde weg terwijl hij een rode pruik achterbleef.
De belangrijkste bron die we hebben voor de dood van Mary was een ooggetuige genaamd Robert Wynkfielde. Hij bevestigde het deel over de beul die probeerde het hoofd op te tillen en onthulde dat de voormalige koningin een pruik had gedragen. Wynkfielde zegt echter dat Mary kort grijs haar had "als een van de zestig en tien jaar oud."
Dat was niet het enige bijzondere moment van de executie. Er waren drie schommels nodig om Mary te onthoofden. De eerste miste de nek en sloeg haar in het hoofd, terwijl de tweede nog steeds een pees had die de twee met elkaar verbond.
Nadat ze dood was, ontdekte een van de leiders dat Maria haar kleine hond had verborgen onder haar petticoat. Het zat tussen haar hoofd en schouders en weigerde haar voormalige minnares te verlaten.
1 De perversies van Tiberius
Nero en Caligula worden vandaag goed herinnerd voor hun daden van verdorvenheid, maar hun voorganger, Tiberius, minder. Tiberius had echter het slechtst van allemaal kunnen zijn en regelmatig bezig geweest met pedofilie met kleine jongens en zelfs baby's.
Het grootste probleem hier is hoe betrouwbaar je de oude bronnen beschouwt. In dit geval is Suetonius de basis voor de devianties van Tiberius The Twelve Caesars. Het werk is echter gevuld met roddels, geruchten en de eigen vooroordelen van de auteur, plus het werd 100 jaar na het bewind van Tiberius geschreven.
Het kan niet worden beschouwd als onbetwistbare waarheid. Hoewel het moet worden vermeld dat in zijn Annalen, Tacitus beschuldigde de keizer ervan zich te storten in "elke slechtheid en schande, wanneer angst en schaamte worden afgewezen".
Zeker, er zijn onmiskenbare redenen om Tiberius te beschuldigen. Hij stond de Pretorian Guard toe om grote macht te bereiken, wat nog eeuwenlang gevolgen had voor het Romeinse Rijk.
Hij wordt over het algemeen beschuldigd van "uitgecheckt" te zijn als keizer na de dood van zijn zoon Drusus in AD 23. Toen plaatste Tiberius een groot deel van de macht in handen van Praetorian prefect Sejanus en verhuisde naar Capri waar hij naar verluidt verloofd was in alle de verdorvenheden die hij kon bedenken.
Volgens Suetonius had Tiberius slaapkamers gevuld met pornografische schilderijen en sculpturen en een erotische bibliotheek. Hij liet mensen deelnemen aan orgieën terwijl hij toekeek. Hij liet jongens en meisjes verkleden als pannen en nimfen en door Capri's bossen en bosjes dwalen. Tijdens het zwemmen liet hij jonge jongens hem "plagen met hun likken en hapjes." En, het meest verontrustend van alles, "niet-gespeende baby's zou hij naar zijn orgel brengen alsof het naar de borst was."