10 ongelooflijke ontdekkingen die de oude archeologie veranderden

Er is niets zoals het vinden van het eerste bot of de baksteen van oude overblijfselen. Hoewel dergelijke ontdekkingen slechts enkele momenten kunnen duren, kan het begrijpen van het hele verhaal achter ruïnes, verloren koninkrijken en oude familiaren tientallen jaren duren. Archeologische vindplaatsen kunnen tot stilstand worden geslepen, alleen verder gaan met het 'verhaal' wanneer de volgende vondst op zijn plaats valt als een verloren puzzelstukje. Deze extra ontdekkingen kunnen lang bestaande overtuigingen veranderen, nieuwe mysteries openen en zelfs het hele doel van een oude site veranderen.

10De Palomares-tombe

Miguel de Palomares was een van de eerste katholieke priesters die arriveerde in Mexico na de Spaanse verovering in 1521. Zijn graf werd per ongeluk ontdekt toen de arbeiders in 2016 een put groeven voor een lantaarnpaal. Toen archeologen de ruimte verbreedden, ontdekten ze een grote plaat met de naam de Palomares erop. De twee meter lange grafsteen markeert een ongewone begraafplaats voor een katholieke priester - onder de vloer van een Azteken-tempel.

Lange tijd wisten wetenschappers dat de Spanjaarden kerken bouwden op inheemse religieuze plaatsen. Het gedrag werd bestempeld als een dominante weergave van wiens god beter was, in feite een symbolische vervanging van de lokale goden door het christendom. Nu lijkt het erop dat de Spanjaarden wat praktischer waren. De Azteekse tempels hadden een solide basis en stevige muren, allemaal klaar om gebruikt te worden. Om tijd te sparen, was de vloer van de Palomares in zijn specifieke tempel gewoon witgekalkt en werd hij onaangeroerd gelaten toen hij in 1524 de eerste kathedraal van Mexico City werd.

9Victoriaanse smaken

Een deel van het Victoriaanse gehemel werd onthuld tijdens bouwwerkzaamheden in Londen. In 2010 heeft een sloopteam een ​​oude nachtclub uit elkaar gehaald om plaats te maken voor het Crossrail-station. De club was afkomstig uit de jaren 70 maar was gebouwd op een nog oudere site. Crosse & Blackwell hadden er een fabriek van 1830 tot 1921, en archeologen kregen een kijkje in de producten die de Victorianen aanspraken.

Onder de voormalige nachtclub vonden ze meer dan 13.000 potten. Potten met champignons Catsup, jam, marmelade en Piccalilli vormden de afgedankte voorraad smaken. De stortbak waarin ze werden gevonden dreef de stoommachines van de fabriek aan tot in de jaren 1870 toen het een vuilnisbelt werd tijdens een revisie van het magazijn. De enorme afstand is waardevol vanwege de grootte, zeldzaamheid en het vermogen om de smaken van die tijd te onthullen. Na het afsluiten van de fabriek werd de fabriek in 1927 een bioscoop voordat hij in 1976 werd geopend als nachtclub.

8The Sterling Stones

Bij de ingang van het hoofdkantoor van Police Scotland Central Division op Randolphfield, gestationeerd in Sterling, staat een paar staande stenen. Deze werden lange tijd bewonderd als 3.000 jaar oude monumenten met een mysterieuze verbinding met een nabijgelegen oude begraafplaats. Het blijkt dat het paar een veel recentere gebeurtenis zou kunnen eren. Radiocarbon testen plaatsten de stenen schildwachten dichter bij 1314.

In dat jaar is er iets opmerkelijks gebeurd. De Engelsen en Schotten kwamen in de slag bij Bannockburn in botsing. Op de eerste dag, onder leiding van Sir Thomas Randolph (ook de graaf van Moray), slaagden de Schotten er slim in om de route van het grotere Engelse leger om te leiden. Dit beschermde Sterling Castle tegen een voorgenomen aanval en hielp ook de Schotse zijde om hun vijand de volgende dag in een historische ontmoeting te verslaan. Net als vandaag een herdenkingspleister, wordt aangenomen dat de staande stenen op het slagveld werden geplaatst om het succes van Randolph te markeren toen hij erin slaagde het Engels uit koers te brengen.

7De Edo-kaart

In 2017 besloten experts van het Matsue History Museum om een ​​van de artefacten, "Edo Hajimezu", opnieuw te onderzoeken, een illustratie van een oud gebouw in Tokio. De 400 jaar oude kaart toonde Edo Castle, een enorm bouwwerk dat toebehoorde aan de feodale familie Tokugawa. Voortdurende herbouw van het oorspronkelijke ontwerp van het verduisterde Edo Castle totdat onderzoekers zich realiseerden dat de oude kaart het altijd al liet zien.

Het werd getekend kort nadat het kasteel was voltooid, tussen 1607 en 1609, en het was een getuigenis van een clan die geen risico's nam met hun eigen veiligheid. Het ontwerp was hoogst defensief, meer fort dan huis-zoet-huis. Tokugawa Ieyasu (1542-1616), die Edo bouwde, was in oorlog met de Toyotomi-familie voor de tophondpositie.

De kaart onthulde veel over muren, heuvels en het interieur van het kasteel. De meest fascinerende verdedigingsarchitectuur was te zien aan de zuidkant van het kasteel. De poorten en muren waren zodanig gepland dat de vijand gedwongen was te zigzaggen in plaats van in een rechte lijn te vorderen. Helaas heeft deze innovatieve functie de moderne tijd niet overleefd.

6House Of Gates

Het is moeilijk voor te stellen dat het vinden van een poort op een plaats genaamd "House of Gates" iedereen zou verrassen, maar deze deed dat wel. Beit She'arim (Hebreeuws voor 'House of Gates') is een UNESCO-werelderfgoedlocatie in Noord-Israël. Toen opgravingen in 2016 een gigantische poort werden, waren de gravers verbluft. Het omvatte de helft van wat een versterkte muur met deuren en een toren leek te zijn geweest.

Tijdens de Romeinse en Byzantijnse tijdperken was Beit She'arim een ​​centrum van joodse cultuur en recht. De stad bleef echter klein en tot nu toe verondersteld dat ze geen behoefte hadden aan beschermende stadsmuren. Zo overtuigd waren de experts dat zij geloofden dat het woord 'poorten' in zijn oude naam niet letterlijk kon zijn. Ze scheidden het zelfs als Beit Sharay, wat 'rechtbank' betekent. Omdat de stad het hoofdkwartier was van de Joodse gerechtelijke raad, paste de theorie nauwsluitend.

De ontdekking van de imposante kalkstenen poorten dwong archeologen om de naam en het doel van de stad te heroverwegen. Daterend aan de Romeinse tijd is er zelfs de intrigerende mogelijkheid dat het poortgebouw de eerste ruïnes van een onbekend Romeins fort op de locatie is.

5Kingdom Of Rheged

Het Galloway Picts-project is in 2012 gestart om de geschiedenis achter rotsgravures te ontrafelen die in Trusty's Hill Fort zijn ontdekt. Toen hun betekenis duidelijk werd, of liever gezegd, wat onderzoekers denken dat ze vertegenwoordigen, heeft het een verloren koninkrijk hersteld. Niemand was op zoek naar Rheged toen ze voor het eerst de Pictische symbolen op de bodem begonnen te bestuderen. Ze waren uniek voor het gebied, wat zorgde voor een goed archeologisch raadsel. Ook, hoewel de exacte locatie niet bekend was, werd het zesde-eeuwse koninkrijk waarschijnlijk ergens in Cumbria gevonden.

De inscripties bevestigden niet dat er ooit een gemeenschap van Picten in Galloway was, maar wezen in plaats daarvan sterk op een koninklijke citadel uit de donkere Middeleeuwen (rond 600 na Christus). De opgravingen produceerden voldoende bewijs om te suggereren dat Trusty's Hill ooit in het centrum van Rheged was. Als dat zo is, is de herontdekking van het koninkrijk een fantastische vondst. Rheged was een prominente krachtcentrale onder de noordelijke koninkrijken, en zijn invloed werd gevoeld door de literatuur en de geschiedenis van Schotland.

4Mayan Superhighways

Oude snelwegen bestaan ​​in de oerwouden van Noord-Guatemala. Met een oppervlakte van meer dan 150 kilometer kwam het voor het eerst in 1967 onder de aandacht van het publiek toen de Britse ontdekkingsreiziger Ian Graham een ​​kaart van El Mirador publiceerde met de wegen.

El Mirador was ooit de grootste stadstaat met ongeveer een miljoen inwoners die binnen zijn grenzen van 833 vierkante mijl woonden. Vanwege het feit dat ze bedekt waren door dik regenwoud, bleken de causeways moeilijk te bestuderen. Om de gesloten bosluifel te omzeilen, werd in 2006 een laserproject gestart. Na het scannen van het Mirador-bekken uit de lucht toonden opmerkelijke 3D-beelden enorme supersnelwegen en andere structuren die zelfs het onderzoeksteam verbaasden.

Zeer gedetailleerde piramides, kanalen, terrassen en dierenranden werden onthuld. De meest opwindende ontdekking was de reikwijdte van het 17-wegennetwerk. Sluizen over het land, op sommige plaatsen tot 25 mijl, de paden waren tot 20 meter hoog en 130 meter breed. Ze werden gebouwd op verschillende tijdstippen, tussen 600 en 400 voor Christus. en 300 B.C.-A.D. 100. Het geavanceerde wegennet verenigde de grote staat door het vervoer van benodigdheden en mensen mogelijk te maken.

3 Jaarlijkse bouwplaats

De archeologische vindplaats van Qantir-Piramesse was ooit de hoofdstad van Egypte, Pi-Ramesse, onder leiding van de farao Ramses de Grote. Gevestigd tussen 1300 voor Christus. en 1100 voor Christus, er zijn geen substantiële ruïnes over van wat waarschijnlijk de grootste menselijke nederzetting was gedurende de bronstijd.

Een Duits team gebruikte een nieuwe manier om ondergrondse resten van de grote stad te vinden. Gedurende een ongelooflijke zestien jaar (1996-2012) brachten ze het gebied magnetisch in kaart. Omdat oude bakstenen gebouwen een ander magnetisch "uiterlijk" hebben dan normale aarde, begonnen stichtingen en muren al snel te verschijnen. Ze waren enorm. Bij nader inzien, voelden de onderzoekers dat ze naar een bouwplaats keken. Het grootschalige restauratieproject was misschien opgezet rond een paleis- en tempelcomplex.

Niet ver daarvandaan was een put met mortel onderaan. De voetsporen van een peuter waren in deze laag ontroerend. Er is iets anders gevonden in de put en het zou het gezicht van de Egyptische kunst kunnen veranderen. Fragmenten van gips klinken misschien alledaags, maar deze leken tot een decoratief fresco te behoren, iets dat bijna ongehoord was in deze specifieke tijd.

2De Montezuma-aanval

Een van de herkenningspunten van Arizona kreeg een tragische revisie van zijn verleden. De twee gebouwen, bijna 900 jaar geleden uitgehouwen in een kalkstenen klif, vormen een onderdeel van Montezuma Castle National Monument. Al meer dan acht decennia was de verdwijning van de inwoners een van de grootste mysteries van het zuidwesten.

Tekenen dat de woningen een ernstige brand hadden opgelopen, werden weggevaagd als een "ontmantelingsritueel" gedaan na de evacuatie. De tradities van Hopi vertellen echter over hun voorouders, de Sinagua, die ter plekke worden aangevallen - en het verhaal omvat het gebruik van brandstichting als een wapen. De Tonto Apache hebben een vergelijkbaar verhaal, maar van hun voorouders die de Sinagua proberen weg te spoelen met vuur. Moderne onderzoeken leverden het archeologische bewijs aan deze verhalen.

De periode tussen 1375-1395 is aanzienlijk. Er werd aardewerk geproduceerd en de brand gebeurde, wat aangeeft dat er tot de laatste momenten daar mensen woonden. Vier lichamen samen gevonden in de jaren 1930 werden verondersteld om de vlammen te dateren, maar een andere blik onthulde hun gruwelijke einde. Drie hadden schedels gebroken. Alles had snij- en brandplekken opgelopen kort voor de dood. Een brutale aanval verklaart het plotselinge vertrek, maar archeologen weten nog steeds niet wat de aanslag veroorzaakte.

1Sahara-kastelen

De Garamantes was een enigmatisch Afrikaans volk. In 2011 werd een expeditie naar Libië om meer te weten te komen over de mysterieuze Garamantes ingekort door een burgeroorlog. Een andere poging, met behulp van satellietfotografie, gaf onderzoekers een goed beeld van meer dan 100 versterkte nederzettingen die behoren tot de verloren beschaving.

Ommuurde steden en dorpen stonden verlaten in de Sahara, 620 mijl ten zuiden van Tripoli. Met datering 1-500 werden de modderstenen structuren meesterlijk gebouwd en er zijn nog steeds muren die tot 13 voet (4 meter) hoog staan. Al het eerdere begrip van de cultuur kwam van de hoofdstad van Garamantes, Jarma, ongeveer 125 mijl naar het noordwesten.

Jarma onthulde een krachtig Afrikaans koninkrijk met een schrijfsysteem, metallurgie, handel en textiel. De Sahara-forten voegden nog een opmerkelijke prestatie toe. In de superdroge omgeving creëerden ze oases waar gewassen bloeiden. Ze deden dit met een complex onderaards kanaalsysteem dat grondwater naar de oppervlakte bracht. Waarom de forten werden verlaten is onbekend. Hoogst waarschijnlijk hebben de verdwijnende waterbronnen en handelsroutes die samenvielen met de val van het Romeinse Rijk bijgedragen.