Delen:
10 vreselijke manieren De Victorianen hebben zichzelf per ongeluk vergiftigd
De Victorianen waren een slimme partij. Ze gaven ons stoomtreinen, postzegels, foto's en het eerste openbare spoeltoilet. Maar ze waren ook nogal kwetsbaar. Een beetje zoals een kind laten spelen met lucifers in een vuurwerkfabriek, de Victorianen hadden veel gevaarlijke chemicaliën binnen handbereik. In de dagen vóór gezondheid en veiligheid, was hun idee van bescherming om een schedel en gekruiste beenderen op een fles arsenicum af te drukken. Het nadeel van dit plan was dat ze toen gelukkig hetzelfde arseen over de toonbank verkochten als rattenaas, vaak met ernstige gevolgen.
Laten we een kijkje nemen naar een wereld waarin alles en veiligheid op de tweede plaats kwam. Het was de 19e eeuw, en de Victorianen vonden enkele behoorlijk rare manieren om per ongeluk hun eigen weg te vinden.
10 achtergronden
Liever dan 50 tinten grijs, de Victorians waren gepassioneerd over de kleur groen. In feite was groen behang bij u thuis wat een iPad Air voor tablets is. Deze liefde voor groen kwam tot stand door het einde van de raambelasting en gaslampen. Met natuurlijk licht dat overdag binnenstroomde en beter licht 's nachts, lieten de Victorians hun innerlijke passie voor felle kleuren los.
De modieuze kleur om de muren mee te kleden was niet zomaar een groen. Het moest een weelderige schaduw zijn die Scheele's Green heette. Het was niet alleen helder, maar het weerstond vervaging - een extra zegen. De duistere kant van deze kleurrijke muurdressing was dat het mensen langzaam vergiftigde. Koperarseniet, een arseenderivaat, gaf het de rijke kleur. Ademlucht met arsenicumdamp had de potentie om te doden ... en vaak ook.
Hele families waren ziek en stierven, vooral kinderen liepen risico. De tekenen van arseenvergiftiging waren vergelijkbaar met difterie, zoveel politici bleven sceptisch tegenover het gevaar. En die artsen die stem hebben geuit over arseen werden vaak publiekelijk bespot, vooral door bedrijven die het behang produceerden!
Het duurde tot 1903 voordat arseenverbindingen verboden werden als voedseladditief, maar het gebruik van arseen in behang werd nooit formeel verboden.
9 babyflessen
Romeinse moeders gebruikten holle hoorns om hun baby's te voeden, en babyflessen waren niets nieuws in de Victoriaanse tijd. Wat nieuw was, was een speciale glazen fles met rubberen slang en een speen. Het idee was dat de baby op de rubberen buis werd gezogen, zoals het zuigen van cola door een rietje.
Deze flessen werden ondersteund door een populaire marketingcampagne en kregen namen als 'The Little Cherub' of 'The Princess'. Moeders waren dol op hoe een baby zichzelf kon voeden; het was een bron van grote trots. Deze zuigflessen werden het accessoire voor de moderne Victoriaanse moeder, maar met dodelijke gevolgen.
Er was een fundamentele ontwerpfout: de rubberen slang was in het glas geplaatst en bijna onmogelijk schoon te maken. In de fles was warme melk de perfecte voedingsbodem voor bacteriën. Het advies van mevrouw Beeton, de huishoudelijke goeroe van de dag, hielp niet. Ze schreef in 1861 en zei dat het niet nodig was om de flessen twee tot drie weken te wassen.
Het gevolg was dat baby's een soep van bacteriën dronken, vaak met fatale gevolgen. Inderdaad, de flessen kregen al snel een andere naam: "moordflessen." Dit had, samen met de veroordeling van artsen, hun gebruik moeten stoppen. Maar dat gebeurde niet. Helaas werden veel moeders opgenomen door reclame en bleven ze hoe dan ook gebruiken.
8 carbolzuur
De Victorianen konden het evenwicht gewoon niet goed vinden. Neem bijvoorbeeld hygiëne. Aan de ene kant gebruikten ze vuile babyflessen, en aan de andere kant kwamen ze met het gezegde: "Reinheid staat naast Godzaligheid." Begin dit met nieuwe theorieën over ziektekiemen die infecties veroorzaken, en de drang om te reinigen werd obsessief. Dus vergiftigden ze zichzelf met carbolzuur.
Elk huishouden had bijtende soda of carbolzuur, gebruikt als reinigingsmiddelen, ergens in een kast. Maar daarin lag het probleem. Deze dodelijke producten kwamen in verpakkingen die identiek waren aan andere huishoudelijke artikelen, inclusief voedingsmiddelen.
Het was gemakkelijk om de ene doos met de andere te verwarren en de cakes per ongeluk te vergiftigen. In september 1888 was dit precies wat er gebeurde toen carbolzuur werd aangezien voor baking soda. Dertien mensen werden ziek en vijf stierven.
Het duurde nog 14 jaar voordat de wet op de farmacie het illegaal maakte om chemicaliën in vergelijkbare flessen te bewaren als gewone artikelen.
7 Lood
Het is bijna alsof de Victorianen dood wilden!
Met de industriële revolutie begonnen steden uit te breiden. Dit betekende dat huishoudens van water moesten worden voorzien. Reservoirs werden gebouwd om standpijpen te leveren in de armere districten of huizen in welgestelde gebieden.
Veel van dat water reisde echter langs de leidingsporen en pakte het dodelijke gif toen het ging. Interessant is dat het van het Latijnse woord voor lood is, lood, dat we de term "loodgieterswerk" ontlenen. Wat dit des te ironischer maakt, is dat de Britse overheid in 1847 en 1848 wetten schreef waardoor het een strafbaar feit werd om drinkwater te vervuilen.
Maar het gevaar eindigde niet met water. Lood is toegevoegd om te schilderen om te voorkomen dat het schilfert en de kleuren levendig te maken. De Victorianen sleten loodverf over meubels, kinderbedjes en zelfs kinderspeelgoed. Toen kinderen op hun wiegtjes kauwden of op speelgoed kauwden, vergiftigden ze zichzelf per ongeluk.
6 Laudanum
Laudanum was het Victoriaanse equivalent van aspirine. Het was een wondermiddel dat zenuwen kalmeerde, pijn verliep en een goede nachtrust verzekerde. Het enige probleem was dat laudanum een siroop van opium is.
Laudanum was verkrijgbaar bij elke apotheek om te kopen, en het was betaalbaar met ongeveer 25 druppels voor één cent.Terwijl de rijken neerkeken op de armen als laudanumverslaafden, faalden ze om hun eigen afhankelijkheid te zien en dronken ze deze verslavende hartelijkheid vrolijk in. Laudanum werd op grote schaal verkocht aan vrouwen om hun kwalen te verlichten, zoals menstruatiekrampen en "hysterie." Ironisch genoeg is het mogelijk laudanum dat door vrouwen werd ingenomen om de symptomen van arseenvergiftiging door hun groene achtergrond te verzachten!
Natuurlijk is opium verslavend. Dit betekende dat mensen afhankelijk werden van de gevoelens van euforie die het creëerde en nam steeds meer. Het alternatief was zich terug te trekken, met de typische symptomen van tremoren, hallucinaties en zweten. Met de doses ongereguleerd en laudanum vrij beschikbaar, was overdosis gebruikelijk.
5 Vervalste brood
De Victorianen beoordeeld op uiterlijk. Ze hadden de neiging wit te verbinden met zuiverheid en witter betekende beter. Ze hadden een obsessie met wit brood. Met alle vervelende tarwekiemen en zemelen eruit genomen, keken ze op wit brood als puur en gezond. Door een verwrongen logica, het toevoegen van een chemisch bleekmiddel-aluin-maakte het nog beter.
Verbindingen waarnaar wordt verwezen als aluin zijn dubbele sulfaatzouten van metalen zoals aluminium of chroom. Traditioneel werd aluin in de middeleeuwse wolhandel gebruikt om kleurstoffen te fixeren en werd later in bloedstelpen gebruikt. Het klinkt zelfs niet alsof het gezond zou zijn.
Helaas heeft aluin geen voedingswaarde. De toevoeging van aluin beroofde de armen, voor wie brood een nietje van goedheid was, en leidde tot ondervoeding. Inderdaad, het heeft bijgedragen aan een reeks van tekort-gerelateerde ziekten. Erger nog dan dat, aluin irriteert de darmwand en kan langdurige maagklachten of obstipatie veroorzaken. Voor kleine kinderen was dit een stap te ver en veroorzaakte sterfgevallen.
4 Boracic Acid In Milk
Boracinezuur behoort tot een familie van milde zuren, waaronder borax en boorzuur. Ze worden tegenwoordig het meest gebruikt in insecticiden. Laat het geen geweldige toevoeging aan melk klinken, toch? Hier vinden we echter huisgoeroe, Mrs. Beeton, die haar hand opnieuw opheft.
In de dagen vóór pasteurisatie en koelkasten kon melk schadelijke bacteriën bevatten en snel slecht worden. Om dit te voorkomen, adviseerde Mevr. Beeton de toevoeging van boracic zuur aan melk als bewaarmiddel. Het had ook het voordeel dat de smaak enigszins werd verzacht en dat alle zure, bedorven smaak werd verwijderd.
De effecten van boracinezuur op volwassenen zijn meestal mild, zoals misselijkheid, maagkrampen en diarree. De chemische stof verborg echter de smaak van gekookte melk, wat betekent dat veel mensen dronken wat niet geschikt was voor consumptie, met verontrustende gevolgen. Voor kinderen kan te veel boriumzuur epileptische aanvallen, neurologische problemen en zelfs de dood veroorzaken, juist in de groep die de gezondheidsvoordelen van melk het hardst nodig heeft.
3 'Corpse' kaarsen
Aan het begin van de 19e eeuw werden kaarsen gemaakt van talg of bijenwas. De eerste brandde met een roetige vlam en rook slecht, terwijl de laatste duur waren. Maar een nieuw proces geformuleerd in 1810 veranderde dit.
Een Franse wetenschapper, Michel Chevreul, sloeg op een manier om talg te scheiden en een geheim ingrediënt toe te voegen dat zorgde voor goedkope, hoogwaardige kaarsen. Hoewel deze kaarsen in zijn geboorteland Frankrijk zijn verboden, zijn deze kaarsen in Engeland groot. De rage voor deze samengestelde kaarsen piekte in 1835 en 1836.
Op een avond werkte een professor in de scheikunde echter laat in het licht van zijn nieuwe kaars. Hij rook een knoflookgeur uit de gesmolten was en werd achterdochtig. Hij wist dat arseenverbindingen een knoflookachtige geur hadden en identificeerde het geheime ingrediënt correct als arseen. Professor Everitt voerde tests uit, bevestigde zijn vermoeden en maakte zijn dodelijke bevindingen openbaar. Inschrijven The Lancet, beschreef hij deze nieuwe producten als "lijkkaarsen" vanwege hun dodelijke damp.
2 gasverlichting
Na kaarslicht kan men zich alleen maar voorstellen hoe magische gasverlichting in de 19e eeuw moet zijn verschenen. Het was echter niet zonder aanzienlijke risico's. De Victorianen gebruikten voornamelijk steenkoolgas voor hun gaslampen, een cocktail van waterstof, zwavel, methaan en koolmonoxide.
Deze mix was dodelijk, met gevaren zoals verstikking en koolmonoxidevergiftiging, plus het risico op een explosie. Inderdaad, het beeld van een verwelkende Victoriaanse dame die aan de gevolgen van de dampen lijdt, kan deels te wijten zijn aan een langzaam lek van koolmonoxide in een zitkamer, gekoppeld aan het dragen van een strak korset.
1 Artsen
Victoriaanse artsen werkten binnen de medische kennis van de dag. De meeste medische procedures waren gebaseerd op het proberen om het evenwicht in het lichaam te herstellen. Aldus waren laxeermiddelen, zuiveringen en bloedzuigers populair als middel voor het afvoeren van vuile humeuren. Ook dachten artsen dat kleine doses gif geneeskrachtige eigenschappen hadden.
Het merendeel van de tijd, patiënten overleefden ondanks de behandeling, niet vanwege. Af en toe raakten de medici echter per ongeluk iets, zoals het voorschrijven van sigaretten aan astmapatiënten. Het actieve ingrediënt, arseen (alweer!), Werd vervoerd in een tabak die een natuurlijk derivaat van atropine bevatte - wat de luchtwegen opent. Dus de patiënten verbeterden, maar niet om de reden die de artsen dachten.
+ Anthrax in huis gips
Het is over het algemeen geen goed idee om de muren van je huis te bedekken met een dodelijke bacterie. Maar dat is wat de Victorianen deden - zij het zelden.
Voorafgaand aan gipspleister werden de wanden bekleed met kalkpleister. Dit was een mix van kalk versterkt met dierenhaar van geiten, koeien, schapen of paarden. Hoewel anthrax niet gebruikelijk was in Victoriaans Engeland, gebeurde het wel. Producten van geïnfecteerde dieren, zoals huid, haar of wol, waren toen een mogelijke bron van infectie voor mensen.
Mensen kunnen anthrax opnemen door de schaafwonden van de huid of het inademen, dus laten we hopen dat het haar van een paar geïnfecteerde dieren het nooit tot aan de muur heeft gips.