Delen:
10 bizarre feiten over Lupercalia, de originele Valentijnsdag
Lang voordat we kaarten aan meisjes gaven om hen te laten weten dat we choo-choo-ze kiezen, vierden de Romeinen de liefde op hun eigen manier. Elke 15 februari hielden ze Lupercalia - de originele Valentijnsdag.
De vakantie heeft de afgelopen paar duizend jaar enkele veranderingen ondergaan. Maar maak je geen zorgen, als je hoopt dit jaar een echt traditionele Valentijnsdag te vieren, heb je te maken met Listverse. We laten u alles weten wat u moet doen.
10 Het vermoorden van de schattige puppy's
Op de originele Valentijnsdag schopten de Romeinen de festiviteiten af door twee geiten en een puppy de grot in te slepen en een groep cultische priesters hen ritueel te laten afslachten. De instructies waren specifiek over het puppygedeelte. Het zou geen volwassen hond kunnen zijn, het moest een schattige baby-puppy zijn.
Zelfs de Romeinen begrepen niet echt waarom ze een puppy moesten doden. De beste bronnen die we hebben tijdens de vakantie werden eeuwen nadat het begon geschreven. Tegen die tijd was Lupercalia slechts een oude traditie en de Romeinen die erover schrijven, maken duidelijk dat ze er niets van begrepen.
Plutarch was er vrij zeker van dat ze het puppy-dodende ding van de Grieken stalen. Gebaseerd op hoe Plutarch hen beschreef, waren de Grieken dol op dieren die dol zijn op puppy's. Hij zei dat de Grieken zo vaak puppy's in rituelen doodden dat ze er een woord voor hadden: periskulakismoi ("Zuivering door puppy"). Dit woord is ook in sommige echte academische artikelen vertaald dat mensen met doctoraten betaald werden om te schrijven als 'pupillen'.
Maar zelfs dat is maar een theorie. Tegen de tijd dat Plutarch er was, wist niemand echt waarom ze puppy's doodden - ze volgden gewoon de traditie. Hij had echter nog een andere theorie. Pure wrok. "Luisteren de honden naar de Luperci [priesters]," heeft Plutarchus getheoretiseerd, "en ergeren ze?"
9 De feigning van het lachen van de met bloed doordrenkte jongens
Nadat de pups en de geiten werden gedood, werden twee jonge nobele jongens naar de grot gebracht om iets te doen dat de christenen op de hielen zat en uiteindelijk dit festival verbood.
De priesters raakten hun messen aan op de hoofden van de jongens en kleurden de hoofden van de jongens met bloed. Dan dompelden de priesters wol in melk en wreven het op de hoofden van de jongens. Dat was een beetje vreemd, maar wat dit echt zenuwslopend maakte, was wat er daarna gebeurde: met melk en bloed over hun hoofd, moesten de jongens lachen.
Nogmaals, de Romeinen hadden geen idee waarom ze griezelige, met bloed besmeurde kinderen aan het lachen maakten in een donkere grot. De Romeinen geloofden dat het een zuiveringsritueel was, maar zelfs dat was slechts een theorie. Het was maar een traditie die ze al zo lang volgden als ze zich konden herinneren, en ze waren niet van plan het te breken.
Hierna kwam echter de belangrijkste gebeurtenis. De priesters maakten leren leren riemen uit de geiten, de jongens kleedden zich uit en de echte spellen zouden beginnen.
8 The Streaking Of The Thong-Carrying Men
"In deze tijd rennen veel van de nobele jongeren en van de magistraten naakt door de stad," vertelt Plutarch ons, "ze treffen degenen die ze ontmoeten met ruige riemen."
Deze naakte mannen zouden als eerste met olie bedekt zijn. De lagere klasse mocht dit niet doen. Dit waren de hoogst geplaatste en waardigste mannen in de stad. Mensen zoals Marcus Antonius zouden zich naakt uitkleden, olie op en rennen door de straten.
Zodra ze goed en vettig waren, renden ze rond met mensen met ruige riemen. In het bijzonder zouden ze zich richten op vrouwen, die zouden doen alsof ze er vandoor gaan. Maar in het geheim zouden de vrouwen proberen geraakt te worden door de leren riemen. Als je geraakt werd door een riem, geloofden de Romeinen dat je meer vruchtbaar zou worden. Dus zouden vrouwen hun rug blootleggen en hun handen opofferen in de hoop dat naakte, olieachtige mannen hen zouden slaan.
Die leren riemen werden overigens genoemd februareen ze zijn vóór de maand genoemd. Dat klopt - de hele maand februari is vernoemd naar magische potentie teenslippers.
7 Het eten van de ingewanden op een stok
Lupercalia had ook een feest. Hoewel het qua eten niet bepaald de beste vakantie was. Zelfs Romeinse poëzie noemt het feest van Lupercalia "schaars" - en met goede reden. De priesters legden de ingewanden van de geofferde geiten op wilgenspuug, bakten ze op en voedden ze aan een menigte mensen.
Het splitsen van twee geiten tussen alle inwoners van Rome heeft waarschijnlijk niet zo ver reikt, maar dat was niet alles wat ze kregen. Sommige vestale maagden zouden ook zoute koeken verbranden, die lijken op oude pannenkoeken. Maar dat was het feest - een klein beetje geitenvlees op een stok en wat verbrand gebak.
Niets van dat alles lijkt bijzonder aantrekkelijk, wat waarschijnlijk de reden is waarom de Romeinen nog een gerecht dienden: overvloedige hoeveelheden alcohol. De rest van de dag zouden de mensen in Rome dronken worden van hun gedachten.
6 The Hooking Up Of The Swingers
In sommige delen van Rome zouden ze het hele vruchtbaarheidsritueel een beetje verder nemen. In aanmerking komende jonge vrouwen die hopen zwanger te raken, zouden hun naam op kleitabletten schrijven en de tabletten in een pot doen. Dan zouden de mannen willekeurig een naam tekenen. Twee volkomen willekeurige vreemden zouden worden aangesloten en samen zijn voor de rest van het festival.
Sommige details hierover zijn een beetje vaag en inconsistent, maar het lijkt erop dat deze twee niet op een blind date gingen. De man was daar om de droom van de vrouw te maken om een baby een realiteit te laten worden. Precies hoelang ze aan elkaar blijven lijken te variëren. Sommigen zeggen dat ze het festival net samen hebben doorgebracht.Maar volgens anderen zouden die twee seksuele partners zijn voor het volgende jaar.
5 De luchten van grieven
Lupercalia had ook zijn eigen nummers. De teksten zijn verloren gegaan, maar we hebben genoeg van een beschrijving om er een redelijk goed beeld van te krijgen. Om te beginnen hebben we geen platen die de nummers vermelden zonder de woorden 'losbandig' of 'obsceen' te gebruiken.
In ieder geval tegen de vijfde eeuw na Christus kwamen mensen op het festival in vuile, vulgaire songs die alle slechte dingen beschreven die hun buren hadden gedaan. Als je een affaire had of betrapt werd bij een bordeel, kwamen je buren naar Lupercalia en zongen ze een liedje over je sekscapades dat iedereen kon horen.
Het idee was om mensen te schamen in goed gedrag. Maar wat de paus betreft, kwamen de liederen eerder als feesten dan als kritieken over het hoofd. Toen ze de kans kregen om te praten over wat hun buren hadden gedaan, raakten de Romeinen blijkbaar een beetje meegesleept.
4 De viering van de geile God
Zoals elk goed festival had Lupercalia zijn klassieke verhalen. Een daarvan was het klassieke Lupercalia-verhaal van Faunus, dat Ovidius 'een oud verhaal vol gelach' noemde.
Faunus ziet Hercules met zijn minnares lopen en verklaart: "Zij zal mijn passie zijn!" Dit is echter Rome. Dat betekent dus niet dat hij haar liefdesbriefjes gaat schrijven en haar op een date zal vragen. In plaats daarvan is hij van plan om te wachten tot ze slaapt, naar haar huis sluipt en wild gaat.
Faunus sluipt het huis van het meisje binnen, zich er niet van bewust dat ze Hercules met haar eigen kleren bedekt had voordat ze ging slapen. Dus Faunus begint net de heuvel te betasten die op haar kleren lijkt. Hij voelt iets vreemds en terugdeinst. Zoals Ovid beschrijft, zal iemand "zijn voet terugtrekken bij het zien van een slang" - wat min of meer is wat Faunus zich realiseerde dat hij greep.
Hercules staat op, Faunus valt naar beneden en iedereen realiseert zich dat Faunus probeerde de meesteres van Hercules alleen maar seksueel aan te vallen. Maar niemand raakt in de war. 'Hercules lachte,' vertelt Ovidius, 'net als iedereen die hem daar zag liggen, en het Lydische meisje lachte ook.'
Volgens Ovid liepen mannen naakt op Lupercalia om Faunus 'mislukte poging tot aanranding te eren. "Dus de god heeft een hekel aan kleren die het oog verrassen!", Schreef Ovidius, "en roept de naakten naar zijn riten."
3 De onzekerheid over wie je aanbidt
De Romeinen zouden Lupercalia besteden aan het vertellen van verhalen over Faunus, maar hij was niet echt de god van de vakantie. De vakantie heette Lupercalia. Het werd gehouden in Lupercal-grot door priesters van Luperci. Het was duidelijk dat het was opgedragen aan de god Lupercus. Het punt is dat niemand - inclusief de priesters van Luperci - wist wie Lupercus was.
Ze hadden een hele sekte gewijd aan deze god, maar ze wisten niet waar hij voor stond. Lupercalia was een oude landbouwgodsdienst. Niemand kon zich herinneren wanneer de vakantie begon, laat staan waarom. Ze deden gewoon wat hun ouders voor hen hadden gedaan.
Hun enige hint was een standbeeld van een naakte man in een geitenhouten gordel buiten de Lupercal-grot. De Romeinen dachten ook dat hij waarschijnlijk iets met boeren te maken had. Maar dat was het - dat was alles wat ze wisten. Lupercus droeg een gordel, en dat was genoeg voor mensen om hun leven te wijden aan zijn priesters te zijn.
2 De bekroning van Julius Caesar
Een belangrijk moment in het leven van Julius Caesar vond plaats tijdens Lupercalia. Toen Mark Antonius een krans op Caesars hoofd legde en hem de troon aanbood, was het niet zomaar een dag - het was Lupercalia. Wanneer je je dat realiseert, realiseer je je dat het een beetje anders is gegaan dan hoe je het altijd hebt afgebeeld.
De geschiedenis zegt specifiek dat Caesar de festiviteiten gadesloeg toen het gebeurde. Maar hij zag mensen niet eten; er wordt ons specifiek verteld dat hij naar blote, olieachtige, jonge mannen keek die door de straten renden toen Mark Antony kwam om Caesar de troon te bieden.
In tegenstelling tot Caesar was Mark Antony niet alleen een toeschouwer. Hij deed mee. Plutarchus beschrijft hem als "een van de hardlopers in het heilige ras", wat betekent dat hij niet naar Julius Caesar liep met een tuniek. Antony liep volledig naakt rond, met een ruige string in de ene hand en een lauwerkrans in de andere.
Dus de volgende keer dat je lokale dramaclub een productie maakt van Julius Caesar, je kunt ervoor zorgen dat ze de kostuums goed krijgen.
1 Het doden van mensen met de naam Valentine
De laatste Lupercalia werd gehouden aan het einde van de vijfde eeuw. Tegen die tijd had het christendom Rome overgenomen en Lupercalia was een van de weinige Romeinse feestdagen die nog steeds werd gevierd. Paus Gelasius eindigde het echter met de verklaring dat het een heidens ritueel was vol bloedoffers dat seks verheerlijkte.
Het grootste deel van dit ritueel was hoe dan ook gestopt. Hoewel we niet alle details weten van hoe het werd gevierd in de vijfde eeuw, weten we dat de paus de Romeinen uitdaagde die klaagden dat ze dat "rondrennen", en niemand was bereid om het te doen.
De Romeinen waren echter niet al te blij dat ze een festival verloren, dus ontstond er een nieuw festival: St. Valentine's Day. Welnu, technisch gezien verving de Paus Lupercalia door het iets minder populaire 'Feest van de Zuivering van de Heilige Maagd Maria', maar uiteindelijk werd het Valentijnsdag.
De vakantie kreeg de naam Sint-Valentijnsdag, omdat mensen met de naam Valentine een vreemde gewoonte hadden om op 14 februari te sterven.Twee afzonderlijke Valentines waren op die datum al gestorven, dus creëerden ze Sint Valentijnsdag - een dag om een heilige te onthouden die werd onthoofd.
In de loop van de volgende 1.500 jaar, veranderden sommige dingen. In plaats van hun namen in potten te zetten, kregen vrouwen kaarten. In plaats van vrouwen met gordels te slaan, gaven mannen ze bloemen. Maar de vakantie die we vandaag vieren, begon hier.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.