Delen:
Top 10 wellustige feiten over borstimplantaten
Borstvergroting is de meest populaire cosmetische chirurgie in de Verenigde Staten. Het heeft een kleurrijk verleden waardoor veel vrouwen zouden denken dat ze onder het mes zouden gaan. Het volgende duikt in de vergeten geschiedenis en de beproevingen en beproevingen die plaatsvonden in verschillende pogingen om een procedure te perfectioneren die nog steeds talloze en verwoestende tekortkomingen kent.
10 Timmie Jean Lindsey
Meer dan een halve eeuw geleden werd Timmie Jean Lindsey de ontvanger van het eerste siliconengelimplantaat ter wereld, een operatie waarbij ze een integraal onderdeel werd van het lot. In 1962 volgde de gescheiden 29-jarige arbeidersman haar arts op nadat ze een tatoeage uit haar borst had gehaald.
Het was toen dat Dr. Frank J. Gerow het idee voorstelde om Lindsey kosteloos van een B-cup naar een C-cup te brengen. Rond deze tijd in de vroege jaren 1960, hadden intraveneuze bloedzakken glazen flessen vervangen. Het idee om een zak met gel voor een implantaat te gebruiken kwam voor de geest toen Dr. Gerow onbedoeld opmerkte dat de textuur opvallend veel leek op die van de borst van een vrouw.
Ook al was Lindsey niets meer dan een menselijke cavia, dat weerhield haar er geen moment van om door te gaan met de operatie en haar welzijn toe te vertrouwen aan jonge artsen.
Meer dan 50 jaar later beschouwt Lindsey, nu een overgrootmoeder en ver in de jaren tachtig, haar rol in de revolutionaire operatie nog steeds als een voorrecht en heeft ze "geen grote spijt." In al die jaren heeft Lindsey's implantaat - zij het enigszins verkalkt - nooit eens gelekt of gescheurd.
9 Post-Op
Plastisch chirurgen hebben lang betoogd dat hun rol, in het bijzonder met betrekking tot borstimplantaten, niet is geworteld in slechte bedoelingen, maar eerder in de wens om een vrouw beter te laten voelen over zichzelf. Hoe het ook zij, tal van onderzoeken hebben door de jaren heen een verontrustend verband aangetoond tussen zelfmoord en vrouwen die een borstvergroting hebben ondergaan.
Voorbeeld: een onderzoek in Zweden analyseerde gegevens van 3.527 vrouwen die de procedure vrijwillig hadden doorlopen. Onderzoekers vonden een drievoudig hoger risico op zelfmoord in het algemeen. Het risico neemt echter 10-voudig toe na de operatie en zesvoudig gedurende 20 jaar of meer na de operatie.
Volgens Louise A. Brinton, PhD, MPH, van het Amerikaanse National Cancer Institute, kan men niet alleen borstimplantaten en siliconenvergiftiging koppelen aan zelfmoord. Maar tegelijkertijd kan men de mogelijkheid niet uitsluiten.
Dit roept de vraag op: waarom?
Sommige onderzoekers geloven dat de link ligt op een significante onderliggende psychiatrische ziekte voorafgaand aan de implantatie. Studies tonen zelfs aan dat de vrouwen in deze studie een hogere mate van alcohol- en drugsverslaving hadden.
In de uiteindelijke analyse zijn de onderzoekers van mening dat monitoring na implantatie naast pre-implantatie psychiatrische screening gerechtvaardigd is. Het is echter hoogst twijfelachtig dat het ooit zal worden gehandhaafd.
8 vloeibare siliconen injecties
Risico komt met elke operatie, ongeacht hoe klein en routinematig de procedure kan zijn. In de wereld van de plastische chirurgie vinden velen het verrassend dat borstvergroting bovenaan de lijst staat als het gaat om risico's, veel meer dan buikwandcorrecties en liposuctie.
Vóór 1992 kwamen de meeste complicaties voort uit vloeibare siliconeninjecties die een verscheidenheid aan nadelige bijwerkingen veroorzaakten, meestal een contractuur van fibreuze capsulen. In dit geval vormt zich littekenweefsel rond het implantaat, wat een verharding van de borst veroorzaakt, vaak beschreven als beton in textuur.
Om dit te corrigeren, moet een arts het littekenweefsel rondom het implantaat handmatig opbreken of een borstamputatie uitvoeren. Een andere veel voorkomende ernstige complicatie is het "uitbloeden" van siliconendeeltjes door het implantaatmembraan, dat uiteindelijk in verschillende organen vast komt te zitten.
Verrassend genoeg werden dergelijke schadelijke injecties nooit goedgekeurd door de FDA. Het duurde tot 1992 voordat het gebruik van vloeibare siliconenproducten in de Verenigde Staten werd verboden. Desalniettemin worden illegale operaties met vloeibare siliconen nog steeds uitgevoerd door gewetenloze individuen die zichzelf uitgeven als 'artsen'.
7 Trial and Error
In 2002 patenteerde Dr. Robert Allen Smith een nieuwe vorm van borstvergroting met haar als vulstof in plaats van siliconen en gel. Het idee kwam in me op toen Dr. Smith merkte dat een medaillon van haar in de hoofdhuid van een patiënt was genaaid zonder enige vorm van afwijzing van het menselijk lichaam. Zo stelde dr. Smith voor om haar (of keratine, het eiwit waarvan het haar is afgeleid) te gebruiken van de "vacht van dieren waaronder elk zoogdier, van vinger- of teennagelsmateriaal of van hoeven, of van de bekken, voeten of veren van vogels. ”
Zo'n bizar voorstel is ronduit praktisch als je kijkt naar de barbaarse procedures die werden gebruikt in het begin tot het midden van de 20e eeuw. Gedurende deze tijd was borstvergroting niets meer dan een experimentele proef en fout waarbij chirurgen een vrouwenborst injecteerden met alles van ossenkraakbeen tot glazen bollen, ivoor en gemalen rubber.
Het volstaat om te zeggen dat dergelijke procedures een complete mislukking waren. Het was pas in de vroege jaren 1930 dat wetenschappers siliconen ontdekten, die een resistentie tegen afstoting en bacteriële besmetting vertoonden.
6 Ziekte van borstimplantaten
Voor duizenden vrouwen, die een operatie ondergaan om hun borstimplantaten te extraheren, was meer voldoening dan de dag van implantatie. Ondanks ontelbare chirurgen die de bewering dat implantaten zieke ontvangers ziek maakten, weerlegden, heeft een groep met de naam Breast Implant Illness and Healing nu 15.000 vrouwen die beweren dat hun nieuwe bustes een groot aantal symptomen veroorzaakten als gevolg van een ruptuur.
Sommige van die problemen omvatten toevallen, migraine, black-outs en auto-immuunziekten.Volgens Phoenix Playboy-model Katelyn Svancara werd ze ziek gedurende vier van de vijf jaar dat ze implantaten had. Haar symptomen hielden op na de extractie.
Dit soort zaken blijft groeien in termen van rechtszaken en is een publieke en wettelijke nachtmerrie voor implantaatmakers. Voorbeeld: in 1998 betaalde Dow Corning Corporation $ 3,2 miljard om de claims van meer dan 170.000 vrouwen te schikken.
Veel van de aanklagers stierven zelfs vóór de nederzetting, één waarin Dow Corning consequent elke vergissing heeft ontkend. Desalniettemin moeten er nog wetenschappelijke bewijzen worden gevonden voor het koppelen van siliconen borstimplantaten aan deze ziekten.
5 1895 Vindingrijkheid
Op 24 november 1895 vond het eerste geregistreerde borstimplantaat plaats in Duitsland toen een 41-jarige zanger en toneelactrice een borstamputatie onderging na de ontdekking van een pijnlijke knobbel in haar linkerborst. Na vele consulten, verwijderde Dr. Vincenz Czerny het hypertrofische borstweefsel, dat een aanzienlijke misvorming achterliet voor een vrouw wiens carrière gebaseerd was op haar talenten en haar uiterlijk.
Dientengevolge nam Dr. Czerny de beslissing om een lipoma (niet-kankerachtig weefsel) te transplanteren ter grootte van een vuist die zich had ontwikkeld in de wervelkolom van de zanger. Hij plaatste deze lipoom in de lege linkerborst met het oog op symmetrie. De operatie bleek succesvol, en de patiënt werd binnen een maand ontslagen met slechts milde gevoeligheid.
In die tijd was deze medische procedure niet alleen experimenteel maar ook ongehoord gezien de overtuiging dat "sluiting van plaatsen op de borstamputatie tumorherhaling zou kunnen verbergen." Vanwege dergelijke theorieën, die teruggingen tot de oudheid, met betrekking tot borstkanker en behandeling, Dr. Czerny's medische oordeel over de borstreconstructie werd pas in het midden van de 20e eeuw geaccepteerd.
Sindsdien zijn talloze technieken aangepast voor reconstructie van de vrouwelijke borst. Dit omvat het gebruik van de eigen spierflap, met name de latissimus dorsi myocutane flap die voor het eerst werd beschreven door Iginio Tansini in 1896.
4 Laat 19e-eeuwse cosmetica
In 1899 injecteerde de Weense arts Robert Gersuny minerale olie (vaseline) in het scrotum van een patiënt die één van zijn testikels had verloren door tuberculeuze epididymitis. Dr. Gersuny ontdekte dat de vaseline stolde naarmate het koeler werd, en dus fungeerde als vulmiddel voor zacht weefsel.
Naarmate de tijd verstreek, begon hij te experimenteren met paraffinewas, die snel opging in de medische gemeenschap. Hoewel paraffine nog in de beginfase van het experiment was, wilden artsen de nieuwe techniek graag gebruiken. Het was ideaal voor cosmetische effecten, zoals het vullen van de wangen, gezicht rimpels, penis defecten, en natuurlijk, borstvergroting.
Helaas had het gestolde wondermiddel de neiging om in het lichaam van de patiënt te migreren, vooral als de persoon tijd doorbracht in de zon. Dit veroorzaakte dat de paraffine vloeibaar werd en elders hard werd. Wat tot stand kwam was de ontwikkeling van paraffinomen, of "waskankers".
Desalniettemin waren artsen aarzelend om de praktijk in de steek te laten en talloze mensen te onderwerpen aan de ontsierende effecten. Aanvankelijk werden maatregelen genomen om de wassubstantie te wijzigen om het gebruik ervan voort te zetten. Artsen zouden de paraffine mengen met vaseline, olijfolie, ganzenvet en zelfs witte eikenschors.
Zulke praktijken werden door Dr. J. Carlyle DeVries van Chicago als "bijna middeleeuws in [hun] brutaliteit" beschouwd. In 1920 begonnen artsen het gebruik van paraffine als cosmetische vuller te staken.
3 Forensics
In september 2006 werden de ontbonden overblijfselen van een vrouw gevonden in een opgespannen kartonnen doos die dreef in de wateren van Newport Beach, Californië. Het slachtoffer was op brute wijze vermoord - 52 keer gestoken - en gewikkeld in lakens. Zonder de serienummers op de borstimplantaten van het slachtoffer zou de identiteit van de 56-jarige Barbara Mullenix niet bekend zijn geweest.
Het identificeren van lijken via implantaten is gemeengoed geworden. Een van die spraakmakende moorden was die van Jasmine Fiore, een zwempakmodel waarvan de vingers werden verwijderd en tanden werden geëxtraheerd door de voormalige realityster Ryan Alexander Jenkins. Hij had Fiore's verminkte lichaam in een afvalcontainer in Los Angeles weggegooid.
Dit soort gevallen zou kunnen verklaren waarom een man uit Queensland een lokaal politiebureau binnenliep met een 'in zakken gedaan en gelabeld voorwerp', vermoedelijk een borstimplantaat dat mogelijk een moord was. Onbekend bij de plaatselijke held, het was niets meer dan een kwal.
2 Japan na de Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkelden de Dow Corning Corporation en Corning Glass siliconenproducten voor militaire doeleinden. In 1943 werd siliconen gebruikt om vet- en olieproducten voor vliegtuigen te maken, evenals rubbers die bestand waren tegen hoge temperaturen. Siliconen werden ook gebruikt voor waterdichting en als isolatie voor elektrische transformatoren.
Kort na de overgave van Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, begonnen vaten met industriële siliconen op mysterieuze wijze uit de Japanse havens te verdwijnen. In het begin was het niet duidelijk waarom.
In een land dat zich bezig had gehouden met Amerikaanse militairen, bleek echter dat de soldaten een voorkeur hadden voor vrouwen met grotere borsten. Zo zorgden de ontbrekende vaten siliconen voor de injectie van de borsten van Japanse prostituees. Dit veroorzaakte veel gevallen van misvorming, infectie, migratie van de siliconen en littekens.
Deze schadelijke resultaten deden zich voor omdat de silicone van industriële kwaliteit was, die sporen van organisch zout van tin bevatte in plaats van medische kwaliteit, die steriel is.Deze barbaarse praktijk van het injecteren van industriële siliconen werd in Japan lang na de oorlog op grote schaal gebruikt en gaat vandaag nog door in sommige delen van Azië.
1 Esmeralda
Er waren 296.203 borstvergrotingen in 2010, en ongeveer 5-10 miljoen vrouwen wereldwijd hebben de procedure doorlopen. De vooruitgang en de populariteit van chirurgische augmentatie hebben de afgelopen 50 jaar een lange weg afgelegd. Dat was echter niet altijd het geval.
In feite was hypomastie (de conditie van het hebben van kleine borsten) van weinig belang voor chirurgen in de vroege naoorlogse jaren. Pas nadat modemagazines en verleidelijke actrices, zoals Marilyn Monroe en Jayne Mansfield, tot de verbeelding van vrouwen kwamen, werd het pas een probleem als een chirurgische oplossing werd gevonden om hun lichaamsbouw en zelfverzekerdheid te verbeteren.
Zoals we hebben besproken, was Timmie Jean Lindsey de eerste mens die een siliconenimplantaat ontving. Echter, voorafgaand aan haar operatie, werd het implantaat getest op een hond met de naam Esmeralda.
Volgens Dr. Thomas Biggs, klinisch hoogleraar plastische chirurgie aan het Baylor College of Medicine: "Er was heel weinig regelgeving, dus er was een minimale belemmering om het te laten maken en verkopen." Zo ging Esmeralda de hond onder het mes. Bij toeval bleek de operatie zonder complicaties succesvol te zijn en legde ze de weg voor ontelbare vrouwen (en sommige mannen) om hun vrouwelijke kant te accentueren en te omarmen.