Top 10 medische behandelingen erger dan hun gruwelijke ziekten

Top 10 medische behandelingen erger dan hun gruwelijke ziekten (Gezondheid)

Artsen en artsen worden gezien als wonderwerkers en blijven nieuwe manieren bedenken om patiënten te behandelen. Ze kunnen veel van de ziekten genezen die we vandaag tegenkomen, maar de behandelingen van vandaag hebben een lange weg afgelegd van de ziekten die ooit bij patiënten werden gebruikt. Oude behandelingen voor ziekten en ziekten kunnen pijnlijk, stressvol en ongemakkelijk zijn en meer problemen veroorzaken dan de ziekte zelf. Soms zouden ze zelfs de dood tot gevolg hebben.

Gelukkig is het medische veld de afgelopen jaren uitgeblonken en niet langer hun patiënten door deze gruwelijke procedures heen. Hier zijn tien behandelingen die aantoonbaar erger zijn dan de ziekte die ze probeerden te genezen.

10 Bloodletting

Fotocredit: Egbert van Heemskerk

Bloodletting was ooit een van de meest voorkomende procedures voor veel problemen, waaronder hoofdpijn en koorts. Duizenden jaren geleden zou een arts instrumenten zoals een lancet of zelfs een gescherpt stuk hout gebruiken om de ader van een patiënt te openen, waardoor het bloed in een recipiënt kan stromen. Bloodletting werd vaak gebruikt omdat artsen geloofden dat ziekten en ziekten voortkwamen uit een overvloed aan bloed in het systeem.

Artsen hadden een theorie dat, om een ​​persoon in goede gezondheid te houden, er een balans moet zijn tussen de vier humeuren, bekend als vuur, aarde, water en lucht - en beter bekend als bloed, slijm, gele gal en zwarte gal. Door een bepaalde hoeveelheid bloed uit het lichaam te laten wegvloeien, kunnen deze vier humeuren opnieuw in balans worden gebracht en de patiënt naar een betere gezondheid en leven leiden.

Soms, als de patiënt geluk had, zouden bloedzuigers worden gebruikt voor het aderlaten in plaats van in een ader te snijden. Wanneer de bloedzuiger op de huid wordt aangebracht, kan deze meerdere malen zijn eigen lichaamsgewicht in bloed van de patiënt zuigen. Het gebruik van bloedzuigers begon na 1850 af te nemen.

9 Hydrotherapie

Photo credit: Internet Archive Book Images

Hydrotherapie werd in het begin van de 20e eeuw gebruikt om geestesziekten bij veel instellingen te behandelen. Er werd aangenomen dat water een effectieve behandeling zou zijn, omdat het bij verwarming of koeling op de huid zou kunnen worden aangebracht en verschillende reacties door het hele lichaam zou veroorzaken. Dit is echter niet alleen een ontspannende duik in de hot tub of een snelle duik in het zwembad.

Sommige behandelingen waren ongevaarlijk en bestonden uit continue warme of koude baden. Dat klinkt niet zo slecht, toch? Die baden konden soms wel uren duren, of dagen. Deze doorlopende baden werden meestal in kleine ruimtes met weinig of geen licht of geluidsstimulatie gehouden. Ze gebruikten ook pakketten die bestond uit vellen gedoopt in verschillende watertemperaturen, die rond de patiënt zouden worden gewikkeld, soms urenlang.

Hydrotherapie is nu een meer ontspannende vorm van behandeling en wordt gebruikt om pijn te verlichten, de bloedcirculatie te verbeteren en ontspanning te bevorderen. Onderwateroefeningen en massages zijn de meest typische vormen van hydrotherapie die tegenwoordig worden gebruikt, en de patiënt zal meestal worden bijgestaan ​​door een fysiotherapeut - veel betere service dan wat patiënten ooit hebben ontvangen.


8 Urinetherapie


Het drinken van je eigen urine klinkt misschien vies en onhygiënisch, maar sommige mensen geloven dat het een vorm van alternatieve geneeskunde is. Urinetherapie verwijst naar verschillende medicinale praktijken zoals het drinken van de eigen urine of het masseren van urine in de huid.

De therapie werd gepopulariseerd door de Britse natuurgeneesheer John W. Armstrong. Hij raakte geïnspireerd door de praktijk van zijn familie om verschillende aandoeningen met urine te behandelen, waaronder tandpijn en kleine steken. Voorstanders van de behandeling beweren dat urine de antilichamen bevat die nodig zijn om het lichaam te helpen veel ziekten te bestrijden, maar er zijn geen gedegen wetenschappelijke onderzoeken geweest om deze beweringen te onderbouwen.

7 Kwikbehandeling

Foto credit: Giltesa

Kwik staat erom bekend dat het een potentieel giftig metaal is, maar het werd ooit gebruikt als een gewoon elixer en plaatselijke medicatie. De Perzen en Grieken gebruikten het omdat ze het beschouwden als een nuttige zalf en Chinese alchemisten gebruikten vloeibaar kwik en rode kwiksulfide om de levensduur en vitaliteit te verlengen. Sommige genezers geloofden zelfs dat het hun patiënten de mogelijkheid zou geven om op het water te lopen en het eeuwige leven te krijgen.

Kwik werd ook gebruikt als een populair medicijn om seksueel overdraagbare aandoeningen zoals syfilis te genezen. Soms werd gezegd en bewezen dat het kwik een succesvolle behandeling was voor syfilis, maar vaak stierven patiënten aan nier- en leverschade door het kwik in hun lichaam. Kwik is niet langer direct beschikbaar en wordt momenteel gereguleerd in de Verenigde Staten.

6 Insuline shock

Fotocredit: Wikimedia

Insuline shock, ook bekend als insuline coma therapie, was een van de eerste succesvolle behandelingen voor schizofrenie. Deze behandelingen waren bekend als onaangenaam en zeer gevaarlijk voor de patiënt. Insuline werd voor het eerst gebruikt om angst, nervositeit, tremoren, braken en gewichtsverlies te verminderen, maar bij toediening in grotere doses zou de patiënt een toestand van bewusteloosheid ingaan en daarna minder agressief en minder agressief worden.

Insuline werd gebruikt bij patiënten met schizofrenie omdat, nadat ze bewusteloos waren geworden of in coma waren geraakt, de psychotische gedachten zouden verdwijnen. Er werd gezegd dat herinneringen aan gedachten en angsten vanwege de therapie waren verminderd, en patiënten zouden er rustiger uitzien en zich minder zorgen maken over hallucinaties.

5 Beschimmeld brood


Denk twee keer na voordat je dat beschimmelde brood weggooit. Verschillende culturen gebruikten schimmel, bodem en planten om vele bacteriële infecties te behandelen. Beschimmeld brood werd tegen wonden gedrukt in het oude Servië, China en Griekenland om infectie te helpen voorkomen. De korst van beschimmeld brood zou worden gedrukt tegen hoofdhuidinfecties in Egypte en werd uitgedeeld vanwege de genezende eigenschappen ervan.Van deze geneesmiddelen werd aangenomen dat ze de geest die verantwoordelijk was voor de ziekte beïnvloedden.

Het gebruik van beschimmeld brood wordt beschouwd als een van de eerste en meest rauwe vormen van antibioticagebruik om een ​​ziekte te bestrijden. Hoewel we geen beschimmeld brood eten, is de onbewerkte vorm van antibiotica die op hen groeit, bekend bij het helpen van de patiënt.

4 Lobotomy

Fotocrediet: Harris A. Ewing

Een lobotomie is een chirurgische procedure waarbij zenuwbanen in een lob van de hersenen worden gescheiden van die in andere gebieden. Het was ooit een verontrustende behandeling voor de behandeling van patiënten die leden aan schizofrenie, bipolaire stoornissen en andere psychische aandoeningen. De resultaten begonnen met een aantal veelbelovende verbeteringen, maar er waren ook mensen die niet verbeterden en degenen wier gezondheid naar beneden neigde. Het gebruik van lobotomie werd zwaar bekritiseerd toen de praktijk voor het eerst de Verenigde Staten bereikte, maar het werd later geaccepteerd en beschouwd als een wonderprocedure.

De Amerikaanse neuroloog Walter Jackson Freeman II verving de procedure door transorbitale lobotomie. Een transorbital lobotomie bestond uit iets dat leek op een ijspik die door de achterkant van de oogkas werd geduwd en doorboorde het bot dat de mof van de frontale kwab scheidt. De pick zou dan worden gebruikt om de verbindingen in de hersenen te verbreken. Lobotomieën zouden spoedig worden vervangen door minder stressvolle en effectievere vormen van behandelingen, zoals antidepressiva, antipsychotica en andere medicijnen.

3 Hemiglossectomy


Een glossectomie staat bekend als de procedure om de tong te verwijderen, maar een hemiglossectomie is het verwijderen van slechts een deel van de tong. Hemiglossectomie was een historische behandeling om stotteren en spraakbelemmeringen te verbeteren. Een Duitse chirurg, Johann Frederich Dieffenbach, sneed de tongen van de patiënten naar beneden totdat deze methode uiteindelijk als illegaal werd beschouwd nadat veel mensen stierven nadat hij de procedure had uitgevoerd.

Het verwijderen van een deel van de tong lijkt meer op straf in plaats van behandeling, vooral voor een patiënt die al stotterproblemen heeft. Logopedie is nu de meest voorkomende behandeling die wordt gebruikt om patiënten met stotterproblemen te helpen. Het is veel veiliger en effectiever.

2 Elektroconvulsietherapie

Foto credit: Rodw

Elektroconvulsietherapie (ECT) is ook bekend als shocktherapie. ECT is de behandeling van psychiatrische aandoeningen door het gebruik van elektrische stroom om de hersenen van de patiënt te shocken. ECT werd geïntroduceerd in de jaren 1930 en werd voornamelijk gebruikt voor de behandeling van depressie. Twee elektroden worden over de slapen geplaatst en sturen afwisselende stromen door het hoofd. De stroom veroorzaakt een onmiddellijke stopzetting van het bewustzijn en induceert een convulsieve aanval. De ECT-behandelingen worden driemaal per week gegeven gedurende een periode van twee tot zes weken. Meer gestoorde patiënten zouden de behandeling twee of drie keer op één dag kunnen krijgen.

Met de ontwikkeling van nieuwe medicijnen begon ECT in de jaren zestig te dalen. In de jaren zeventig echter begon ECT meer te worden gebruikt. Behandelingsmethoden voor behandeling werden verbeterd, er werden meer comfortmaatregelen gegeven en er was een beter beheer van verbeterde anesthesie. ECT wordt nog steeds beschouwd als een van de beste behandelingen voor psychische aandoeningen, maar het wordt alleen gegeven aan patiënten die niet reageren op de vele medicijnen die nu beschikbaar zijn.

1 Trephinatie

Fotocredit: Hieronymus Bosch

Trephinatie kan heel goed een van de ergste behandelingen zijn die ooit bij een patiënt zijn uitgevoerd. Het proces omvatte het chirurgisch boren van een gat in de menselijke schedel, waardoor de lagen rond de hersenen werden blootgelegd. Het wordt niet veel gruwelijker dan dat. Waarom doe je dit? In de oudheid werd verondersteld dat het boren van een gat in het hoofd enige kwade geesten vrijliet die de persoon mogelijk heeft gehad. Ze geloofden ook dat dit proces mogelijk hoofdpijn, infecties, convulsies en fracturen hielp.

Bij de vroegste vormen van trephination, werden de gaten gemaakt door het been weg te schrapen met een scherpe steen of een ander voorwerp. Primitieve boorgereedschappen werden later uitgevonden en waren in staat om kleine, ronde gaten te boren, waarna het stuk bot zou worden verwijderd. De introductie van mechanische boor- en zaaginstrumenten gebeurde in de late middeleeuwen, waardoor het gat gemakkelijker kon worden gemaakt.

Trefination wordt vandaag nog steeds gebruikt voor epidurale en subdurale hematomen. Het maakt ook bepaalde neurochirurgische procedures mogelijk, zoals intracraniale drukbewaking of een craniotomie. De hulpmiddelen die voor het proces worden gebruikt, zijn nu veel minder traumatisch en kunnen minder stressvol zijn voor de patiënt.