Delen:
Top 10 Cultuur-specifieke ziekten en psychische stoornissen
De meeste media-aandacht richt zich op ziekten die grote delen van mensen treffen - de epidemieën en pandemieën. Maar hoe raar het ook klinkt, er zijn bepaalde kwalen en psychische stoornissen die alleen leden van een bepaalde stam of regio treffen.
Zelfs in de westerse geneeskunde missen veel van deze ziekten en aandoeningen een tastbare oorzaak, verklaring of behandeling. De meeste van de getroffen stamleden schrijven deze kwalen toe aan een geest, vloek of heks.
10 Uppgivenhetssyndrom
Uppgivenhetssyndrom is een bizarre ziekte die alleen vluchtelingenkinderen uit voormalige Sovjet- of Joegoslavische staten treft die nu in Zweden wonen. De kinderen ontwikkelen plotseling de ziekte wanneer ze zich realiseren dat hun familie op het punt staat te worden gedeporteerd naar hun oorspronkelijke land. De kinderen vertonen coma-achtige symptomen en weigeren te bewegen, praten of eten. Ze blijven gewoon in hun bed liggen alsof ze dood zijn.
In een goed gedocumenteerd geval verloor een van de twee zussen uit Kosovo haar vermogen om een dag te lopen nadat ze had gehoord dat haar familie op het punt stond te worden gedeporteerd. De andere zuster trad al snel bij haar in en ze bleven twee jaar in coma-achtige toestand. Kinderen in deze toestand keren alleen terug naar hun normale toestand wanneer de Zweedse overheid de uitwijzingsbrief terugdraait en hun familie in het land laat verblijven. Toch nemen de kinderen maanden om zich te herstellen.
In een ander goed gedocumenteerd geval bracht een jongen drie extra maanden in bed door nadat zijn familie een uitwijzingsbrief had omgekeerd en een verblijfsvergunning kreeg. Hij opende zijn ogen en ging rechtop zitten, maar had steun nodig om zijn hoofd recht te trekken.
9 Amafufunyana
Amafufunyana is een ziekte die uniek is voor de Zulus en de Xhosas van Zuid-Afrika. Het gaat vaak om de maag van een persoon die een taal spreekt die de persoon niet begrijpt.
Onder de Xhosas, bijvoorbeeld, zijn er beweringen dat de maag Zulu spreekt. De maag geeft ook bedreigingen af en geeft bevelen aan het slachtoffer. De maag van één vrouw vertelde haar dat ze nooit een kind zou krijgen. Het dreigde ook om haar te kwellen met aanvallen en haar te doden. Een ander meisje kreeg de opdracht om voor een rijdende auto te springen.
Lijders ervaren vaak nachtmerries, vermoeidheid en slaapproblemen. Ze worden ook boos, zeer opgewonden en vatbaar voor zelfmoord. Soms beginnen ze zelfs met een andere stem te praten.
Inheemse genezers geloven dat de ziekte het gevolg is van een vloek. De persoon die verantwoordelijk is voor de vloek neemt vermoedelijk mieren uit het graf van een overledene, maakt het tot gif en voedt het naar het vermoedelijke slachtoffer. Eenmaal gegeten begint het slachtoffer zijn maag te horen praten.
Tussen 1981 en 1983, amafufunyana getroffen meer dan 400 schoolkinderen in Zuid-Afrika. De leerlingen leden aan gezwollen magen en begonnen rond te rennen, stoelen en bureaus op te schoppen. Hun magen spraken naar verluidt Zulu en zeiden dat ze werden gestuurd om de kinderen te bezitten.
Drie vrouwen kregen de schuld van het incident. Twee vluchtten, maar de laatste werd betrapt en bijna gedood door de boze kinderen. De kinderen werden gearresteerd en beschuldigd van mishandeling. Maar ze gedroegen zich in de rechtbank zo grillig dat de zaak vijf keer werd verdaagd.
8 Amok uitvoeren
In het Engels verwijst de uitdrukking "(to) run amok" naar de handeling van zich gedragen op een wilde en onhandelbare manier. Of beter gezegd, het betekent "gek worden". De uitdrukking is eigenlijk van "rennende kut", een ziekte die typisch is voor de inwoners van Maleisië, Puerto Rico en de Filippijnen. Een persoon die lijdt aan "hardlopen" vertoont gewelddadig en onvoorspelbaar gedrag en kan zelfs zelfmoord plegen.
Amokeren is al zo'n 200 jaar gedocumenteerd en wordt beschouwd als een psychische stoornis in de westerse geneeskunde. Het wordt verondersteld een gevolg te zijn van het isolement van de inheemse stammen en wordt verergerd door hun spirituele overtuigingen. Inheemsen geloven echter dat het wordt veroorzaakt door een geest die het lichaam overneemt.
De enige remedie om amok te doen, is door het slachtoffer te vermoorden. Dit is gevaarlijk omdat het slachtoffer ook zal proberen de persoon te vermoorden die hem probeert te vermoorden. Een andere behandeling is om de patiënt gewoon te laten zijn. Als hij zelfmoord pleegt, kan hij herstellen. De patiënt ontwikkelt echter vaak geheugenverlies en kan zich niet herinneren wat er allemaal is gebeurd.
7 Hikikomori
Hikikomori is een geestesziekte die kenmerkend is voor Japanse jongeren. Het betekent "terugtrekken" of "intrekken" en trappen wanneer de jeugd zich terugtrekt van iedereen en zich maandenlang opsluit in zijn huis en bijna niets anders doet dan denken. Sommige jonge mensen vertonen zelfs kenmerken van een obsessief-compulsieve stoornis en reinigen herhaaldelijk hun kamers of snijden zichzelf. De meeste slachtoffers zijn minstens 25 jaar oud en 80 procent is man.
Sociologen geloven dat Hikikomori wordt veroorzaakt door Westerse invloed op de Japanse arbeidsmarkt. Idealiter krijgen Japanse studenten onmiddellijk na hun afstuderen een baan en blijven daar de rest van hun leven. Sommigen breken echter deze cyclus en krijgen na de middelbare school een baan of krijgen geen baan direct na het afstuderen. Wanneer dit gebeurt, vinden ze het moeilijk om terug te keren naar hetzelfde niveau als hun collega's die de cyclus niet hebben doorbroken.
Een studie gesponsord door de Japanse overheid onthulde dat 236.000 Japanners leden Hikikomori in 2010. De overheid begrijpt de ziekte niet echt. Het financierde onderzoek dat alleen maar meer verwarring veroorzaakte omdat het niet eens een goede definitie van de ziekte kon geven. Het gebrek aan classificatie betekent dat slachtoffers geen effectieve behandeling krijgen.
6 Wendigo-psychose
Wendigo-psychose is een psychische aandoening die ervoor zorgt dat het slachtoffer een smaak voor menselijk vlees ontwikkelt.Het is zogenaamd uniek voor Noordoost-Indiaanse stammen. We zeggen 'zogenaamd' omdat de stoornis geen concrete documentatie heeft, waardoor sommigen geloven dat het verzonnen is. Sommige antropologen geloven dat de Wendigo-psychose een algemene naam was voor geestesziekten.
Niemand heeft ooit iemand gezien die aan de Wendigo-psychose leed en iemand aan het eten was. Aan het begin van de twintigste eeuw ontmoette missionaris J.E. Saindon een vrouw die aan de aandoening leed. De vrouw had geen interesse in het eten van vlees. Maar ze vermeed vreemden omdat ze bang was dat ze hen zou doden. De enige reden waarom ze vreemden wilde vermoorden, was omdat ze vreesde dat dezelfde vreemdelingen haar ook wilden vermoorden.
Andere verslagen van de Wendigo-psychose zijn meestal controversieel. De ene gaat over een man die naar verluidt na de dood van zijn oudste zoon leden van zijn familie heeft gedood en opgegeten. Een andere gaat over een man genaamd Jack Fiddler die werd berecht en geëxecuteerd voor het genezen van iemand met de stoornis. Met genezing bedoelen we dat hij de persoon heeft vermoord.
5 Hwa-Byung
Hwa-Byung ("Brandziekte") is specifiek voor Koreanen. Het verwijst naar de kokende emoties van een persoon die zijn woede onderdrukt. Als gevolg hiervan wordt het ook "onderdrukt woedesyndroom" genoemd. Koreanen geloven hwa-Byung duurt vanaf het moment dat iemand zijn woede onderdrukt totdat hij reageert als hij het niet meer aan kan. Op dat moment is de persoon geneigd lange, gedetailleerde gesprekken aan te gaan.
Lijders klagen vaak over een kokend gevoel in hun borst of lichaam. Ze worden ook duizelig, depressief, boos, zwak, geïrriteerd, paranoïde en vermoeid. Bovendien hebben ze last van hoofdpijn en wazig zien.
Hwa-Byung is gebruikelijk bij arme Koreanen en Koreaanse vrouwen in de leeftijd van 40-50 jaar. De vrouwen ontwikkelen de aandoening vaak als gevolg van kinderloosheid of druk die hun schoonfamilie op hen uitoefent. Deze vrouwen ervaren ook hwa-Byung wanneer ze ontdekken dat hun mannen vals spelen.
4 Pibloktoq
Pibloktoq wordt ook 'Arctic hysteria' genoemd. Het werd voor het eerst ontdekt in 1892 en is kenmerkend voor de Inuit-stam die in het Noordpoolgebied leeft. Lijders raken vaak in beroering, schreeuwen en trekken hun kleren uit voordat ze naakt rondrennen in de vrieskou. Dit gaat urenlang door tot ze instorten en slapen. Ze zijn hersteld tegen de tijd dat ze wakker worden.
De Inuit geloven dat pibloktoq het resultaat is van iemand die bezeten is door een geest. In feite beoordelen ze de ziekte positief, omdat het slachtoffer openbaringen van die geesten kon ontvangen. Als gevolg hiervan worden slachtoffers vaak alleen gelaten, tenzij ze zichzelf in gevaar brengen.
Onderzoekers geloven dat pibloktoq wordt veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder het vet van dieren die worden gegeten door de Inuit en een gebrek aan vitamine A. Het extreem koude weer wordt ook als een mogelijke factor beschouwd. Europese matrozen die in de 19e eeuw in het Noordpoolgebied waren gestrand, leden aan de ziekte, evenals de sledehonden van de Inuit.
3 Wild Pig-syndroom
Wild-varkenssyndroom (ook bekend als het wilde-mensensyndroom) is exclusief voor de jonge mannen van de Gururumba-stam van Nieuw-Guinea. Lijders worden plotseling agressief en gedragen zich irrationeel, stelen alles wat ze in handen kunnen krijgen en schieten pijlen op willekeurige mensen. Na een paar dagen ononderbroken weergave van irrationeel gedrag, loopt de patiënt de struik in. Daar herstelt hij en keert terug als een normaal persoon.
Leden van de Gururumba-stam geloven dat het syndroom van wilde varkens wordt veroorzaakt door de beet van de geest van een overleden persoon. De irrationele acties van het slachtoffer bewijzen dat hij niet in staat is om de frustraties van het leven het hoofd te bieden en niet in staat is om zijn gedrag te beheersen.
2 Grisi Siknis
Grisi siknis is een psychische stoornis die voorkomt onder de Miskito-bevolking van Nicaragua. Lijders blijven vaak in coma-achtige toestand totdat ze plotseling in woede uitbarsten. Tijdens deze fit gebruiken ze wapens om ongeziene vijanden te bestrijden en proberen ze met gesloten ogen de gemeenschap te ontvluchten. Ze worden ook buitengewoon opgewonden en hebben tot vier personen nodig om ze tegen te houden.
Grisi siknis treft vaak groepen stamleden tegelijk. Bij één incident leden 60 mensen in één gemeenschap tegelijk aan de ziekte. In de westerse geneeskunde, grisi siknis wordt verondersteld een vorm van massahysterie te zijn en wordt vaak behandeld met anticonvulsieve geneesmiddelen en antidepressiva, die nooit werken.
Leden van de Miskito-stam geloven dat grisi siknis is de nawerking van een vloek en wenden zich vaak tot traditionele genezers voor behandeling. Onderzoeken uitgevoerd na een uitbraak in de jaren vijftig concludeerden dat het slechts hallucinaties zijn. Blijkbaar heeft iemand opzettelijk hallucinogene drugs toegevoegd aan de watervoorziening van de stam.
1 Shenkui
Shenkui is een ziekte die eigen is aan de Chinezen. Het wordt beschreven als het verlies of de angst voor het verlies van mannelijke energie, die de Chinezen yang noemen. Lijders geloven dat ze gebrekkig worden in yang en mannelijkheid door hun sperma te verliezen. Vermoedelijk gebeurt dit door te masturberen, buitensporige seks te hebben, natte dromen te ervaren of witte urine te krijgen.
Soms neemt de nier de schuld. In de traditionele Chinese geneeskunde wordt aangenomen dat de nier verantwoordelijk is voor het veranderen van bloed in sperma. Als gevolg hiervan wordt een tekort aan sperma soms toegeschreven aan een zwakke nier.
Om te voorkomen dat ze hun yang verliezen, ontwikkelen zich Chinese mannen pa-Leng en pa-feng, de fobieën voor koude en wind, respectievelijk. Om het probleem te bestrijden, dragen deze mannen warme kleding en eten ze warm eten.