10 dingen die onze hersenen doen zonder onze hulp

Onze hersenen zijn een essentieel onderdeel van onze levenservaring. Van het vermogen om te denken aan de controle over onze spieren, ons brein stelt ons in staat alles te doen. Maar hoe zit het met de dingen die ons brein doet zonder dat we er bewust aan denken? In deze lijst zullen we de geheimen blootleggen van hoe ons brein ons dingen laat doen die we zelden of nooit overdenken.

10 Informatie filteren

Het is vanzelfsprekend dat we elke seconde van elke dag voortdurend overspoeld worden met informatie - zoveel informatie dat het onmogelijk is om alles in je op te nemen. Zonder te kijken, weet je welke kleurensokjes je vanochtend aantrekt? Hoe zit het met wat de eerste persoon die je vandaag zag aanhad? Zo niet, maak je geen zorgen, je geheugen is nog niet aan het vervagen! Ons brein werkt voortdurend aan het wegfilteren van informatie die we niet bewust bewust hoeven te maken. Dit stelt ons in staat om te focussen op welke informatie belangrijk voor ons is. Als u bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd bekijkt, bent u waarschijnlijk niet op de hoogte van wat er in de menigte gebeurt, hoewel uw hersenen deze informatie waarnemen.

Dit proces wordt selectieve aandacht genoemd en stelt ons in staat om niet gestoord te worden door de hoge niveaus van informatie die typisch aanwezig zijn. Sommige informatie kan echter de barrière van onze focus doorbreken. Daarom reageren wij onmiddellijk wanneer we onze naam horen in het gesprek van iemand anders. Een experiment om deze theorie te testen werd uitgevoerd door Christopher Chabris en Daniel Simons aan de Harvard University, een clip die hierboven te zien is. Hoe vaak zie je de witte spelers de bal passeren? Het antwoord zou je kunnen verrassen.

9 Knipperend

Knipperen is iets wat we allemaal ongeveer elke twee tot tien seconden doen; we realiseren ons alleen maar dat we het doen wanneer iemand erop wijst. (Nu ga je waarschijnlijk de rest van de lijst lezen, erover nadenken.) Maar hoe weten onze hersenen dit proces zonder bewuste input op gang te houden? Knipperen is een automatische reflexactie, opgezet om het vocht in uw oog te beschermen en te behouden.

De buitenhoek van je ogen produceert voortdurend tranen. Deze tranen worden weggevaagd door de beweging van je oogleden terwijl je knippert om je oog gesmeerd en schoon te houden. (Dit verklaart waarom onze knipperingen zo gelijkmatig verdeeld zijn.) Het automatische systeem dat onze knipperende patronen regelt, zorgt er ook voor dat onze oogleden sluiten wanneer iets op het punt staat ons te treffen. Hoewel we het vermogen hebben om het proces te stoppen als we er bewust over nadenken (als je ervoor kiest om een ​​staarwedstrijd te houden), zal het geautomatiseerde systeem ons uiteindelijk dwingen opnieuw te knipperen.

8 Onze tong in positie brengen om woorden te produceren

Als we praten, is het enige waar we bewust aan denken, wat we zeggen. Waar we niet aan denken, is de manier waarop de spieren in onze tong en mond synchroon lopen om ons in staat te stellen om de taal mondeling te articuleren.

In eerste instantie leren we door imitatie te praten. We imiteren niet noodzakelijk volledige zinnen, maar voegen eerder verschillende woorden samen die we horen voordat we de betekenis gaan interpreteren, een structuur creëren waarin onze woorden kunnen worden geplaatst. Terwijl we deze nieuwe woorden imiteren en leren, hebben onze hersenen om bewust na te denken over hoe we onze tong kunnen positioneren om het bedoelde geluid te creëren.

Echter, naarmate ons vermogen om elk geluid uit te spreken meer wordt ontwikkeld, is ons bewuste verstand niet langer betrokken bij het proces van positionering van onze tong en lippen; het is een onvrijwillig proces geworden. Dit verklaart waarom we, wanneer we praten, niet bewust nadenken over waar onze tong is. De bewegingen zijn al door onze spieren aangeleerd en onze hersenen stellen automatisch onze tong in terwijl we bewust nadenken over wat we proberen te zeggen.

7 Ons bedriegen in het denken dat we beter zijn

Stel je voor dat je een kind hebt dat echt een artiest wil zijn, en ze brengen je een gewoon verschrikkelijke tekening waar ze erg trots op lijken te zijn. Wat zeg je tegen hen? De meeste ouders vullen de tekening aan, zelfs als ze niet geloven wat ze zeggen. Wanneer het kind echter opgroeit, kunnen ze de tekening bekijken en met afschuw vervuld zijn dat iemand het ooit als goed zou hebben beschouwd. Wanneer iemand ons positieve feedback geeft, bouwen we de overtuiging dat we voldoen aan de criteria die we beschreven hebben. Dit verandert ons perspectief van onszelf, wat betekent dat we geloven dat we beter zijn dan we in werkelijkheid zijn.

Dit concept reikt verder dan talenten zonder wetenschappelijke maatstaven. Een studie uitgevoerd in de documentaire (Dis) eerlijkheid: de waarheid over leugens aangetoond hoe mensen die geloven dat ze het goed hebben gedaan tijdens een test, eerder geneigd zijn om vol vertrouwen te antwoorden in een volgende test, ook al zijn hun kennis noch het gemak van de taak veranderd. In het experiment kregen de deelnemers de antwoorden op de eerste reeks vragen onder aan de pagina en vertelden ze dat ze ernaar mochten kijken als ze dat wensten. Niet verrassend, ze deden het erg goed op de test. In de tweede test werden geen antwoorden gegeven, maar omdat de deelnemers zichzelf hadden misleid om te denken dat ze beter waren (hoewel ze de vorige test hadden bedrogen), beantwoordden ze vragen sneller en konden ze geen fouten wissen. Ondanks hun vertrouwen kelderden hun resultaten ten opzichte van de eerste test.

6 Regulering van de temperatuur

Onze hersenen beheersen niet alleen onze sociale processen, maar regelen ook dingen in het lichaam, zoals temperatuur. Het is van vitaal belang voor onze gezondheid dat onze temperatuur op 37 graden Celsius (98.6 ° F) blijft; deze temperatuur creëert de perfecte omstandigheden die nodig zijn voor ons lichaam om processen uit te voeren die ons volledig functioneel houden, zoals het bieden van optimale omstandigheden voor spijsverteringsenzymen om in te werken.Maar hoe slagen onze hersenen erin om deze constante temperatuur te handhaven zonder dat we er ooit over hoeven na te denken?

Onze externe omgeving wordt gedetecteerd door sensorische receptoren in de huid. Deze informatie reist door ons zenuwstelsel naar de hypothalamus in de hersenen. Er zijn ook receptoren in het bloed die de hypothalamus waarschuwen voor veranderingen in onze interne lichaamstemperatuur. Zodra de temperatuur wordt geïnterpreteerd, kunnen de hersenen de juiste actie ondernemen om ervoor te zorgen dat het lichaam op de juiste temperatuur blijft. Als onze externe omgeving bijvoorbeeld koud is, zullen de hersenen de haren op onze armen instrueren om op te staan, waardoor ze meer warmte kunnen vasthouden. Als onze externe omgeving echter te warm is, geeft ons brein het lichaam opdracht zweet te produceren, waardoor we via verdamping lichaamswarmte kunnen verliezen.

5 Ons geheugen veranderen

Velen van ons hebben de indruk dat als we eenmaal iets hebben ervaren, we het zullen onthouden net zoals het gebeurde; alle verschillen in ons vermogen om informatie van het evenement op te halen, zijn te wijten aan het feit dat ons geheugen vervaagd is. Echter, een psychologische studie uitgevoerd door Elizabeth Loftus en John Palmer in 1974 toonde aan dat er meer in zit dan alleen dat.

In het experiment werden deelnemers clips van auto-ongelukken getoond en een gestandaardiseerde reeks vragen gesteld over wat ze zagen. De deelnemers werden in verschillende groepen geplaatst, die allemaal dezelfde vraag kregen, maar met een iets andere formulering. De deelnemers in twee groepen werd gevraagd wat zij dachten dat de snelheid van de auto was, maar het werkwoord dat werd gebruikt om de botsing te beschrijven werd "geraakt" voor de ene groep en "verpletterd" voor de andere. Een stuurgroep werd helemaal niet gevraagd naar de snelheid.

Een paar weken later kregen de deelnemers opnieuw vragen over de clips die ze zagen. Deze keer werd aan hen gevraagd: "Heb je een gebroken glas gezien?" Er zat geen gebroken glas in de clip. Deelnemers die te horen kregen dat de auto's "ingeslagen" waren (en die voorspelden dat de auto's op een hogere snelheid zouden rijden) herinnerden zich onnauwkeurig aan het zien van gebroken glas veel meer dan de deelnemers aan de controle- en "treffer" -omstandigheden. Dit suggereert dat onze hersenen elementen van een geheugen kunnen nabootsen van nieuwe informatie die eraan wordt gegeven, die wordt opgeslagen als onderdeel van ons oorspronkelijke geheugen, wat resulteert in een vals geheugen.

4 Saldo handhaven

Als we lopen, denken de meesten van ons er niet twee keer over na. Wat we niet in overweging nemen, is hoeveel onze hersenen eraan werken om ervoor te zorgen dat we een stabiele balans handhaven. De hersenen berekenen hoe deze balans kan worden gehandhaafd door sensorische input van de ogen, spieren, gewrichten en vestibulaire organen.

Onze ogen zijn in staat om de wereld om ons heen waar te nemen door licht de staven en kegels in onze netvliezen te raken, die visuele impulsen naar de hersenen sturen en hem waarschuwen waar objecten en andere stimuli in de omgeving in relatie tot ons zijn.

Spieren en gewrichten zijn verantwoordelijk voor het sturen van signalen naar onze hersenen over de hoeveelheid rek en druk tijdens het lopen. Wanneer we naar voren leunen, wordt er meer druk gevoeld in het voorste deel van de voetzolen. Elke beweging gemaakt door onze lichaamsdelen stuurt een signaal naar onze hersenen, waardoor het kan beoordelen waar we in de ruimte zijn. Dankzij de signalen van de enkel kunnen onze hersenen de textuur en de kwaliteit van het oppervlak meten, waardoor we nauwkeurig kunnen zwaaien in relatie tot de grond.

3 Ons laten niezen

Soms lijkt de overweldigende drang om te niezen vanuit het niets te lijken. Hoewel niezen veroorzaakt kan worden door allergieën of een prikkel die jeuk veroorzaakt, vaker wel dan niet, realiseren we ons niet dat er iets in onze neus is dat ons stoort totdat we niezen om de irritatie te verwijderen.

Wanneer we niezen, bevindt de irritatie zich in het ademhalingsepitheel langs de neus. Mestcellen, zoals ontstekingscellen zoals eosinofielen, produceren chemicaliën zoals histamine of leukotriënen. Deze chemische ontlading wordt veroorzaakt door de irriterende stof, die kan leiden tot een allergeen; gefilterde deeltjes, een virale ademhalingsinfectie of een fysieke irriterende stof zoals rook. Nadat de irriterende stimulus de chemische afgifte activeert, lekken de vaten in de neus vloeistof, wat uiteindelijk zenuwuiteinden stimuleert, waardoor jeuk ontstaat. Maar hoe produceren onze hersenen het niesgeluid?

De stimulatie van elk zenuweinde activeert een reflexrespons in de hersenen. De sensorische zenuwen veroorzaken de activering van zenuwen die de spieren in de nek en het hoofd beheersen. De snelle luchtstroom uit de neus wordt bereikt door een opeenhoping van druk in de borst terwijl de stembanden gesloten zijn (alles wat deel uitmaakt van de reflexactie). Terwijl de stembanden snel weer opengaan, stroomt de lucht met hoge snelheid weg en wordt tegelijkertijd de irriterende stimulus verwijderd.

2 Rillend

We hebben waarschijnlijk allemaal rillen ervaren als we te lang in de kou hebben gezeten. Maar wat zorgt er eigenlijk voor dat ons lichaam ongecontroleerd schudt?

Rillen is een andere reflexactie die wordt ingevoerd voor onze eigen bescherming. De reactie wordt gecreëerd door de hypothalamus te triggeren, die zich net boven de thalamus in de hersenen bevindt. Wanneer sensorische receptoren in de huid een koude temperatuur in de externe omgeving detecteren, stuurt ons zenuwstelsel een signaal naar de hypothalamus om dit te waarschuwen voor deze informatie. De hypothalamus stuurt dan signalen naar je spieren, waardoor ze snel samentrekken.

Rillen verhoogt onze lichaamstemperatuur. Ondanks onze inspanningen om niet te huiveren, is het buiten onze controle om een ​​reflexactie te zijn. Telkens wanneer uw hypothalamus een temperatuur onder een bepaald punt detecteert, wordt de rillerige reactie geactiveerd, die niet stopt totdat de temperatuur boven een bepaald punt is gestegen.

1 Lachen

Ben je ooit in een ernstige situatie geweest waarin lachen volkomen ongepast was, maar om de een of andere reden kon je het giechelen niet tegenhouden? Maak je geen zorgen, je kunt je hersenen de schuld geven!

Een paper uit 1998 gaf enige uitleg over hoe het brein betrokken is bij onze impuls om te lachen. Een meisje gelabeld als A.K. wordt besproken in de paper na een operatie ondergaan te hebben om haar epilepsie onder controle te houden. De arts ontdekte dat het stimuleren van een gebied van ongeveer 4 vierkante centimeter (0,6 in) van de superieure frontale gyrus (een deel van de frontale kwab van de hersenen) altijd het lachen uitlokte van A.K. Dit deel van de hersenen maakt deel uit van het aanvullende motorgebied. Wanneer A.K. uitgelegd waarom ze lachte, ze dacht aan iets na het lachen. Dit is meestal het tegenovergestelde voor de meeste mensen, omdat we iets grappig zien en dan lachen als een reactie.

Auteurs van de krant geloven dat onze belachelijke ervaring wordt veroorzaakt door verschillende hersengebieden, die elk verantwoordelijk zijn voor het toevoegen van verschillende elementen aan de ervaring. Er is de emotionele reactie, het cognitieve proces van begrijpen waarom iets grappig is, en uiteindelijk het onbeheersbare deel van de reactie, waarbij de beweging van de gezichtsspieren wordt gebruikt om een ​​glimlach te creëren. Na het interpreteren van iets als grappig, wordt onze fysieke reactie op de situatie gecreëerd door de reactie van onze hersenen, waardoor het zeer moeilijk te controleren is.