10 Shocking Myths Of Modern Psychiatry

Sinds het einde van de 19e eeuw heeft de psychiatrie in de westerse wereld beweerd een medisch specialisme te zijn. Door te benadrukken dat psychische stoornissen een "ziekte zijn als elke andere", streven psychiaters ernaar dezelfde status te behouden als hun collega's in de cardiologie, oncologie en andere specialismen. Psychische aandoeningen zouden volgens hen niet anders moeten worden bekeken dan ziekten zoals hartfalen of leukemie.

Er is een gebrek aan bewijs voor deze grote claim. De psychiatrie, bekoord door de farmaceutische industrie, heeft een idee van geestelijke gezondheid gecreëerd dat weinig lijkt op de realiteit. Hieronder staan, in willekeurige volgorde, de 10 grootste mythes van de moderne psychiatrie.

10 Geestesziekte is het gevolg van een gebroken brein

De meeste psychiaters geloven dat de belangrijkste oorzaak van geestesziekte een levenslang hersenafwijking is. Ons wordt vaak verteld dat mensen met de diagnose schizofrenie (een ernstig psychisch probleem met gehoorde stemmen, verwarde gedachten en ongewone overtuigingen) hersenmisvormingen vertonen. Met behulp van de nieuwste technologieën worden we niet-zo mooie foto's getoond van schizofrene hersenen die abnormale hobbels en kraters vertonen.

Maar recent onderzoek suggereert dat de antipsychotica die worden gebruikt voor de behandeling van schizofrenie, menselijke hersenafwijkingen direct in verhouding tot de ingenomen hoeveelheid medicatie kunnen veroorzaken. Hoe meer van het medicijn wordt geconsumeerd, hoe groter de schade aan de hersenen. Ondanks het ontbreken van een sterke associatie tussen hersenkrimp en de intensiteit van de schizofrenie, houden de onderzoekers vast aan het idee dat antipsychotische medicatie alleen onderliggende hersenafwijkingen verergert. Er is echter ook aangetoond dat antipsychotica die worden toegediend aan makaakapen hun hersenvolumes met ongeveer 20 procent verminderen, waardoor er meer twijfel ontstaat over het gebroken hersenkraker.

Bovendien is bekend dat kindermishandeling (een belangrijke risicofactor voor schizofrenie en andere stoornissen) de hersenstructuur verandert, wat suggereert dat vroege trauma's kunnen bijdragen aan structurele veranderingen in de hersenen van volwassenen met psychische gezondheidsproblemen.

Het lijkt dus mogelijk om te concluderen dat hersenafwijkingen bij schizofreniepatiënten waarschijnlijk het gevolg zijn van wat het leven in het algemeen, en met name de psychiatrie, hen toebrengt.

9 Ernstige psychische stoornissen zijn voornamelijk genetische oorsprong

De meeste psychiaters koppelen ook het risico van schizofrenie aan de genen die we van onze ouders erven. Ter ondersteuning van dit argument wijzen ze naar studies van identieke tweelingen (die precies dezelfde genen delen), die lijken te laten zien dat als een tweeling schizofrenie heeft, de kans heel groot is dat de ander ook wil. Bijna 70 jaar geleden kondigde een van de beroemdste tweelingonderzoekers, Franz Kallman, een 86 procent concordantietarief aan voor schizofrene tweelingen - met andere woorden, als een tweeling de diagnose schizofrenie had, was er een kans van 86 procent dat hun broer of zus hetzelfde zou lijden voorwaarde die een enorme genetische invloed suggereert.

Hoewel deze beweringen de afgelopen decennia zijn gemodereerd, blijft de 21e-eeuwse psychiatrie volharden in de opvatting dat schizofrenie hoofdzakelijk van genetische oorsprong is. Naast tweelingstudies noemen psychiaters adoptieonderzoek dat het concordantietarief tussen vroeg in het leven gescheiden bloedverwanten meet. Het idee is dat dit de mogelijkheid uitsluit dat aspecten van een gedeelde omgeving de correspondentie kunnen verklaren. Door aan te tonen dat kinderen van schizofrene moeders nog steeds een groter risico liepen om zelf schizofrenie te ontwikkelen, ondanks adoptie als baby's, worden de adoptiestudies vaak beschouwd als het meest overtuigende bewijs van een genetische basis voor de aandoening.

Echter, tientallen jaren van onderzoek is er duidelijk niet in geslaagd de genetische marker te identificeren die vermoedelijk ten grondslag ligt aan schizofrenie. Ondertussen hebben psychiaters zoals Jay Joseph geprobeerd aan te tonen dat de tweeling- en adoptiestudies die als bewijs van een genetische oorzaak worden aangeprezen, vol zitten met vooroordelen, variërend van flagrante onjuiste gegevensverslagen tot subtiele statistische trucs. Beoordelingen van het onderzoek die de effecten van deze tekortkomingen hebben uitgesloten en alleen zijn gericht op recentere, beter ontworpen onderzoeken, hebben het schizofrenieconforme percentage voor identieke tweelingen en niet-identieke tweelingen geschat op respectievelijk 22 procent en 5 procent, een indicatie voor een echte maar een bescheiden genetische bijdrage - vergelijkbaar met de genetische bijdrage aan eigenschappen zoals intelligentie.

Levenservaring lijkt een veel krachtiger oorzaak te zijn van de symptomen die als schizofrenie zijn aangeduid. Bijvoorbeeld, seksueel misbruik van kinderen is overtuigend aangetoond dat iemand 15 keer vatbaarder is voor psychose op volwassen leeftijd. De grootte van dit effect is veel groter dan enig gen dat nog is ontdekt.

8Psychiatrische diagnoses zijn betekenisvol

Medische experts diagnosticeren ziekte - de gepresenteerde symptomen leiden hen ertoe om de aanwezigheid van een benoemde ziekteprocedure af te leiden die de oorzaak en het onderhoud van de klachten van de patiënt verklaart. Dus als een arts een diagnose van diabetes stelt, weten we dat we een hormoon insuline missen en dat injecties ervan onze gezondheid moeten verbeteren.

Maar als psychische problemen niet in de eerste plaats het gevolg zijn van biologische defecten (of een "gebroken hersenen"), staat de psychiatrie voor een probleem dat onmogelijk is op te lossen. Dus hoe kunnen psychiaters dit fundamentele obstakel overwinnen? Ze verzamelen zich rond een tafel en bedenken een lijst met psychische aandoeningen!

In de Verenigde Staten wordt deze lijst vervaardigd door de American Psychiatric Association en heeft hij de titel Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (kortweg DSM). De nieuwste editie (DSM-5) van deze psychiatrische bijbel heeft zich vorig jaar op de wereld gedrukt en bevat meer dan 300 psychische aandoeningen.

Een bruikbare diagnose moet een specifieke onderliggende pathologie opsporen die de symptomen kan verklaren, richtlijnen kan geven voor de juiste behandeling en een hoge mate van betrouwbaarheid kan vertonen (zodat twee of meer psychiaters die dezelfde persoon beoordelen doorgaans tot dezelfde conclusie zullen komen). DSM-5 (samen met zijn voorgangers) mislukt op alle drie fronten. Zelfs een sleutelfiguur in eerdere edities van de DSM hekelde het nieuwste aanbod als 'diep ontsierd' voor het misleiden van normale emoties als geestesziekte.

7Het aantal geestelijk zieke mensen neemt toe

Psychiatrie vertelt ons constant over het grote aantal "geesteszieke" mensen in de algemene bevolking, de meesten van hen hebben nooit professionele hulp ontvangen en velen weten zelfs niet dat ze een probleem hebben. Een recente studie beweerde dat bijna de helft van alle Amerikanen op enig moment in hun leven een formele psychische aandoening zal krijgen.

De centrale reden voor dit schijnbaar steeds groter wordende aantal is dat de psychiatrie het net van psychische aandoeningen steeds breder maakt om steeds meer normale reacties op de uitdagingen van het leven op te nemen. Volgens DSM-5 heb je als je twee weken na het overlijden van een geliefde verdrietig blijft, last van 'depressieve stoornis'. Een kind met driftbuien riskeert het label 'disruptive mood disregulation disorder'. En een bescheiden mate van vergeetachtigheid in latere jaren betekent dat u lijdt aan een "milde neuro-cognitieve stoornis". Het is een wonder dat iemand erin slaagt om het begrip van deze steeds langer wordende psychiatrische tentakels te vermijden.

6 Langdurig gebruik van antipsychotica is relatief goedaardig

Psychiatrie heeft een schandelijke geschiedenis van het niet herkennen wanneer haar behandelingen meer kwaad dan goed doen. Of het nu gaat om verminkende geslachtsorganen, snijdende hersenen ("leucotomie"), operatief verwijderen van organen, het veroorzaken van coma's met potentieel dodelijke doses insuline ("insuline coma-therapie") of het triggeren van aanvallen door elektrocutie van de hoofden van mensen ("electro-convulsieve therapie"), psychiaters lijkt altijd de laatste om te beseffen dat ze de mensen die ze worden betaald om te helpen, schade toebrengen.

En antipsychotische medicatie zou wel eens een vergelijkbaar verhaal kunnen zijn. Langdurig gebruik, met name van de oudere (typische) antipsychotica, veroorzaakt schimmel bij ongeveer 30 procent van de patiënten met onbeheersbare spiertrekkingen en spasmen van de tong, lippen, gezicht, handen en voeten, een vaak permanente aandoening die bekend staat als tardieve dyskinesie. De nieuwere (atypische) antipsychotica zijn in dit opzicht iets meer vergevingsgezind, hoewel niet om het probleem helemaal weg te nemen.

Naast de vloek van tardieve dyskinesie, kunnen gebruikers van antipsychotica op lange termijn ook een groter risico lopen op door geneesmiddelen geïnduceerde hartziekten, diabetes en obesitas (het nieuwere atypische type is aantoonbaar problematischer in dit opzicht). Zoals we al hebben besproken, en misschien wel het meest verontrustende van allemaal, is er toenemend bewijs dat antipsychotica direct hersenkrimp kunnen veroorzaken.

5 Effectieve behandeling van psychische aandoeningen is essentieel voor de openbare veiligheid

Spraakmakende psychiaters blijven de mythe van de openbare veiligheid bevorderen, die in gevaar wordt gebracht door psycho-moordenaars in ons midden. Een opvallend recent voorbeeld wordt gegeven door Jeffrey Lieberman, de president van de American Psychiatric Association, die beweerde dat "schokkende daden van massale geweld onevenredig worden veroorzaakt door mensen met een psychische aandoening die geen behandeling hebben gekregen."

Hoewel er zeldzame gevallen kunnen zijn waarbij iemands psychotisch aandoende paranoia tot een gewelddaad leidt, berekende een recent Nederlands onderzoek dat slechts een kleine 0,07 procent van alle misdaden rechtstreeks te wijten was aan psychische problemen. Uit een Britse studie bleek dat slechts 5 procent van alle moorden wordt uitgevoerd door mensen die op enig moment in hun leven een diagnose van schizofrenie hebben opgedaan, een figuur die overschaduwd wordt door alcohol- en drugsmisbruik, die bijdragen aan meer dan 60 procent van dergelijke gevallen.

Om het risico van krankzinnige mensen in het juiste perspectief te plaatsen, wordt geschat dat de kans dat we worden vermoord door een psychotische vreemdeling ongeveer één op de tien miljoen bedraagt, vergelijkbaar met de bliksem. En mensen met psychische stoornissen zijn veel vaker de slachtoffers van misdaad dan de daders - een studie wees uit dat 14% vaker een gewelddaad onderging dan diegenen die gediagnosticeerd waren met schizofrenie dan er een te plegen.

4Veel mensen met geestelijke gezondheidsproblemen hebben geen kans om te herstellen

Iedereen die tijd heeft doorgebracht met westerse psychiatrische diensten kan worden vergeven dat velen van degenen met geestelijke gezondheidsproblemen hopeloze gevallen waren met weinig of geen kans op verbetering. Een dergelijk pessimisme is niet verrassend, aangezien veel psychiaters geloven dat een geestesziekte wordt veroorzaakt door hersenafwijkingen en een levenslange aandoening is die lijkt op diabetes of hartziekten.

De taal van de psychiatrie schreeuwt hopeloosheid, zoals geïllustreerd door de vaak gebruikte termen 'ernstige en blijvende mentale ziekte' en 'chronische schizofrenie'. Toch is de realiteit heel anders. Zelfs wanneer medische opvattingen over schizofrenie worden overwogen, samen met de beperkte definitie van symptoomvermindering van herstel, is de verwachting dat ongeveer 80 procent van de patiënten na verloop van tijd een aanzienlijke verbetering zal bereiken.

Herstel van psychische problemen hoeft niet noodzakelijkerwijs gelijk te zijn aan het wegnemen van alle symptomen. Een meer betekenisvolle definitie voor veel patiënten kan het nastreven van gewaardeerde levensdoelen en de daaropvolgende verwezenlijking van een waardevol leven, ongeacht moeilijkheden, inhouden. In die zin vereist het overstappen naar herstel de overgang van pathologie, ziekte en symptomen naar een grotere focus op gezondheid, sterke punten en welzijn.Vrij van de ketenen (en zelfvervullend pessimisme) van psychiatrisch dogma, is zinvol herstel een realistisch doel voor iedereen.

3Psychiatrische medicijnen zijn erg effectief

Alleen al in de VS werden in 2011 3.1 miljoen mensen antipsychotica voorgeschreven, voor een totaalbedrag van $ 18.2 miljard. Deze medicijnen blijven de kernbehandeling voor mensen die lijden aan schizofrenie en praktijkrichtlijnen van over de hele wereld bevelen hen aan als eerstelijnsinterventie.

In hetzelfde jaar slikten maar liefst 18,5 miljoen Amerikanen (ongeveer 1 op de 14 jongeren en volwassenen) antidepressiva. De huidige visie van het Royal College of Psychiatrists in het Verenigd Koninkrijk is dat drie maanden behandeling met antidepressiva 50 tot 60 procent van de patiënten "veel zal verbeteren".

Maar de effectiviteit van zowel antipsychotica als antidepressiva is ernstig in twijfel getrokken.

Verrassend genoeg hebben weinig studies direct vergeleken antipsychotica met een kalmerende medicatie zoals diazepam (Valium) voor iemand die lijdt aan een acute psychotische episode. Een evaluatie van het uitgevoerde onderzoek heeft aangetoond dat algemene sedatie een significant effect kan hebben op psychotische symptomen. Dit suggereert dat verminderde opwinding de gemeenschappelijke factor zou kunnen zijn bij het bereiken van respijt, in tegenstelling tot het specifieke 'anti-psychotische' effect van medicijnfabrikanten.

Een recent overzicht van 38 klinische onderzoeken naar atypische antipsychotica (het nieuwere type dat het vaakst wordt voorgeschreven) concludeerde dat ze slechts matige voordelen bereikten in vergelijking met een placebo en dat "er veel ruimte is voor efficiëntere verbindingen." De auteurs vonden ook bewijs van een publicatie bias - met andere woorden, onderzoekers (veel gesponsord door farmaceutische bedrijven) kunnen zich schuldig hebben gemaakt aan het selectief publiceren van die onderzoeken die het medicijn in een goed daglicht stellen, terwijl ze die waarvan de resultaten teleurstellend waren, achterhouden.

Verder is vastgesteld dat ongeveer 40 procent van de mensen die last hebben van psychotische episodes zonder enig medicijn kunnen verbeteren, waardoor nog meer twijfel ontstaat over de geschiktheid van algemene antipsychotische perscription.

Wat antidepressiva betreft, is de zaak gecompliceerder, maar een recent wetenschappelijk onderzoek concludeerde dat de voordelen van antidepressivum in het algemeen niet significant beter waren dan die van een placebo. Hoewel de auteurs rapporteerden dat een klein aantal van de meest ernstig depressieve patiënten een niveau van geneesmiddel-placebo verschil bereikte dat wel klinische significantie bereikte, weerspiegelde dit waarschijnlijk een verminderde respons op placebo in plaats van een verhoogde gevoeligheid voor de antidepressiva.

Een volgende groep onderzoekers die de resultaten opnieuw onderzochten, concludeerde echter dat 75 procent van de patiënten met antidepressiva enigzins verbetering vertoonden, maar dat de andere 25 procent daadwerkelijk een verslechtering van hun depressieve symptomen doormaakten. Dit risico op verergering van de symptomen leidde ertoe dat de auteur van het oorspronkelijke onderzoek concludeerde dat "antidepressiva als een laatste redmiddel moeten worden bewaard en dat als een persoon niet binnen een paar weken op de behandeling reageert, het moet worden gestaakt" ten gunste van lichaamsbeweging en cognitieve problemen. gedragspsychotherapie, waarvan is aangetoond dat beide een positief effect hebben op depressieve patiënten.

2Een "ziekte als elke andere" -benadering vermindert het stigma

Psychiaters klagen vaak over het dagelijkse stigma en discriminatie van mensen met psychische problemen en benadrukken het belang van voorlichting aan het grote publiek over deze aandoeningen. Onder de vlag van geestelijke gezondheidsgeletterdheid proberen ze het publiek ervan te overtuigen dat schizofrenie en depressie ziekten zijn zoals alle andere, voornamelijk veroorzaakt door biologische defecten zoals biochemische onevenwichtigheden en genetische hersenziekten. Veel psychiaters geloven dat het bevorderen van biologische oorzaken voor psychische problemen zal resulteren in de perceptie dat de getroffenen niet verantwoordelijk zijn voor hun psychische stoornissen en daardoor de houding ten opzichte van hen verbeteren.

Integendeel, het proberen van de algemene bevolking te overtuigen dat schizofrenie en depressie ziekten zoals diabetes zijn, kan de negatieve houding ten opzichte van mensen met psychische problemen waarschijnlijk verergeren. Een recent literatuuronderzoek wees uit dat in 11 van de 12 onderzochte studies biologische verklaringen van psychische stoornissen leidden tot een meer negatieve houding ten opzichte van patiënten, dan verklaringen gebaseerd op iemands levenservaringen. In het bijzonder stimuleerde "ziekte zoals elke andere" sociale uitsluiting en opgeblazen percepties van gevaarlijkheid.

1Psychiatrie heeft de afgelopen 100 jaar enorme vooruitgang geboekt

Veel medische specialiteiten kunnen de afgelopen 100 jaar indrukwekkende vorderingen maken. Vaccins voor polio en meningitis hebben miljoenen levens gered. De ontdekking van penicilline, het eerste antibioticum, bracht een revolutie teweeg in onze strijd tegen infecties. De overlevingskansen voor kanker en hartaanvallen verbeteren gestaag. Maar wat heeft de maatschappij gewonnen van meer dan een eeuw professionele psychiatrie? Blijkbaar verrassend weinig.

De vorderingen van psychiatrie op vooruitgang zijn alledaags. Edward Shorter, in het voorwoord van zijn boek, Een geschiedenis van de psychiatrie, zweert dat: "Als er aan het einde van de twintigste eeuw één centrale intellectuele realiteit bestaat, is het dat de biologische benadering van psychiatrie - het behandelen van geestesziekten als een genetisch beïnvloede stoornis van de biochemie van de hersenen - een geweldig succes is geweest." spraakmakende commentatoren blijven hardnekkig de status van psychiatrie verdedigen als een botachtige medische specialiteit.

Maar de koude feiten vormen een totaal ander beeld.Als je ooit ongelukkig genoeg bent om een ​​psychotische episode te krijgen, heb je een grotere kans op herstel als je in de derde wereld woont (bijvoorbeeld Nigeria) dan in de ontwikkelde wereld (bijvoorbeeld de VS). Het overmatig gebruik van psychiatrische medicatie in westerse landen lijkt de voornaamste reden voor dit verschil te zijn.

Bovendien heb je vandaag geen kans meer op een herstel van schizofrenie dan je een eeuw geleden had gehad. Een recente wetenschappelijke beoordeling van 50 onderzoeksstudies concludeerde dat: "Ondanks de grote veranderingen in behandelingsopties in de afgelopen decennia, is het aandeel van herstelde gevallen niet toegenomen."

Psychiatrie een geweldig succes? Ik denk het niet!

Meer informatie over mijn geestelijke gezondheid is te vinden op gsidley.hubpages.com/ of op twitter.com/GarySidley.

Ga voor humorartikelen en chit-chat naar brianjonesdiary-menopausalman.blogspot.co.uk/, facebook.com/gary.sidley en bubblews.com/account/108867-gsidley.