Delen:
10 verbazingwekkende verhalen over tandheelkunde
Naar de tandarts gaan is net zo aantrekkelijk als een colonoscopie. Vaker wel dan niet, het triggers angst en angst bij de patiënt. De volgende 10 verhalen richten zich op historische, intrigerende en ronduit bizarre feiten met betrekking tot het gerespecteerde beroep van de tandheelkunde.
10 Eerlijke Abe's chloroform
Abraham Lincoln had vreselijke tandangst vanwege zijn gebrekkige tandextractie in 1841, waardoor een deel van zijn kaakbeen afsplitste. De 16e president van de VS heeft dergelijke pijn verduurd zonder verdoving.
Dus toen een zware kiespijn jaren later kwam, was hij niet het geringst geamuseerd. Lincoln greep Lincoln in zijn zak en trok een fles chloroform binnen, inhaleerde het en knikte om de procedure te laten beginnen, terwijl hij langzaam weggleed in bewusteloosheid.
Het gebruik van chloroform als anestheticum was op dat moment niet bekend, waardoor velen erover nadachten hoe Lincoln van zijn eigenschappen op de hoogte was. Tegenwoordig hoeft de zittende president niet ver te reizen om voor onverwachte tandaandoeningen te zorgen, omdat Herbert Hoover een tandartspraktijk oprichtte in de onderafdeling van het Witte Huis.
9 Burning Flesh And Arsenic
Al in 2700 v.Chr., Gebruikten de Chinezen acupunctuur om de pijn van tandextracties, verval, gingivitis, stomatitis en glossitis met 116 punten op het oppervlak van het lichaam waarvan men aanneemt dat het rechtstreeks verband houdt met tanden en andere orale structuren, weg te nemen.
Moxibustion, een techniek waarbij het kruid bijvoet wordt verbrand, werd vaak gebruikt met acupunctuur om genezing te vergemakkelijken. Nadat de bijvoet was verouderd, werd het kruid vermalen en gevormd tot een stok die aan één uiteinde werd verlicht en meestal op de huid van de patiënt werd gebrand.
Aangenomen werd dat deze methode naast bloedsterkte, stimulatie van levensenergie en behoud van de algehele gezondheid ook pijnstilling veroorzaakte. In de tweede eeuw na Christus begonnen de Chinezen arseen te gebruiken om rottend gebit te behandelen, een gelovige die geloofde dat hij de pulp van de tand zou doden en tegelijkertijd zijn pijn verlichtte.
8 pijnloze Parker
In het begin van de 20e eeuw vond Edgar Parker een manier om de angsten van zijn patiënten weg te nemen door middel van onconventionele methoden van afleiding. Na een daling van het aantal zaken toerde hij met een door paarden getrokken wagen door de Verenigde Staten en bracht een kudde showgirls, verpleegsters en buglers mee.
In elke nieuwe stad trok Parker een publiek met zijn kleurrijke theatrale terwijl hij tegelijkertijd tanden trok en patiënten whisky en op cocaïne gebaseerde hydrocaine aanbood. Na verloop van tijd nam hij de naam "Pijnloos Parker" aan en droeg hij een ketting van 357 tanden.
Hij beweerde dat hij ze op één dag had getrokken, tot grote minachting van The American Dental Association. Ze verklaarden dat Parker een 'bedreiging vormde voor de waardigheid van het beroep'.
Om rechtszaken voor valse advertenties te ontlopen, veranderde Parker legaal zijn naam van "Edgar" in "Pijnloos". Zijn theatrics waren uiteindelijk een financieel succes. Hij stopte met $ 3 miljoen.
7 Een bloeiende praktijk
Alberto Nunez, een 32-jarige inwoner van Chicago, had meer dan twee jaar een bloeiende tandartspraktijk, gemiddeld ongeveer 30 patiënten per week. Vanwege het grote aantal patiënten moesten ze vaak een week wachten voordat ze in de stoel van de tandarts zaten. Zijn toekomst zag er veelbelovend uit.
Het enige probleem: Nunez was geen echte tandarts en zijn kantoor was gebaseerd op een huis.
Na een tip opende de Special Operations Unit een onderzoek naar de frauduleuze praktijken van Nunez. Toen ze als patiënt poseerde, maakte een geheime officier een afspraak en concludeerde dat Nunez verschillende tandheelkundige procedures had uitgevoerd, waaronder wortelkanalen, tandheelkundige chirurgie, bijtwonden, reinigingen en beugels.
In 2012 werd Nunez beschuldigd van een klasse 4-misdrijf voor het oefenen zonder een vergunning en een misdrijf voor onwettig bezit van injectiespuiten.
6 Prehistorische tandheelkunde
De ingenieuze redenering van prehistorische mensen houdt nooit op om wetenschappers te verbazen, inclusief bewijs van tandboren meer dan 7500 jaar geleden uitgevoerd in wat nu Pakistan is. Een kaakbeen ontdekt in een grot in het hedendaagse Slovenië is het eerste bewijs van tandvullingen, met een brok bijenwas aangebracht om de pijn van een spleet in het glazuur te verlichten.
Deze vorm van behandeling werd 2100 jaar geleden in het oude Egypte beoefend toen een jonge man bezweek aan een ondraaglijke sinusinfectie veroorzaakt door talrijke tandabcessen.
Volgens onderzoeker Andrew Wade van de University of Western Ontario, werd linnen ondergedompeld in medicijnen om de pijn van de patiënt te verlichten en vervolgens verpakt in de holte om te fungeren als een barrière tegen voedseldeeltjes. In feite werd tandheelkunde beoefend in het oude Egypte daterend uit de bouw van de piramides.
5 Glennon Engleman
Glennon Engleman was een gerespecteerd lid van zijn gemeenschap met een prominente tandartspraktijk. Maar achter gesloten deuren stond een donkere en sinistere man die zich verhoudt tot de meest beruchte moordenaars van de maatschappij. Zijn bloedbad liep ruim twintig jaar, met verschillende methoden van moord, variërend van schieten, knallen en autobommen. Hij gooide zelfs een man in een put met stokken dynamiet om zijn dood te verzekeren.
Hoewel de politie er zeker van was dat Engleman hun man was, kostte het zijn derde vrouw om zijn lot te verzegelen. Na een avondje seks pochte Engleman haar op over hoe hij talloze mensen had vermoord en liet doorschemeren dat zij de volgende zou zijn. Nadat rechercheurs haar dwongen een draad te dragen, beschuldigde Engleman zichzelf, waardoor er een eind kwam aan de waanzin die St. Louis had geplaagd.
In september 1980 werd Engleman schuldig bevonden voor het opblazen van Sophie Marie Barrera en ontving hij twee levenszinnen.Verdacht bij 12 moorden, bekende hij tot slechts vijf. Hij stierf in de gevangenis op 71-jarige leeftijd in 1999.
4 Abrasieve medische behandelingen
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, was het gebit van George Washington niet gemaakt van hout, maar van nijlpaard ivoor. Ze zijn te zien in het National Museum of Dentistry in Baltimore. Hoewel het niet verbazingwekkend is dat Washingtons mondhygiëne onder de maat was - hij had maar één tand tijdens zijn inauguratie - wijzen velen op zijn leven van slechte gezondheid als de reden waarom.
Als het oplopen van de pokken niet genoeg was, werd Washington zijn hele leven lang geteisterd door kwalen zoals malaria, knokkelkoorts, reumatische klachten en aanvallen van dysenterie. Zijn medische behandelingen, waaronder mercurous chloride, waren behoorlijk schurend en leidden tot de vernietiging van tandglazuur en niet-aflatende tandpijn.
Dit leidde tot frequente afleveringen van ontstoken tandvlees en abces tanden die extractie op jaarbasis vereiste. In feite geloven historici dat gebitsproblemen de aanleiding waren van Washington om zijn tweede inaugurele rede niet af te leggen.
3 Scavengers
De consumptie van suiker steeg in de late 18e en vroege 19e eeuw, evenals het bleken van tanden met behulp van zure oplossingen. Omdat het tandglazuur van mensen onvermijdelijk wegging, groeide de vraag naar valse tanden. Bijgevolg profiteerden enkele van de armsten in de samenleving van de bloeiende markt.
Aangezien kunstgebitten met menselijke tanden meer dan £ 100 konden kosten, begonnen sommige arme mensen hun tanden uit te trekken in een poging hun kronen aan rijke tandheelkundige patiënten te verkopen. Toen het aantal levende donoren begon af te nemen, richtten mensen hun blik op het slagveld in Waterloo waar duizenden gevallen soldaten bleven.
In 1815 begonnen overlevende troepen, bewoners en zelfs aaseters die vanuit Groot-Brittannië waren gereisd de tanden van de doden te trekken om ze aan tandtechnici te verkopen. De tanden werden vervolgens gekookt en gevormd voordat ze op een ivoren kunstgebit werden geplaatst. De Britse anatomische wet van 1832, die de verplaatsing van menselijke lijken vergunde, verminderde uiteindelijk het gebruik van menselijke tanden in kunstgebitten.
2 Stress Can Kill
Volgens recente studies in de tandheelkundige literatuur zijn tandartsen meer vatbaar voor fysieke en emotionele problemen, zoals alcoholisme, drugsverslaving, huwelijksproblemen en zelfmoord. In feite is het zelfmoordcijfer van tandartsen drie keer hoger dan dat van andere bedienden en meer dan het dubbele van het percentage van de algemene bevolking.
De nummer één moordenaar van tandartsen is echter stressgerelateerde cardiovasculaire ziekte, met 25 procent meer hoge bloeddruk en coronaire aandoeningen dan die van de algemene bevolking. Dit roept de vraag op waarom het tandveld meer vatbaar is voor stress, mentale problemen en sociale problemen.
Studies tonen aan dat isolatie van alleen werken, verergerd door hevige concurrentie en economische druk, onvermijdelijk leidt tot burn-out. Op hun beurt worden tandartsen emotioneel en mentaal uitgeput, en ontwikkelen ze vaak een negatieve houding tegenover hun patiënten, hun personeel en zichzelf. Bovendien roept het werken met angstige patiënten fysiologische stressreacties op bij tandartsen die leiden tot vroege cardiovasculaire complicaties.
1 Dr. Hugo Blaschke en Hitler's Remains
Op 30 april 1945 pleegde Adolf Hitler zelfmoord. Zijn lichaam werd vervolgens verbrand in een bomenkrater in de Reichskanzlei, om pas drie dagen later ontdekt te worden door de Russen. In 1973 werden zijn kaakresten onderzocht door tandheelkundige deskundigen, waardoor er een einde kwam aan veel speculaties rond zijn ondergang.
Het vergelijken van de overblijfselen met tandheelkundige gegevens van Hugo Blaschke, de door VS opgeleide tandarts van Hitler, was niet alleen informatief, maar ook plezierig gezien de kwelling die zo'n smerige man had doorstaan.
Om te zeggen dat Hitler zeer slechte tanden had zou een understatement zijn. Hij werd geplaagd door slopende gomziekte, abcessen en tandbederf, allemaal als gevolg van ernstige parodontale aandoeningen die leidden tot pijnlijke reconstructies. Dit was ook de oorzaak van Hitlers 'vreselijk slechte adem'.