10 gokkers die het casino verslaan

Iedereen die door de deuren van een casino loopt, is in een optimistische gemoedstoestand. De belofte dat ze een winnaar kunnen winnen, is opwindend en ze overtuigen zichzelf ervan dat ze dat kunnen doen. De meeste gokkers lopen echter verliezers te over, omdat elk spel wiskundig is ontworpen met een huisvoordeel. De volgende mensen wisten dit en waren vastbesloten om de situatie recht te zetten. Of het nu was door intelligentie en slimheid, of door regelrechte fraude, ze zouden daar niet weglopen zonder een flinke winst.

Veel mensen zullen de lijst als "te Amerikaans" beschouwen, maar dat is precies wat onderzoek heeft opgeleverd. Er kan worden geconcludeerd dat de VS een beetje meer een gokcultuur heeft dan andere landen, omdat het de thuisbasis is van Las Vegas, Atlantic City en meerdere andere goksteden en -steden. Genieten.

10

Ron Harris

In januari 1995 trotseerde Reid Errol McNeal grofweg 1 miljoen tegen 1 kansen en sloeg een monster keno jackpot van $ 100.000 bij Bally's Park Place Casino Resort in Atlantic City, New Jersey. Wat argwaan wekte bij ambtenaren was dat hij heel weinig emotie toonde, geen identiteit op hem had en vroeg of hij contant kon worden betaald.

De wet van New Jersey vereist jackpots van meer dan $ 35.000 om te worden geverifieerd door staatsgokbeambten, en toen ze bij het casino aankwamen, gingen ze met twee staatssoldaten naar de hotelkamer van McNeal. Daar vonden ze ook Ron Harris, die zei dat hij een vriend van McNeal was. Toen McNeal met deskundigen naar beneden ging om vragen te beantwoorden, vertelde hij hen dat Harris een computertechnicus was voor de Nevada Gaming Control Board, die gaming in Las Vegas regelt. Toen functionarissen terug gingen naar de kamer om te zoeken, was Harris weg maar ze vonden computerapparatuur en boeken en aantekeningen waarin werd beschreven hoe de willekeurige nummergenerator van Bally kon worden verslagen.

Toen ontdekte men dat Harris 'taak was om gokautomaten in heel Nevada daadwerkelijk te controleren en te testen om er zeker van te zijn dat alleen computerchips werden gebruikt die waren goedgekeurd door de staat. Hij had blijkbaar zijn slimme, briljante en innerlijke kennis van casinogames gebruikt om toegang te krijgen tot Bally's programmering voor de generator voor willekeurige getallen van hun keno-machine en gebruikte vervolgens zijn computerapparatuur om de berekeningen die de eigenlijke machine had gemaakt te dupliceren. Daarom was hij in staat om de uitkomsten vooraf te kennen en gaf hij ze aan zijn partner, McNeal. McNeal werd onmiddellijk gearresteerd en Harris werd later gearresteerd in Nevada. Het is onnodig om te zeggen dat Harris zijn baan niet mocht behouden.

9

Gonzalo Garcia-Pelayo

Garcia-Pelayo uit Spanje was aanvankelijk een platenproducent, maar bleek niet erg succesvol in dat streven. Dientengevolge besloot hij al zijn energie te wijden aan zijn passie, roulette, en werd hij de eerste persoon die in de jaren '90 met succes wheel bias uitbuitte.

Anderen hadden het idee van wielbias gesuggereerd, maar hadden er nooit gebruik van gemaakt in een casinosituatie. Wheel bias is de overtuiging dat niet alle roulettewielen volkomen willekeurig zijn en dat elk individueel wiel uniek is omdat bepaalde nummers eerder zullen vallen dan andere. Deze afwijking was het gevolg van het feit dat de wielen nog steeds iets te laag waren of vanwege andere kleine onnauwkeurige metingen, zoals kleine verschillen in de maten van de zakken, of de manier waarop de versnellingen van het wiel werkten.

Hij begon in casino's in Spanje door duizenden wielen aan een bepaald wiel te staren, zijn resultaten vast te leggen en vervolgens met een computer te analyseren. Hij heeft ook zijn 5 kinderen gerekruteerd om resultaten te helpen registreren. Voordat hij een cent bette, deed hij veel observatiesessies op hetzelfde wiel. Toen hij vond dat het tijd was om op de 'hot numbers' van het wiel te gokken, draaide hij een 5% house edge naar een 15% spelersrand en pakte het geld in. Toen hij warmte begon te voelen, vond hij een nieuw casino en deed hij het proces opnieuw. Toen elk casino in Spanje wist wie hij was, nam hij zijn methode mee naar de Verenigde Staten en Las Vegas, waar hij bleef profiteren. Toen hij net te goed bekend werd bij casino's over de hele wereld, ging hij met een geschatte $ 1,5 miljoen op de bank zitten. Een casino werd aangeklaagd om hun verliezen terug te vorderen, maar het Spaanse Hooggerechtshof oordeelde in het voordeel van Garcia-Pelayo dat alles wat hij deed gebruikmaakte van "vindingrijkheid en computertechnieken. Dat is alles".

8

Dominic LoRiggio

'The Man With The Golden Arm' en 'The Dominator' zijn de bijnamen van LoRiggio. Door jarenlang oefenen, uren aan een stuk, leerde LoRiggio "controlled shooting", een techniek om de rollen te krijgen die je nodig hebt in het spel van craps wanneer je ze nodig hebt.

De methode houdt in dat de dobbelstenen op een bepaalde manier worden geplaatst, ze precies worden gegrepen, ze worden gegooid zodat ze samen in de lucht blijven en ze vervolgens zo voorzichtig mogelijk tegen de achterwand van de craps-tafel laten landen. Hij begon met mede-dice control-liefhebbers als het team bekend als Rosebud, en samen waren ze de eersten die de Vegas-strip aanvielen met hun gespecialiseerde manier van fotograferen. Tot op de dag van vandaag denken velen nog steeds dat het besturen van de dobbelstenen onmogelijk is, maar "The Dominator" zegt dat hij dit via eenvoudige fysica kan doen.

LoRiggio verliet uiteindelijk de groep omdat hij vond dat hun standvastige aanhankelijkheid aan conservatieve weddenschappen hem ervan weerhield serieus geld te verdienen. Hij ging samenwerken met de beroemde gokker en schrijver Frank Scoblete en met gecontroleerde opnames beweerden ze duizenden dollars te hebben gewonnen bij verschillende casino's. Hoewel LoRiggio nooit iets heeft gedaan dat illegaal is, is het voor een groot deel aan hem dat veel casino's nu gecontroleerde shooters identificeren en hen dwingen de dobbelstenen te schieten met behulp van verschillende mechanica. LoRiggio dirigeert nu dobbelspelletjes, dus als iemand wil leren hoe je duizenden dollars kunt winnen in de casino's met veel oefening, schrijf je dan in!

7

Keith Taft

Taft was een echte Inspector Gadget (sorry voor degenen die de cartoon nooit hebben gezien).Hij was een legitieme elektronica-genie die zich ongeveer 30 jaar wijdde aan het ontwikkelen van apparaten die het casino versloeg. Met zijn zoon Marty begon hij aan zijn sleutelen in de jaren '70 en wordt als een van de eersten beschouwd om een ​​computer te maken voor het opnemen van digitale video en een microcomputer.

Na een vakantie in 1969 raakte hij verslaafd aan blackjack en herinnerde hij zich dat Edward Thorp (zie # 1) had geschreven dat de game wiskundig te verslaan was. Hij probeerde het tellen van kaarten, maar was niet succesvol, en dat was toen hij besloot dat hij computers zou gebruiken om een ​​voorsprong te krijgen in de casino's.

Hij voltooide eerst een 15-pond computer genaamd George om te helpen met het tellen van kaarten die hij met zijn tenen beheerste en onder zijn kleren droeg. Omdat hij te omvangrijk was, creëerde hij een lichter apparaat dat hij David noemde en schokkend geavanceerd was voor zijn tijd. Daarmee verdiende hij $ 40.000 in de eerste week dat hij het gebruikte. Taft spuugde in feite in de gezichten van casino's en verkocht zijn mini-computer voor $ 10.000 per stuk en trainde mensen om het te gebruiken. Hij werd uiteindelijk vastgehouden in een casino en zijn computer werd gevonden, maar omdat het casino en de FBI niet de minste flauw vermoeden hadden hoe het te gebruiken, en daarom niet konden bewijzen dat het voor valsspelen was gebruikt, werd Taft zonder enige gevolgen losgelaten .

De "buikdisplay" was Keith en Marty's volgende uitvinding en was een kleine videocamera die in de gesp van de riem werd geplaatst en de kaart van de dealer kon zien. Het beeld zou worden doorgegeven aan een medeplichtige die een satelliet had op een pick-up op de parkeerplaats en hij zou op zijn beurt teruggeven aan de speler die de beste zet moest doen. Andere geniale uitvindingen waren Thor, een computer die de plaatsing van kaarten in een kaartspel kon afleiden als een perfecte shuffle werd gebruikt, en Naina, een computer die de volgorde bepaalt.

In 1985 maakte Nevada het illegaal om elektronische apparaten te gebruiken om te helpen bij gokken, met een straf van 10 jaar gevangenisstraf. Dit was echter nadat Taft in de loop van de jaren duizenden en duizenden dollars had gewonnen. Ondanks al zijn zweet, bloed en tranen en baanbrekend computerwerk, werd Taft in 2004 ingewijd in de Blackjack Hall of Fame.

6

Ida Summers

Met opvallend fraai uiterlijk was Ida Summers geen vrouw die de belichaming van een casino cheater leek te zijn, maar in de jaren 60 en 70 wond ze tienduizenden dollars in de casino's op met behulp van list en verschuivingen.

Haar specialiteiten waren 'hand mucking' en het inschakelen van 'coolers' aan de blackjacktafels. Als je met de hand muckt, moet je een kaart verbergen die naar de tafel is gebracht of uit het spel is gehaald, en vervolgens door een handvol spel die de game laat spelen om de speler te helpen. Haar aantrekkelijkheid, gezelligheid en onintimiderende frame (5'3 "en 100 lbs.) Ging een lange weg in het afwenden van warmte van haar als ze moeiteloos schakelde kaarten in en uit het dek. Ze begaf zich naar Las Vegas en vervolgde haar sluwe manieren. Opgemerkt moet worden dat in deze tijd veel casino's in Vegas mob-connecties hadden en niet zo "vriendelijk" waren voor cheaters als tegenwoordig. Dit maakt haar volgende zet nog brutaler.

Ze deed nog een stap verder en begon koude decks of koelers in de spellen te stoppen. Cold decks zijn vooraf gestapelde decks die door de speler zijn ingebracht en die worden verhandeld met het deck dat in het spel wordt gebruikt. Het is een ongelooflijk gevaarlijke manoeuvre om een ​​casino binnen te halen, maar op de een of andere manier was Ida in staat om het succesvol uit te voeren. Het feit dat er destijds geen bekende vrouwelijke cheats waren, maakte haar voor een tijdje bijna onoverwinnelijk. Al snel werd ze een legende in de duistere onderwereld van casino cheats, omdat niemand ooit met een gerust hart had geprobeerd ooit een cold deck in te zetten.

Haar vrijmoedigheid haalde haar echter in toen de FBI en gaming-ambtenaren haar uiteindelijk in de steek lieten.

5

Tommy Glenn Carmichael

Tommy Glenn Carmichael, zoals Keith Taft, was een begaafd persoon die wonderbaarlijk slimme apparaten heeft gemaakt om een ​​enorme voorsprong te krijgen in het casino. Zijn spel was echter de slots. "Geef me een gokautomaat en ik zal het verslaan" was zijn motto - en hij maakte geen grapje.

Zijn carrière als bedrieger begon in 1980 op 30-jarige leeftijd toen hij een "top-bottom joint" gebruikte om grote uitbetalingen te winnen. Dit apparaat was een vrij simplistisch stuk metaal dat uitbetalingen opleverde wanneer het in de muntgleuf werd gestoken. Al snel verving grotere casino's hun oudere gokautomaten door nieuwere casino's met willekeurige nummergeneratoren. Als gevolg hiervan verhuisde Carmichael naar kleinere gokhallen in Las Vegas, maar hij werd gearresteerd bij een van deze en tot de gevangenis veroordeeld. De gevangenis versterkte echter alleen zijn reserve en toen hij werd vrijgelaten, ging hij weer aan het werk en evolueerde zijn bedriegende instrumenten.

Hij ontwikkelde tools genaamd een Slider en Monkey Paw die bij het insteken van de machine een schakelaar activeerden en ervoor zorgden dat de hopper munten vrijgaf. Toen gokautomaten computergestuurd gingen, ging hij meteen de aanval uit en ging naar een gokautomaatfabrikant die zich voordeed als klant. Hij liet de verkoper de nieuwe machines openen terwijl hij hun ingewanden bestudeerde. Dat was alles wat hij nodig had om de "light wand" uit te vinden. Deze gadget bestond uit een camerabatterij en miniatuurlicht en werd gebruikt om een ​​sensor in de gleuven te verblinden, waardoor munten werden uitbetaald. Het was bijna onmogelijk om een ​​persoon te detecteren met behulp van deze toverstaf omdat het zo subtiel was, en naast dat Carmichael profiteerde van het gebruik ervan, verkocht hij het aan andere cheats die op bepaalde dagen wel 10.000 dollar verdienden.

In 1996 werd hij gearresteerd omdat hij de toverstok gebruikte, maar de aanklacht werd later ingetrokken. Maar in de volgende drie jaar werd hij twee keer in casino's gearresteerd voor het bezit van een cheat-apparaat. De FBI raakte hierbij betrokken en in 2001 werd Carmichael veroordeeld tot tijdbesteding en proeftijd. Vandaag overlegt hij met casino's en produceert ironisch genoeg anti-cheat apparaten.Het is verbazingwekkend dat vanwege het vermogen van één man om fruitmachines te dwarsbomen, de hele casino-industrie hun technologie steeds complexer moest maken.

4

Louis "De Munt" Colavecchio

In de late jaren 90 daalden handhavingsinstanties uit verschillende staten, de FBI, de geheime dienst en anderen, af naar het huis van Louis Colavecchio. Daar, en in zijn orthotics bedrijf, vonden ze duizenden gefabriceerde slot tokens van tientallen casino's in Noord-Amerika.

Wat Colavecchio onderscheidt van andere vervalsers, is dat hij zo ongeveer alles wat gemaakt is van edelmetalen of stenen kon dupliceren. De gevonden slotmunten waren niet alleen vervalsingen, ze waren precies hetzelfde als de echte dingen op elke manier; ze WAREN in wezen hetzelfde.

Om dit voor elkaar te krijgen, had 'The Coin' een aantal serieus gespecialiseerde apparatuur nodig. Deze moeilijk te verkrijgen dingen omvatten: edele metalen zoals koper, nikkel en zink, lasersnijgereedschap om matrijzen te snijden, te vormen en te maken om de munten te vernietigen, en een pers van 150 ton uit Italië.

Hij was zo goed dat toen munten door ambtenaren werden gebracht naar een van de casino's die Colavecchio had geraakt, veiligheidsdeskundigen daar niet eens geloofden dat ze vals waren. Hij was in staat om casino's in Las Vegas te decimeren voordat de politie een beeld had van zijn misdaden. Uiteindelijk werden ze zich bewust van het feit dat grote overschotten aan munten op de inventaris van casino's in andere delen van het continent te zien waren en Colavecchio verdacht veel geld verdriedubbelde.

Het duurde weken om uit te zoeken hoeveel "The Coin" had gestolen uit de tientallen casino's waarvoor hij munten had gemaakt. Het was onmogelijk om een ​​bepaald bedrag vast te stellen, omdat degenen in Las Vegas weigerden zelfs te erkennen dat ze bedrogen waren. Schattingen variëren van $ 100.000 tot $ 500.000, en het was duidelijk dat hij niet van plan was om te vertragen. De regering moest twee opslagfaciliteiten huren om alle buit die ze in het bezit van Colavecchio vonden op te slaan.

Een pleidooiovereenkomst werd bereikt toen hij beloofde om rechtshandhaving precies te laten zien hoe zijn operatie had gewerkt om te helpen bij het voorkomen van toekomstige, soortgelijke aanvallen op casino's.

3

MIT Blackjack Team

Deze inzending is misschien wel de meest bekende van allemaal hier. Er zijn boeken over geschreven en in 2008 verscheen een grote film waarin het verhaal werd beschreven.

Begonnen als een naschoolse clubbijeenkomst in campus klaslokalen aan het Massachusetts Institute of Technology in het midden van de jaren 90, kwam dit team tot stand toen deze briljante studenten besloten om op statistiek gebaseerde systemen te gebruiken om het spel van blackjack te verslaan. Ze zouden vervolgens jaren later casino's belagen.

De eerste kern van studenten en geaccepteerde medewerkers ging toen op een rekruteringscampagne en zette zelfs flyers rond op de campus. Aanvragers werden tests gegeven, zodat uiteindelijk alleen de meest geschikte werden gekozen, waarna ze grondig werden getraind in het systeem. Het systeem bestond uit het tellen van kaarten, wat, als het correct wordt gedaan, de speler een kleine maar substantiële voorsprong kan geven. Het idee was niet nieuw en duizenden hadden het eerder geprobeerd, maar het MIT-team bracht het echt naar een nieuw niveau.

Ze creëerden casestudy's en -omgevingen en volgden een teamgebaseerde aanpak. Deze complexe afspraak om een ​​team te hebben, minimaliseerde de pakkans, maximaliseerde kansen en vermomde de gokpatronen die inherent zijn aan alle kaartentellers. Casino's hadden ervaring met het identificeren van loketten en maakten hun tijd daar ellendig, maar het zou voor hen uiterst moeilijk zijn om dat te doen als het team hun activiteiten goed genoeg maskeerde. Urenlange uren werden besteed aan het perfectioneren van het systeem en elk lid moest een saaie en veeleisende reeks testen doorstaan ​​voordat ze live casino konden spelen.

Ze begonnen in ondergrondse kaartspellen om zichzelf ervan te verzekeren dat hun berekeningen en methoden zouden overgaan op de werkelijke omstandigheden. Toen ze het zeker wisten, kregen ze financiële steun van anonieme investeerders en creëerden ze hun eigen bedrijf met de naam Strategic Investments. Met een bankroll van honderdduizenden dollars vielen ze vervolgens Vegas casino's binnen. Hun impact was zelfs groter dan verwacht met rendementen die hun doelen ver overschrijden. In één weekend alleen al verdienden ze $ 400.000 aan winst.

De hitte in de tijd begon het team te hinderen en ze werden gedwongen om naar kleinere, soms onsmakelijke casino's te verhuizen. Uiteindelijk reisden ze naar Europese landen, maar hun reputatie volgde hen ook daar. Na meer dan één penseel met de wet hebben de oorspronkelijke leden het team verlaten. Nieuwe studenten kwamen erbij maar casino's over de hele wereld wisten van MIT-studenten en jaarboekfoto's van de school werden gedownload naar een gedeelde database. Dit beëindigde effectief de regeerperiode van het team.

In totaal werd gemeld dat het team in de loop van slechts enkele jaren een winst van meer dan $ 5 miljoen vergaarde en ook een legendarische entiteit in de popcultuur is geworden.

2

Richard Marcus

Marcus is misschien wel de beste volwaardige cheater in de geschiedenis van casino-gokken. In het begin probeerde hij zichzelf alleen te ondersteunen bij het gokken, maar al gauw merkte hij dat hij onder een brug leefde. Hij kreeg zijn act samen en werd een blackjack- en baccarat-dealer, maar terwijl hij aan de andere kant van de speeltafel zat, drongen sinistere ideeën door zijn hoofd. Deze ideeën zouden tot bloei komen en zouden op hun beurt de casino's schade berokkenen.

Een simpele, maar uiterst moeilijk te halen, zet maakte Marcus zo'n elite-cheat. Hij noemde het "The Savannah" en bette een lage denominatie van chips, zoals drie $ 5 aan de roulettetafel - helemaal niets dat enige aandacht zou trekken. Als hij won, zou hij heel opgewonden, gillend en schreeuwend worden terwijl hij zijn handen in de lucht gooide.De dealer zou echter verbijsterd zijn over waarom een ​​speler zo opgetogen was over het winnen van zo'n bescheiden bedrag. Marcus zou hem dan waarschuwen voor het feit dat er een bruine $ 500-chip onder de drie $ 5 chips lag, en toen de dealer de top drie optilde, zag hij zichzelf in feite dat daar een chip van $ 500 rustte.

Aan de andere kant, als de weddenschap van Marcus verloren zou zijn, zou hij snel en heimelijk de chip van $ 500 van de bodem van de stapel verwijderen, terwijl de dealer zich naar het stuur richtte en hij slechts $ 15 zou verliezen. Het was slechts een rudimentaire optische illusie, maar toch een briljante. De kleinere coupures waren net iets naar voren geduwd om de grotere te verdoezelen; de dealer heeft de bruine chip nooit gezien - tenzij de speler dat wilde. Het idee om chips uit te schakelen, of het plaatsen van berichten zoals het bekend is, was niet nieuw, maar wat de methode van Marcus zo innovatief maakte, was dat hij het achterstevoren uitvoerde. Eerdere posters zouden klein inzetten en als ze wonnen, voegden ze heimelijk meer chips toe aan hun oorspronkelijke inzet. Marcus begon met een grote gok en veranderde die in een kleine als hij verloor. Het lijkt misschien niet dat het een drastische verandering was, maar casino's hadden dit nog nooit gezien en waren er niet naar op zoek omdat de beveiliging was getraind om alleen naar overwinningen te kijken, en zijn overwinningen waren volledig legitiem, het waren zijn verliezen die dat niet waren! Op het hoogtepunt van hun spel lieten hij en medeplichtigen $ 5.000 chips vallen onder de $ 100.

Richard Marcus werd uiteindelijk betrapt en vervolgd, maar niet nadat hij naar schatting $ 5 miljoen had geëist van casino's over de hele wereld. Hij verkoopt op dit moment gokboeken en claims op zijn website dat hij nog steeds betrokken is bij casino-vals spelen, maar op een manier die wetshandhavingsfunctionarissen nooit kunnen vangen.

1

Edward Thorp

Thorp is de vader van het tellen van kaarten. Hij was niet alleen succesvol in het gebruik in echte situaties, hij was degene die het oorspronkelijke systeem uitvond. Een wiskundeprofessor met een masterdiploma in de natuurkunde en een doctoraat in de wiskunde, hij had duidelijk bovengemiddelde intelligentie.

Als volwassene in de vroege jaren 60 kende Thorp bijna niets over casinospelen en de wereld van gokken. Maar toen een vriend, Claude Shannon, hem en zijn vrouw naar Las Vegas bracht, raakte hij geïnteresseerd in blackjack, en na een aantal keren te hebben gespeeld raakte hij ervan overtuigd dat er een wiskundige manier was waarop de speler voordeel kon behalen.

Hij bestudeerde het spel op een systematische manier en onderzocht elk aspect van het spel uitvoerig. Met behulp van een computer van de universiteit waaraan hij les gaf, simuleerde hij miljarden Blackjack-handen om nog verder in de wiskunde van het spel te graven. Deze computer was zo enorm dat het een hele kamer vulde, maar het was minder krachtig dan de laptops van vandaag. Door zijn berekeningen en observaties creëerde hij zijn systeem dat "verantwoordelijk was voor de variaties in die (kaarten) die overblijven nadat bepaalde handen werden uitgedeeld". Kortom, hij realiseerde zich dat kleinere kaarten voordeliger waren voor de dealer en wanneer ze het spel verlieten, verloor de winst ten gunste van de speler, zodat ze meer moesten inzetten. Tegelijkertijd waren grotere kaarten voordeliger voor de speler en toen ze het dek verlieten, verschoof het voordeel naar het huis of de dealer, dus er moest minder geld worden ingezet. Met behulp van deze methode berekende Thorp dat de speler een voordeel van 1% tot 5% ten opzichte van het huis zou kunnen hebben.

Thorp en Shannon raakten de casino's en kwamen terug met hun zakken vol geld. Een typisch weekend zou $ 70.000 opleveren in het geld van vandaag. De gokindustrie was geen partij voor de onberispelijke uitvoering door Thorp van zijn kaarttelmethode. Kaarten tellen bestond immers nog niet, dus hadden ze geen idee wat er aan de hand was. Thorp trok de aandacht van casino-bazen toen hij ongewoon hoge bedragen begon te winnen en de meesten waren ervan overtuigd dat hij vals speelde. Ze zagen hem intensief spelen en bestudeerden videobanden van zijn stuk, maar ze konden zien dat er niets kwalijks gebeurde. Al snel vroegen sommige casino's Thorp om te vertrekken omdat hij gewoon te veel won, maar ze wisten nog steeds niet hoe hij dit deed.

In 1962 schreef Thorp zijn boek "Beat the Dealer" waarin zijn kaart werd geteld met "tien tellen systeem" en werd meteen een hit en een moderne klassieker. Met zijn verkoop vergaarde hij een knap knap fortuin. In 1966 schreef hij een tweede editie waarin de complexiteit van het systeem werd uitgebreid. Het is interessant om op te merken dat de plotselinge explosie in het tellen van kaarten werkte in het voordeel van de casino's, omdat veel mensen die het probeerden het gewoon niet zo goed konden doen als Thorp. Zijn bevindingen en methoden waren echter de basis voor elk volgend kaartentellingsysteem, inclusief dat van de eerder genoemde MIT-teams.

Na zijn gokprestaties paste Thorp zijn wiskundige genie toe op de aandelenmarkt en verdiende hij een enorm fortuin in effecten en hedgefondsen. Vanwege zijn dominantie over de casino's en het revolutionaire denken, was Thorp een van de eerste zeven die werd ingewijd in de Blackjack Hall of Fame.

Listverse Staff

Listverse is een plek voor ontdekkingsreizigers. Samen zoeken we naar de meest fascinerende en zeldzame pareltjes van menselijke kennis. Drie of meer lijsten vol met feiten per dag.