Delen:
10 vreemdste Japanse voedingsmiddelen
Bekend om zijn prachtige architectuur, eng geavanceerde technologie en een sterke traditie, is Japan nog steeds een van de meest fascinerende landen om cultureel te ontleden. Het zijn echter de excentrieke spelshows, kleurrijke anime en ongebruikelijke gadgets die veel aandacht lijken te genereren. Dezelfde vurige interesse ligt in Japans eten.
De gastronomische hoogstandjes van Japan zijn geëvolueerd door eeuwen van sociale, politieke en economische verschuivingen. De chefs van de regio zijn berucht om hun fusionkeuken, waarbij ze gerechten uit de hele wereld combineren met hun eigen culinaire flair. Een dergelijke nadruk op innovatie en originaliteit heeft geleid tot een mengelmoes van nieuwe, interessante en ronduit vreemde creaties. Zoals je in deze lijst zult zien, houden de Japanners zich zeker aan de "probeer alles eens" school van denken op het gebied van eten.
10 vissen sperma (Shirako)
De Japanners houden van een beetje sperma van piscine. Overigens heeft het gerecht zich door de hele beschaafde wereld verspreid. Amerikanen noemen het "milt." De Japanners noemen het shirako. De Russen genieten een beetje van Molokaï (haring milt).
Herinnerend aan het slijmerige labyrint van gyri en fissuren van het menselijke brein, shirako is eigenlijk de met vocht gevulde spermacos van een vis. Hoewel de zak meestal wordt gewonnen uit kabeljauw, wordt hij soms van zalm, kogelvis en zeeduivel gehaald.
Shirako wordt geserveerd in verschillende indelingen. Het is bekend dat chef-koks het reproductieapparaat in beslag frituren, bakken of in een hete pot doen. Voor hard-core diners, shirako wordt vaak rauw geserveerd met lente-uitjes, prei en een citrusdressing. Qua smaak is de snack vol sperma romig, mild zoet en heeft het een vleugje tofu.
Het heeft misschien alle esthetische aantrekkingskracht van een Tim Burton-filmprop, maar het biedt tenminste enige voedingswaarde. De visschotel zit boordevol vitamine B, calcium, kalium en eiwit.
Kaviaar lijkt misschien toch niet zo'n onverteerbaar gerecht.
9 Kare Donatsu
De Japanners hebben een traditioneel Indiaas gerecht genomen en er een unieke draai aan gegeven. Simpel gezegd, kare donatsu is een gefrituurde donut gevuld met curry. De goedkope snack kost slechts een paar dollar en wordt verkocht in bakkerijen en winkels in heel Japan. Tokio's Toyofuku-bakkerij beweert trots dat het heeft geproduceerd kare donatsu gebruik van Japans rundvlees voor meer dan een eeuw.
Geïnspireerd door de kare donatsu recept, besloot het Japanse confectionaire bedrijf Tirol om nog een aantal bizarre currycreaties met curry-curry te maken. Deze hapklare snacks, Kare Pan Tirol genaamd, hebben een interieur van chocolade, curry en knapperig brood. De opkomst van curry donuts leidde zelfs tot "Kare Pan Man" (Curry Bread Man), een anime superheld gemaakt van currybrood.
Curry werd voor het eerst gebruikt in Japan tijdens het midden van de 19e eeuw. Er wordt aangenomen dat Engelse handelaren in de Japanse havenstad Kobe het land voor het eerst introduceerden om poeders te maken. Curry-gerechten verspreidden zich snel door kookboeken en werden een belangrijk dieet van de Japanse marine.
In de jaren dertig proefde een Japanse handelaar rijst in kerrie aan boord van een stoomschip dat op weg was naar Europa. Bij zijn terugkeer begon hij een betaalbare versie van het gerecht te verkopen in zijn warenhuis Osaka. Het was meteen een hit en leidde tot curry-huizen in heel Japan.
8 Dancing Squid
De dansende inktvis (katsu ika odori-don) is zowel een Japanse delicatesse als een virale sensatie. Zoals de naam al doet vermoeden, dient de inktvis als een acrobatische nar voor restaurantbezoekers. Het doven van de koppotige in sojasaus leidt tot een elektrische reactie in de ledematen van het wezen. Meer specifiek, het is het zout in de sojasaus dat ervoor zorgt dat de tentakels thrashen, waardoor het lijkt alsof de inktvis nog leefde.
Omdat de inktvis vers is gedood, is veel van het weefsel nog steeds functioneel. Het natriumchloride in de saus triggert actiepotentialen in de sensorische neuronen van de tentakels. Een reeks elektrische signalen wordt vervolgens naar de spieren gestuurd, waardoor ze samentrekken en ontspannen. Omdat de spiercellen van de inktvis nog steeds energiereserves bezitten in de vorm van adenosinetrifosfaat (ATP), is beweging nog steeds mogelijk.
De dansende inktvis heeft online controverse gevoerd, waarbij sommige kijkers klagen over dierenmishandeling. De hersenen van de inktvis worden echter tijdens het koken verwijderd. Als gevolg hiervan is de inktvis dood en kan hij geen pijn voelen.
Hetzelfde fenomeen speelt zich af wanneer zout over afgehakte kikkerbillen wordt gesprenkeld. Voor degenen met een morbide instelling, is het de moeite waard te vermelden dat een soortgelijk experiment werd uitgevoerd op een dode veroordeelde in de vroege jaren 1800.
De dansende inktvis wordt verkocht in Ikkatei Tabiji, een restaurant in Hakodate. Het wordt meestal geserveerd naast rijst, zalmkuit en shiso-bladeren.
7 Shiro-uo (Ice Gobies)
Hier is nog een stukje "dansende" keuken. In tegenstelling tot de dansende inktvis leven deze zeedieren echter soms wanneer ze worden geconsumeerd. Shiro-uo zijn kleine, doorschijnende vissen. Wanneer ze in de mond worden geplaatst, wordt gezegd dat ze het doen odorigui dans.
Meer in het algemeen, het Japanse woord odorigui verwijst naar het eten van zeevruchten die nog steeds in beweging zijn. Dit kan gebeuren wanneer het wezen leeft (bijv. shiro-uo) of dood (bijv. katsu ika odori-don). Maar vaker shiro-uo worden verteerd als ze bewegingloos en dood zijn. Ze worden bijvoorbeeld vaak gebruikt als een rijststopping.
Over de Kyushu en Honshu eilanden in Japan worden levende grondels verkocht tegen premium prijzen. Verschillende regio's gebruiken verschillende soorten kleine vis in hun gerechten.Fukuoka (Kyushu) koks gebruiken ijsgrondels, terwijl die van Iwakuni (westerse Honshu) witbier gebruiken.
Veel onverschrokken avonturiers komen massaal naar het restaurant Faruoka's Koharu om te eten shiro-uo. Deze tijdelijke structuur kijkt uit over de rivier de Muromi, waar lokale vissers hun dagen nietsvermoedend besteden shiro-uo.
Eenmaal binnen in de beroemde vestiging, mengen klanten de koelbloedige dansers met een mix van azijn en eieren. Met eetstokjes klaar voor gebruik, worden de consumenten overgelaten aan de pracht van de odorigui dans. Naar goeddunken van de klant worden de vissen dan gekauwd of geheel ingeslikt.
6 Wespen, horzels, bijen en hun larven
Voor de meeste zijn deze insecten picknick-plundering ongedierte. Voor de Japanners vormen ze een heerlijke snack. Keizer Hirohito stond erom bekend dat hij zich bezighield met een entomofagie-omgeving en kauwde op een dieet van wespen en rijst.
Ergens in Japan jaagt een man een vlagwolfende wesp achterna. Deze "wespenjagers" plaatsen kleine brokken vlees rond de beboste hellingen van centraal Japan, wachtend op de vleesetende beestjes om een stuk terug te nemen naar hun nest. Aangebracht op het vlees is een kleine witte vlag waarmee de jagers de wesp door de lucht kunnen opsporen.
Zodra het nest zich bevindt, maakt de groep de wespen met behulp van rook onbekwaam. Delen van het larvenrijke nest worden vervolgens weggenomen en gebruikt in de Japanse keuken. Het is zelfs mogelijk om blikken wesplarven te kopen bij winkels en pakketten bijenlarven van automaten.
Jagers zoeken naar nesten van de Aziatische gigantische horzel (ook bekend als de yak moordenaar) met behulp van een vergelijkbare techniek. De krachtige volwassen horzels worden gelokt in een grote container van shochu alcohol en laat fermenteren. Het eindresultaat is een bedwelmend hornetsap boordevol vitamine C en eiwit. Ondertussen worden de larven uit het nest geoogst en gebruikt in een verscheidenheid aan gerechten, waaronder voorgerechten, bouillons en tempura.
De insectenetende manieren van Japan hebben het land op de kaart gezet. Spannende toeristen reizen van over de hele wereld om de rijst sprinkhanen, zijden poppen en gigantische waterbeestjes van het eiland te proberen. Watertanden.
5 vierkante watermeloenen
Wie wist dat het vormen van fruit in een verscheidenheid aan onconventionele vormen zo'n productieve markt zou kunnen worden? Maar dat is de erfenis van een Japanse boer die de vierkante watermeloen heeft gemaakt.
De vierkante vrucht is oorspronkelijk ontworpen als een elegante oplossing voor problemen met stapelen en koelen. Blijkbaar dachten de Japanners dat traditionele watermeloenen moeilijk te stapelen waren en te veel ruimte innamen in koelkasten.
Boeren kweekten de watermeloenen in vierkante, glazen kooien, waardoor ze in een meer praktische vorm werden gegoten. De afmetingen van de glazen containers kwamen dicht in de buurt van die van de koeleenheden.
Helaas hebben vierkante watermeloenen nooit een massale aantrekkingskracht gehad. Het vierkante fruit was veel duurder dan traditionele watermeloenen en, eenmaal geplukt, duurde het langer om te rijpen. Over het algemeen verminderde het gietproces de kwaliteit van het product. Als gevolg hiervan worden vierkante watermeloenen nu verkocht als decoratieve items, elk honderden dollars.
Deze obsessie met fruitvormen heeft zich verspreid naar andere landen, waaronder Brazilië, de Verenigde Staten, Canada, China en Panama. Chinees bedrijf Fruit Mould staat bekend om het verkopen van schedelpompoenen, watermeloenharten, Boeddha-peren en andere zogenaamde 'modevruchten'.
In Japan wordt high-end fruit vaak gegeven aan geliefden tijdens de schenkingseizoenen, Chugen en Seibo. In 2016 gingen een paar meloenen voor meer dan $ 27.000 op een marktveiling in Hokkaido. Bosjes van enorme aardbeien en druiven kunnen honderden dollars kosten. Topfruitwinkels verkopen oversized, smetvrije appels, mango's en peren tegen dezelfde exorbitante prijzen.
4 nieuwigheid ijs
Japan is beroemd om zijn nieuwigheid ijsjes. Veel van de onorthodoxe ingrediënten die opgesloten zijn in deze doordringende bolletjes, zullen ervoor zorgen dat je smaakpapillen salto's maken. Van rauw paardenvlees tot tulpen, het lijkt erop dat er voor elk gehemelte een smaak is.
Een van de meest populaire attracties in Tokio is de Namja-stad Namco, de thuisbasis van de nu ter ziele zijnde Ice Cream City. Kleinere ijs- en dessertstallen werden opgezet na de sluiting van het museum. Echter, in zijn hoogtijdagen stond Ice Cream City bekend om zijn inktvisinkt, sojasaus, oester, haaienvin, bier en ijs met ijs.
Elk jaar viert Japan "Ice Cream Day". Op 9 mei vieren ijsliefhebbers in de prefectuur Saitama de dag door 100 verschillende smaken te proeven. Enkele van de meer ongewone recepten zijn krab, paling en octopus.
Octopus- en kwalijsjes zijn ook verkrijgbaar bij de prefecturen Kumamoto (Kyushu) en Yamagata (Honshu). Vanuit de stad Bizen is het mogelijk om ijs te kopen met brokken gefrituurde oesters die vanaf de zijkant uitsteken.
En als je ooit een beetje pit viper ijsje hebt gekoesterd, dan is Japan je ticket. De onderscheidende smaak van het ijs laat veel te wensen over. Sommigen zeggen dat het smaakt naar braaksel. Liefst beweren anderen dat het een vleugje knoflook en amandel bevat. Veel Japanse burgers geloven dat het giftige reptiel, genaamd Mamushi, heeft krachtige afrodisiacum eigenschappen en verbetert het zenuwstelsel en de bloedsomloop.
3 groene kaviaar (aka zee druiven)
De bedrieglijk genoemde "groene kaviaar" (umi budou) is eigenlijk een soort zeewier. Ze worden geteeld in de ondiepe wateren rond het eiland Okinawa, in het zuiden van Japan, en vormen trossen groene bollen.Omdat het zeewier in het donker wordt getransporteerd, verliest het tijdelijk zijn kenmerkende groene kleur. De kleur komt terug wanneer de "zeegruiven" worden blootgesteld aan licht met een lage intensiteit.
Het voedsel wordt meestal rauw geconsumeerd in salades, samen met de dipsaus op basis van citrusvruchten ponzu. De bollen hebben een slijmerige textuur en ze barsten in de mond om een licht zoute smaak vrij te maken. Japanse koks gebruiken het zeewier ook als garnering voor verschillende soorten zeevruchten, waaronder blini met gerookte zalm en tonijnsashimi.
Zeegroenten hebben een hoge voedingswaarde en bevatten koolhydraten, eiwitten, vezels, omega-3, antioxidanten en mineralen. Sommige studies hebben echter gesuggereerd dat het zeewier (Caulerpa lentillifera) kan "aanzienlijke hoeveelheden cadmium" bevatten, wat leidt tot vrees voor potentiële toxiciteit.
Het zeewier is ook populair in andere Aziatische landen en verschijnt regelmatig op menu's in de Filipijnen en Maleisië.
2 Horumon
De Japanners nemen een "verspil geen, wil niet" benadering van de hulpbronnen van het eiland. Ze hebben zelfs een speciaal woord, Mottainai, die hun minachting voor verspilling uiten.
Het concept achter deze oude boeddhistische filosofie verklaart waarom veel Japanse bewoners inpakpapier besparen, afgedankt gootwater in toiletten hergebruiken en oude kimono's in portemonnees, fans en eetstokjeshouders veranderen.
De Japanse keuken is niet anders, met het gerecht Horumon perfect ingekapseld in het land Mottainai geest. Horumon ("Dingen die moeten worden weggegooid") is een post-Tweede Wereldoorlog viand die het koken van slachtafval en pens betreft. Het wordt beschouwd als een goedkope maaltijd voor de arbeidersklasse en is te vinden in alle eetgelegenheden in de Kansai-regio Honshu.
Het gerecht gebruikt rundvlees of varkensvlees en kan het diafragma, de slokdarm, de ingewanden, de nieren, de lever, het rectum en de maag bevatten. Terwijl deze delen vaak worden gestoken en gegrild (horumonyaki), veel geven de voorkeur aan het frituren van het vlees in beslag (Horumon tempura), roerbak het met noedels of kook het in een hete pot (horumon nabe).
Dit merkwaardige assortiment orgels wordt ook toegevoegd aan stoofschotels (motsunabe). Het varkensvlees of rundvleesafval wordt gekookt in een soep samen met kool, knoflook, soja en noedels.
1 Schildpad
Suppon (Pelodiscus sinensis) is een dure Aziatische keuken. De populariteit van het gerecht komt misschien voort uit ongefundeerde beweringen dat de schildpadschildpad meer energie, kracht en viriliteit biedt. Suppon olie-extract wordt zelfs verkocht als een onbewezen behandeling voor erectiestoornissen.
Het beest bewoont de meren, rivieren, kanalen, vijvers en rijstvelden van Honshu en Kyushu en viert een dieet van vissen, weekdieren, insecten en lokale flora. Het is ook speciaal gefokt op schildpaddenkwekerijen voor menselijke consumptie.
Terwijl Suppon wordt gezien als een aantrekkelijke traktatie in stedelijke knooppunten zoals Kyoto en Tokio, het wordt ook verkocht in restaurants op het platteland voor een fractie van de prijs. Suppon maaltijden gaan meestal voor een minimum van 10.000 yen (meer dan $ 88) in veel restaurants in de stad.
Tijdens de voorbereiding wordt de nek van de schildpad doorgesneden terwijl het dier nog in leven is. Hierdoor kan de kok het bloed verzamelen. Het bloed wordt dan geconsumeerd met of zonder sake volgens de voorkeur van de patron. Het lichaam van het reptiel wordt in stukken gehakt en gekookt in een Nabe pot om een groente- enSuppon bouillon. Alternatieve gerechten bevatten het collageen-rijke vlees in zeevruchten bouillons, wokgerechten en ramens.