10 Mystieke verhalen over gewone voedingsmiddelen

Oude volkeren hadden vaak complexe en fascinerende verhalen over voedsel, van de legendes van legendarische landen met exotische specerijen tot de verhalen over goden die de mensheid overspoelen met heilige granen of kopjes van geestverruimend genot. Maar zelfs de meest eenvoudige items in onze koelkasten en pantry's hebben een rijke geschiedenis in mystiek en mythologie.

10 Zout

In veel culturen over de hele wereld wordt zout beschouwd als een symbool van zuiverheid, een substantie met het vermogen kwade geesten af ​​te weren. In de Europese folklore wordt zout vaak gebruikt om heksen op een afstand te houden, terwijl de Quebecois geloofden dat strooizout voor de deur stond en lutines afschrikken, ondeugende onzin die paarden vaak zou schokken.

Zout speelt ook een belangrijke rol in de joodse en christelijke tradities en moderne voorstanders van geestelijke oorlogvoering zien het als een wapen in de strijd tegen satan. In de Bijbel wordt zout vaak genoemd met betrekking tot koken, rituelen en verbonden met God. Boeddhisme en Shinto hebben vergelijkbare opvattingen over de doeltreffendheid van zout bij het afstoten van boze geesten.

Veel moderne Okinawa's zegenen nieuwe auto's met zout en dragen kleine pakketjes zout rond in hun voertuigen ter bescherming. Na de aanslagen van 11 september hebben strengere veiligheidscontroles op Amerikaanse bases op het eiland de lokale werknemers ondervraagd over de mysterieuze zakken wit poeder in hun voertuigen. Blijkbaar werd het "mysterieuze" witte poeder gezien als een mogelijke bedreiging, ondanks de lokale gebruiken.

Voor de Zuni-bevolking in het Amerikaanse zuidwesten is een van de belangrijkste goden de Zoutmoeder, of Ma'l Oyattsik'i, die in het heilige Zuni-meer woont. Volgens hun mondelinge traditie leefde ze ooit veel dichter bij het Zuni-volk, maar verhuisde ze naar het meer nadat ze beledigd waren door hun gedrag. Dit is de reden waarom de Zuni en andere naburige stammen daar naartoe moeten reizen om zout te verkrijgen, wat een belangrijk onderdeel is van religieuze ceremonieën en traditionele dooprituelen.

9 Aardappelen

De nederige aardappel had eens moeite om acceptatie als een levensmiddel in Europa te vinden, maar werd uiteindelijk - nogal enthousiast - overgenomen voor zijn volksgenezende krachten. In Schotland en Ierland werd de aardappel gebruikt voor de behandeling van reuma, en in andere delen van de Britse eilanden werd hij gebruikt voor krampen, steenpuisten, astma en keelpijn.

Soortgelijke folklore verscheen in Noord-Amerika, waar een aardappel die onder het bed was geplaatst, dacht dat hij de bevruchting zou helpen en nachtzweten zou voorkomen. Sommigen geloofden zelfs dat drie aardappelen die in de zakken werden gedragen aambeien verhinderden. Er is weinig bewijs van dergelijke volksremedies onder inheemse Amerikanen, behalve in het geval van het genezen van wratten. Dit suggereert dat de aardappelremedies zijn ontstaan ​​in Europa en zich verspreiden naar Noord- en Zuid-Amerika.

Terwijl de aardappel zijn oorsprong vond in Noord- en Zuid-Amerika, hebben de moslim Hui-mensen in China een heel andere legende over de oorsprong ervan. Ze zeggen dat terwijl Mohammed op zijn heilige campagne was, zijn leger honger had en zich verschanste in een vallei, dus bad hij tot Allah om hulp. Vervolgens beval hij zijn mannen om een ​​stenen haard te bouwen, deze te vullen met brandend brandhout en grote stenen erin te leggen voordat hij deze met klei afdichtte. Na twee uur werd de haard geopend om te onthullen dat de stenen aardappelen waren geworden. Versterkt door het feest, wonnen de islamitische soldaten de volgende veldslag en vonden later aardappelplanten die in de vallei groeiden.

8 Melk

De Ierse folklore sprak van een geweldige koe genaamd Glas Ghaibhleann die het land rondzwierf en een heerlijke melk met 100% room-inhoud gratis aan iedereen die benaderde schonk. Veel steden zijn genoemd naar deze koe, en sommigen geloofden dat het dier Ierland zelf vertegenwoordigde. Verschillende verklaringen voor de koe omvatten dat ze een sprookjesbeest was dat toebehoorde aan de koning van de zee of de onderwereld, of dat ze misschien een vermomming was voor de godin Bo Find.

Het verdwijnen van gratis melk in Ierland was in legendes verbonden met verschillende slechte mensen die probeerden de melk te stelen, waardoor het wezen wegvluchtte of verdween. Een opmerkelijk verhaal is dat iemand de grote koe melkt in een bodemloze holte genaamd Poll na Leamhnachta, of 'gat van zoete melk', waardoor ze in nood weggaat. Verhalen van een grote melkkoe waren ook bekend in andere delen van de Britse eilanden, en een verhaal uit Wales heeft de koe laten verdwijnen van de aarde nadat de hebzuchtige bewoners van een vallei hadden geplot om haar in een steak-and-kidney taart te veranderen.

Sommigen beweren dat deze legendes ver verwant zijn aan de oude Indiase mythen van "wolkekoeien" die melk uit de lucht zouden laten regenen. Volgens de verhalen werden deze runderen uiteindelijk gevangen door de demon Vritra om hongersnood naar de aarde te brengen. Melk heeft inderdaad een speciale betekenis in de Indiase mythologie, waar moedermelk een vrouwelijke mystieke kracht symboliseerde die gelijk was aan die van sperma van een man. Bovendien bracht melk uit de borsten van de godin Parvati onsterfelijkheid. Zowel Indiase als Ierse legendes spreken ook van slechte mannen die zijn gedood door inname van een fatale pseudo-melk, of 'zwarte melk'.

7 Brood

Historisch gezien heeft brood een uiterst belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van veel van West-Eurazië. Brood is ook belangrijk in de joodse traditie, waar het bekend staat als lechemen was een van de aanvaardbare offers in bijbelse tijden.

Toen het Joodse volk in bijbelse tijden door de woestijn wandelde, werd gezegd dat ze door het manna werden ondersteund, of lechem min hashamayim-brood uit de hemel. Er werd gezegd dat het uit de lucht was gevallen en in staat was om elke mogelijke smaak na te bootsen, maar het kon slechts een dag bewaard worden. Dit brood was bedoeld om het Joodse volk te leren volwassen te worden van een populatie slaven tot een onafhankelijk volk.

Specifieke rituelen met brood omvatten de challah, waarin een deel van het deeg werd genomen en verbrand om de portie te herdenken die voor de priester was gereserveerd, evenals Tashlich, een gewoonte om zonden over te brengen naar een brood dat vervolgens over een natuurlijke waterbron werd gegoten.

De traditie van het overdragen van zonden aan brood heeft een interessante parallel in de Britse en Amerikaanse tradities. Alleen in plaats van zonden, hebben deze mensen vaak ziekten overgedragen. Britse volksgeneesmiddelen voorgeschreven broodverpakkingen voor steenpuisten, zwelling, verstuikingen, splinters en pijnlijke ogen. En in East Anglia werd brood gebakken op Goede Vrijdag het hele jaar door bewaard om kwalen te genezen. Dit volksgeneesmiddel werd naar Noord-Amerika gebracht, waar men dacht dat brood een remedie was tegen kinkhoest en pokken. Evenzo werd gezegd dat water waarin verbrand brood was doorweekt diarree zou genezen, en kinderen kregen brood dat was geknabbeld door een muis om tandpijn te genezen.

6 tonijn

Terwijl blikjes tonijn in het geïndustrialiseerde Westen als bescheiden of zelfs ongeïnspireerd worden beschouwd, is de tonijn voor de traditioneel zeevarende culturen van de Malediven een vis met een verheven oorsprong. De Maldivische folklore spreekt van een legendarische navigator genaamd Bodu Niyami Takurufanu die als eerste de favoriete skipjacktonijn op de eilanden introduceerde.

Tijdens een handelsreis ving de bemanning van Bodu Niyami een groot vet fiyala vis. Druk bezig met het maken van astronomische berekeningen op de mast, Bodu Niyami beval hen om hem het hoofd van de vis te redden, maar toen hij afdaalde in honger, ontdekte hij dat een van zijn bemanningsleden het had opgeruimd en in de zee had gegooid om het bewijs te verbergen. Woedend beval hij de stuurman te varen in de richting waarin de vissenkop was gegooid.

Na 83 dagen te hebben gevaren kwamen ze aan het einde van de wereld op een gigantische zwarte koraalboom. Plots werden ze geconfronteerd met woedende winden en golven. De storm dreigde het schip van de rand van de wereld te werpen totdat de bemanning een lijn bond naar een tak van de grote boom. Toen hij de schrik van de bemanning zag, begon de woede van Bodu Niyami te verdwijnen en hij stemde ermee in om te vertrekken zodra de wind en het getij gunstig werden.

Nadat ze een nacht hadden doorgebracht, werden ze wakker om te ontdekken dat de zeeën niet alleen kalm waren, maar ook vol met grote, onbekende vissen. Bodu Niyami traceerde een afbeelding van de vis op een stuk perkament en fluisterde magische woorden om zijn ziel te vangen, het perkament afdichtend in een bamboebuis. Terwijl het schip naar huis voer, werd het gevolgd door een school van de vreemde vis. De wateren rondom het schip wemelde van zoveel vis dat ze af en toe ongetobd op het dek sprongen.

Al snel ontstonden er problemen toen ze twee grote rotsen zagen opkomen die voor hen in de zee oprijzen. Bodu Niyami herkende ze als de tang van de koningin van de heremietkreeften, aangetrokken door alle vissen. Snel denkend, opende hij de bamboe buis, maakte een gewicht vast aan de tekening van de vis en liet hem in de oceaan vallen. De school van vissen en de koningin van de heremietkreeften volgden hem naar de diepten van de oceaan en redden het schip. Toen hij thuiskwam, gooide hij de lege bamboebuis in de oceaan en trok hij de skipjack tonijn aan die de favoriete vangst van Maldivische vissers zou worden.

5 kool

Volgens de oude Grieken vindt de eenvoudige kool zijn oorsprong in een oorlog tussen mens en god. Een prins van Thracië, bekend als Lycurgus, had de god Dionysus geërgerd door de heilige wijngaarden van de godheid te vernietigen. Als straf was de prins aan enkele wijnstokken gebonden en terwijl hij huilde om zijn verloren vrijheid, sprongen de eerste koolsoorten uit zijn tranen. Deze legende leidde tot de populaire klassieke praktijk van het eten van kool om bedwelming of katers te voorkomen, onder de overtuiging dat de kool en de wijnstok natuurlijke vijanden waren. Andere Grieken, zoals de Ioniërs, beschouwden de kool als heilig en beriepen het in hun eden.

Koolmythes verschenen ook elders in Europa. Van koolstelen werd gezegd dat ze werden gebruikt als vliegende rossen door feeën en heksen, waarbij een Ierse legende vertelde dat een tuinman onder invloed van de fee viel en leed aan grote vermoeidheid als gevolg van gedwongen te zijn om elke nacht rond te vliegen op een koolstronk.

In de Duitse regio Havel is er een legende van een hongerige man die besluit om op kerstavond in de nachtmerrie enkele van de kolen van zijn buurman te stelen. Net als hij klaar is met het vullen van zijn mand, wordt hij betrapt door het Christuskind dat toevallig voorbijrijdt op een wit paard. Voor het stelen van de heilige nacht stuurt het Christuskind hem met zijn gestolen kolen naar de ballingschap op de maan, en daar blijft hij vermoedelijk tot op de dag van vandaag.

4 boter

Volgens de folklore van Wexford County, Ierland, kunnen sommige mensen een deal sluiten met de duivel om boter van andere mensen te stelen. Een slachtoffer van de vloek zou churn en churn maar produceren geen boter. In plaats daarvan zouden ze soms een crème afgeven met een vreselijke stank. Een teken dat een vloek op een huis lag, was een stuk vet of boter op de stoep. De remedie was om een ​​kouter van een ploeg te nemen en deze in het vuur in de naam van de duivel te redden. Dit zou de boterdief ertoe brengen naar het huis te komen en zichzelf te openbaren.

Magische boterdiefstal was blijkbaar een groot probleem in het middeleeuwse Ierland, omdat andere regio's soortgelijke verhalen hebben. Eén verhaal vertelt over een priester die zijn ochtendrondes maakte toen hij een oude vrouw passeerde die dauw verzamelde en zei: "Kom allemaal bij mij, kom allemaal naar mij toe, kom allemaal bij mij." Zonder het echt te beseffen reageerde de priester met: "En de helft voor mij, en de helft voor mij, en de helft voor mij. "

Hij gaf de kwestie pas een nieuwe gedachte toen hij thuiskwam en werd geïnformeerd dat de karnton van de ochtend drie keer de gebruikelijke hoeveelheid boter had opgeleverd.Al snel kwamen zijn buren om te klagen dat hun karntonnen niets hadden opgeleverd en de priester herinnerde zich plotseling dat heksen boter konden stelen door dauw te verzamelen. Omdat hij zich realiseerde dat hij per ongeluk in de betovering van de heks had gewikkeld, verdeelde hij de boter aan zijn buren. Daarna gingen ze naar het huis van de oude vrouw, waar ze ontdekten dat ze, ondanks dat ze alleen een oude bok had, drie bakjes verse boter had.

3 erwten

De historicus Walter Kelly geloofde dat erwten een centraal deel van de Indo-Europese mythologie vormden, op de een of andere manier gerelateerd aan 'hemelse vuur'. Een Noorse mythe zegt dat erwten oorspronkelijk door de god Thor als een straf naar de aarde zijn gestuurd. Hij stuurde draken om putten en waterbronnen met erwten te vervuilen, maar sommigen landden op de grond en ontsproot. Om verder te voorkomen dat de godheid tegengewerkt wordt, aten de Noorse erwten traditioneel op donderdag (Thor's Day).

In Germaanse legendes, een ras van dwergen genaamd Zwergs, die ooit de hamer van Thor hadden gesmeed, hield zoveel van erwten dat ze in 'caps of darkness' zouden verdwijnen die hen onzichtbaar maakten terwijl ze erwten van boerenvelden stalen.

In de Britse folklore had een peul van precies negen erwten een merkwaardige associatie met romantiek, leidend tot een traditie die peasecod-vrijage wordt genoemd. In Suffolk zou een keukenmeid die een peul met negen erwten vond het op de bovendrempel leggen, wat betekende dat de volgende jonge vrijgezel om binnen te komen haar echtgenoot of geliefde zou worden. Ondertussen in Cumbria, als een jonge vrouw ontdekte dat haar geluk ontrouw was of als een jongeman zijn liefdesbelang verloor aan een rivaal, zouden lokale jongeren van het andere geslacht hen troosten door hen te wrijven met 'erwtenstro.'

2 radijs

Geloof het of niet, de radijs werd gewaardeerd door de oude Grieken. Volgens de Romeinse schrijver Plinius, toen de Grieken offers brachten aan de god Apollo in Delphi, modelleerden ze een radijs in goud, een rode biet in zilver en een raap in lood. De radijs was ook belangrijk voor de hindoegod Ganesha, die vaak wordt afgebeeld als het vasthouden van de groente in een van zijn linkerhanden. Er wordt ook gezegd dat hij zijn volgelingen aanspoort om er veel van te laten groeien, zodat ze ze regelmatig in het aanbod kunnen gebruiken.

Elk jaar wordt in Japan een grote radijs met twee secties en een gevorkte wortel aangeboden aan de god Daikoku-sama. Volgens de legende had Daikoku-sama te veel rijstwafels gegeten en kreeg zijn moeder te horen dat ze een radijs moesten eten om de dood te voorkomen. Hij vond een dienend meisje dat radijsjes waste en vroeg er om, alleen te worden geweigerd omdat de Meester van het meisje ze al had geteld. Gelukkig had ze een tweeaderige radijs die ze doormidden kon breken en daarmee het leven van de godheid redde.

Een merkwaardig stukje Russische folklore bevat een radijs die wordt gebruikt om de excessen van Ivan de Verschrikkelijke af te keuren. In het verhaal bood de stad Novgorod de tsaar een radijs aan. Tot grote verrassing van Ivan verscheen de radijs op magische wijze als een paardenhoofd, wat voor christenen verboden was om te eten. Nadat Ivan het geschenk had geweigerd, antwoordden de inwoners van Novgorod: "Het is dus zonde om het hoofd van een paard te eten, maar mensen vernietigen is een heilige daad." Vervolgens zegenden ze de radijs, zodat deze terug kon keren naar zijn ware vorm.

1 komkommer

De komkommer is verrassend vaak in de wereldfolklore verschenen en wordt vaak beschouwd als een symbool van vruchtbaarheid. Een vroege boeddhistische legende vertelt over koning Sagara, wiens vrouw, Sumati, 60.000 kinderen droeg. Vreemd genoeg was de eerste van haar kinderen een komkommer genaamd Ikshvaku. Op de een of andere manier had Ikshvaku uiteindelijk een zoon die op zijn eigen wijnstok naar de hemel klom.

In het oude Rome droegen vrouwen komkommers rond hun middel om zwangerschap te bevorderen. Vreemd genoeg werden de planten niet gepikeerd door herboristen in de Britse eilanden. Ze vonden ze te koud voor menselijke magen, dus natuurlijk waren ze de oorzaak van ziekte en dood. In 1766 schreef de Engelse schrijver Landon Carter kritisch over zijn dochter: "Ze draagt ​​de hele zomer onbestuurbaar door, eet extravagant en laat in de nacht van komkommers en allerlei gemene vuilnis."

De Britse visie was zeldzaam, omdat komkommers vaker in verband werden gebracht met seksualiteit. De Pennsylvania Duitsers geloofden dat komkommers het best in daglicht werden gezaaid door een naakte man in de bloei van zijn leven. Ze dachten ook dat de "zichtbare mannelijkheid van de zaaier" de lengte van een komkommer zou bepalen. De donkerdere associaties van de komkommer met seksualiteit zijn te zien in hun verband met de Japanse kappa-demon, een wezen dat vrouwen verkrachtte en alleen verzadigd was door menselijk bloed of komkommers.

Een oude Javaanse legende vertelt over een echtpaar dat dagelijks bad voor een kind. Ze werden afgeluisterd door een kwaadaardige reus genaamd Buto Ijo, en hij gaf het paar een magisch komkommerzaadje dat een klein meisje zou opleveren. Maar er was een vangst. Buto Ijo zou ze alleen het zaad geven als hij het meisje kon eten toen ze 17 werd. Het paar stemde toe en het zaad leverde een gouden komkommer op die een meisje produceerde met de naam Timun Mas.

Toen ze onvermijdelijk 17 werd, kwam de hongerige reus opdagen. Maar haar ouders gingen terug op hun deal. Ze gaven Timun Mas een speciale tas en vertelden haar om er vandoor te gaan. Terwijl ze vluchtte, nam ze zout uit de zak en gooide het achter zich. Het zout werd een zee die de reus moest oversteken. Ze gooide toen chilipoeder en het werd een stekelige struik, die Buto Ijo in de war raakte. Vervolgens gooide ze komkommerzaden die onmiddellijk opkwamen, wat de hongerige reus ertoe bracht om te pauzeren voor een snack. Toen hij klaar was, bleef hij het meisje achtervolgen, dus gooide ze eindelijk een handvol garnalenpasta. Het werd drijfzand en de reus werd opgeslokt en Timun Mas keerde op onverklaarbare wijze naar huis terug naar haar ouders.