10 ongelofelijk curieuze gerechtelijke gerechten
Als het gaat om rechtszaken met betrekking tot de voedingsindustrie, moet iemand ongelijk hebben. Vaak merken we dat een bedrijf zijn klanten probeert te bedriegen, maar in sommige gevallen kunnen de klanten zelf een aantal nogal bizarre claims doen.
Hoewel het waar is dat de meeste rechtszaken behoorlijk rechttoe rechtaan zijn, staken enkele selecties de kop op de wereld. Sommigen waren gerechtvaardigde class-action rechtszaken, terwijl anderen slechts schijnbare pogingen waren om de voedselindustrie aan te klagen voor iets waar ze niet verantwoordelijk voor waren. Hier zijn tien volstrekt belachelijke, absurde en verbazingwekkende rechtszaken die de voedselindustrie met zich meebrachten.
10 De hoeveelheid gember in Canada droog
Foto credit: Canada DryGemberbier wordt vaak gebruikt om gewone maagpijn en koorts te verhelpen vanwege de koolzuurvorming en, natuurlijk, de (natuurlijk medicinale) gember. Toch merkte Julie Fletcher in 2018 een gebrek aan het woord 'gember' op in de lijst met ingrediënten van Canada Dry en diende ze een federaal rechtszaak aan. De vermelde ingrediënten die worden gebruikt om Canada Dry te maken zijn: koolzuurhoudend water, high-fructose maïssiroop, citroenzuur, natriumbenzoaat, natuurlijke aroma's en karamelkleur. Volgens haar advocaat, Michael J. DeBenedictis, geloofde Fletcher dat Canada Dry gemberwortel gebruikte in hun frisdrank en dus geloofde dat het een gezonder alternatief zou zijn dan gewone frisdrank.
Het argument van het bedrijf was dat gember in het proces wordt gebruikt om de "natuurlijke smaakstof" te maken die in de ingrediënten wordt vermeld. Een factor die Fletcher misschien nog meer in verwarring heeft gebracht, was een Canada Dry-commercial die in 2011 werd uitgezonden en waarop een boer en een gembertak is afgebeeld. Het helpt zeker niet als het label 'Made from Real Ginger' zegt.
Een soortgelijke rechtszaak tegen Dr Pepper (die Canada Dry doet) werd ingediend in Missouri. Laboratoriumtests wezen uit dat Canada Dry geen gember bevatte. Het bedrijf voerde aan dat alleen omdat de laboratoriumtests gember niet konden detecteren, niet betekent dat het er niet was. Die rechtszaak werd uiteindelijk op verzoek van de eiser afgewezen.
9 Pausyes aangeklaagd door klant nadat hij verslikte in hun eten
Meestal, als iemand verslikt in hun eten, komt dat omdat ze het te snel aten of nalatig waren om ervoor te zorgen dat het grondig werd gekauwd voordat het werd ingeslikt. Blijkbaar was dit niet het geval toen een man uit Mississippi een rechtszaak tegen Popeyes indiende. Zijn klacht? Hij moest een groot stuk gebakken kip met zijn handen eten vanwege het feit dat hij geen mes kreeg met zijn drive-thru-order, waardoor hij uiteindelijk stikte in zijn eten.
Volgens Paul Newton Jr., de man die Popeyes voor dit onrecht aanklaagde, kreeg hij pas een waarschuwing toen het incident zich eind 2015 voordeed. Hij bestelde twee kippenborsten met rode bonen en rijst, een koekje en een frisdrankje. Zoals bij elke bestelling, kwam het eten met servetten, pakjes zout en peper en een spork. Terwijl hij terug naar zijn kantoor reed, begon hij zijn eten te eten door zijn spork te gebruiken om zijn bonen en rijst te eten. Omdat hij geen plastic mes bij zijn eten had, nam hij zijn handen weg naar het eten van de kip, wat (volgens hem) de reden was dat hij ernstig stikte bij zijn maaltijd.
Naast het vervolgen van Popeyes wegens het niet meenemen van een plastic mes bij zijn maaltijd, zocht Newtown ook een financiële compensatie voor zijn pijn en leed en medische kosten omdat ze een spoedoperatie moesten uitvoeren om het stuk kip uit zijn keel te verwijderen. Uiteindelijk liet Newton echter het pak vallen.
8 McDonald's aangeklaagd voor miljoenen meer dan twee plakjes kaas
In 2018 dienden twee inwoners van Florida een rechtszaak aan van $ 5 miljoen tegen de fastfoodgigant, waarbij ze beweerden dat ze klanten tot $ 1 extra in rekening hebben gebracht voor stukjes kaas op hun hamburgers die ze niet hebben gevraagd of ontvangen. Leonard Werner was degene die zich realiseerde dat McDonald's hem extra rekende voor een Quarter Pounder with Cheese terwijl hij hem nog steeds een kaasloze hamburger gaf, zoals hij had gevraagd.
Volgens Werner bevat het app-menu van de McDonald's een kaasloze Quarter Pounder, maar hun eigenlijke restaurantmenu's niet. Dit betekent dat tot 25 miljoen klanten mogelijk overladen zijn, en als de rechter in deze zaak partij kiest voor de aanklagers, kunnen ze allemaal in aanmerking komen voor $ 10 en een gratis broodje. Toch is McDonald's ervan overtuigd dat dit niet zal gebeuren. Naar hun mening is de zaak 'zonder juridische waarde'.
7 Fruitloze Froot-lussen
In 2009 maakte een man met de naam Roy Werbel de krantenkoppen toen hij Kellogg's probeerde aan te klagen wegens hun lafhartige marketing die hem deed geloven dat er echt, voedzaam fruit was in Froot Loops. De zaak werd zonder vooroordeel afgedaan vanwege het feit dat Werbel Kellogg's niet succesvol had gediend. Het duurde niet lang voordat hij terugkwam om de zaak opnieuw op te zetten en ervoor te zorgen dat hij Kellogg's correct diende. Toch had Werbel nog steeds grotere problemen met de rechtszaak dan alleen de verdachte op de juiste manier te dienen ...
Twee federale rechters maakten een aantal geldige punten in de vorige rechtszaak. Allereerst kan het woord "Froot" niet worden geïnterpreteerd als suggererend dat er echt fruit in het graan zit. "Froot" is niet echt, en echt fruit kan niet in de vorm van "loops" komen. Er zijn ten minste vier gevallen tegen Kellogg's over Froot Loops (waarbij Werbel tweemaal is geteld) over dezelfde valse veronderstelling gemaakt.
6 Griekse yoghurt die niet Grieks genoeg is
De makers van Chobani Greek Yogurt bevonden zich in 2014 in het warme water toen twee mannen hen aanklaagden en beweerden dat er absoluut niets Grieks was over hun producten. Volgens hen is Chobani's Griekse yoghurt ongeveer net zo voedzaam als een fudge-ijsreep.Dit klopt eigenlijk, gezien het feit dat het dezelfde hoeveelheid suiker (16 gram) deelt als een ijsbar van Nestle Fudge. Ze voerden ook aan dat geen van de producten van Chobani zelfs in Griekenland wordt gemaakt en dat ze bij klanten verwarring creëren door een "0%" op hun etiket te plaatsen zonder echt uit te leggen wat het vertegenwoordigt.
De twee mannen die de class-action rechtszaak hebben aangespannen zijn Barry Stoltz uit Scarsdale en Allan Chang uit Queens. Ze zochten een niet-gespecificeerde schadevergoeding nadat ze in de val werden gelokt dat de "0%" op het etiket betekende dat er nul calorieën / suiker was. (De "0%" betekent eigenlijk dat het product vetvrij is.) Chobani sloeg terug bij Stoltz en Chang, en zei dat het woord "Grieks" op hun yoghurtproducten eenvoudig verwijst naar de manier waarop ze hun yoghurt maken, niet waar het vandaan komt. Ze wezen er ook op dat ze er in Californië in geslaagd waren een soortgelijk pak te krijgen.
5 Het 'Fast Food Made Me Fat!' Rechtszaak
In 2002 diende een 56-jarige man uit New York, genaamd Caesar Barber, een class-action rechtszaak in tegen meerdere fastfoodbedrijven, waaronder KFC, McDonald's, Burger King en Wendy's, voor het in gevaar brengen van zijn gezondheid met hun ongezonde voeding. Barber's rechtszaak beweert dat de fastfoodrestaurants, waar hij zegt dat hij vier tot vijf keer per week at (zelfs na een ernstige hartaanval), niet alle ingrediënten in hun eten naar hem hebben onthuld. In een interview op ABC's Goedemorgen Amerika, zei hij: "ze hebben hem nooit uitgelegd wat hij aan het eten was."
Volgens de advocaat van Barber, Samuel Hirsch, heeft de fastfoodindustrie de verantwoordelijkheid om hun klanten te waarschuwen voor de gevaren van het nuttigen van hun voedsel. Het is Barber's mening dat de betrokken fastfoodbedrijven ervoor zorgden dat hij ernstige verwondingen opliep, waaronder twee hartaanvallen, en dat hij diabetisch werd. Een woordvoerder van de voedingsindustrie kon nauwelijks geloven dat Barber zijn juridische argument met een rechtstreeks gezicht had. Terwijl sommige voedingsadvocaten en doktersgroepen erop staan dat de voedselindustrie enige verantwoordelijkheid moet nemen voor de obesitas-epidemie, was Barber's rechtszaak de eerste bekende juridische actie om te beweren dat de fastfoodindustrie willens en wetens heeft bijgedragen aan het obesitasprobleem in de Verenigde Staten. Een rechter gooide de zaak van Barber uit in 2003.
4 De 'There's Sugar In Jelly Beans?' Rechtszaak
Photo credit: Gluten Free Is LifeIn 2017 diende een Californische vrouw een rechtszaak tegen de makers van Jelly Belly-jelly beans in omdat ze haar liet geloven dat een van hun producten suikervrij was. Haar naam is Jessica Gomez en haar klacht gaat over Jelly Belly's Sport Beans, die op de markt worden gebracht als een oefensupplement met koolhydraten, vitamines en elektrolyten. Het probleem is dat de ingrediëntenlijst suiker niet als een ingrediënt specificeert maar in plaats daarvan de uitdrukking "verdampt suikerrietsap" gebruikt.
De class action-rechtszaak van Gomez beweert dat de op het etiket gebruikte bewoording in strijd is met de wet op consumentenrechtelijke rechtsmiddelen, de wet op oneerlijke handelspraktijken en de valse advertentiewetgeving en dat deze is ontworpen om klanten die gezondheidsbewust zijn opzettelijk te verwarren. Jelly Belly noemde de zaak 'onzin' in een notie om het proces af te wijzen, zeggende dat geen enkele redelijke klant de hoeveelheid suiker zou missen die wordt vermeld in het paneel 'Voedingsfeiten' van hun product. De Food and Drug Administration staat echter aan de kant van Gomez; in 2016 verklaarden zij dat de term "sap" niet moet worden gebruikt, tenzij het verwijst naar dat van een vrucht of een groente.
3 Falsely geadverteerde ingrediënten van Krispy Kreme
Een man uit Los Angeles diende in 2016 een rechtszaak tegen Krispy Kreme Doughnuts in, waarbij hij beweerde dat ze ten onrechte de ingrediënten van hun met fruit gevulde en met esdoorn geglazuurde donuts hadden geadverteerd. Jason Saidian heeft $ 5 miljoen aan schadevergoeding van de banketbakkerij gevraagd voor het niet-bestaan van de 'premium ingrediënten' die in hun producten worden geadverteerd. Volgens Saidian voert Krispy Kreme "valse en misleidende handelspraktijken" uit vanwege het feit dat hun "Chocolate Iced Raspberry Filled", "Glazed Raspberry Filled", "Maple Bar" en "Glazed Blueberry Cake" donuts eigenlijk geen elke echte framboos, esdoorn of bosbessen.
Saidian zei dat hij zich bedrogen voelde omdat het bedrijf echt fruit had gebruikt in andere items, zoals de "Glazed Lemon Filled" en "Glazed Strawberry Filled" donuts. Hij zei ook dat als hij had geweten dat de andere donuts geen echte ahornsiroop, frambozen of bosbessen bevatten, hij niet de moeite zou hebben genomen om ze te kopen. De zaak werd vrijwillig afgewezen in 2017.
2 De 'Nutella Is not A Health Food?' Rechtszaak
In 2012 verloren de makers van Nutella, Ferrero USA, een class-action rechtszaak tegen een ouder die beweerde dat ze voor de gek werd gehouden door te denken dat het goed was voor haar kinderen. Als onderdeel van de schikking kan elke Amerikaanse burger die tussen 1 januari 2008 en 3 februari 2012 een fles Nutella heeft gekocht, een claim indienen. (Inwoners van Californië hadden verschillende data, met name tussen 1 augustus 2009 en 23 januari 2012.) Klanten hadden tot 5 juli 2012 het recht om claims in te dienen voor maximaal vijf potten Nutella en ze konden verwachten $ 4 terug te ontvangen per pot , voor een maximale vergoeding van $ 20 per huishouden.
Athena Hohenberg, de Californische ouder die de class-action rechtszaak voorstelde, zei dat ze haar vier jaar oude dochter Nutella had gevoed nadat ze de advertenties zag die suggereerden dat de spread deel uitmaakte van een gezond ontbijt. Ze was geschokt toen ze ontdekte dat Nutella in feite praktisch een reep was.De rechtszaak heeft zeker een vorm van spot over het internet gehad, maar de makers van Nutella waren het erover eens dat hun marketingcampagne misleidend was. Sindsdien heeft Nutella zijn labels en advertenties veranderd om zijn klanten beter te informeren over de inhoud van de chocoladestrooier.
1 Footlongs van een metro komen kort aan
Foto credit: Matt Corby / FacebookIn 2013 nam een tiener uit Australië een foto van zijn Subway footlong sandwich naast een meetlint, waarbij de sandwich slechts 28 centimeter (11 in) gemeten in plaats van de beloofde 30 centimeter (12 in) meestal afgebeeld in de media. Zijn bericht leidde tot openbare verontwaardiging en ging viral, wat leidde tot een class-action rechtszaak. In 2016 vestigde Metro zich en beloofde om ervoor te zorgen dat hun broodjes minstens 12 centimeter groot zouden zijn om meer uniformiteit in hun brood te garanderen. De aanklagende advocaten stonden op het punt om $ 520.000 aan honoraria te betalen, toen de directeur van het centrum voor Class Action Fairness bij het Competitive Enterprise Institute bezwaar maakte tegen de schikking. Volgens hem kreeg de klasse in het class action-proces 'te verwaarlozen tot geen opluchting'.
De rechter die betrokken was bij de zaak was het erover eens dat de schikking niemand ten goede kwam, behalve de betrokken advocaten. Uiteindelijk is de schikking in 2017 weggegooid. Dit kwam door enkele belangrijke feiten die de zaak nogal zwak maakten. In de eerste plaats was het grootste deel van het brood dat in Subway-restaurants werd verkocht minstens 12 centimeter lang en alles wat die lengte niet bereikte, miste het slechts met een kwart inch. Ook zijn alle onbewerkte deegsticks die worden gebruikt voor het bakken van het brood dat in de Subway-restaurants wordt verkocht, precies hetzelfde. Vanwege het natuurlijke proces van het bakken van het brood, kunnen de eindresultaten sommige broden iets korter en breder maken dan andere. Ten slotte is de hoeveelheid vlees en kaas die bij elke sandwich is inbegrepen, gestandaardiseerd, wat betekent dat een sandwich die iets korter is dan 12 inch nog steeds dezelfde hoeveelheid vlees en kazen bevat als wanneer hij tot 12 inch zou worden gemeten.