10 intrigerende feiten over stalking

Stalking is een van de meest angstaanjagende misdaden die iemand kan worden aangedaan. Alleen degenen die daadwerkelijk zijn onderworpen aan de marteling van een stalker kunnen spreken over de terreur die is gecreëerd door iemand die elke beweging volgt en misbruik maakt van hun privacy.

Ondanks de schadelijke effecten die stalking kan hebben op iemands leven, is het nog steeds een ernstig verkeerd begrepen misdaad. Of ze nu gedreven worden door obsessie, wrok of een combinatie van factoren, de resultaten zijn altijd dezelfde pijn en pijn voor alle betrokkenen.

10 mannelijke en vrouwelijke Juries percipiëren anders stalking

In ongeveer 74 procent van de gevallen van stalking is een vrouw het slachtoffer. Het ligt dus voor de hand dat vrouwelijke jury's meer geneigd zijn mannelijke stalkers voor de rechter te veroordelen. In een studie werden twee hypothetische gevallen gepresenteerd aan mannelijke en vrouwelijke juryleden, en de resultaten van de studie zijn vrij veelzeggend.

In het eerste geval benaderde de mannelijke beklaagde vijf keer het vrouwelijke slachtoffer. (Legaal, er moeten minstens twee incidenten zijn om een ​​situatie te kwalificeren als stalking.) Zowel mannelijke als vrouwelijke juryleden maakten grotendeels gelijkwaardige beoordelingen: 38 procent van de vrouwen en 40 procent van de mannen koos ervoor om te veroordelen.

Er was echter een grotere kloof tussen de twee groepen in het tweede geval. Deze keer benaderde de beklaagde zijn slachtoffer 30 keer in plaats van vijf. Slechts 37 procent van de mannelijke juryleden koos ervoor om te veroordelen, maar maar liefst 75 procent van de vrouwelijke juryleden vond de beklaagde schuldig.

De vrouwelijke juryleden noemden "angst" en "bezorgdheid" toen ze vroegen welke woorden ze zouden gebruiken om hun schuldige vonnis uit te leggen. Maar de mannelijke juryleden die ervoor kozen om niet te veroordelen, legden hun beslissing uit met woorden als 'lovesick', 'no violence' en 'no harm.'

Volgens de onderzoekers, hoe meer je identificeert met het slachtoffer, hoe groter de kans dat je een verdachte schuldig vindt. Omdat de meeste vrouwen zich identificeerden met de slachtoffers, kozen ze ervoor schuldig te zijn. Het tegenovergestelde was waar voor de mannen die ervoor kozen om de mannelijke beklaagden te bevrijden.

9 Er zijn vijf soorten stalkers

Stalkers hebben veel motivaties, waaronder haat, obsessie en een verlangen naar intimiteit. Volgens de meeste experts zijn er vijf soorten stalkers, allemaal met verschillend gedrag en verschillende motivaties.

Het eerste type is de afgewezen stalker, die een slachtoffer begint lastig te vallen na het onbevredigende einde van een romantische of gepercipieerde romantische relatie. Een afgewezen stalker houdt zich bezig met stalken om invloed te blijven houden op zijn of haar slachtoffer.

Het tweede type zoekt intimiteit, ook al is het slachtoffer zich niet bewust van de gevoelens van de stalker. De stalker gelooft dat zijn of haar acties uiteindelijk die intimiteit met het slachtoffer zullen bieden.

Het derde type is de incompetente stalker, die vaak sociaal onhandig is en probeert het slachtoffer niet rechtstreeks te benaderen. Net als de intieme zoeker verkiest deze persoon dat hij stalkt over het feitelijk proberen van een normale relatie.

Het vierde type is de haatdragende stalker, die voelt dat hij of zij is vernederd door het slachtoffer na het beëindigen van een relatie met die persoon. Haatdragende stalkers zijn gevaarlijker dan de vorige drie types.

Het laatste type stalker is echter het gevaarlijkst. De roofzuchtige stalker wil geen intimiteit of een romantische relatie. Hij of zij wil macht en controle over het slachtoffer en zal angst en geweld gebruiken om een ​​gevoel van hulpeloosheid in die persoon in te blazen.

8 Stalkers begaan meer geweld dan de meeste andere individuen

Stalkers doen meer dan hun slachtoffers psychologisch misbruiken. Studies hebben aangetoond dat sommige stalkers in veel situaties extreem gewelddadig zijn. In vergelijking met de meeste andere criminelen, waaronder leden van bendes en andere georganiseerde misdaadgroepen, zijn stalkers veel vaker geneigd om gewelddadige acties te ondernemen tegen hun slachtoffers. De kans op extreem geweld door stalkers is echter nog steeds veel lager dan velen denken.

In de meeste onderzoeken naar geweld pleegt ongeveer 30 procent van de criminelen gewelddadige acties. Voor stalkers is het meer dan 50 procent. Het aantal is het hoogst voor seksueel intieme stalkers zoals ex-echtgenoten of ex-partners. Ongeveer 59 procent van deze daden worden gepleegd door afgewezen stalkers die boos zijn omdat ze worden afgewezen door voormalige geliefden. Roofzuchtige stalkers die hun slachtoffers willen controleren, plegen ongeveer 50 procent van de tijd geweld tegen hun slachtoffers.

Dit soort stalkers bevindt zich niet boven fysieke en seksuele mishandeling van voormalige echtgenoten, vriendjes of vriendinnen. Ze maken hun slachtoffers vaak bang of schaden ze met acties zoals bonzen op een autokap, stikken, schoppen of met wapens uitvallen.

Met afgewezen stalkers is geweld vaak zeer emotioneel en impulsief. Roofzuchtige stalkers zijn emotieloos. Hun geweld is van tevoren gepland om het maximale niveau van angst te bereiken.

7 Veel stalkers voelen niet dat ze iets verkeerds doen

Terwijl roofzuchtige stalkers opzettelijk gruwelijke daden begaan tegen hun slachtoffers, zien veel stalkers zichzelf niet als schadelijk voor hun affectieve objecten. Deze stalkers zijn obsessief en voelen dat ze simpelweg 'romantisch' zijn door zichzelf constant in het leven van hun slachtoffers op te dringen. Sommigen beweren zelfs dat ze hun slachtoffers beschermen. Een ex-man die zijn voormalige vrouw bestookt, kan bijvoorbeeld zeggen dat hij gewoon probeert te zien of zijn kinderen veilig zijn.

Een stalker schreef zelfs een uitgebreide post op zijn blog over zijn motivaties en acties. De post gaat in detail over waarom hij zijn slachtoffer koos en waarom hij geobsedeerd was door haar. Vervolgens probeert hij sympathie te krijgen door zichzelf af te schilderen als een slachtoffer van liefde.

De post, geschreven door een man genaamd Richard Brittain, heeft als titel "The Benevolent Stalker." Hij vergelijkt zijn onbeantwoorde liefde met die van Romeo en Julia en beweert dat de moderne samenleving "kwijlt over afbeeldingen van deze intense, obsessionele liefde, maar alleen als het wederzijds is. Als het van slechts één kant komt, wordt het opeens als iets vreselijks beschouwd. '

Zijn obsessie bracht hem zelfs ertoe een fantasieroman te schrijven, The World Rose, met zijn voorwerp van genegenheid als een van de hoofdpersonen. Na een behandeling voor zijn gedrag te hebben ontvangen, zei Brittain dat zijn obsessie waan en verkeerd was. Maar blijkbaar zag hij niets verkeerds in het aanvallen van een vrouwelijke recensent die zijn boek pande.

6 Stalking wordt slecht in de media geportretteerd

Er zijn veel films en tv-programma's die stalking als humoristisch of romantisch beschrijven. Deze portretten hebben stereotypen gecreëerd die bij het publiek tot misverstanden leiden. Enkele van de stereotypen zijn de mentaal gestoorde stalker die alles zal doen om in de buurt van zijn slachtoffer te zijn en de obsessief romantische stalker wiens acties worden afgeschilderd als 'liefde'. Zoals Richard Brittain in de vorige bijdrage vermeldde, keurt de moderne maatschappij zich goed met obsessieve romantici in fictie maar niet in het echte leven.

Stalking wordt vaak gezien als een soort 'achtervolging'. Ondanks dat een slachtoffer zegt dat hij of zij geen interesse heeft in een relatie, moet een stalker doorgaan, wat doet denken aan het populaire gezegde: "Als het je in het begin niet lukt, probeer het opnieuw. "

Vaak zijn de portretten van stalkers in films sensationeel, met veel films die geweld en psychische aandoeningen oververtegenwoordigen. Om interesse in deze films te wekken, wordt van stalkers aangetoond dat ze veel meer gruwelijke daden begaan dan in het echte leven waar is. Ook komt de dood van de stalker of het slachtoffer voor in 75 procent van de relaties op het scherm, ook al gebeurt dit in minder dan 1 procent van de gevallen in het echte leven.

Het is bekend dat jonge doelgroepen gemakkelijk worden beïnvloed. Dientengevolge kunnen stereotiepe afbeeldingen van stalkers ertoe leiden dat jonge mensen geloven dat dit soort gedrag normaal is, vooral met obsessieve liefde. Net als Brittain, kunnen ze geloven dat stalking de liefde van hun 'achtervolging' zal winnen.

5 Stalking schaadt elk deel van het leven van een slachtoffer

De effecten van stalking strekken zich uit over zowat elk deel van het leven van een slachtoffer. Vaak hebben slachtoffers ernstige gezondheidsproblemen en stressproblemen die verband houden met hun situatie. Ze hebben een hogere mate van angst, depressie en slapeloosheid. Ze worstelen ook met het verlies van gemoedsrust. Bovendien kunnen slachtoffers economisch en sociaal verlies lijden.

Veel slachtoffers missen werk, verliezen hun baan, gaan niet meer naar school, verhuizen constant en sluiten relaties af vanwege hun stalkers. Het voortdurend missen van werk veroorzaakt loonverlies, wat het financiële welzijn van het slachtoffer kan beïnvloeden. Veel slachtoffers hebben ook relaties met vrienden en familieleden afgesloten vanwege hun gebrek aan vertrouwen. Dit alles combineert om het slachtoffer uit elkaar te scheuren.

Slachtoffers kunnen ook last hebben van migraine, overmatige vermoeidheid, veranderingen in de eetlust en andere stressgerelateerde symptomen. Zelfs als het stalken is geëindigd, is de angst voor het slachtoffer nog niet voorbij. Velen melden dat ze lijden aan PTSS vanwege stalkers die hen in het verleden hebben geschaad. Dit alles speelt in op de verlangens van de stalker, die het slachtoffer wil beheersen. Kortom, de destructieve invloed van een stalker op het leven van een slachtoffer gaat verder dan de emotionele gevolgen van fysieke, sociale, economische en mentale schade.

4 Stalkers kunnen worden behandeld

Wanneer stalkers uiteindelijk worden gepakt en gestraft, gebeurt dit vaak met gevangenisstraf in plaats van revalidatie. Dit is begonnen te veranderen naarmate meer artsen behandelingen voor stalkers ontwikkelen, zodat ze de fout van hun wegen zullen zien, hun destructieve gedrag zullen stoppen en een goede burger zullen worden.

Frank Farnham, een forensisch psychiater, is begonnen gevaarlijke stalkers te behandelen. Hoewel hij toegeeft dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan verachtelijke daden, zegt hij dat de sleutel tot het behandelen van stalkers is om ze niet te veroordelen. Veel stalkers lijken groots en narcistisch, maar dat is niets meer dan een dekmantel voor een laag zelfbeeld.

Zodra de stalkers beseffen dat hun acties zichzelf en anderen verwonden, kunnen ze beginnen te herstellen. Veel stalkers lijden ook aan middelenmisbruik, depressie of andere psychische aandoeningen, dus een psychiatrische behandeling kan behoorlijk effectief zijn. In het behandelcentrum van Farnham duurt het meestal acht tot negen maanden. Vanaf eind 2015 zijn 80 mensen opgenomen en 25 personen zijn vrijgelaten als gerehabiliteerd.

3 Celebrity Stalkers zijn anders

Beroemde stalkers zijn vaak waanzinniger dan andere stalkers en lijden aan totaal verschillende omstandigheden, met name erotomanie en celebrity worship-syndroom. Onder andere beroemdheden, Madonna, John Lennon en David Letterman hebben allemaal stalkers gehad. In het geval van John Lennon bleek de stalker dodelijk te zijn.

Erotomanie is een mentale stoornis waarbij iemand gelooft dat iemand met een hogere positie in het leven - bijvoorbeeld een beroemdheid, politicus of zelfs een baas - verliefd op hem of haar is. Dit soort stalkers wanen zichzelf in het denken dat zinloze gebaren en acties een bewijs zijn van genegenheid.

In tegenstelling tot stalkers die eerdere relaties met hun slachtoffers hebben, hebben stalkers die lijden aan erotomanie geen echte basis voor hun ideeën. De zaak van David Letterman is een perfect voorbeeld van erotomanie. Margaret Mary Ray viel Letterman lastig en vaak overtrad zijn eigendom. Ze heeft zelfs zijn auto's gestolen.

Hoewel ze genezen leek nadat ze 10 maanden in de gevangenis had doorgebracht en nog eens 14 maanden in een psychiatrisch ziekenhuis, begon ze later de voormalige astronaut Story Musgrave te stalken. Ze pleegde uiteindelijk zelfmoord in 1998.

Erotomanie is slechts een van de vele aandoeningen die vallen onder het celebrity worship-syndroom. Het wordt gekenmerkt door obsessie, disassociatie en fantasievolle ideeën. Degenen die beroemdheden op persoonlijk niveau aanbidden, in plaats van mensen die beroemdheden om hun werk waarderen, lijden waarschijnlijk aan het celebrity worship-syndroom. Er lijkt een hoge correlatie te bestaan ​​tussen celebrity-stalkers en verslavende persoonlijkheden, sociale onhandigheid en depressie.

2 Stalking is enorm ondergemeld en wetshandhaving is vaak niet effectief

Ondanks de gruwelen die veel stalking-slachtoffers ondergaan, meldt slechts 37 procent van de mannelijke slachtoffers en 41 procent van de vrouwelijke slachtoffers stalking incidenten aan de ordehandhaving. Slachtoffers zijn doodsbang, gefrustreerd en geloven vaak dat wetshandhaving niets kan doen om te helpen. Fysieke schade is een reële mogelijkheid voor deze mensen, maar velen ondernemen geen actie om zichzelf te verdedigen.

De overtuiging dat wetshandhaving echter niet kan helpen, is gedeeltelijk waar. Hoewel het altijd een goed idee is om de politie te betrekken bij stalkingzaken, zijn ze gebonden aan wetten en beperkingen die hen vaak beperken tot het afdwingen van straatverboden. Als gevolg hiervan meldt bijna 20 procent van de slachtoffers dat de politie niet effectief was in het beschermen van hen.

Er zijn veel andere redenen waarom stalking niet wordt gemeld. Veel slachtoffers vinden bijvoorbeeld dat deze situaties een persoonlijke zaak zijn. Anderen zijn van mening dat hun gevallen onbelangrijk zijn of dat ze geen bewijs hebben. Zelfs als er acties zijn ondernomen door wetshandhaving, gaat 60 procent van de stalkers door met gedrag.

Ook vereist de wet meerdere afleveringen van intimidatie om een ​​zaak als stalking te beschouwen. Wetshandhavingsinstanties zijn echter begonnen hun reactie op stalking te vergroten door te werken als een team met slachtoffers, professionals in de geestelijke gezondheidszorg, openbare aanklagers en functionarissen van de gemeenschapscorrecties.

1 Cyberstalking Stalkers kunnen efficiënter worden

Veel van onze levens kunnen nu in het openbaar in detail worden bekeken op sociale media. Als gevolg hiervan is privacy een zeldzaam goed geworden. Cyberstalkers hebben hiervan leren profiteren. Via het internet en sociale media kunnen stalkers informatie over hun slachtoffers verzamelen en ze gemakkelijker lastigvallen dan in het verleden. We zijn jammerlijk niet uitgerust om deze nieuwe ontwikkeling effectief aan te kunnen.

Met behulp van elektronische communicatie kunnen stalkers nu elke beweging van hun slachtoffers volgen, dreigende berichten sturen en zelfs chanteren. Sommige stalkers hebben geprobeerd hun slachtoffers schade te berokkenen door identiteitsdiefstal te plegen en persoonlijke informatie openbaar te maken.

Eén stalloegster, Anna genoemd, zei dat haar stalker haar 10 e-mails per dag stuurde, evenals foto's van haar en haar familie. Hij ging agressieve en schadelijke verbale aanvallen op haar aan en startte een Myspace-pagina om haar te smeren. Ze moest plannen annuleren, haar relaties verslechterden en ze leed aan ernstige emotionele problemen.

Voor de meeste stalkers is dit zover als ze zullen gaan om hun slachtoffers onder controle te houden. Maar sommige gevallen van cyberstalking kunnen dodelijk zijn. Nadat de optometrist David Matusiewicz en zijn vrouw, Laura Belford, gescheiden waren, begon Matusiewicz haar bedreigende berichten te sturen, volgde haar, belazerde berichten over haar op sociale media en beschuldigde publiekelijk van seksueel misbruik van hun kinderen.

Dit was allemaal niet waar en Belford had een enorme tol geëist. Blijkbaar was de hele familie van Matusiewicz bij deze lastercampagne betrokken. In 2013 schoot de vader van Matusiewicz Belford neer terwijl ze naar het gerechtsgebouw liep voor een hoorzitting voor kinderen. Hij pleegde zelfmoord ter plaatse.

David Matusiewicz, zijn moeder en zijn zus werden echter allemaal later berecht als onderdeel van het moordplan. In 2015 werden ze allemaal veroordeeld in de eerste cyberstalkingzaak die eindigde in de moord op een slachtoffer. Hun overtuigingen kunnen leiden tot levenslange straffen.