10 fascinerende feiten die je niet over fruit wist

Fruit is een absoluut noodzakelijk onderdeel van een gezond voedingspatroon. Als zodanig zien we vaak enkele fascinerende feiten over wat we eten. We nemen het als vanzelfsprekend aan dat sinaasappelen oranje zijn en een appel per dag de dokter zal weghouden. Je weet misschien niet eens dat we al 50 jaar exact dezelfde banaan eten. En heb je je ooit afgevraagd hoeveel geld perfecte fruit kan hebben? Het antwoord kan je misschien verrassen. Hier zijn 10 bizarre feiten over het snoep van de natuur.

10 De eigenschappen van de Durian's afrodisiacum

De durian is een vrucht uit Zuidoost-Azië die bekend staat om zijn giftige geur. Het is zo erg dat het op veel openbare plaatsen in Azië is verbannen en als je het bij je hebt, kun je het uit het gebied laten gooien. Minder bekend is echter de lang gekoesterde overtuiging dat de stinkende vrucht een krachtig afrodisiacum is.

Bekend als "de Koning der Vruchten", is het een bijzonder geloof onder de Javanen dat het eten van de durian een krachtig en onmiddellijk effect zal hebben op het libido van een persoon. Het eten van het zijdezachte en zachte vlees van de vrucht wordt gezegd een sensuele ervaring te zijn, nog krachtiger gemaakt door de rijke en gecompliceerde smaken van de durian. Volgens de Javaanse uitspraak: "Wanneer de durians vallen, komen de sarongs naar boven."

De legende begon wortel te schieten toen mensen dieren zagen die durian aten en de amoureuze paring die onvermijdelijk volgde, en het blijkt dat er iets aan de mythe zit. Durian bevat hoge niveaus van tryptofaan, die door het lichaam worden omgezet in het gelukshormoon serotonine, waardoor plezierige ervaringen nog aangenamer worden als ze aanwezig zijn. Toen onderzoekers in India besloten om het effect van durian op muizen te onderzoeken, ontdekten ze dat er een duidelijke toename was in het libido en de vruchtbaarheid bij mannetjesmuizen die regelmatig werden gevoerd met durian gedurende een periode van twee weken.

9 Bananas zijn te perfect

Genetische diversiteit is de sleutel tot de levensduur van een soort. Helaas is dat iets dat bananen niet langer hebben. Hoewel er meer dan 300 verschillende soorten bananen zijn, is er een die de overgrote meerderheid vertegenwoordigt die wordt geconsumeerd in Europa, Canada en de Verenigde Staten: de Cavendish. Het is lekker, het is handig en het is over de hele wereld gegroeid, van Hawaii tot Thailand tot Midden-Amerika.

Het probleem is dat elke enkele Cavendish-banaan, ongeacht waar deze groeit en waar het vandaan komt, genetisch identiek is. Dat betekent dat het kwetsbaar is. Zonder genetische verschillen zou een enkele schimmel of ziekte de wereldbevolking van de meest populaire banaan kunnen vernietigen - en het is al een keer gebeurd. De Gros Michel bekleedde de positie als een van de meest populaire bananen ter wereld totdat een schimmelziekte bijna elke Gros Michel-bananenplant vernietigde, waardoor de economieën van bananenproducerende landen zoals Honduras werden verwoest. Miljarden dollars werden gesluisd naar de bananenindustrie om een ​​vervanger te vinden voor de verwoeste Gros Michel.

Ondanks pogingen om een ​​meer genetisch gevarieerde bananensoort te creëren, staat de Cavendish nog steeds voor dezelfde soort uitsterven als zijn voorganger. Een deel van het probleem is dat bananen zich niet voortplanten uit zaden, omdat deze al lang zijn gefokt uit het fruit voor smaak en gemak. In plaats daarvan worden bananen grotendeels met de hand bestoven en fruitdragende struiken stelen en stengels jarenlang opnieuw, waardoor de hoeveelheid genetische diversiteit in het gewas wordt beperkt. Ook problematisch zijn de oorsprong van de banaan: vrijwel alle moderne bananen zijn mutaties die zijn afgeleid van een handvol van slechts ongeveer 10 planten die oorspronkelijk op het Afrikaanse continent werden geteeld.

8 Perfect fruit kan een big deal zijn

In Japan wordt fruit vaak gegeven als geschenk tussen familieleden, vrienden, collega's en zakelijke partners. Het wordt als een luxe gezien, en hoe beter het specimen van fruit dat wordt gegeven, hoe gedenkwaardiger het geschenk wordt. Het is dus niet zo verwonderlijk dat er een winkel in Japan is, genaamd Senbikiya, die gespecialiseerd is in alleen de meest perfecte exemplaren van fruit. Niet alleen worden de vruchten in de winkel verkocht zonder vlekken of kneuzingen, ze moeten ook perfect gevormd zijn en de meeste zijn zo groot en smaakvol dat ze nep lijken voor iemand die niet gewend is om de perfectie van fruit te zien.

Een doos met 12 aardbeien kost ongeveer $ 83 en drie meloenen brengen je terug naar $ 419. Je betaalt niet alleen voor perfectie, je betaalt voor de enorme hoeveelheid arbeid die bij het kweken van deze vruchten gaat. In Japan gekweekt fruit is meer gewenst dan import, en kashouders werken 24 uur per dag, 365 dagen per jaar om ervoor te zorgen dat hun planten worden gekweekt uit alleen de beste, sterkste zaailingen. Ze werken onvermoeibaar om te bepalen of elke plant een precieze hoeveelheid voedingsstoffen heeft en de temperatuur in hun kassen constant wordt gehandhaafd. In sommige gevallen gaat al die moeite naar een enkele wijnstok of plant die een enkel exemplaar van fruit produceert. Sommigen van hen krijgen zelfs kleine hoeden om te dragen om hen te beschermen tegen de buitenzon, wat zorgt voor een perfecte, gelijkmatig gekleurde buitenkant.

7 Most Bessen zijn geen bessen

Aardbeien, bosbessen, braambessen, veenbessen, frambozen - er zijn niet veel voedingsmiddelen die zo gemakkelijk kunnen worden gedefinieerd. Ze hebben tenslotte "bessen" in de naam. Volgens de botanische definitie zijn veel vruchten die we als bessen beschouwen echter niet echt bessen. Een bes wordt gedefinieerd als een vrucht met een vlezig binnenste en een buitenste schil, en wordt gevormd door het geheel van de eierstok van de plant. Dat betekent dat druiven, avocado's, aubergines, paprika's, tomaten en zelfs chili pepers botanisch geclassificeerd worden als bessen.

Veenbessen, bosbessen en kruisbessen zijn zogenaamde "valse bessen", wat betekent dat ze uit een plantenovarium komen, alleen niet de superieure eierstok die ze zou classificeren als echte bessen.Deze bessen vormen ook gedeeltelijk uit de buis die aan de eierstok is bevestigd en sluiten deze verder uit van de echte bessenclassificatie. Frambozen en bramen zijn technisch drupelets, wat betekent dat het vlezige vruchten zijn met een dunne schil die verschillende zaden met een harde buitenkant bevatten. Het zijn ook geaggregeerde vruchten, wat betekent dat meer dan één vrucht uit één enkele bloem kan komen. Aardbeien zijn accessoire vruchten die pseudocarps worden genoemd, wat betekent dat ze zijn gevormd uit een combinatie van eierstok- en niet-ovariële plantweefsels en structuren hebben die achenes op hun huid hebben.

6Oranges zijn meestal niet oranje

De kleur oranje is misschien genoemd naar de vrucht, maar de ironie is dat sinaasappelen meestal niet oranje zijn. De kleur oranje was niet gedefinieerd tot 1542, toen deze was samengekit uit woorden die eerder werden gebruikt om naar de vrucht te verwijzen. De eerste vorm was het Arabische woord Naranj en de Perzische Narang, die beide waren afgeleid van een Sanskrietwoord, naranga.

Vreemd genoeg zijn de meeste sinaasappels die afkomstig zijn uit hun geboorteland tropische landen helemaal niet oranje. In hun natuurlijke, rijpe staat, in de warmere landen waar ze groeien, is de buitenkant van de sinaasappel vol met chlorofyl, waardoor het groen wordt. In koudere gebieden wordt het chlorofyl gedood door het koude weer, en vergelijkbaar met de bladeren op een bladverliezende boom, de oranje kleur van het vlees naar binnen komt door het groen. Het zijn eigenlijk de groene sinaasappels die rijp zijn en degenen die oranje worden, zijn op weg naar beneden vanaf hun piekperiode van rijpheid. Onze verenigingen helpen ook niet: veel mensen in de Verenigde Staten en Europa denken dat groen fruit onrijp is, dus sommige oranje gewassen worden onnatuurlijk oranje, blootgesteld aan flash-vries of ethyleengas om het chlorofyl in de skins.

5De kers die de duivel misleidde

De kerselaar komt uit een sierboom die nauw verwant is aan de kornoelje en is een van de oudste vruchten met een lange geschiedenis. Wanneer kersen worden genoemd in oude Griekse, Romeinse en Perzische teksten, is dit soort kers waar ze naar verwijzen. Overweldigend zoet, worden ze vaak verwerkt in siropen, jam, gelei en banketbakkerijen in plaats van rechtop gegeten als meer bekende soorten kersen. In Oost-Europa worden ze vaak gebruikt voor wijn en wodka, terwijl ze ook naast olijven zijn gebeitst en op dezelfde manier zijn gebruikt. Ze zijn populair in Rusland, Azië en het Byzantijnse rijk.

Ze maken ook deel uit van een Turkse legende over de duivel. Volgens het verhaal, toen Satan voor het eerst naar Turkije kwam, zag hij dat de kersenbomen van de Cornelius de eerste waren die in de lente met bloesem bedekt waren. Hij dacht dat de boom de eerste was die vruchten zou afwerpen, omdat de bloesems als eerste zouden verschijnen. Hij zat onder de boom en wachtte, terwijl andere bomen om hem heen bloeiden en vrucht droegen. Tegen de tijd dat hij besefte dat de kersenboom de laatste was die aan het einde van de zomer rijpt, was hij meer dan een beetje boos. Sindsdien is de kers van Cornelius genoemd Seytan alditan agaciof 'de boom die Satan bedroog'.

4Watermelons zijn lang een waterbron geweest

Hoewel we watermeloenen tegenwoordig vooral kunnen zien als een smakelijke traktatie op een hete zomerdag, werden ze eerst om praktische redenen gekweekt. Enkele van de vroegste verwijzingen naar de teelt van watermeloenen zijn te vinden in Egyptische hiërogliefen die meer dan 5000 jaar oud zijn. Culturen in Afrika, India en de Middellandse Zee hebben allemaal records die verwijzen naar de watermeloen. Het was David Livingstone die de oorsprong van de watermeloen bevestigde, toen hij wilde velden vond groeien in Afrika.

Watermeloenen gedijen goed in droge gebieden, en ze hebben lang een zeer belangrijk doel gediend dat verder gaat dan alleen maar een gezond deel van een maaltijd te zijn. Watermeloenen zijn ongeveer 92 procent water en in veel droge gebieden van Afrika is het fruit al lange tijd afgetapt en gebruikt als een waterbron voor zowel mensen als dieren. Er is zelfs bewijs gevonden dat ze door ontdekkingsreizigers werden gedragen als een soort van in de natuur voorkomende waterfles. Een ander voordeel van watermeloenen is dat er geen afval is en dat al het fruit kan worden gegeten. Afgezien van het sappige vlees, kunnen de zaden worden geroosterd, en zelfs de korst kan worden gemaakt in conserven. In sommige gebieden wordt het gebeitst en ingepakt of gepekeld om het te bewaren. Het zoete sap van een watermeloen wordt gebruikt voor het maken van bier in Rusland, en het kan ook worden gebruikt als basis voor siropen.

3Mom had gelijk over appels

We hebben allemaal gehoord dat een appel per dag de dokter weghoudt. We hebben het zo vaak gehoord dat het eenvoudig is om het op te schrijven als het verhaal van een andere vrouw dat al eeuwenlang wordt herhaald. Er is voldoende wetenschappelijk bewijs dat het de absolute waarheid is, en regelmatig appels eten kan je een aantal gezondheidsvoordelen bieden waar zelfs mama waarschijnlijk niet aan heeft gedacht.

Een studie van de Florida State University heeft aangetoond dat het eten van slechts een handvol gedroogde appels gedurende een periode van zes maanden zal resulteren in een drastische verlaging van slechte cholesterol, en dezelfde studie toonde een verband aan tussen appels en gewichtsverlies. We weten allemaal dat appels vol zitten met goede dingen zoals vitamine C, maar wat betekent dat op de lange termijn? Langetermijnstudies hebben aangetoond dat degenen die appels eten een lager risico op beroerte hebben, een verbeterde ademhalingsfunctie hebben en gemakkelijker gewicht kunnen besparen. Appels kunnen ook het risico op sommige kankers verminderen met maar liefst de helft, de hersenfunctie en cellulaire gezondheid verbeteren, de ontwikkeling van dementie en gerelateerde ziekten voorkomen en het risico van een persoon om diabetes te ontwikkelen verminderen.

Regelmatige, saaie appels worden soms overschaduwd door enkele van de meer trendy superfruit, maar hun geschiedenis suggereert dat hun gezondheidsvoordelen al eeuwen bekend zijn. Overblijfselen van appels zijn gevonden in prehistorische nederzettingen die dateren uit 6.500 voor Christus, en we kunnen nog steeds een aantal van dezelfde appelsoorten proeven die onze oude voorouders genoten.

2Chimpansees Value Forbidden Fruit

We kennen allemaal het bijbelse verhaal van Adam, Eva en de verboden vrucht, maar het idee van verboden fruit is ook een beetje een draai voor chimpansees. Onderzoekers van de Universiteit van Stirling in Schotland onderzochten de verkrachteringsgewoonten van chimpansees in het wild en ontdekten dat het echt de vrouwen in de steek liet toen een man haar wat fruit bracht.

Maar niet alleen wat fruit zou doen, en de meeste gunsten werden uitgedeeld voor fruit dat was gestolen van nabijgelegen menselijke boerderijen. De studie volgde het gedrag van chimpansees die buiten een dorp in de Republiek Guinee woonden. Mannetjes zouden nerveus de stad in gaan, papaja's stelen en ze terugbrengen naar hun vriendinnen. Het resultaat was een hoge kans op verzorging en seks aangeboden door het vrouwtje.

Onderzoekers geloven dat het niet alleen het voedsel is dat ze waardeert, maar ook het opstandige gedrag, hoewel ze nooit echt gevaar liepen voor schade door hun chimpansee menselijke buren. Wanneer mannetjes voedsel in het wild vonden, kwamen ze er veel minder vaak mee terug als een offer aan een kant en klaar gewillig wijfje, maar gestolen fruit was een zeer gewaardeerde prijs. Terwijl papaja's het meest werden aangeboden en gedeeld, toonden ze ook de voorkeur aan ananassen en sinaasappels.

1De geborgen geschiedenis van Guarana

Als je naar de inhoud van een energiedrank kijkt, is de kans groot dat guarana als een van de hoofdingrediënten wordt genoemd. We zien het vandaag allemaal en de meesten van ons drinken het zonder er heel veel over na te denken. Maar het heeft een lange en nogal verhalende geschiedenis en mythologie.

Volgens de legende groeide de uniek griezelig uitziende vrucht uit het oog van een vermoorde jongen. Het is niet moeilijk om te zien hoe dat tot stand kwam, want het ziet eruit als een brede, rollende, bloeddoorlopen oogbol. Je hebt misschien gehoord dat guarana wordt gebruikt als afrodisiacum, meestal in de vorm van een drankje met andere ingrediënten zoals noten en vogeleieren, maar dat is eigenlijk een vrij recent gebruik voor de bes, bijna net zo recent als zijn opkomst in energiedrankjes. Europese zendelingen in het 17e-eeuwse Brazilië namen het gebruik van de bessen door de inheemse bevolking op. Ze merkten op dat het hen niet alleen energie gaf, maar hen ook toestond dagen te gaan zonder honger te hebben. Het werd een koloniaal handelswaar waarvan gezegd werd dat het het lichaam tegen ziektes beschermde, maar er was te veel van bekend dat het slapeloosheid veroorzaakte.

De cafeïne die in de guaranabes wordt gevonden, is anders dan de cafeïne in koffie. Guarana bevat chemische componenten die tannines worden genoemd en waarvan wordt gedacht dat ze een langduriger effect hebben dan cafeïne uit andere bronnen. Ontelbare eeuwen lang zijn zaden van guaranabessen verpoederd of gerookt in een lang proces dat met de hand wordt gedaan. Het drinken van goed voorbereide guarana kan centraal staan ​​bij formele gelegenheden en bijeenkomsten, waar groepen mensen een kalebasschaal passeren - nogal een verschil met het getjilp van energiedranken dat een groot deel van de wereld tegenwoordig doet.