Top 10 schaamteloze hypocrieten van het auteursrecht

Auteursrechtwetgeving is erg lastig en wordt vaak verkeerd begrepen. Wat onderscheidt "redelijk gebruik" van diefstal? Het lijkt erop dat het niet uitmaakt hoe vaak de wetten worden herschreven voor verduidelijking, maar er komt altijd een ander geval dat de lijn vervaagt op een manier waarop de wet niet was voorbereid.

Helaas zijn er mensen die denken dat ze het op beide manieren kunnen hebben. Mensen die het eerlijk noemen, gebruiken als zij degenen zijn die de rekening nemen en huilen vals als iemand hetzelfde doet. Hier zijn 10 voorbeelden van hypocriet misbruik van auteursrecht.

10

Viacom vs. Christopher Knight

In 2006 rende Mr. Knight naar een zetel in de Rockingham County Board of Education. Hiertoe produceerde hij een goofy, Star Wars-thema commercial met een klein rood schoolgebouw dat werd opgeblazen door de Death Star. Hij heeft de video enige tijd later naar YouTube geüpload en het ging viral.

Een jaar later kreeg Knight te horen dat een VH1-show genaamd Web Junk 2.0 de video in een van hun afleveringen had gebruikt. Ondanks het feit dat hij niet naar Knight was gekomen om toestemming te vragen - en ondanks het feit dat ze zijn werk in een for-profitformaat gebruikten - nam hij dit alles op de voet. Hij vond de scherts van de gastheer over zijn video leuk, dus nam hij de tijd om dat segment vanuit de show naar zijn eigen YouTube-account te uploaden.

Viacom liet de video vervolgens verwijderen en beweerde dat deze inbreuk maakte op hun auteursrecht. Knight reageerde door met recht te beweren dat hij als afgeleide van zijn werk recht had op fair use. Viacom weerlegde met de bewering dat door Ramdy's Spears over de top te laten praten, zijn video op magische wijze van hen was geworden.

Uiteindelijk werd er een back-up van gemaakt en de video werd hersteld, maar pas nadat de media het verhaal begonnen te melden.

9

Lord Finesse vs. Mac Miller en Dan Bull

Oké, dus bracht een man genaamd Mac Miller in 2010 een nummer uit genaamd "Kool Aid & Frozen Pizza", dat een instrumentaal nummer gebruikte dat Lord Finesse had gecreëerd voor zijn nummer "Hip 2 Da Game" uit 1995. Finesse besloot om Miller voor een stomme 10 miljoen dollar aan te klagen, ondanks het feit dat hij oorspronkelijk de muziek ophief die werd gebruikt om de track te creëren van het nummer "Dream of You" van de legendarische jazzmuzikant Oscar Peterson. Met mij tot nu toe?

Nu, om deze puinhoop nog lelijker te maken. Dan Bull is een uitgesproken Britse rapper die populair is geworden door zijn verrassend slimme rijmpjes en hommage aan populaire videogames. Hij is ook een zeer vocale voorstander van fair use en besloot een parodie / satire te maken met de naam "Censored by Copyright" met dezelfde instrumentale track. Aangezien het erg moeilijk is om een ​​nummer te parodiëren zonder dat liedje te gebruiken, wordt dit algemeen aanvaard als redelijk gebruik door zowel Amerikaanse als Britse auteursrechtnormen.

Het nummer is een kritische ontleding van het misbruik van auteursrechten in een muziekgenre dat is gebaseerd op lenen van anderen ... Dat is mij verteld. De video is verwijderd van YouTube en Bull is bedreigd met juridische actie door Finesse. [edit: het is nu opnieuw geüpload door een supporter]

8

Lamar Smith versus internet





Lamar Smith is het congreslid dat de 'Stop Online Piracy Act' heeft geschreven, ook wel bekend als SOPA. Dat bracht hem op de hitlijst van het internet, en het duurde niet lang voordat ze iets vonden om hem mee te slaan. Blijkt dat zijn officiële website een stockfoto gebruikte als achtergrond, zonder het bureau of de fotograaf die de afbeelding bezit toe te wijzen. Misschien is dat een kleine overtreding voor iemand anders in de wereld, maar dat is geen fout die je kunt maken als je een aantal van de strengste antipirateriewetten ooit probeert te passeren.

Lee Terry, een van de 12 originele sponsors, gebruikte zijn officiële YouTube-kanaal om video's van ABC, FOX, C-Span en Looney Tunes te plaatsen. De laatste is geen nieuwsnetwerk, ik weet het, maar soms is het moeilijk om het verschil hier in de staten te vertellen.

7

De MPAA versus Open Source





De Motion Picture Association of America is geen fan van torrenting, zo blijkt. Na het samenstellen van een lijst van de 25 universiteiten met het grootste aantal peer-to-peer downloads, boden ze deze instellingen een gratis "University Toolkit" aan om het delen van bestanden op hun netwerken te volgen ... terwijl ze de MPAA ook in staat stelden te snuffelen naar wat elk individu op het netwerk aan het downloaden was. Hoe Orwellian ook was, niemand werd genoeg voor de gek gehouden om het aanbod daadwerkelijk op te nemen.

De toolkit was gebaseerd op de Xubuntu-versie van Linux. Voor elk programma dat met Xubuntu is geproduceerd, moet de broncode worden vrijgegeven en onder de GPL worden gelicentieerd, iets dat de MPAA meerdere keren heeft geweigerd. Dit zette een ontwikkelaar ertoe aan om hun ISP te raken met een DMCA, waardoor ze gedwongen werden de toolkit van hun website te verwijderen.

6

Funnyjunk vs The Oatmeal





Funnyjunk is het soort website dat afhankelijk is van gebruikers om het materiaal te uploaden dat het grootste deel van de inhoud vormt. Soms bestaat dat uit verschillende memes en foto's van katten, maar meestal gaat het om het uploaden van webcomics die rechtstreeks van de pagina's van de maker zijn genomen. Dit was het geval met Matt Inman, de maker van The Oatmeal.

Nadat Inman zijn comics met beperkt succes van de website had verwijderd, schreef Inman een blogpost om te zeggen dat hij overwoog een klacht in te dienen en af ​​te zien van Funnyjunk onder de DMCA. Toen begon het gek te worden: de advocaat van Funnyjunk, Charles Carreon, beschuldigde Inman van smaad en eiste 20.000 dollar teruggave. Inman reageerde op deze belachelijkheid op de enige manier die logisch is - door een tekening terug te sturen van Carreon's moeder die een beer verleidt.

Omdat de situatie veel aandacht had getrokken, besloot Inman om er iets positiefs van te maken.Hij startte een liefdadigheidsactie genaamd "Operation: Bearlove Good, Cancer Bad", in de hoop om $ 20.000 te verdienen om te worden opgesplitst tussen de National Wildlife Federation en de American Cancer Society. De campagne genereerde $ 211.223. Inman regelde dat het geld tijdelijk zou worden opgenomen, zodat hij er enkele foto's van kon maken, door Carreon een van de stukken op de grond te leggen om de letters F en U te spellen. En toch probeerde Carreon zijn best om het fonds te sluiten , probeert nu de eer op te nemen: "Hoewel het niet de grootste som geld is die ik ooit heb gehad, is het de eerste keer dat ik het naar een goed doel heb zien gaan, en ik vind het geweldig."





5

Nicolas Sarkozy vs. Common Sense





De recentelijk afgezette Franse president Nicolas Sarkozy was al geruime tijd een fervent verdediger van het auteursrecht en was een belangrijke voorstander van een wet met drie stakingen die zou eindigen met het verbannen van overtreders van het internet. Jammer dat hij al twee keer tegen hem stak.

Zijn eerste overtreding was een politieke klassieker: hij gebruikte auteursrechtelijk beschermde muziek zonder toestemming tijdens campagnebezoeken.

De tweede was een stuk erger: Sarkozy en zijn personeel kochten 50 dvd's van een documentaire over zichzelf om te verspreiden op een conferentie met 400 aanwezigen. Niet genoeg voor iedereen? Geen probleem, ze verbrandden gewoon een paar honderd exemplaren.

4

Jeff Koons vs Park Life Gallery





Jeff Koons is de kunstenaar die verantwoordelijk is voor de sculpturen "Balloon Dog" die zijn tentoongesteld in Met en Versailles. Dus toen Park Life begon met het verkopen van kleinere ballon-hond vormige boekensteunen, nam Koons het probleem en ging in een rechtszaak. De sculpturen en de boekensteunen hebben een paar overeenkomsten, dus het klinkt alsof hij enige basis heeft voor een legitieme klacht tot nu toe, toch?

Het probleem is dat Jeff Koons een toeëigenaar is. Het bekendste voorbeeld van dit soort kunst zijn de Andy Warhol-schilderijen van Campbell-soepblikken, waar een ontwerp wordt gepresenteerd dat direct herkenbaar is als het object dat het heeft geïnspireerd. Omdat hij van andere bronnen leent om zijn kunst te maken, moest Koons zijn werk verdedigen tegen vier afzonderlijke rechtszaken, en hij heeft er drie verloren vanwege inbreuk op auteursrechtelijk beschermd materiaal van anderen.

3

Lily Allen vs Herself





Een paar jaar geleden begon deze Britse popmuzikant een blog met de titel "It's Not Alright." Haar bedoeling was om het te gebruiken als een klankbord voor artiesten om hun frustraties te uiten over hoe het delen van bestanden hun industrie pijn deed. Een klein probleempje echter: Lily Allen wist vrijwel niets over hoe het auteursrecht werkt.

De blog stond vol met artikelen die waren opgeheven van andere sites op het internet, waaronder een stuk van Mike Masnick dat in zijn geheel opnieuw werd gepost van Techdirt.com, waaraan ze geen krediet of bron gaf.

Tot overmaat van ramp bevatte haar muziekkanaal ook verschillende digitale mix-tapes van haar eigen favoriete artiesten. Toen ze erop werd geroepen, verdedigde ze zichzelf: "Ik heb die mixtapes 5 jaar geleden gemaakt, ik had toen nog geen kennis van de werking van de muziekindustrie." Terwijl ze tegelijkertijd opriep voor degenen die downloaden muziek illegaal om hun internettoegang af te sluiten.

2

Viacom versus YouTube





In 2007 raakte Viacom diep betrokken bij een rechtszaak tegen YouTube, voor het uploaden van hun auteursrechtelijk beschermd materiaal. Dit nadat ze tevergeefs geprobeerd hadden om Youtube te kopen - het plan was duidelijk plan B. Tijdens de summiere beoordelingsfase van de rechtszaak kwamen er verschillende belangrijke stukjes informatie naar voren die de hypocrisie van Viacom blootlegden. Het bedrijf had 18 verschillende marketingbureaus ingehuurd om online video's te lekken voor promotionele doeleinden. De video's zouden worden 'opgeschaald' om ze eruit te laten zien als amateur-opnamen en vervolgens naar YouTube worden geüpload via accounts die speciaal voor dit doel zijn gemaakt. Naar verluidt stuurden ze zelfs werknemers naar Kinko's om te uploaden van computers die niet konden worden herleid tot Viacom.

Dus uiteindelijk heeft Viacom YouTube aangeklaagd wegens materiaal dat inbreuk maakt op het auteursrecht ... Veel daarvan hebben ze zelf geüpload naar YouTube.

1

BRIEN versus Melchior Rietveldt

De Nederlandse antipiraterij BRIEN benaderde Rietveldt over het gebruik van een van zijn muzikale composities voor een PSA in 2006. Hij stemde in met de voorwaarde dat het alleen zou worden gebruikt voor een lokaal filmfestival en er werden contracten in die zin opgesteld. Je kunt dus zien dat hij misschien verbaasd is dat de PSA met zijn muziek op tientallen miljoenen dvd's in heel Europa is verschenen.

Je kent waarschijnlijk de PSA waar ik het over heb: "Je zou geen auto stelen. Je zou geen handtas stelen. Je zou geen televisie stelen. Je zou geen film stelen. Het downloaden van illegale films is stelen! "

Dat is juist. De beroemdste advertentie tegen piraterij in de geschiedenis is in strijd met het auteursrecht.