Top 10 snode Amerikaanse gangsters

Nefarious: flagrantly goddelozen of impious; slecht. We hebben allemaal de verhalen gehoord, de films gezien en de boeken gelezen over de maffia, gangsters en georganiseerde misdaad. Om een ​​of andere reden vangen ze de fascinatie van ons allemaal - op een vergelijkbare manier dat we allemaal aangetrokken worden door donkere verhalen over seriemoordenaars. Deze lijst kijkt naar tien van Amerika's meest beruchte gangsters.

10

Louis "Lepke" Buchalter

Terwijl de meeste andere inzendingen op deze lijst hun geld verdienden door afpersing, witwassen van geld, illegale smokkelwaarverkoop, enz., Was Buchalter de baas van 'Murder, Inc.', een organisatie van enkele duizenden huurmoordenaars die betaald werden reguliere salarissen door de New York en Chicago-maffia om iedereen te spotten en te doden die hen geïrriteerd had. Andere leden van deze groep waren Meyer Lansky, Charles "Lucky" Luciano en "Bugsy" Siegel.

Nadat Buchalter gevangen zat voor drugshandel, werd hij veroordeeld tot 30 jaar in Leavenworth, maar toen ontdekte New York dat hij achter de moord op Joseph Rosen zat, een vrachtwagenchauffeur die op Buchalter's order weigerde om de stad uit te komen. Buchalter beval zijn mannen om op Rosen te jagen en hem te doden. Abe Reles, om zichzelf te redden, ramde Buchalter eruit, voor deze en vier andere geordende moorden. Buchalter kreeg de doodstraf voor deze misdaden en werd geëlektrocuteerd op 4 maart 1944, drie jaar na zijn veroordeling, de enige grote maffia-capo die in de Verenigde Staten moest worden geëxecuteerd.

Wat gebeurt er in het gezin, blijft in het gezin. Lees de ongelooflijke waargebeurde verhalen in Five Families: The Rise, Decline, and Resurgence of America's Most Powerful Mafia Empires op Amazon.com!

9

Bonnie Elizabeth Parker

'Bonnie en Clyde' genoten van hun eigen roem en namen beruchte foto's van zichzelf, nu 'het Joplin-album' genoemd, terwijl ze in Joplin, MO waren. Het meest intrigerende aspect van hun carrière is dat ze volledig verwachtten ooit te worden neergeschoten, en daarom van plan waren om zoveel mogelijk geld te stelen, zoveel agenten te vermoorden en tot dan toe zoveel chaos te veroorzaken als ze maar konden.

Bonnie is niet op betrouwbare wijze bekend dat ze iemand gedood hebben tijdens hun legendarische spree, maar tijdens elk van hun overvallen had ze gelijk in de schaduw van de strijd - een 5-voet, 100-pond vrouw met een Browning Automatic Rifle (BAR) met meer spierkracht dan een doorsnee man, die over landwegen naar hun vluchtauto rent, de straat vegen en politiewagens en etalages doorzoeken tot de bende eraf was.

Ze deed dit allemaal voor Clyde Barrow, haar ongehuwde minnaar. Ze was fel loyaal aan hem en wordt, maar niet bewezen, als de moordenaar van minstens één van de 9 bevestigde politiesterelicten van de bende, die het lef had om terug te schieten naar Barrow terwijl hij wegreed van hun Lucerne, Indiana bank. diefstal. Bonnie reageerde met een geweer naar zijn gezicht uit de achterruit. Ze had niet per se een gewelddadige haat tegen alle wetshandhavers, maar eerder een haat tegen iedereen die haar liefde voor Clyde bedreigde, en ze werd door bijna alle ooggetuigen beschreven als een verontrustende grijns met brede ogen tijdens hun misdaden.

Maar ze heeft haar gewelddadig einde ontmoet, zoals voorspeld. Daarover later meer.

8

John Herbert Dillinger, Jr

Je had misschien verwacht dat Dillinger hoger zou scoren, maar de inzendingen van deze lijst zijn gerangschikt volgens de kwaliteit van snodeheid, niet van roem. Dillinger beschouwde moord als zeer ongemakkelijk en probeerde niemand pijn te doen. Hij wilde alleen maar het geld van de overheid stelen. Hij schreeuwde eens in een overvolle bank: "Blijf kalm, dames en heren! We zijn hier voor het geld van de overheid, niet voor jou! De overheid steelt van je, dus we stelen van hen. "

Tijdens de Grote Depressie was dit precies hoeveel van het Amerikaanse publiek zich voelde, en Dillinger was erg slim voor een crimineel. Hij speelde de rol van Robin Hood om zo veel moeilijker te vangen te zijn, en het werkte. Veel arme, onderdrukte burgers verdedigden deze knappe man met het lef om het op te nemen tegen wat Dillinger noemde, "de grootste verzameling oplichters" aller tijden.

Niettemin heeft Dillinger voor zichzelf gestolen. Hij was hebzuchtig en wilde meer, en geen enkele hoeveelheid zou ooit voldoende zijn geweest. Hij had een beloning van $ 10.000 op zijn vangst, die tijdens de depressie bijna genoeg geld was om iemand voor het leven te maken. Hij is twee keer uit de gevangenis ontsnapt. De meest verbazingwekkende van deze break-outs was van de Lake County gevangenis in Crown Point, Indiana, waar zijn advocaat een houten pistool naar zijn cel sloop. Dillinger schilderde het zwart met schoensmeer en bedwong een bewaker om te geloven dat het echt was. De bewaker liet hem eruit, waarna hij echte wapens stal en ontsnapte met vier van zijn bendes door meerdere lockdown-punten, door alle bewakers onder schot te houden.

Tijdens zijn spree, van juni 1933 tot juli 1934, doodde zijn bende 13 politici, waaronder zowel politie- als FBI-agenten. Dillinger's betrokkenheid bij deze moorden is nooit op betrouwbare wijze bewezen, maar het is waarschijnlijk dat hij de Oost-Chicago politieman William O'Malley heeft gedood tijdens een overval van de Eerste Nationale Bank. Vanaf hier wilde J. Edgar Hoover hem dood hebben, niet levend.

Zijn dood is bekend. Hij verliet het Biograph Theatre, 2433 N. Lincoln Avenue, Chicago, IL, in de nacht van 22 juli 1934, met prostituee Ana Cumpanas, de zogenaamde "vrouw in het rood". Ze was gekleed in een oranje jurk, maar de lichten wierpen een rode gloed over haar toen ze met hem naar buiten liep. FBI-agent Melvin Purvis stak een sigaar op. Dillinger zag hem en merkte op dat verschillende andere agenten dichterbij kwamen en probeerden een pistool te trekken terwijl ze een steeg in renden. Hij werd driemaal neergeschoten, waarbij de dodelijke kogel van achter zijn hersenen doorbrak en onder zijn rechteroog uittrok.

7

Clyde Chestnut Barrow

De tweede helft van 'Bonnie en Clyde', Clyde Barrow, was de echte motivatie achter de bende. Hij werd op 16-jarige leeftijd naar de gevangenis gestuurd voor het stelen van een auto. In de gevangenis werd hij bijna dagelijks verkracht door een sadistische gevangene die veel groter was dan hij, tot op een dag Clyde de handen op een stalen pijp kreeg en het hoofd van de verkrachter binnenhaalde. Dit was zijn eerste moord en hij wakkerde zijn eetlust.

Hij koesterde vanaf toen een ziedende haat voor het Amerikaanse rechtssysteem en toen hij eenmaal weg was, in 1932, besloot hij de wetshandhaving te laten betalen voor zijn wreedheid. Tijdens hun spree, die duurde van 1932 tot 1934, beroofden Bonnie en Clyde ongeveer 20 etablissementen, van banken tot slijterijen en supermarkten tot politieafdelingen. Clyde gaf de voorkeur aan de BAR, een volautomatisch 30-06 geweer, en Clyde, zijn geliefde en hun bende aarzelden niet om iemand te doden - zelfs onschuldige burgers - die hen dreigden te stoppen of te vertragen.

Clyde werd meer dan eens beschreven door politie en sheriffs als het tonen van een maniakale, met open mond glimlach terwijl het schieten van wapens op hen tijdens zijn ontsnapt. Winkeleigenaars hebben verklaard dat hij zou lachen en schreeuwen van opgetogenheid terwijl hij de politie neerschoot. Zijn bende heeft nooit genoeg geld gestolen om met pensioen te gaan. Hun overnamen aan een overval waren 28 dollar, brood, melk, spek en sigaretten en een dode kruidenierswinkel eigenaar, Howard Hall.

Clyde's wilde tour de force tegen alle wetshandhavers was - in de publieke opinie - in directe tegenstelling tot Dillinger's eervolle Robin Hood persona, en wekte de extreme woede van lokale autoriteiten - vooral de Texas Rangers. Ze riepen de hulp in van de legendarische Frank Hamer, die al 17 keer in de rij was geschoten en persoonlijk 53 mensen had gedood. Hamer was een professionele tracker en slaagde erin om de criminele route van Bonnie en Clyde te modelleren, voorspelde waar ze zouden zijn en zette een hinderlaag voor hen op 23 mei 1934 op een verlaten landweg in Binnville, Louisiana.

Zes advocaten, onder leiding van Hamer, openden het vuur op de auto van Clyde zonder enige voorafgaande waarschuwing, waarbij ze hem onmiddellijk doodden met een kogel in het voorhoofd. Bonnie had niet zo'n geluk dat ze schreeuwde van de pijn toen de auto werd bezaaid met meer dan honderd kogels, zonder buckshot te tellen. Elke man was bewapend met een BAR, een geweer met een pomp en een pistool en ledigde elke ronde tot zijn beschikking in het voertuig totdat het hen voorbij stormde, in een greppel. Ongeveer 25 kogels werden uit elk lijk gesneden.

Start uw 30 dagen gratis proefversie van Amazon Prime Instant Video! Start gratis proefversie nu bij Amazon.com!

6

John Joseph Gotti, Jr.

"The Teflon Don" baseerde zijn hele carrière op het principe elke misdaad die hij gepleegd had zo geheim mogelijk te houden. Maar hij maakte de fout om zijn succes in het aangezicht van de FBI te trotseren, waardoor ze zo bang werden dat ze een onredelijke druk op zijn onderneming legden. Hij kreeg zijn bijnaam uit de pers nadat drie processen resulteerden in opgehangen jury's of vrijspraken, ondanks massaal bewijs dat hij zich schuldig maakte aan alles, van afpersing tot drugshandel tot meerdere moorden.

Hij was zo machtig dat hij in staat was om moorden uit de gevangenis te bevelen in afwachting van zijn proces. Het NYC-publiek leefde eigenlijk in angst voor Gotti's macht, niet dat hij burgers tot waanzin zou dwingen, maar dat hij volledig in staat was om zo'n misdaad werkelijkheid te maken en het temperament had om dat te doen. Op 18 maart 1980 werd de 12-jarige zoon van Gotti, Frank, overreden en vermoord door John Favara, de buurman van Gottis. Het was een volledig ongeluk en Favara probeerde verschillende keren zijn excuses aan te bieden, door bloemen naar de begrafenis te sturen. Gotti's vrouw, Victoria, sloeg Favara met een knuppel over het hoofd en vroeg hem om weg te gaan.

Hij werd op 28 juli 1980 door verschillende mannen in een bus ontvoerd, sloeg hem met een knuppel en schoot hem met een .22 silenced pistool. Hij werd nooit meer gezien. Gotti zou hebben gepocht in de gevangenis om Favara aan een tafel in de kelder van Gotti vast te klampen en hem met een kettingzaag in stukken te snijden.

Gotti stierf aan keelkanker in de gevangenis, nadat hij uiteindelijk was veroordeeld voor afpersing, vijf moorden, leningenhuwelijken, illegaal gokken, obstructie van gerechtigheid, omkoping en belastingontduiking. Naar verluidt heeft hij de moord op meer dan honderd mensen bevolen.

5

Lester Joseph "Baby Face Nelson" Gillis

Gillis heeft misschien de meest gewelddadige, rokende haat tegen de wetshandhaving van iemand in de geschiedenis. Hij verafschuwde zijn bijnaam en is bekend dat hij minstens één man met geweer heeft geslagen omdat hij het tegen zijn gezicht heeft gezegd. Zijn partner in misdaad, John Dillinger, hield hem tegen om de man te doden, wat een onnodige complicatie zou zijn. Hun partnerschap beperkte zich tot het beroven van banken. Toen Dillinger in juli 1934 werd vermoord, werd Gillis Public Enemy No. 1 en het hele veldkantoor van het FBI-veld in Chicago kwam boven op hem.

Gillis maakte de zoekopdracht niet moeilijk. Hij was zo verteerd door wrede, ongebreidelde woede tegen de politie en "G-men" dat hij, nadat hij al een federale agent bij de Little Bohemia-shootout had gedood, op 29 november een gedurfd vuurgevecht met twee auto's van FBI-agenten in Barrington, IL, oprichtte 27, 1934. Gillis had geen gewoonte om voor de politie weg te rennen. Hij had de gewoonte om hen te achtervolgen. Toen een auto met twee agenten Gillis, zijn vrouw en medeplichtige John Chase voorbij zag rijden, voerden beide auto's verschillende U-bochten uit en vuurden meteen op elkaar, terwijl Gillis zich op de achtervolging afwendde.

De agenten vluchtten een eind verderop een hoek weg, een veld in en wachtten in een hinderlaag, maar Gillis 'motor was doorgeschoten en hij rolde tot stilstand in een park in het midden van de stad.Een tweede auto van nog twee agenten, Herman Hollis (die Charles 'Pretty Boy' Floyd vermoordde) en Samuel Cowley, rende de criminelen naar beneden en stortte neer in een benzinestation dat 100 meter voorbij hen was. De agenten stapten uit hun voertuig onder zwaar automatisch vuur van Gillis en Chase, terwijl Gillis 'vrouw dekking zocht.

Beide partijen schoten van achter hun voertuigen, tot Gillis dodelijk in de maag werd geraakt. Dit maakte hem woedend en hij stond op, liep naar buiten in het volle zicht van de agenten en meer dan 30 getuigen en huilde: "Ik ga je klootzakken vermoorden!" Open vuur met een halfautomatisch .351 geweer zo snel dat omstanders dachten dat hij een machinegeweer had. Gillis werd nog zes keer geraakt door Cowley's pistool, alles in de borst en buik, maar viel niet eens naar beneden. Hij stond op en bleef schieten totdat Cowley dood was van kogels naar de borst en keel, waarop Hollis Gillis trof met twee ronden van 12-gauge 00 buckshot in de benen, waarbij hij bijna zijn rechterkuitspier losmaakte. Gillis ging naar beneden, kwam toen verbluffend weer overeind en schoot Hollis dood.

Terwijl hij en Chase hun toevlucht namen, Gillis 'vrouw oppikken, vertelde hij haar: "Ik ben klaar voor". Hij stierf die nacht om 07:35 in bed en zijn vrouw liet hem achter in een greppel om te vinden.

4

Vincent "Mad Dog" Coll

Coll kreeg zijn bijnaam van de New Yorkse burgemeester, Jimmy Walker, na een shootout op 28 juli 1931, tijdens welke Coll probeerde een lid van de bende van Dutch Schultz, Joey Rao, te ontvoeren. Hij sluipte niet achter Rao en blackjack hem, of samen met een paar misdadigers in slepen hem in een auto. Coll reed langs Rao en opende het vuur met een tommy-pistool op hem terwijl hij in een menigte op de stoep stond. Deze menigte omvatte kinderen, van wie een, de vijf jaar oude Michael Vengalli, door vier .45 kogels door zijn lever en longen werd gedood, die zijn buik volledig uitwiste en zijn ingewanden in drie kindergezichten wierp. Zeven andere kinderen raakten ernstig gewond.

Coll pleitte eigenlijk niet schuldig aan deze misdaad, nadat geen van de ongeveer 40 ooggetuigen het lef om te getuigen konden opbrengen. De Aanklager vond een man die tegen hem getuigde, maar zijn getuigenis werd vernietigd door de verdediging toen werd ontdekt dat de "getuige" feitelijk een professionele getuige was om te huren. Coll ging vrijuit en glimlachte toen hij het gerechtsgebouw verliet.

Dit maakte bijna elke maffia-familie woedend in New York. Dutch Schultz liep zelfs een politiebureau in Bronx binnen en bood een herenhuis aan in Westchester, New York aan de politieagent die Coll vermoordde. Coll was op dit punt effectief alleen, met dunne banden, als huurmoordenaar van Salvatore Maranzano, totdat Charles 'Lucky' Luciano Maranzano had gedood.

Op 1 februari 1932 braken vier mannen, waarschijnlijk gestuurd door Schultz, in het appartement van Coll en doodden twee van zijn mannen en een omstander. Coll arriveerde 30 minuten te laat. Een week later, op 8 februari, was Coll op tijd voor zijn eigen dood. Terwijl je 's morgens om 12.30 uur telefoneert, in een glazen telefooncel in de Londense apotheek Apotheken op 23 en 8 Ave. Coll was bezig met het afpersen van geld van een andere gangster in die tijd, toen een man met een tommy-pistool binnenkwam en de telefooncel gedurende vier seconden bespoot.

Deze moordenaar en zijn twee handlangers werden achtervolgd door een politieman, maar ontsnapten. 15 kogels werden uit Coll's lijk gesneden. De politie heeft nooit een onderzoek naar zijn moord geopend.

3

Richard Leonard "The Iceman" Kuklinski

Zoveel als deze lister hem hoger wilde plaatsen, was Kuklinski eerlijk gezegd eerst een seriemoordenaar en een tweede gangster. Hij kan hoger op een lijst van seriemoordenaars plaatsen, maar hoe dan ook, het is erg moeilijk om de top twee op deze lijst te kraken.

Hij was 6 voet 5 duim lang, 300 ponden, meestal spier, en had geen geweten om van te spreken. Hij pleegde zijn eerste moord op 13-jarige leeftijd en wreekte verschillende slagen die hij had ondergaan door een tiener-bullebak, Charley Lane genaamd. Op een dag verraste hij Lane op het trottoir en sloeg hem dood met een houten knots, sloeg toen al zijn tanden weg, sneed zijn vingers af en dumpte hem over een brug van South Jersey. Hij stalkte en sloeg de rest van Lane's gang binnen een paar centimeter van hun leven, knalde een van hen in de lies totdat zijn gescheurde testikels door zijn verbrijzelde bekken werden verscheurd.

Kuklinski's extreem korte, woedende humeur wekte de aandacht van de DeCavalcante-familie van Newark, die hem inhuurde als huurmoordenaar. Terwijl hij klusjes klutte voor het gezin, wijdde hij zijn vrije tijd aan het stalken en doden van willekeurige burgers, altijd volwassen mannen, in Hell's Kitchen, Manhattan. Zijn methoden veranderden altijd, en dus kon de politie hem nooit een kogel aantrekken. Hij gebruikte geweren, messen, zijn blote handen ("voor de oefening"), cyanide (zijn favoriet), wurging, Molotov-cocktails - alles wat zijn fantasie als dodelijk beschouwde. Deze mensen die hij in Hell's Kitchen vermoordde, waren totaal vreemden voor hem, de meesten van hen waren straatwandelaars die door niemand werden gemist. De politie ging ervan uit dat ze elkaar vermoordden. Kuklinski beschouwde het als het perfectioneren van zijn vak, omdat hij nu in de grote divisies werkte.

Hij was het eerste pistool dat werd geslagen en vervolgens ingehuurd door een onderbaas van de familie Gambino, Roy DeMeo, die opdracht gaf een willekeurige man te doden die langsliep met zijn hond. Kuklinski deed dit zonder een moment van stilte, waarbij hij hem in zijn hoofd neerschoot en de tanden van de hond in elkaar schopte toen hij naar hem snauwde. DeMeo huurde hem ter plaatse in en Kuklinski werkte 30 jaar voor de familie Gambino. Hij werd uiteindelijk betrapt door een undercoveroperatie onder leiding van de NJ State Police en de ATF. Op het moment van zijn opsluiting beweerde hij 200 mensen te hebben gedood.Verbazingwekkend genoeg veroordeelde de staat New Jersey hem niet ter dood op vijf tellingen van moord in de eerste graad, en stond zelfs de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating toe, zij het op 110-jarige leeftijd (later 30 extra jaren toevoegen). Hij stierf in de gevangenis van natuurlijke oorzaken op 5 maart 2006, op de leeftijd van 70.

2

Alphonse Gabriel Capone

Zijn beste vrienden noemden hem 'Snorky'. Niemand durfde hem 'Scarface' tegen zijn gezicht zeggen. Een geboren sociopaat; hij leek slim genoeg om op zijn minst de middelbare school te halen, maar kon zijn temperament niet beheersen en sloot een vrouwelijke leraar af toen hij veertien was. Daardoor raakte hij verdreven en groeide hij op in New Yorkse bendes, tot hij in Chicago verhuisde naar 1923, om te werken onder "Papa" Johnny Torrio.

Hij werd de beste vriend van Torrio en werkte zich op in de rangen totdat hij de leiding had over de Chicago Outfit, die heel Chicago aan de zuidkant bestuurde. Het enige waar hij om gaf, was geld verdienen, en het meeste werd gemakkelijk gemaakt door middel van illegale operaties: prostitutie, gokken en vooral alcohol. Alcohol was verboden van 1920 tot 1933, en dit betekende absoluut niets voor degenen die hun alcoholische drank wilden. Alle verboden deden de criminaliteit toenemen en mensen zoals Capone rijk maken.

Maar zijn heerschappij over de meeste speakeasies in het zuiden van Chicago had een prijs: hij was het belangrijkste doelwit van zowel wetshandhavingsinstanties als vogelvrij verklaarden (met name deze lijst # 1). Hij hield zijn positie als de nummer één gangster in de natie door middel van ernstig geweld. Iedereen die hem had gekruist, moest 'worden neergeslagen'. Niet uit wraak, maar wel als een behoefte om als het ware zijn troon te houden. Dit is niet om te verdedigen wat hij heeft gedaan, natuurlijk, omdat al zijn geweld tegen andere gangsters, politie, federale agenten en zelfs burgers die hem hebben gekruist, werd gemotiveerd door opperste hebzucht en uitgevoerd onder zijn legendarische sociopathische humeur.

Hij beval de Sint-Valentijnsdag-slachting tegen de bende van # 1 als een laatste daad om de kracht van zijn rivaal neer te leggen en zijn gezag in heel Chicago te versterken. Op 14 februari 1929 vergeldde Capone zich rechtstreeks tegen de North Side Gang door twee huurmensen die zich verkleedden als politieagenten die de garage betraden in 2122 North Clark Street, in de buurt van Lincoln Park. Zeven leden van zijn rivaliserende bende waren binnen, maar niet de leider (# 1). Ze gingen ervan uit dat de politie hen opdaagde op verdenking van illegale alcohol, dus ze voldeden zoals altijd en verwachtten binnen enkele uren in en uit het politiebureau te zijn via omkoping.

In plaats daarvan lieten de "politieagenten" nog twee gangsters in burgerkleding binnen, en drie of vier openden het vuur op hun ongewapende slachtoffers van achteren, terwijl ze tegen de achterste bakstenen muur leunden. Alle moordenaars hebben 50-ronde trommeltijdschriften van Thompson .45 machinepistolen in de zeven slachtoffers leeggemaakt en bijna een deel ervan in tweeën gesneden. Twee van hen bleken verbazingwekkend genoeg nog steeds te ademen, waarna een van de mannen van Capone hen afsloot met een hagel van 12 gauge, puntloos naar hun hoofden.

Een ander voorbeeld van Capone's moorddadige invloed op Chicago is het beruchte incident met een honkbalknuppel. De details zullen waarschijnlijk nooit volledig bekend zijn, maar Capone kreeg de wind van drie van zijn minderjarige complotten om hem te vermoorden en de Outfit over te nemen. Het waren Joseph Giunta, Albert Anselmi en John Scalise. Capone nodigde hen uit voor een feestmaal ter ere van hen, waar ze werden vastgehouden terwijl Capone hen bijna doods sloeg met een knuppel. Sommige van zijn andere mannen, later in het leven, getuigden dat Capone alles zelf had gedaan en dat ze vervolgens werden doodgeschoten en op een weg in Hammond, Indiana, ten zuiden van Chicago, werden gedumpt.

Capone stierf in 1947 in Florida, aan complicaties van tertiaire syfilis. De laatste die iemand hem in het openbaar zag, hij was aan het vissen in een zwembad, volledig zijn verstand verloren.

Had je verwacht dat hij nummer 1 zou worden? Nou, lees verder.

1

George Clarence "Bugs" Moran

Misschien voel je je bedrogen dat Capone niet # 1 was, maar deze lister gooide niet zomaar een willekeurige curvebal. Moran kreeg de bijnaam "Bugs" omdat dat gangster jargon was voor "100% gek", zoals in "gek als een beddewants." Hij was gek omdat hij, toen hij aan de macht kwam als de baas van Chicago's Irish North Side Gang, absoluut geen angst in het uitlokken van iedereen in een gevecht. Dit was simpelweg niet slim, omdat gangsterbendes zichzelf beschouwd als gebonden door eed om alle misdaden tegen hen te wreken.

Moran bestelde ooit een maatpak en toen hij arriveerde om het op te halen, citeerde de kleermaker hem wat hij als een schandalige prijs beschouwde, waarop hij de armen en benen van de kleermaker brak en vervolgens met het pak naar buiten liep en niets betaalde.

Moran vond het zelfs leuk om hits op mensen te bestellen. Terwijl Capone geweld en moord gebruikte als middel om een ​​doel te bereiken (geld verdienen), was iedereen die Moran overstak, hoe licht ook, in gevaar om te worden gedood, ongeacht of het slecht voor de handel was. Moran is gecrediteerd met het populariseren van de "drive-by shooting" als de snelste manier om van iemand af te komen. U ontdekt, van uw informanten, het gebouw waarin uw vijand verblijft en rijdt langzaam door de gehele eerste verdieping te sproeien met volledig automatisch Thompson-machinepistoolvuur. De 'Chicago Typewriter' vuurt een .45 ACS-ronde af, een zware, volledig metalen omhulde brok lood die door dunne bakstenen muren, glazen deuren, meubels, mensen en de houten muren achter hen heen kan.

In negen maanden, van de zomer van 1928 tot de lente van 1929, werden 618 gangsters van Moran's North Side en Capone's South Side vermoord op de straten van Chicago, de meeste op het midden van de dag door volautomatisch machinegeweervuur ​​terwijl voetgangers vluchtten. Capone en Moran vermoordden ongeveer gelijke aantallen van elkaars bendes, naast de politie en 'regeringsmensen'.Het grootste deel van dit geweld was direct te wijten aan Moran, die het idee leuk vond om alle herrieschoppers nog meer uit te schakelen dan dat hij van zijn illegale verdiensten genoot. Zijn oorlog met Capone veroorzaakte bijna net zoveel anarchie in heel Chicago als na 2003 in Bagdad, Irak.

Hij ontvoerde persoonlijk een van capone's meest vertrouwde lijfwachten, hing hem aan zijn testikels met pianosnaar aan het plafond en verbrandde zijn ogen met sigaretten voordat het gewicht van de bodyguard hem castreerde. Moran heeft hem van een brug gedumpt.

Hij heeft opzettelijk zoveel mogelijk Capone-drankverzendingen binnengevallen als hij kon ontdekken, alleen maar om Capone te laten schrikken. Hij vond het leuk om hem pijn te doen, hoe mogelijk ook. Op 8 januari 1929, iets meer dan een maand voor Valentijnsdag, bestelde hij een drive-by op Capone's goede vriend en adviseur, Pasqualino Lolordo. Zijn dood heeft Capone niet kwaad gemaakt. Het maakte hem ernstig depressief en hij probeerde een wapenstilstand met Moran te regelen. Ze ontmoetten elkaar ongeveer een week later, stemden in met de begrenzing van de grasmatten, en minder dan een week later morde Moran opzettelijk meer capone's drankgelegenheden binnen, en beval zijn mannen om Capone-verdedigers te martelen en de goederen te stelen. Twee van Capone's handlangers waren aanwezig en vuurden terug. Eén werd gedood, de andere gewond. Terwijl hij op straat pleitte, sneed een van de handlangers van Moran hem door de lever en liet hem doodbloeden voordat een ambulance kon worden opgeroepen.

Dit was de laatste strohalm voor Capone, die de beruchte hit op 14 februari 1929 bestelde. Zijn bedoeling was om Moran te vermoorden, maar Moran was te laat op de bijeenkomst en toen hij de garage naderde, liepen de 'politieagenten' naar binnen, hem afleidend naar een coffeeshop. Hij overleefde de aanval en zette de oorlog voort.

Pas toen het verbod werd ingetrokken, in 1930, begon de macht van Moran en Capone af te nemen. Capone werd veroordeeld voor belastingontduiking (en niets anders) in 1931. Moran was tot 1946 in en uit de gevangenis toen hij werd veroordeeld wegens het beroven van een bankkoerier. 10 jaar later werd hij vrijgelaten uit de gevangenis, maar werd ter plekke opnieuw gearresteerd voor een eerdere misdaad. Hij stierf in Leavenworth aan longkanker.