Delen:
Top 10 nazi-collaborateurs die joden waren
Als we het hebben over nazi-collaborateurs, bedoelen we meestal geen joden. Wanneer we denken aan de Holocaust, stellen we ons vaak voor dat de Duitsers alleen verantwoordelijk waren voor de identificatie en deportatie van Joden en anderen naar de vernietigingskampen. De waarheid is echter dat een aantal joden onder de nazi's heeft gewerkt en heeft geholpen duizenden van hun medemensen te identificeren voor deportatie naar de vernietigingskampen.
De collaborateurs van de nazi's op deze lijst hebben zich vrijwillig aangemeld om de nazi's te helpen of werden gedwongen om de levens van honderden of duizenden mede-joden in te ruilen voor hun eigen leven en het leven van hun familie. Hebzucht, zelfbehoud en haat zijn de belangrijkste redenen voor de acties die deze personen hebben ondernomen.
Uitgelichte afbeelding: Wikimedia10 nazi-collaborateurs: Calel Perechodnik
Calel Perechodnik is de auteur van Ben ik een moordenaar? Testament van een Joodse Ghetto Politieagent, dat is uit zijn memoires over zijn leven na zijn toetreden tot de ghetto politie in Otwock. Hij lijkt misschien een slachtoffer van de omstandigheden, maar dat neemt niet weg dat hij op bevel van de nazi's heeft gewerkt en heeft bijgedragen aan de dood van mede-joden en zelfs zijn vrouw.
Perechodnik sloot zich aan bij de gettopolitie omdat hij dacht dat het hem en zijn gezin zou redden uit de vernietigingskampen. Het was ook een manier om voedsel te bieden voor zijn gezin.
Maar volgens zijn memoires ontwikkelde hij een haat tegen de Joden en tegen zichzelf, en beschuldigde hen van de manier waarop ze werden behandeld. Hij zei dat andere naties de Joden haatten omdat zij beweerden een uitverkoren volk te zijn. Toen Perechodnik de Ghetto-politie verliet, namen de nazi's hem gevangen en executeerden hem.
9 Jozef Andrzej Szerynski
Jozef Szerynski vond het niet leuk om een Jood te zijn. Nadat hij tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Russische leger had gevochten, probeerde hij afstand te nemen van de Joden door zijn geboortenaam te veranderen van Josef Szynkman in Jozef Andrzej Szerynski.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij benoemd tot hoofd van de politie in de Joodse Getto van Warschau. De Gestapo beschuldigde hem van het identificeren van Joden voor deportatie naar de vernietigingskampen.
Szerynski verrichtte zijn taak zonder enige aarzeling en leidde duizenden mannen, vrouwen en kinderen naar het vernietigingskamp Treblinka. In augustus 1942, net een maand nadat hij aan zijn taak was begonnen, werd een poging gedaan om zijn leven te betrachten door een lid van de Joodse ondergrondse. Maar Szerynski overleefde.
Na twee massadeportaties gevolgd te hebben die de dood van 254.000 Joden veroorzaakten, pleegde Szerynski in januari 1943 zelfmoord met cyanide.
8 Adam Czerniakow
Adam Czerniakow werd geboren in Polen en werkte het grootste deel van zijn leven als ingenieur. Toen de nazi's Polen overnamen, werd hij benoemd tot hoofd van de joodse getto van Warschau. Czerniakow stond aan het hoofd van de 24-man Raad van Warschau die belast werd met de identificatie en gevangenname van Joden voor deportatie.
Czerniakow adviseerde ook de benoeming van Jozef Andrzej Szerynski als hoofd van de gettopolitie. Onder directe bevelen van nazi-bazen stond Czerniakow aan het hoofd van de dagelijkse deportatie van 6000 joden.
Volgens Het Warschau-dagboek van Adam Czerniakow, probeerde hij zijn best om te pleiten voor de vrijstelling van wezen, maar het mocht niet baten. Er wordt gezegd dat zijn vrouw en nog duizenden anderen gegijzeld werden om ervoor te zorgen dat hij zijn plicht vervulde. Overweldigd door de druk pleegde hij zelfmoord met cyanide. Czerniakow liet een bericht aan zijn familie over dat zelfmoord de juiste keuze was.
7 Chaim Mordechai Rumkowski
Chaim Mordechai Rumkowski was een Poolse jood die door de nazi's was aangesteld als het hoofd van de Joodse Raad van Ouderen in het getto van Lodz. Daar was hij de meest invloedrijke en krachtige man. Hij maakte zelfs zijn eigen valuta genaamd Chaimki met zijn gezicht erop.
Door sommige mensen aangeduid als "King Chaim the Terrible", hield Rumkowski persoonlijk toezicht op de overdracht van meer dan 20.000 kinderen, ouderen en zieke joden aan de nazi's voor deportatie naar de vernietigingskampen. Hij wordt herinnerd voor zijn toespraak, berucht genaamd "Give Me Your Children."
Rumkowski overleefde de Holocaust echter niet. In augustus 1944 belandden hij en zijn gezin in Auschwitz. Daar werd hij doodgeslagen door mede Joodse gevangenen voor de rol die hij speelde bij de dood van duizenden kinderen en ouderen.
6 Alfred Nossig
In zijn biografie wordt Alfred Nossig beschreven als een man met een briljante geest die wet, wetenschap en kunst studeerde. Hij moedigde Joden aan om te proberen zich als Poolse burgers te assimileren. Maar toen hij ontdekte dat de Polen de Joden niet als Pools wilden accepteren, werd Nossig een zionist.
Later, toen de Duitsers Polen binnenvielen tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd Nossig een undercoveragent voor de Gestapo en produceerde regelmatig rapporten over activiteiten van de Joodse ondergrondse die hij aan de Gestapo leverde. De Joodse ondergrondse ontdekte later zijn activiteiten en executeerde hem.
Onder de documenten die bij hem thuis werden gevonden na de executie waren een identiteitskaart van de Gestapo en een lijst van Joden die zich bezighielden met anti-nazi-activiteiten. Er wordt aangenomen dat de identiteitskaart het voor hem gemakkelijk maakte toegang te krijgen tot zijn nazi-bazen zonder te worden gearresteerd en gedeporteerd. Op het moment van zijn overlijden was hij 78 jaar oud.
5 Abraham Gancwajch
Abraham Gancwajch was een alomvattende aanhanger van de nazi's. Hij geloofde dat ze de Tweede Wereldoorlog zouden winnen, dus moedigde hij zijn medejoden aan om zich bij de nazi's aan te sluiten als een overlevingstactiek. Hij was lid van de getto-raad in Warschau en probeerde de macht over te nemen van Adam Czerniakow, maar faalde.
Gancwajch vormde een beruchte bende genaamd Groep 13, ook wel de Joodse Gestapo genoemd.De dingen die ze deden waren zo verwerpelijk dat zelfs nazi-joden zoals Czerniakow Gancwajch omschreven als een slechte, lelijke man die alles zou doen voor een luxe leven.
Gancwajch stond erom bekend betrokken te zijn bij smokkelactiviteiten en andere illegale bedrijven die hem hielpen leven als een koning binnen de Joodse getto. De nazi's lieten dit zo doorgaan zolang hij de joodse weerstand voor hen bleef bestrijden.
De ondergrondse joden veroordelen Gancwajch tot de dood maar zijn nooit in staat om hem te executeren. Het is niet duidelijk hoe hij zijn dood heeft ontmoet, hoewel wordt aangenomen dat hij in 1943 stierf.
4 Ans van Dijk
De nazi-collaborateurs waren niet altijd mannen. Ans van Dijk werd geboren bij Joodse ouders in Nederland. Daar leefde ze een redelijk normaal leven tot de invasie door de Duitse troepen. Op het hoogtepunt van de nazi-operaties werd ze gearresteerd. Maar ze werd vrijgelaten op voorwaarde dat ze de nazi-inlichtingendienst zou helpen om andere onderduikers te vinden.
Van Dijk infiltreerde in het Joodse verzet en deed alsof hij gezinnen en personen wilde helpen ontsnappen of valse papieren kon verkrijgen. In werkelijkheid zou ze ze gewoon voor deportatie aan de nazi's leveren. Ze vervulde deze plicht zonder enige gunst en ging zelfs zover dat ze haar broer en zijn familie in de val lokte.
Aan het einde van de oorlog werd van Dijk gearresteerd in Den Haag, waar ze was verhuisd en betrokken was bij een lesbische relatie. In juni 1945 werd ze beschuldigd van 23 graven van verraad. Ze pleitte schuldig aan alle aanklachten en werd ter dood veroordeeld.
Van Dijk deed haar best om de uitvoering te vermijden. Ze deed een beroep op de zin en bekeerde zich tot het christendom, maar dat lukte allemaal niet. In januari 1948 werd van Dijk geëxecuteerd door een vuurpeloton. Ze wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor de dood van 85 joden en de arrestaties van 145. Sommige geleerden beschouwen haar nog steeds als een slachtoffer.
3 Stella Goldschlag
Stella Goldschlag was een betaalde "catcher" voor de nazi's. Ze had gestudeerd aan een Joodse school en woonde in het Joodse getto. Daarom kende ze een aantal mede-joden die zich in Duitsland verborgen hielden.
Peter Wayden, haar biograaf, beschrijft haar als charmant en mooi. Met haar blonde haar en blauwe ogen leek ze nauwelijks op een Jood. Volgens haar biografie werd Goldschlag gearresteerd met haar ouders toen ze probeerden Duitsland te verlaten. Ze werd gemarteld totdat ze ermee instemde om mede joden te helpen onderduiken.
De nazi's wisten hoeveel ze van haar ouders hield en dat ze alles zou doen om hen in leven te houden. Maar het is ook vastgelegd dat ze 300 reichsmarks kreeg aangeboden als betaling voor elke Jood die ze gevangen had. Zelfs nadat haar ouders naar een concentratiekamp waren gestuurd, bleef ze Joden vangen voor de nazi's.
Goldschlag gebruikte haar uiterlijk om het vertrouwen van mensen te winnen. Ze zou hen voedsel en onderdak bieden, alleen om ze aan de nazi's uit te leveren voor deportatie. Naar schatting heeft ze geholpen om bijna 3.000 Joden te vangen.
De Duitsers noemden haar 'blond gif'. Na de oorlog diende ze 10 jaar in de gevangenis, bekeerde zich tot het christendom en werd een uitgesproken antisemiet. Goldschlag pleegde zelfmoord in 1994 door uit een raam te springen.
2 Rolf Isaaksohn
Rolf Isaaksohn bood aan om als een catcher voor de Gestapo te werken. Hij pochte dat hij een hele trein met Joden kon vullen voor deportatie. Nadat hij met mede-catcher Stella Goldschlag was getrouwd, waren ze nog effectiever samen dan de Gestapo bij het arresteren van ondergedoken Joden.
Isaaksohn had een talent om documenten te vervalsen. Dit bracht veel Joden bij zich voor hulp en hij zou ze gemakkelijk overhandigen. Dit is een man die er van hield om zijn eigen mensen te verraden, en veel Joden leefden in angst voor meneer en mevrouw Isaaksohn.
Volgens Peter Wayden, die schreef over het paar, waren de Isaaksohns erg innovatief in de manier waarop ze Joden zouden verbergen. Het maakte niet eens uit of deze mensen jeugdvrienden waren. In totaal heeft Isaaksohn de dood van meer dan 2.000 Joden veroorzaakt.
1 Moshe Merin
In zijn boek Nachtmerries: Memoires van de jarenlange verschrikking Onder Nazi-regel in Europa, Konrad Charmatz beschreef Moshe Merin als impulsief en onstabiel. Merin bood zich aan de nazi's aan toen zij Polen binnenvielen en zichzelf presenteerden als de leider van de Sosnowiec Community Council.
De nazi's installeerden Merin als de leider van het centrale kantoor van de Joodse raad in Oost-Opper-Silezië, die maar liefst 100.000 Joden onder zich had. Merin geloofde dat hij de levens van andere Joden kon redden door de bevelen van de nazi's te volgen. Toen hem werd gevraagd om 25.000 Joden te kiezen voor deportatie, deed hij dat graag, met het argument dat hij in ieder geval een groter percentage had bespaard.
Merin werkte samen met de Jewish Ghetto Police en vocht de ondergrondse weerstand en tekende persoonlijk de executierechten van de gearresteerden. Zijn acties hebben hem echter niet gered. Merin stierf in 1943 in Auschwitz, waar hij mede-joden had gestuurd om te worden vermoord.