Top 10 slechte kinderen

Van tijd tot tijd gebeurt het ondenkbare: kinderen doden. Sommigen besluiten leden van hun eigen familie te vermoorden, ondanks hun schijnbaar normale opvoeding. Anderen doen dit omdat hun opvoeding verre van normaal was - vaak inclusief slagen en mishandeling. Dan zijn er misleide kinderen die vanuit het pure verlangen om te doden doorgaan met moordpartijen die het leven van puur onschuldige slachtoffers beëindigen. Kinderen worden verondersteld onschuldig en puur te zijn; zonder boosaardigheid, minachting, sinistere woede, of verlangens om te doden, maar elk jaar begaan velen gruwelijke misdaden. Hier zijn Tien van de slechtste kinderen in de geschiedenis, met nummer één die exclusief is gewijd aan één foutgroep. De leeftijdsgrens voor deze lijst is 17 jaar.

10. Brian en David Freeman / Nelson Byrdwell

Bryan Freeman (17) en David (16), die hun hoofd hadden geschoren en getatoeëerd als een symbool van hun neo-nazi-overtuigingen, werden onmiddellijk verdacht toen hun ouders en jongere broer doodsbang werden gevonden in hun woonplaats Salisbury, PA, thuis. De jongens terroriseerden de familie en, als geheel, de stad. Zoals de politie het zei, de drievoudige moord ontdekt in Salisbury Township, Pa., Die week was de nachtmerrie van elke ouder - de afschuwelijke afsluiting van een langlopende strijd om testamenten tussen Brenda en Dennis Freeman en hun lollige, kolossale zonen Bryan, 17, en David, 16.

9. Edmund Kemper

In 1964, toen Edmund Kemper 15 was, schoot hij zijn grootouders dood en doodde ze allebei. Hij had al enige tijd zijn weerzinwekkende daad gepland en had later geen spijt. De California Youth Authority hield hem gevangen in Juvenile Hall, zodat ze hem een ​​reeks strenge tests konden doorstaan ​​die werden toegediend door een psychiater. Omdat de resultaten suggereerden dat hij een paranoïde psychose was, werd hij voor behandeling naar het staatsziekenhuis van Atascadero gestuurd. Daar leerde hij wat anderen van zijn misdaad dachten en werkte hij er hard aan om zijn artsen te laten geloven dat hij hersteld was. Hoewel hij werd beschouwd als een sociopaat, werkte hij in het psychologielaboratorium om de tests voor anderen te beheren. In dit proces leerde hij veel over andere afwijkende daders. Kemper werd na nog eens vijf jaar vrijgelaten en bleef onder toezicht van de Jeugdautoriteit. Zijn artsen adviseerden hem niet terug te brengen naar de zorg van zijn moeder, maar de Jeugdautoriteit negeerde dit. Nadat Kemper de volgende vijf jaar acht vrouwen vermoordde en uiteenscheurde, bevestigden dezelfde artsen zijn waanzinverdediging. Zelfs terwijl hij delen van zijn slachtoffers ronddroeg, achtte een panel van psychiaters hem zelfs geen bedreiging voor de samenleving.

8. Joshua Phillips

In 1998 mishandelde de 14-jarige Joshua Phillips zijn 8-jarige buurman tot de dood en verborg haar lichaam onder zijn bed. Zeven dagen later merkte zijn moeder dat er iets lekte onder het bed. Joshua beweerde dat hij per ongeluk Maddie in het oog had geslagen met zijn honkbalknuppel waardoor ze begon te gillen. In zijn paniek sleurde hij haar naar zijn huis, waar hij haar opnieuw sloeg en haar vervolgens elf keer doorstak. Zijn verhaal kon een jury in Florida niet overtuigen, die hem veroordeelde voor de eerstelijnsmoord. Zijn moeder doet nog steeds een beroep op zijn veroordeling op basis van het feit dat hij een volwassen straf kreeg voor zijn misdaad.

7. Willie Bosket

Willie Bosket, geboren op 9 december 1962, is een veroordeelde moordenaar, wiens misdaden, gepleegd terwijl hij nog een minderjarige was, hebben geleid tot een verandering in de staatswet van New York, zodat jongeren tot dertien jaar in een rechtbank voor volwassenen konden worden berecht voor moord en zou dezelfde straffen tegenkomen. Op 19 maart 1978 schoot Willie Bosket, toen vijftien jaar oud, de dode Noel Perez neer in de metro van New York tijdens een poging om wat geld en een horloge te stelen. Acht dagen later schoot Bosket een andere man, Moises Perez (geen relatie met zijn eerste slachtoffer) in een andere mislukte overvalpoging. Bosket werd berecht en veroordeeld voor de moorden in het hof van de familie New York City, waar hij werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf (het maximum voor een minderjarige). De korte lengte van de straf van Bosket veroorzaakte een publieke verontwaardiging en leidde de wetgevende macht van de New Yorkse staat tot het passeren van de Jeugddelictantwet van 1978. Onder deze wet konden kinderen van dertien jaar oud in een rechtbank voor volwassenen worden berecht voor misdaden zoals moord , en ontvang dezelfde straffen als volwassenen. New York was de eerste staat die een wet van deze aard uitvaardigde; veel andere wetgevers hebben het voorbeeld gevolgd. Bosket werd uiteindelijk vrijgelaten uit de gevangenis, maar is vervolgens veroordeeld voor een aantal andere misdrijven, waarvoor hij een aantal levenszinnen heeft gekregen. Hij zit momenteel in het gevangenissysteem in New York, in eenzame opsluiting.

6. Laurie Tackett

Op de ochtend van zaterdag 11 januari 1992 besloten de in Indiana woonachtige Donn Foley en zijn broer Ralph om een ​​kwartel te jagen in een nabijgelegen bos in Jefferson County. Slechts een mijl in hun reis, toen Donn Lemon Road opreed, zag Ralph een vreemd object op slechts een paar meter van de weg in een kaal stuk sojabonen. Opeens leek het hen dat het een lichaam kon zijn, maar de vorm was zo zwaar verbrand en getekend dat het een pop voor hen leek te zijn. Bij nader onderzoek werd het pijnlijk duidelijk dat het geen pop was. Na onderzoek bleek het het lichaam van Shanda Sharer te zijn die later het slachtoffer zou worden van een jaloerse lesbische liefdesdriehoek. Haar lichaam was voorafgaand aan de moord door de brand geslagen en gestoken met de dood als gevolg van het branden. Laurie Tackett was uiteindelijk betrokken samen met Toni Lawrence en Hope Rippey.
Mary Laurine (Laurie) Tackett werd geboren op 5 oktober 1974 in Madison, Indiana. Haar moeder was een fundamentalistische pinkster-christen en haar vader was een fabrieksarbeider met twee misdrijfovertuigingen en gevangenistaken in de jaren zestig.Tackett beweerde dat ze minstens twee keer als kind werd lastiggevallen, op de leeftijd van vijf en twaalf.

5. Brenda Anne Spencer

Op maandag 29 januari 1979 gebruikte de 16-jarige Brenda Ann Spencer een geweer om acht kinderen en één politieagent op de basisschool van Cleveland in San Diego te verwonden en om directeur Burton Wragg en bewaker Mike Suchar te vermoorden. De school was aan de overkant van haar huis. Ze gebruikte het geweer dat ze onlangs door haar vader voor Kerstmis had gekregen. Toen het zes uur durende incident eindigde en de mooie tiener werd gevraagd waarom ze de misdaad had begaan, haalde ze haar schouders op en antwoordde: "Ik hou niet van maandagen. Dit maakt de dag vrolijker. "Ze zei ook:" Ik had er geen reden voor en het was gewoon heel leuk. "" Het was net als het fotograferen van eenden in een vijver. "En" [De kinderen] zagen eruit als een kudde koeien staan ​​rond; het was echt makkelijk om te plukken. "Haar gebrek aan spijt en onvermogen om haar gedane acties serieus te verklaren, inspireerde het lied" I Do not Like Mondays "van The Boomtown Rats, geschreven door de socialistische muzikant Bob Geldof. Haar citaat "I like not maandagen" staat ook geschreven op een muur in de film, The Breakfast Club.

4. Jon Venables en Robert Thompson

Jon Venables en Robert Thompson (beiden 10 jaar oud) hadden de hele dag dingen gestolen in het winkelcentrum - snoep, een trollenpop, wat batterijen, een blikje blauwe verf en andere incidentele dingen. Waarom besloten ze de 2-jarige James Bulger te stelen? Was het een plot of een plotse, overweldigende dwang? Zodra ze hem hadden, wisten ze niet wat ze met hem moesten doen. Ze hadden hem gemakkelijk kunnen weggooien, hem alleen achterlatend op de stoep door een winkel waar iemand de huilende baby zou ontdekken. Maar Jon en Robert, net als kinderen die liever hun eigen bezittingen vernietigen dan ze aan een ander geven, vermoordden de kleine jongen. James 'ouders zouden hun baby nooit meer zien leven. De videocamera's in het winkelcentrum vingen verschillende afbeeldingen van James Bulger in de handen van zijn moordenaars, bevroren in de tijd. Hij zou een lange, doelloze wandeling maken, wreed langs de weg gemarteld. James werd senselessly doodgeslagen door zijn tien-jaar-oude ontvoerders, die harteloos hem op de spoorwegsporen verlaten.

3. Jesse Pomeroy

Jesse Pomeroy was 14 toen hij in 1874 werd gearresteerd voor de gruwelijke moord op een vierjarig jongetje. Hij kreeg snel het label "The Boston Boy Fiend." Zijn vreselijke tocht was drie jaar eerder begonnen met de seksuele marteling van zeven andere jongens. Voor die misdaden werd Pomeroy veroordeeld tot een hervormingsschool voor kinderen, maar werd vroeg vrijgelaten. Niet lang daarna verminkte en vermoordde hij een tienjarig meisje dat in de winkel van zijn moeder kwam. Een maand later ontvoerde hij de 4-jarige Horace Mullen, nam hem mee naar een moeras buiten de stad en sneed hem zo woest in de richting van een mes dat hij hem bijna onthoofdde. Vanwege zijn vreemde verschijning (hij had een melkwit oog) en zijn eerdere afschuwelijke gedrag, werd hij verdacht. Toen hem het lichaam werd getoond en vroeg of hij het had gedaan, antwoordde hij met een nonchalant: "Ik veronderstel dat ik het gedaan heb." Toen werd het meisje gevonden begraven in de kelder van zijn moeder en hij bekende ook die moord. Hij werd veroordeeld en ter dood veroordeeld. Na een publieke verontwaardiging tegen het ter dood veroordelen van kinderen, werd zijn vonnis omgezet in veertig jaar eenzame opsluiting.

2. Mary Bell

Mary Bell werd veroordeeld voor het wurgen van een jonge jongen, Martin Brown, op 25 mei 1968, de dag vóór haar 11e verjaardag. Ze was, voor zover bekend, alleen bij deze gelegenheid. Op 31 juli 1968 namen Maria en haar vriend (Norma Bell - geen relatie met Maria) deel aan de dood, wederom door wurging, van de driejarige Brian Howe. Politierapporten concludeerden dat Mary Bell was teruggegaan nadat hij hem had gedood om een ​​"N" in zijn maag te snijden met een scheermes, dit werd vervolgens veranderd met hetzelfde scheermes, maar met een andere hand naar een "M". Mary Bell gebruikte ook een schaar om stukjes van Brian Howe's haar en een deel van zijn geslachtsdelen af ​​te knippen. Omdat de meisjes zo jong waren en hun getuigenissen elkaar tegenspraken, is het nooit helemaal duidelijk wat er precies gebeurde. De dood van Martin Brown werd aanvankelijk als een ongeluk beschouwd, omdat er geen sprake was van vals spel. Uiteindelijk was zijn dood verbonden met de moord op Brian Howe en in augustus werden de twee meisjes beschuldigd van twee doodslag. Mary werd in 1980 vrijgelaten toen de rechtbank anonimiteit opdroeg. In 2003 hebben de rechtbanken haar en haar dochter voor het leven anonimiteit verleend.

1. School Shootings

De opkomst van schietpartijen op scholen is de afgelopen 15 jaar enorm geweest en ze laten nog steeds veel mensen zich uiteindelijk afvragen waarom? De meeste betrokken kinderen waren op de een of andere manier belachelijk gemaakt door niet alleen schoolmaten, maar ook familieleden thuis. Deze moordlustige kinderen verwierven in de meeste gevallen wapens van groot kaliber; in andere landen werden messen, handpistolen en dergelijke echter naar hun scholen gebracht en net zo effectief gebruikt. Docenten, faculteiten en studenten verliezen hun leven elke keer dat dit gebeurt. Hier zijn slechts enkele van de incidenten:

24 maart 1998 - Andrew Golden (11) en Mitchell Johnson (13) hebben 15 mensen neergeschoten in de Westside Middle School Playground.
20 april 1999 - Eric Harris (18) en Dylan Klebold (17) Columbine High School - 13 doden, 25 gewonden.
15 november 1995 - Jamie Rouse (17) Richland School Tennessee - 4 gewonden, 2 doden
2 februari 1996 - Barry Loukaitis (14) Moses Lake, Washington School - 3 doden, 2 gewonden
21 mei 1998 - Kipland Kinkle (14) Springfield Oregon - 3 doden inclusief ouders, 8 gewonden

Deze lijst is slechts het topje van de steeds groter wordende ijsberg.