Top 10 Geschonden Captains die het schip hebben verlaten

Volgens de overlevering is de kapitein in de ongelukkige gebeurtenis van een scheepsramp de laatste die vertrekt, of niet met het schip naar beneden gaat. Op welk punt, echter, trotseert hun overlevingsinstinct een impliciete gewoonte die, hoe eerbaar ook, zelden goed eindigt? De volgende tien kapiteins braken van de traditie, waardoor niet alleen hun reputatie voor altijd werd aangetast, maar talloze passagiers om voor zichzelf te zorgen te midden van meedogenloze, dodelijke wateren.

10De Birkenhead-boor

In juli 1852 zonk de HMS Birkenhead voor de kust van Zuid-Afrika en doodde honderden Britse soldaten uit het 78e Highlanders-regiment. Na het botsen met een onder water staande obstructie zorgden de mannen aan boord ervoor dat alle vrouwen en kinderen als eersten in de drie beschikbare reddingsboten werden geplaatst. Hoewel alle mannen omkwamen, werd de maritieme filosofie van 'vrouwen en kinderen eerst' geboren.

Helaas voor de passagiers aan boord van de SS Jeddah, hield hun kapitein, Joseph Clark, zich niet aan de nobele "Birkenhead Drill." Na het ontmoeten van niet aflatend, turbulent weer, hebben Capt. Clark en zijn bemanning bijna 1.000 passagiers achtergelaten voor zichzelf aan boord van de verdoemden vaartuig. Nadat de mannen dagen later werden gered, rapporteerde Clark aan de autoriteiten dat het schip tot zinken was gebracht. Zonder medeweten van Clark bleef de Jeddah drijven en werd uiteindelijk door een ander schip naar de haven gesleept.

Clark werd vervolgens voor het gerecht gebracht, waar hij schuldig werd bevonden aan grove misdragingen die de dood van 21 mensen veroorzaakten. Uiteindelijk kreeg hij als enige repercussie de schorsing van zijn mastercertificaat voor drie jaar.

9Captain Coward

Door de internationale media "Captain Coward" genoemd, beweerde Francesco Schettino dat hij niets meer was dan een "eenzame zondebok" voor een cruiseschipramp die het leven kostte van 32 mensen. Verschillende ooggetuigenverslagen duiden erop dat Schettino al een tijdje naar een vrouwelijke kennis had gedanst voordat hij de Costa Concordia in rotsen van de Toscaanse kust neerstortte. Onmiddellijk na de botsing begon het schip te overstromen. Als een echte heer koos Schettino ervoor om het schip te verlaten en liet de meerderheid van zijn bemanning en passagiers aan boord.

Schettino voerde aan dat defecte elektriciteit door het hele schip de hoofdschuld was van het ongeval, waardoor liften vast kwamen te zitten en mensen door donkere verlichting in donkere gaten vielen. Niettemin werd hij door aanklagers een "idioot" genoemd, die de voormalige kapitein uitschold voor zijn laffe daden aan boord van de cruiseschip. Na een tumultueuze proefperiode van 19 maanden werd Schettino schuldig bevonden aan doodslag en veroordeeld tot 16 jaar gevangenisstraf plus gerechtskosten.

8 "Ze kunnen blijven"

"Wanneer ik een verlaten schip bestel, maakt het niet uit hoe laat ik vertrek. Verlaten is voor iedereen. Als sommige mensen graag blijven, kunnen ze blijven. "Dergelijke hardvochtige woorden werden gesproken door Yiannis Avranas, kapitein van de Griekse luxeboot Oceanos, die in 1991 voor de kust van Zuid-Afrika zonk. Avranas werd beschuldigd van wangedrag nadat was ontdekt dat hij en talloze bemanningsleden verlieten het schip terwijl de passagiers achter bleven. Gezien het feit dat de officieren van het schip allemaal waren gevlucht in de weinige beschikbare reddingsboten, nam het ingehuurde entertainment van het schip de reddingsinspanningen over.

In een van de grootste operaties ooit uitgevoerd uit de "Wild Coast" van Zuid-Afrika, werden alle passagiers en bemanning gered. Desondanks waren de passagiers woedend omdat Avranas het noodlottige schip "veel eerder dan alle anderen had verlaten" en hun leven in handen had van zangers, komieken en koks. Bovendien zou Avranas onnodige risico's hebben genomen door met het oude cruiseschip een grote storm tegemoet te gaan. Ongeacht het gedrag van Avranas, dat werd gezien als een grove schending van zijn primaire verantwoordelijkheid, werd de onteerde kapitein nooit gevangengezet.

7 Yangtze-rivier

In een van China's meest verschrikkelijke maritieme rampen overleefden slechts 14 mensen van de 456 passagiers aan boord van de Eastern Oriental Star. De reddingsmissie voor het gekapseisde schip op de Yangtze-rivier werd al snel een zoektocht en een herstel voor hen die waren omgekomen.

De meerderheid van de passagiers bestond uit de ouderen die deel uitmaakten van een reisgezelschap, naast gezinnen met kleine kinderen. Naar verluidt maakte de kapitein van het schip, Zhang Shunwen, een scherpe koerswijziging in de momenten voorafgaand aan het kapseizen van het schip. Twee uur na het feit werd kapitein Shunwen levend uit de rivier getrokken en onmiddellijk in hechtenis genomen.

Onderzoekers vroegen de kapitein waarom hij ervoor koos om zijn schip in een naderende storm te laten varen, in tegenstelling tot verankering voor een veilige maatregel. De integriteit van het schip werd ook onderzocht, en werd al eerder aangehaald vanwege veiligheidsovertredingen. Uiteindelijk werd niemand veroordeeld voor enig vergrijp, hoewel velen zich afvroegen hoe Shunwen zo fortuinlijk kon zijn dat hij het had overleefd.

6Stranded in the Water

In 1965 zeilde de Bahama Star twaalf mijl achter het SS Yarmouth Castle toen Captain Brown rook en vuur opving uit het verre schip. Brown beval op volle kracht vooruit, in een poging om degenen die gestrand waren aan boord van de Yarmouth te redden, alleen om de laffe kapitein van het schip, Byron Voutsinas, veilig te laten dobberen in een reddingsboot. Terwijl hulpeloze, achtergebleven passagiers overboord sprongen, gaf een woedende Brown scheldwoorden aan Voutsinas en beval hem terug te gaan naar zijn ontstoken schip om te helpen bij de evacuatie.

Passagiers die in het water waren achtergebleven, meldden hun schok toen ze zagen dat hun vertrouwde kapitein onbeschaamd zichzelf redde, een claim die Voutsinas keihard ontkende. Afgezien van het feit dat de kapitein commandantaken had opgezegd, werd het aantal doden door verschillende onnodige fouten verergerd.

Reddingsboten werden halfvol gelanceerd, met alleen bemanningsleden aan boord, te midden van een massa passagiers die hulpeloos om reddingsvesten smeekten. Degenen die ervoor kozen aan boord te blijven, haastten zich door doorgangen die waren overspoeld door zwartgerookte lichamen en leden van gevechtsstuurders die graag zichzelf wilden redden. Uiteindelijk heeft de fatale zeebrand het leven gekost van 90 passagiers.

5 "Wilde u dat ik verdrong?"

Wat een routinereis van Noorwegen naar Denemarken moest zijn, werd een van Europa's ergste ferryrampen nadat een brandstichter de Scandinavian Star op een late avond in vuur en vlam had gezet. Toen het vuur uit de hand liep, sliepen de meeste passagiers in hun hutten in diepe slaap zonder zich bewust te zijn van hun naderende ondergang.

Zij die het geluk hadden om aan de rook van hun kamers te ontsnappen, bleven met stomheid geslagen en machteloos, peinzend over hoe levensvesten te verwerven, laat staan, het zinkende inferno te overleven. De slecht opgeleide bemanning, van wie velen geen gemeenschappelijke taal konden spreken, voegde alleen maar de verwarring en paniek toe aan boord van het brandende vat met defecte brandalarmen, rookmelders en brandblussers. Alleen het toevoegen aan de chaos was de afwezigheid van de kapitein die schip sprong lang voor een van de passagiers. Toen hem werd gevraagd zijn redenering voor het verlaten van hulpeloze vrouwen en kinderen, antwoordde kapitein Hugo Larsen: "Wilde u dat ik verdronk?"

Kapitein Hugo werd vervolgens berecht door een Deense rechtbank, waar hij schuldig bevonden werd verantwoordelijk te zijn voor onvoldoende beveiliging aan boord van de Scandinavische ster die het leven kostte van 158 passagiers. Hugo werd veroordeeld tot 60 dagen gevangenisstraf, terwijl twee van zijn bemanning, een Deense scheepseigenaar en de rederijdirecteur, beiden 40 dagen vonnissen ontvingen.

4Doomed Field Trip

De 68-jarige Lee Joon-seok, de kapitein van een Zuid-Koreaanse veerboot die kapseisde, stond terecht voor grove nalatigheid die het leven kostte van bijna 300 schoolkinderen. Verschillende andere bemanningsleden kregen straffen variërend van vijf tot twintig jaar, terwijl de hoofdingenieur van het schip werd veroordeeld tot 30 jaar nadat hij was veroordeeld voor moord.

Ondanks het feit dat de openbare aanklagers onvermurwbaar de doodstraf zochten, werd Joon-seok veroordeeld tot 36 jaar gevangenisstraf. Die straf zou echter binnenkort worden uitgebreid naar het leven in de gevangenis, omdat het Gwangju High Court een extra aanklacht wegens moord zou toevoegen. De uitspraak van de rechtbank had heel goed kunnen worden beïnvloed door de harde kritiek van de families van slachtoffers op een vonnis dat ze te mild vonden. Volgens overlevenden kregen de slachtoffers herhaaldelijk bevel om aan boord van het zinkende schip te blijven, terwijl de kapitein veilig wegreed in een reddingsboot.

3Collateral Damage

Na het transporteren van de atoombom die Hiroshima zou nivelleren, werd de USS Indianapolis op 30 juni 1945 getroffen door een Japanse torpedo. Binnen 12 minuten liet het schip bijna 900 soldaten achter in de vlammende olievlek van de met haaien aangetaste wateren. Redding arriveerde vier dagen later, op dat moment werden slechts 316 mannen levend gevonden.

Na een publieke verontwaardiging over het enorme verlies aan mensenlevens, werd kapitein Charles Butler McVay III voor de krijgsraad gezet omdat hij het schip niet tijdig opzegde, en zijn schip riskeerde door niet te zigzaggen. McVay werd uiteindelijk schuldig bevonden, omdat hij er niet in slaagde 'alle noodzakelijke maatregelen' te nemen om de veiligheid van zijn schip en bemanning te verzekeren, een uitspraak die velen zagen was juridisch correct, maar onrechtvaardig. Er werd gespeculeerd dat McVay's gunstige overleving tot zijn veroordeling leidde, gezien het feit dat hij niet met het schip naar beneden ging. Zulke schande zou hem de rest van zijn leven volgen, één waarin hij koos om in 1966 met een kogel naar het hoofd te eindigen.

2Murder, zelfmoord, kannibalisme

In juli 1814 was het Franse fregat Medusa op weg naar Senegal met 400 passagiers aan boord toen het schip plotseling in een rif neerstortte net voor de Afrikaanse kust. Kort daarna ging de kapitein, samen met politici en officieren, aan boord van de enige vijf reddingsboten aan boord en liet de rest van de passagiers geen andere keus dan zich op een geïmproviseerd vlot te storten. Helaas werd het touw dat het vlot aan een reddingsboot vastmaakte, opzettelijk door een officier gesneden in wat is beschreven als een daad van 'laffe evacuatie'.

Gedurende de volgende 12 dagen dreef het vlot doelloos met noodlijdende passagiers die leden aan episoden van menselijke waanzin met moord, zelfmoord, hongersnood en kannibalisme. Bij hun redding door een Franse voering hadden slechts 15 van de oorspronkelijke 147 vlot passagiers overleefd. Kapitein Hugues Duroy de Chaumareys werd voor de rechter gebracht en uiteindelijk veroordeeld tijdens een krijgsraad. Helaas kregen de overlevenden en de families van hen die omkwamen geen recht, gezien het feit dat kapitein de Chaumareys slechts een "lichte straf" kreeg.

1Merder op zee

In 1961 huurde Arthur Duperrault een jacht op de Bahama's in voor een verblijf van een week met zijn vrouw en drie jonge kinderen. De kapitein van het jacht, Julian Harvey, koos er ook voor om zijn nieuwe vrouw mee te nemen voor de reis.

Zonder medeweten van Duperrault had Harvey een verzekering afgesloten voor zijn bruid met de bedoeling haar op zee te vermoorden. Zijn plannen raakten echter ontrafeld nadat ze een gevecht had opgezet dat de aandacht trok van de familie Duperrault. Toen de 11-jarige Terry Jo zich in haar hut verstopte, echode het geschreeuw van haar dierbaren die vermoord werden door het dek. Na het zinken van het jacht, ontsnapte de meedogenloze kapitein op een rubberboot, maar werd de volgende ochtend gered.

Rond dezelfde tijd vertelde Harvey de autoriteiten een wild verhaal over hoe het schip in brand vloog en zonk, Terry Jo werd gered door een Grieks vrachtschip nadat hij vier dagen vasthield aan een vlotter.

Minder dan 24 uur nadat Terry Jo uit het water was getrokken, sneed Julian Harvey zijn armen, polsen en keel in een motelkamer in Miami.