10 angstaanjagende feiten van de Honolulu Strangler
Wanneer men denkt aan seriemoordenaars, denkt men vaak aan duisternis. De met gas verlichte en doorregen straten van Whitechapel in 1888, de grijze dagen van Ted Bundy's Pacific Northwest, of de industriële mistroostigheid van Chicago tijdens het bewind van H.H. Holmes komen allemaal voor de geest.
Hawaii, Amerika's paradijs op het eiland, is het tegenovergestelde van somber. Honolulu is een metropool uit de Stille Oceaan die elk jaar miljoenen toeristen herbergt, van wie de meesten luie dagen willen doorbrengen onder de grenzeloze zonneschijn. Deze toeristen denken niet aan gevaar of menselijke roofdieren terwijl ze genieten van gemixte drankjes of surfen op de golven op Waikiki Beach.
Tussen 1985 en 1986 bereikte de ware duisternis Honolulu. In die jaren nam Hawaii's eerste bekende seriemoordenaar, de Honolulu Strangler, vijf levens. De zaak blijft tot op de dag van vandaag onopgelost en is misschien wel de zwartste in de geschiedenis van Honolulu.
10 De moord op Vicki Gail Purdy
Het eerste geregistreerde slachtoffer van de Honolulu Strangler (ook bekend als de Honolulu Rapist) was de 25-jarige Vicki Gail Purdy. In alle opzichten was Purdy een prachtige blondine die samen met haar man, Gary Purdy, in Miliani woonde. Gary was gestationeerd in Hawaï als helikopterpiloot voor het Amerikaanse leger. Wat Vicki betreft, werkte ze in de Wahiawa Video Rental-winkel. Hoewel klein en klein, vertelden de vrienden van Gary en Vicki de politie allemaal dat Vicki een gemene stomp had ingepakt.
Vicki kwam uit North Carolina en was heel eigenwijs. Honolulu-detectives ontdekten dat Vicki bekend was om met haar vrienden naar nachtclubs te gaan zonder het gezelschap van Gary. In de nacht van haar moord (een woensdag) verwachtte Gary dat zijn vrouw vóór 21.00 uur thuis zou komen na het dansen in een nachtclub in Waikiki. Toen Vicki die avond niet thuiskwam, riep Gary meedogenloos zijn vrouw. De volgende dag vond Gary de auto van Vicki op de parkeerplaats van het Shorebird Hotel. Een lokale taxichauffeur vertelde de politie dat hij Vicki ergens rond middernacht bij het hotel had afgezet.
Vicki's lichaam werd gevonden op de ochtend van 30 mei 1985. Het lijk bevond zich op een dijk nabij de Keehi-lagune. Vicki's moordenaar had haar handen achter haar rug gebonden, haar verkracht en haar daarna gewurgd.
9 Video Store-verbinding?
Een van de eerste invalshoeken van onderzoekers over de moord op Vicki Gail Purdy was de Wahiawa Video Rental-winkel. Gary Purdy had lang bezwaar gemaakt tegen de werkplek van zijn vrouw, want de videotheek stond er om bekend pornografische films te verkopen. Gezien de seksuele aard van de misdaad vermoedden rechercheurs van Honolulu dat misschien een pornohobbelige klant van Wahiawa Video Rental Vicki had gestalkt en aangevallen.
Het was niet te ontkennen dat Wahiawa Video Rental een slechte reputatie had. De winkel had in het verleden al dodelijk geweld gezien. In december 1984 werden twee vrouwen - een werknemer en de mede-eigenaar van de winkel - doodgestoken. Die gruwelijke zaak was echter nooit verbonden met de moord op Vicki Purdy.
8 De moord op Regina Sakamoto
Foto credit: Honolulu Star-adverteerderHet volgende slachtoffer van de Honolulu Strangler was een middelbare scholier, de 17-jarige Regina Sakamoto. Sakamoto werd voor het laatst gehoord op 14 januari 1986 om ongeveer 19:15 uur. Tijdens een korte telefonische conservering met haar vriend, zei Regina dat ze te laat zou zijn en haar gebruikelijke bus niet zou halen.
Regina wordt een maand als vermist beschouwd. Toen, in februari 1986, werd het lijk van Regina gevonden in de buurt van de Keehi-lagune. Onderzoekers ontdekten dat Regina net als Vicki Purdy was verkracht en gewurgd. Net als Purdy had Regina's moordenaar haar handen achter haar rug gebonden.
Regina was klein en petite zoals Vicki, hoewel de Regina van 150 centimeter (4'11 ") en 48 kilo (105 pound) merkbaar korter en dunner was dan Vicki. Regina was ook een transplantatie uit Hawaii die in Kansas was geboren. Regina's Japanse achternaam kwam van haar stiefvader, militair militair Maurice Sakamoto. Regina was in alle opzichten een verlegen en stil meisje dat van plan was in de herfst naar de universiteit in Hawaii te gaan.
7 Een seriemoordenaar op hun handen
De ontdekking van het lijk van Regina Sakamoto overtuigde de rechercheurs in Honolulu ervan dat hun stad het huis was van een niet-geïdentificeerde seriemoordenaar. Allereerst waren de eerste twee slachtoffers van de moordenaar verkracht en gewurgd. Ten tweede had de moordenaar de handen gebonden van zowel Purdy als Sakamoto, en in beide gevallen waren de vrouwen gestorven met hun handen achter hun rug.
Er was ook het belang van de Keehi-lagune. Oahu bewoners en toeristen kennen de lagune als onderdeel van een stedelijk strandpark. De lagune heeft gemakkelijke toegang tot de Stille Oceaan en is hier en daar bezaaid met kleine eilandjes. Dit was de favoriete stortplaats van de moordenaar, en in het geval van Honolulu in de jaren tachtig was het Keehi Lagoon Park ongeveer net zo afgelegen als het kreeg.
6 The Murder Of Denise Hughes
Foto credit: Honolulu Star-adverteerderTwee weken nadat Regina Sakamoto was verdwenen, kwam de 21-jarige Denise Hughes, geboren in de staat Washington, niet opdagen voor haar baan als secretaresse bij een telefoonbedrijf. Net als Regina gebruikte Denise het bussysteem van Honolulu om zich te verplaatsen, en waarschijnlijk heeft Denise haar moordenaar ontmoet in een van die bussen.
Drie vissers vonden uiteindelijk het lijk van Hughes op 1 februari 1986. In plaats van de Keehi-lagune had de moordenaar van Hughes haar lichaam in de buurt van de Moanaluastroom achtergelaten. Dit was niet de enige verandering in de modus operandi van de moordenaar. De drie jonge vissers vonden in eerste instantie het lichaam van Hughes gewikkeld in een blauw zeildoek. Hoewel het lichaam van Hughes slecht ontbond tegen de tijd dat het werd gevonden, onderkenden onderzoekers van moord snel het feit dat haar handen vóór de dood waren gebonden en dat ze was gewurgd.
5 Er is een task force geformeerd
Na de ontdekking van het lijk van Hughes besloot de Honolulu Police Department, toen geleid door majoor Chester Hughes (geen familie van Denise Hughes), om een serie seriemoordenaars op te richten onder de paraplu van de Criminal Investigative Division van de afdeling.
De Task Force was onmiddellijk ontzet tegen enorme verwachtingen. Tegen 1986 was Oahu het centrum van een boom van telecommunicatie die duizenden migrantenarbeiders had aangetrokken. Hawaï was ook de thuisbasis van een enorme militaire bevolking, met installaties van het leger, de marine en het korps Mariniers overal. Tussen 1985 en 1986 bezochten ook 10,5 miljoen mensen Hawaii als toerist. De moordenaar kan afkomstig zijn van een van deze populaties.
De HPD is erin geslaagd om in deze periode een profiel van de Honolulu Strangler te maken. Volgens het profiel was de moordenaar een opportunist die vrouwen aanviel die kwetsbare plekken zoals bushaltes bezochten. De moordenaar heeft zijn slachtoffers niet besluipen voordat hij hen vermoordde, en gezien de locatie van de stortplaatsen was de theorie dat hij ergens in de buurt van Waipahu of Sand Island woonde.
4 De moord op Louise Medeiros
Foto credit: Honolulu Star-adverteerderLouise Medeiros was slechts 25 toen ze werd vermoord door de Honolulu Strangler. Op 26 maart 1986 ging Medeiros aan boord van een rode ogen vlucht naar Oahu. Vanaf daar vertelde Medeiros haar familie dat ze van plan was om een bus naar Waipahu te nemen om hen te ontmoeten na de tragische dood van hun moeder. Medeiros werd voor het laatst levend gezien toen hij het vliegtuig verliet nadat het in Honolulu was geland.
Het lichaam van Medeiros werd op 2 april door bouwvakkers bij de Waikele-stroom gevonden. Net als de andere vier slachtoffers, werd Medeiros gedeeltelijk gekleed aangetroffen. (De moordenaar verwijderde altijd de broek en onderkleding en liet zijn slachtoffers naakt vanaf de taille achter.) Ze had ook haar handen achter haar rug gebonden. Medeiros was seksueel aangerand en gewurgd.
Om de moordenaar te vangen, begon de HPD hun vrouwelijke officieren undercover te sturen naar de Honolulu International Airport en naar Keehi Lagoon. Inmiddels was het duidelijk dat de moordenaar de voorkeur gaf aan slachtoffers van buiten de stad of mensen met beperkte connecties naar Hawaï.
3 De moord op Linda Pesce
Foto credit: Honolulu Star-adverteerderRegina Sakamoto was het jongste slachtoffer van de Honolulu Strangler. Het laatst bekende slachtoffer van de moordenaar, Linda Pesce, was zijn oudste. Pesce stierf op 36-jarige leeftijd. De laatste persoon die Pesce in leven zag, was haar kamergenoot, die de politie vertelde dat Pesce op 29 april 1986 de deur was uitgezet. De volgende ochtend kreeg deze kamergenoot te horen dat Pesce niet had kunnen laten zien voor werk en dat haar auto bij een viaduct geparkeerd stond op Route 92-Interstate H-1. Het was op dit punt dat Pesce als vermist werd opgegeven.
De zaak kreeg een vreemde wending toen een niet-geïdentificeerde blanke man, 43 jaar oud, de politie vertelde dat een psychisch (ook niet bij naam genoemd) hem had verteld dat Pesce's lichaam zich op Sand Island bevond. Op 3 mei nam de man onderzoekers mee naar een plek op het eiland. Pesce's lichaam was er niet, maar het werd later elders op Sand Island ontdekt. Pesce was gewurgd en de politie vond haar naakt en met haar handen achter haar rug gebonden.
2 De eerste verdachte
Na Pesce's moord begon de 27-man HPD-taskforce wegversperringen in de hele stad op te zetten. Het doel van deze wegversperringen was om burgers te stoppen en vragen te stellen over de moorden. Een van de mensen die op een wegversperring werden ondervraagd, zei dat ze een blanke of gemengd rasman zagen die in Pesces auto reed.
Op 9 mei hebben Honolulu-officieren hun eerste arrestatie gepleegd. Ze sloegen handboeien om de naamloze informant die hen naar het lijk van Pesce had geleid. De vriendin van de verdachte vertelde vervolgens aan de politie dat de man een 'gladde prater' was die belangstelling had voor seksuele slavernij. De ex-vrouw zei dat de verdachte vaak seks met haar had nadat ze haar handen achter haar rug had gebonden.
Andere feiten maakten van deze man een levensvatbare verdachte. De ex-vrouw van de verdachte zei bijvoorbeeld dat elke moord samenviel met een huiselijk geschil tussen het echtpaar. Tijdens deze gevechten verliet de verdachte vaak het huis en kwam pas de volgende ochtend of in de vroege ochtenduren weer thuis. De verdachte werkte ook als monteur in de buurt van Lagoon Drive en woonde op Ewa Beach. Verbazingwekkend genoeg werd deze man door Honolulu-detectives laten gaan, zelfs nadat hij niet geslaagd was voor een polygraaf-onderzoek.
1 Nieuwe verdachte
Twee maanden na de arrestatie van 9 mei kwam een onbekende vrouw naar voren en vertelde de politie dat ze Pesce met haar moordenaar had gezien in de nacht van 29 april. Toen deze man werd binnengebracht en voor een politieopstelling stond, koos de ooggetuige hem met succes uit . Uiteindelijk weigerde ze echter om mee te werken omdat ze de politie vertelde dat de man haar ook op 29 april had gezien.
In mei 2018, de tv-show Moord doorbreken reviseerde de Honolulu Strangler-zaak en noemde een nieuwe verdachte: Howard Gay. Nou, de term 'nieuw' is een strekking - Gay is de man die in 1986 de politie naar Pesce's lichaam leidde. In de aflevering gaf voormalig officier van justitie Peter Carlisle bijna toe dat Gay de moordenaar was. Volgens Carlisle had de politie onvoldoende bewijs tegen Gay en had de HPD in 1986 toegang tot DNA-testen, waarna Gay gemakkelijk veroordeeld kon worden.
De onderzoekers van de show suggereerden ook dat de Honolulu Strangler misschien ook de 19-jarige Lisa Au in 1982 heeft gedood. Au werd voor het laatst levend gezien net na middernacht op 21 januari 1982. Haar auto werd later gevonden in de buurt van Kapaa Quarry Road. Tien dagen later, op 31 januari 1982, vond een jogger Au's naakt, ontbindend lichaam op Tantalus Lookout in Waikiki. De politie heeft Au's doodsoorzaak nooit officieel kunnen noemen.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont.Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.