Delen:
10 slaapwandelaars die misdaden hebben gepleegd
Veel mensen doen rare dingen in hun slaap. Sommige mensen maken kunst, sommigen koken en sommigen overtreden de wet. Nee, we hebben het niet over de rare dingen waar mensen van dromen. We hebben het over slaapwandelaars.
Deze mensen hebben geen controle over hun acties en de meeste wetsovertreders hebben geen herinnering aan hun misdaden. Als ze wakker worden, beseffen ze dat ze vreselijke dingen hebben gedaan.
10 Joseph Mitchell
Joseph Mitchell stond onder een enorme druk. Hij was een tijdje werkloos en onbetaalde rekeningen stapelden zich op. De stress beïnvloedde zijn slaap, en Joseph sliep slechts een uur per nacht. De stress en het gebrek aan slaap zorgden er ook voor dat Joseph naar de slaapwandeling ging.
Hij ging de kinderkamer in en stikte zijn vier jaar oude zoon, Blake, ter dood. Joseph liep naar zijn slapende dochter, de 13-jarige Lexi, en duwde haar hoofd in de matras. Hij hield haar naar beneden totdat ze stopte met bewegen.
Toen probeerde Joseph zijn andere zoon, 10-jarige Devon, te stikken. Maar Devon werd wakker en schreeuwde het uit. Zijn onderbewuste zuster ontwaakte bij het lawaai, en de broers en zussen slaagden erin om hun vader te bestrijden. Joseph vluchtte de kamer uit.
Lexi bracht haar broers naar haar moeder, die 911 draaide. De politie vond Joseph, die zichzelf in zijn kantoor had opgesloten. Hij had zichzelf drie keer gestoken in zijn nek en romp. Joseph werd naar een ziekenhuis gebracht waar hij de volgende ochtend wakker werd. Hij had geen herinnering aan de aanval.
Hoewel hij werd gearresteerd en beschuldigd van moord in de eerste graad en twee tellingen van een poging tot moord, werd Joseph niet schuldig bevonden.
9 Klimop Cogdon
Klimop Cogdon was dol op haar 19-jarige dochter, Patricia. Ivy was er kapot van toen ze hoorde dat Patricia overwoog een transportbestuurder te worden als het Koreaanse conflict Australië bereikte. (De Koreaanse oorlog was eerder dat jaar begonnen.) Ivy was bang dat haar dochter gewond zou raken door binnenvallende soldaten.
Ivy kon die nacht niet slapen - ze bleef zich zorgen maken om haar dochter. Voordat ze naar bed ging, zei Patricia tegen haar moeder: 'Mamma, wees niet zo stom om je zorgen te maken over oorlog. Het staat niet bij je voordeur. 'Ivy drong uiteindelijk in slaap.
Die nacht droomde ze dat haar huis een oorlogsgebied was. Ivy hoorde Patricia schreeuwen, dus pakte ze een bijl en rende de kamer van haar dochter in. Het zat vol met soldaten. Ivy sloeg hen met de bijl.
Patricia's lichaam werd de volgende ochtend ontdekt. Haar schedel was ingeslagen. Een bebloede bijl lag naast haar bed. De politie interviewde Ivy en ze beschuldigden haar van de moord op haar dochter. Meerdere artsen interviewden Ivy en verklaarden dat ze geloofden dat ze niet had geweten dat ze haar dochter vermoordde. De jury vond haar niet schuldig.
8 Brian Thomas
Brian Thomas en zijn vrouw van 40 jaar, Christine, gingen op vakantie in een RV. Het paar parkeerde hun voertuig op een camping. Ze werden echter al snel gestoord door het gekrijs van remmen en banden-boy racer-activiteit. Het echtpaar verplaatste hun camper naar een meer afgelegen locatie en ze gingen weer slapen.
Brian droomde dat een van de racers ingebroken had in hun camper. De man kroop het bed van de paren in en zette Brian in een hoofdsluis. Brian slaagde erin de man af te slaan.
Brian werd kort na de droom wakker. Hij keek over het bed en zag dat Christine niet ademde. Ze was gewurgd. Hij belde 999 en meldde haar dood. De politie stond sceptisch tegenover zijn verhaal en ze vroegen Brian om de moord op zijn vrouw.
Hij bracht 10 maanden door in de gevangenis en er werden meerdere testen op hem uitgevoerd. Twee slaapdeskundigen waren het erover eens dat hij zijn vrouw had gedood terwijl ze werd getroffen door een slaapstoornis. De juryleden vonden Brian niet schuldig, hoewel hem werd aangeraden om behandeling voor zijn toestand te zoeken.
7 Simon Fraser
Simon Fraser lag naast zijn vrouw in bed te slapen toen hij een wild beest door de vloer zag komen en in de wieg van zijn jonge zoon sprong. Fraser sprong op, greep het wilde beest en sloeg het tegen de muur.
Het geschreeuw van zijn vrouw maakte hem helemaal wakker. Fraser besefte dat hij zijn 18 maanden oude zoon had opgepakt en het kind had vermoord door zijn hoofd tegen de muur te slaan.
Fraser werd beschuldigd van moord. Hij zei tegen de rechtbank: "Ik ben schuldig in mijn slaap maar niet schuldig aan mijn zintuigen." Zijn familie getuigde van de gewelddadige aanvallen tijdens de slaap van Fraser. Op verschillende momenten had hij geprobeerd zijn zus te wurgen en zijn vader aan te vallen. Fraser had ook zichzelf verwond.
Hij werd onderzocht door doktoren, die het erover eens waren dat hij onbewust zijn kind had gedood. Fraser werd vrijgesproken. Hij moest echter beloven dat hij in een andere kamer dan andere familieleden zou gaan slapen.
6 Kenneth Ecott
Kenneth Ecott, 26, en zijn vrienden vierden de verjaardag van een vriend in een club. De groep zette het feest voort bij het huis van een vriend waar ze een fles wodka neerlegden. Velen van hen vielen in slaap op een opblaasbaar matras in de eetkamer.
Vroeg in de ochtend werd een 15-jarig meisje wakker met Ecott bovenop haar. Ze schreeuwde. Ecott stond op en liep langzaam naakt de tuin in.
Toen werd Ecott wakker in de tuin. Hij was nog steeds helemaal naakt en hij had geen idee hoe hij daar was geliquideerd. Ecott ging het huis binnen en werd snel gearresteerd door boze mensen die eisten te weten wat hij het snikkende meisje had aangedaan. Ecott wist niet hoe hij moest reageren en verliet net het huis.
Hij werd later die dag gearresteerd. Hij drong erop aan dat hij leed aan een slaapstoornis en had geen herinneringen aan het incident. De jury geloofde hem. Hij werd niet schuldig bevonden.
5 Joan Kiger
De vijftienjarige Joan Kiger sliep toen ze geweerschoten hoorde in haar huis. Ze greep twee van haar vaders revolvers en ging de gewapende mannen tegenhouden. Joan vuurde op de schimmige figuren die op haar opnamen.
Ze ontwaakte uit haar droom met een pistool in haar hand.Haar moeder, Jennie, snikte hysterisch. Joan had haar in de dij geschoten. Joan had ook haar zes jaar oude broer Jerry en haar vader Carl neergeschoten en gedood.
Joan reed met de auto van haar familie naar de buren om hulp te krijgen. Officieren arriveerden bij het huis van de Kigers en ze merkten dat het huis strak was opgesloten zonder aanwijzingen voor indringers. De politie arresteerde Joan. Ze werd als volwassene berecht en de officier van justitie zocht de doodstraf.
Tijdens haar proces beschuldigde de advocaat van Joan de dood van de Kigers op haar nachtelijke paniekaanvallen. Ze leed aan frequente, intense nachtmerries die echt leken. Juryleden konden geen ander motief vinden voor de moorden en vonden Joan niet schuldig.
4 Kenneth Parks
Kenneth Parks viel in een diepe slaap. Toen hij weer bij bewustzijn was, staarde hij naar het gezicht van zijn schoonmoeder en drupte er bloed uit zijn ernstig gehakte handen. Parken reden naar een nabijgelegen politiebureau en vertelden officieren: "Mijn God, ik heb net twee mensen gedood."
Vroeger waren Parks uit zijn bank opgestaan, zijn jas aangetrokken, zijn voordeur uitgelopen en in zijn auto geklommen. Vervolgens reed hij 24 kilometer (15 mijl) naar het huis van zijn schoonfamilie. Parks had zijn schoonmoeder, Barbara, met een autolaad geslagen en haar herhaaldelijk gestoken. Daarna richtte hij zijn aandacht op zijn schoonvader Denis. Parks verslikte zich en stak hem neer. Denis is er echter in geslaagd om de aanval te overleven.
Parken werden beschuldigd van moord op de eerste graad. Hij verbleef een paar jaar in de gevangenis voordat hij voor de rechter kwam. Terwijl hij gevangen zat, onderging hij een reeks slaaptests en psychologische onderzoeken die door veel specialisten werden uitgevoerd.
De tests bevestigden dat Parken perioden van ontwaken hadden uit diepe slaap en een sterke neiging tot slaapwandelen. De jury was van mening dat Parks zijn schoonfamilie niet bewust had geschaad en dat hij vrijgesproken was van alle aanklachten.
3 Esther Griggs
In 1859 sliep Esther Griggs in haar bed toen ze haar vijfjarige zoontje hoorde zeggen dat het huis in brand stond. Griggs begon te schreeuwen en smeekte iemand om haar kinderen te redden. Ze was bang dat ze zouden verbranden. Griggs pakte haar kind van 18 maanden oud en wierp haar uit het raam. De peuter brak door het glas en landde op de straat beneden.
Politieagenten hoorden Griggs geschreeuw en haastten zich naar het appartement van de jammerende vrouw. Griggs liet ze binnen. Ze bleef maar roepen: "Waar is mijn baby? Hebben ze het gepakt? 'Een politieman rende naar buiten en inspecteerde het kind. Het meisje werd naar een ziekenhuis gestuurd, waar ze later herstelde.
Griggs vertelde de politieagenten dat ze geen behoefte had om haar kinderen pijn te doen. Ze had alleen haar droom uitgespeeld. De politieagenten brachten Griggs naar het ziekenhuis en ze werd later in de gevangenis vastgehouden. De grote jury kwam samen om een aanklacht tegen mishandeling te overwegen. Ze besloten echter om Griggs niet in rekening te brengen en ze ging vrijuit.
2 Daniel Gudino
De dertienjarige Daniel Gudino had moeite met slapen. Hij was bang dat er een geest in zijn huis was. Daniel probeerde op de bank te slapen, maar twee schimmige figuren maakten hem bang voordat hij ging slapen.
Hij stapte uit de bank en greep het geweer van zijn vader. Daniel liep de kamer van zijn broer in en schoot driemaal een geest. Toen ging hij naar de keuken. Daniel werd wakker bij zijn moeder, Marina, terwijl ze huilde terwijl ze worstelde om de schaar in zijn handen.
Marina belde de politie, die Daniel arresteerde. Naast het aanvallen van zijn moeder had hij ook zijn negenjarige broer, Ulysses, neergeschoten en gedood. Een psychiater getuigde dat Daniel tijdens de beproeving slaapwandelde.
Hij werd echter schuldig bevonden aan first-degree poging tot moord en mishandeling. Juryleden konden geen beslissing nemen over de moordaanslag eerste graad. Daniel werd veroordeeld tot maximaal vijf jaar in een jeugdgevangenis.
1 Antonio Nieto
Antonio Nieto droomde dat hij werd aangevallen door struisvogels. Hij greep een bijl en een hamer en hij joeg de vogels achterna. Nieto slaagde erin aanzienlijke schade aan te richten met zijn wapens.
Tegen de tijd dat Nieto was ontwaakt, had hij zijn vrouw en schoonmoeder gedood. Hij had ook zijn beide kinderen aangevallen. Hij had zijn dochter meerdere keren geraakt met zijn wapens, hoewel ze de aanval overleefde. Nieto slaagde erin zijn zoon één keer te slaan voordat de man zijn 64-jarige vader overweldigde.
Nieto stond 70 jaar in de gevangenis voor de doden. Het werd echter duidelijk dat hij zijn familie niet bewust had gedood. De rechtbank veroordeelde Nieto tot 10 jaar in een psychiatrische instelling. Hij moest zich 500 meter (1,640 voet) van zijn kinderen verwijderen, en hij mocht geen interactie met zijn familie hebben. Nieto moest ook de nabestaanden van de slachtoffers compenseren € 171.100.